Συνταγή για τα χειρότερα γιουβαρλάκια έβα!

Εχτές το απόγευμα, κατάφερα κ ξεπέρασα τον εαυτό μου, έφτιαξα τα χειρότερα γουβαρλάκια του κόσμου! γιου γκο μπόη κυριολεκτικά!με όλη την σημασία της λέξεως!

εννοείται ότι έχεις συνταγή με τη μία:

Παίρνεις 1 κιλό κιμά,

3 κρεμμύδια,

αλάτι πιπέρι

λάδι, ρύζι

κ πολύ αχρηστία στο μαγείρεμα (αυτό το τελευταίο είναι σούπερ απαραίτητο! χωρίς κιμά κάνεις γιουβαρλάκια, χωρίς αχρηστία στο μαγείρεμα δεν κάνεις με τίποτε).

Κόβουμε τα 3 κρεμμύδια σε μεγάλα κομμάτια. Πως βάζουμε στην χωριάτικη; έ λίγο μικρότερα, (αλλά ελάχιστα! προσοχή). Για να το πετύχουμε αυτό, να μοιάζει δηλαδή το ψιλοκομμένο κρεμμύδι με κρεμμύδι για χωριάτικη, το κόβουμε σε κατάσταση πανικού: δηλαδή ταυτόχρονα έχουμε το νου μαςψιλοκάνουμε ακόμα 3257996851 δουλειές (να στίψει το πλυντήριο, να απλώσουμε ρούχο, να μιλήσουμε λίγο στο τηλ, να, να, να).

αφού κόψουμε κρεμμύδι, ανακατεύουμε με τον κιμά. ρίχνουμε αλάτι πιπέρι λάδι.

Πλάθουμε μέχρι να κρυώσει το δάχτυλο απο τον παγωμένο κιμά κ να μας πιάσει βαθειά επιθυμία για χουχουλιάσματα στο τζάκι (αν έχουμε) ή στο γκομενάκι (αν δεν έχουμε τζάκι έχουμε γκομενάκι - έτσι πάνε αυτά, ή το ένα έχεις ή το άλλο).

μετά ρίχνουμε ρύζι, υπολόγισε 3 -4 χούφτες (χούφτα = ότι χωρά στην κούρμπα της παλάμης, δηλαδή σχετικά λίγο)

Αφού πλάσουμε όλον τον κιμά σε μπαλάκια σχετικά ισομεγέθη μεταξύ τους, μέγεθος υπολόγισε κρίκος σκουλαρικιού από τα 80ζ, τα ρίχνουμε στο νερό που πια έχει φτάσει να ζεσταθεί.

Παρατηρούμε με τρόμο ότι κάποια από τα γιουβαρλάκια μας διαλύονται, μας σπάνε τα νεύρα που βλέπουμε τα τεράστια κομμάτια κρεμμύδι μέσα στα μπαλάκια του κιμά, αλλά δεν μασάμε - έχουμε να πάμε θέατρο κ πρέπει να τελειώσουμε το μαγείρεμα.

Επίσης, ψιλοφρικάρουμε που βλέπουμε ότι μάλλον έπρεπε να βάλουμε περισσότερο νερό, όπως αρχίζει κ κοχλάζει γίνεται πουτάνα γύρω από το μάτι γιατί η κατσαρόλα είναι ξέχειλη, άρα μάλλον έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε μεγαλύτερο τσουκάλι, αλλά δεν γαμιέται μία παραπάνω μαλακία στις τόσες που έχουμε κάνει δεν έγινε κ τίποτε!

Κάποια στιγμή αρχίζει να κοχλάζει... εσύ κάνεις άλλες δουλειές, το έχεις πάρει απόφαση ότι αυτό που θα φας είναι δράμα αλλά το αντιμετωπίζεις βουδιστικά, δεν είναι δα ότι έτρωγες νουβέλ κιουζήν στις Βερσαλλίες, έχεις συνηθίσει!

Κ αφού περνά ή ώρα κ το φαγητόνιο πλησιάζει να γίνει παρατηρείς το εξής απίστευτο:

Ότι ξαφνικά τα τεράστια κρεμμύδια δεν φαίνονται μέσα στα μαγειρεμένα γιουβαρλάκια, κ ότι ω του θαύματος κάτις έχεις κάνει σωστό γιατί βρήκες το Ιερό Δισκοπότηρο της σούπας! Πέτυχες να χυλώσει υπέροχα, τέλεια, καταπληκτικά το σουπόνι! Μάλλον το ότι έβαλες σχετικά λίγο νερό έκανε αναπάντεχο θαυματάκι!

Όταν, δε, δοκιμάζεις λίγο την σουπίτσα σου, τα γευστικόνια χτυπάνε κόκκινο στο αίμα σου! γιου γκο μπόη!

Εκεί, σε πλημμυρίζει ένα κύμα ικανοποίησης, ρίχνεις επιπλέον αλάτι πιπέρι κ λάδι, ακόμα δύο χουφτίτσες ρύζι, περιμένεις ακόμα ένα τεταρτάκι κ το έχεις το φαγητό! Κ μάλιστα είναι τόσο νόστιμο ώστε να δεν χρειάζεται ούτε να το αυγοκόψεις ούτε τίποτε άλλο. Κ δεν έχεις ρίξει ούτε κύβο κνορ-μάτζη-πιρέλι-χουότέβερ, ούτε κανένα άλλο ενισχυτικό γεύσης.

How cool is that! όχι σε ρωτώ!!! how cool??????

Καμμία φορά τα πράγματα που τα ξεκινάς με απροσεξίες κ με την σιγουριά ότι την πούτσισες κ ότι έχεις κάνει πολλά λάθη βγαίνουν καλλίτερα όχι μόνο από ότι περίμενες αλλά από το γενικότερα αποδεκτό!

Βέβαια, δυστυχώς, κ αυτό είναι πολύ σκληρό, πράγματα που τα προετοιμάζεις κ τα γαμάς στην μελέτη εν ώλ, βγαίνουν απίστευτη μούφα. Φυσικά, εσύ πάντα οφείλεις να δίνεις τον καλλίτερο σου εαυτό, αλλά... όσο να 'ναι είναι σκεψ σκεψ εντατίκ το φαινόμενο.

(Παρόλα αυτά εσύ σέξη βγιούερ να κόψεις ΨΙΛΟΚΟΜΜΕΝΑ τα κρεμμύδια, εντάξει; καλή όρεξη, τα γιουβαρλάκια είναι τέλειο φαγητό για αυτή την περίοδο, δεν υπάρχει πιο comfort food)