36 σήμερα

Όταν ήμουν μικρός ποτέ δεν γιόρταζα τα γενέθλιά μου όπως θα ήθελα...

Πήγαινα δημοτικό στο ίδιο σχολείο με την Britney Spears, η οποία στα τέλη του 1970 ήταν ήδη διάσημη με το "Χητ μη Μπέημπη Ουάν Μο Τάημ", κ έτσι στις 2 Δεκεμβρίου οι συμμαθητές μου προτιμούσαν να ασχολούνται με τα δικά της παρά με τα δικά μου γενέθλια.

Ότι κ να έκανα, περνούσα απαρατήρητος... Τι έφερνα τέλεια γλυκά, τι έκανα πάρτυ με κλόουν, τι κερνούσα μπουτάκια κοτόπουλο... τίποτα. Μετά βίας έπαιρνα κανένα μίζερο "χρόνια πολλά" από κάποιο παιδάκι, την ώρα που έτρεχε προς το γυμναστήριο του σχολείου για να παρακολουθήσει την συναυλία της Britney - ναι, ναι, καλά κατάλαβες, αυτή που έδινε με αφορμή τα γενέθλιά της!

Ιτσ Μπρήτνη Μπητς πραγματικά.

έτσι, έγινα μονόχνωτο παιδί, αρνητικό, κακιασμένο. δεν είναι κ λίγο πράγμα να ασχολείται όλο το σχολείο με τα γενέθλιά ενός άλλου, την ίδια μέρα που είναι κ τα δικά σου!

εν τω μεταξύ η μαλακισμένη, δεν φτάνει που έκανε δώρο τρομερά σόου, έφερνε κ φοβερά σαπόρτ. Όταν έκλεινα τα 10 είχε φέρει την Κέλυ Κελεκίδου... όταν έκλεινα τα 11 έφερε την Χρύσπα.... ε μετά είπα, "τι στο δγιάλο, αφού έφερε την Χρύσπα nothing can top that, του χρόνου δεν θα φέρει κανέναν, επιτέλους θα κάνω γενέθλια σαν άνθρωπας"... αμ δε! που να ήξερα... γιατί του χρόνου, όταν έκλεινα τα 12 έφερε την Πάμελα κ εκεί πια το πήρα απόφαση. "Γενέθλια της προκοπής, ξέχνα τα όσο έχεις συμμαθήτρια την Britney", είπα στον εαυτό μου...

Κ έτσι, πέρασαν τα χρόνια... τέλειωσαμε το σχολείο κ εγώ κ η Βritney, αυτή ακολούθησε τον δρόμο της, εγώ τον δικό μου... πάντως γενέθλια όμορφα, δεν θυμάμαι ως παιδί... λυγμ κλαψ.

μεγαλώνοντας βέβαια, τα πράγματα πήγαν προς το καλλίτερο. Τα γενέθλιά μου σαν να έφτιαξαν κάπως, ειδικά το διάστημα που η Britney κόντευε να μπει στο τρελάδικο. "ε ρε πούστη μου έλεγα, Θεία δίκη από το Σικάγο, μου κατέστρεφες συνεχώς τα γενέθλια, καλά να πάθεις τώρα". Αργότερα βέβαια την σκαπούλαρε, κ έκανε come back φοβερό κ τρομερό, αλλά εγώ είχα κάνει τρελή ψυχανάλυση κ μπόρεσα να το χειριστώ.

Οπότε σήμερα που είναι τα 36 μου γενέθλια, δηλαδή μπαίνω στα 37, μπορώ να πω ότι έχω την ωριμότητα να χειριστώ το θέμα με ψυχραιμία κ ψυχική ανωτερότητα. δεν θέλω ευχές, δεν θέλω δώρα, δεν θέλω αγκαλιές κ φιλιά, δεν θέλω τίποτα.

τίποτε είπα.

αυτό είναι εξάλλου η ωριμότητα, να μην έχεις ανάγκη κανένα, όχι;