Ως δημότης Γλυφάδας, ξέρω από μέτρια παράσταση

Εχτές πήγα στην παράσταση του μεγάλου γκουρού (ομ ομ εντατίκ) του θεάτρου μας, Λευτέρη Βογιατζή, "το ύστατο σήμερα". Είναι, λέει, ενός πολύ ρησπέκτ ρησπέκτ εντατίκ Εγγλέζου συγγραφέα!

Μου είπε κάποιος που εμπιστεύομαι "να το δεις", και ότι "είναι μέτριο, μεν, αλλά χουάη νοτ"!

Εντάξει, δεν τρελάθηκα, ομολογώ!

Όμως από την άλλη δεν ήταν πια κ τόσο κακό όσο αισθανόμουν ότι το αισθάνονταν οι υπόλοιποι θεατές! Κάποιο κομόσαντε, κάποιοι χαμουργιόσαντε, κάποιο δυσανασχετούσαν, κάποιοι αδημονούσαν να περάσει η ώρα κ έκλαναν (ευτυχώς όχι πολλοί κ όχι πολύ, φιου φιου).

Κ το χειροκρότημα στο τέλος, ήταν πιο χλιαρό κ από mercy σεξάκι με γκομενάκι που τα είχες πολύ παλιά παλιά κ έχει μείνει χωρίς sex για χρόνια κ αναγκάζεσαι, for old times sake, να κάνεις το ψυχικό ενώ δεν θέλεις!

Όσο για το τι άκουσα βγαίνοντας από το θέατρο.... άσε καλλίτερα μην μαγαριστώ, ας μην τα μεταφέρω, είναι κ γιορτάδες μέρες!

Ένηγουεη, πάρε υπόθεση έργου για να έχουμε κοινή βάση συζήτησης:

Είμαστε σε μπαρμπέρικο. Επιτηδευμένος κύριος (enter Βογιατζής), με πολύπλοκο λεξιλόγιο κ φιοριτούρες διάφορες στην συμπεριφορά κ στα άλλα σουσούμια του, προετοιμάζει τον μπαρμπέρη για να του πει ένα πολύ κακό νέο, ενώ αυτός τον κουρεύει.

Ο μπαρμπέρης (ο ηθοποιός Δημήτρης Ήμελος κλέβει την παράσταση από τον Βογιατζή big time,) είναι λαικός κ ψιλοκακόμοιρος άθρωπας, αληθινός, χωρίς επιτηδεύσεις κ σουσούμια, το εντελώς αντίθετο από τον πελάτη του.

Αρχίζει λοιπόν ο πελάτης μία βαρετή κουραδολογία περί των κακών ειδήσεων, κ πως πρέπει να λέγονται, κ τι επίδραση έχουν, κ πως κανείς να τις στήσει κ λοιπά κ λοιπά... αλλά τις κακές ειδήσεις, δεν έχει το κουράγιο να τις πει!!

Ώσπου ο κουρέας, κάνει την γυριστή. Κ λέει ΑΥΤΟΣ τα φρικτά νεά στον άνθρωπο που θα έπρεπε να του τα πει!

Λέγοντας τα κακά νέα, δείχνει κ τον πόνο του, την οδύνη του, το πόσο υποφέρει από αυτά... που, έχει χάρη που δεν θέλω να σου κάνω σπόηλερζ, είναι πραγματικά φρικτά για τον ίδιο, του διαλύουν την ζωή!

Χωρίς να ασχοληθεί καθόλου με το ΠΩΣ θα τα πει, τα λέει, χύμα κ τσουβαλάτα.

Κ αυτό είναι κ το κλειδί του έργου.

Αυτό που βλέπουμε δεν είναι η αντίθεση ανάμεσα σε δύο άλλου χαρακτήρα άθρωπες.

Είναι η αντίθεση ανάμεσα στην τέχνη κ την αληθινή ζωή. μούμπλε μούμπλε

Όπου, από την μία πλευρά έχουμε την τέχνη, που ενδιαφέρεται να μεταφέρει τα γεγονότα κ τα νοήματα, κ ασχολείται πως να τα πει, πως να τα παρουσιάσει, πως να αναδείξει.

κ από την άλλη έχουμε την αληθινή ζωή, τους ανθρώπους που πραγματικά υποφέρουν κ τρελαίνονται από όλα αυτά που η τέχνη ωραιοποιεί κ στα οποία βασίζεται για να βγαίνει τάχα μου επιδραστική κ σημαντική για τον κόσμο. σκεψ σκεψ εντατίκ.

Κ καλά όλα αυτά, κ ναι, είναι ωραίο θέμα για το θεατρικό σου - αλλά βρε άθρωπα, κάντο λίγο πιο σαφές όλο αυτό, να μπορέσει να το καταλάβει ο μέσος άθρωπας! αλλιώς, τζάμπα το έκανες όλο το μπούγιο....

δεν λέω περισσότερα, πιστεύω ότι την παράσταση καλό θα ήταν να την δεις.

Βέβαια έκανε μόνο 20 ευρώ το εισιτήριο - κ το έργο κρατούσε 90 λεπτά. Δεν ξέρω αν θα ήμουν το ίδιο nonchalant αν πλήρωνα 40 ευρώ κ καθόμουν καρφωμένος στην καρέκλα για 2 ώρες. Μπορεί κ εγώ να έριχνα το τρελό χασμούρη.

Πάντως ξανά μανά, πρέπει να το πω, δεν μπορώ να κρατηθώ: Είναι απίστευτο το τι ασχήμια μαζεύουν οι θεατρικές παραστάσεις, θέ μου στο κοινό κάτι φάτσες ούτε να μου το δουν, γιατί χριστέ μου γιατί; που είναι οι λεβέντηδες, που είναι τα γκομενάκια, που είναι οι όμορφοι; Γιατί έχει ασχημήνει έτσι το κοινό του θεάτρου; (απάντηση σέξη βγιούερ - αγάπη μου οι όμορφοι είναι σπίτι κ κάνουν σεξάκι, δεν έχουν λόγω να σκοτώσουν απογεύματα πηγαίνοντας στο θέατρο, λογικό).

κ επίσης, δεν μπορώ να δεχτώ ότι η χτεσινή παραγωγή είναι από τα καλλίτερα πράγματα που έχει να προσφέρει το θεατρικό συνάφι φέτος. Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος, ξέρω ξέρω, αλλά τώρα τελευταία ο μονόφθαλμος όλο κ πιο πολύ ρίχνει το επίπεδο πχιότητας χμφ χμφ χμφ χμφ.

α κ κάτι άλλο, μπήτσηζ:

επειδή το αποφασίσαμε τελευταία στιγμή να το δούμε το έργο, δεν σημαίνει ότι πρέπει να με τιμωρήσεις κ να με βάλεις σε μία θέση όπου σε όλη την διάρκεια της παράστασης δεν είδα ούτε μία φορά το πρόσωπο των πρωταγωνιστών κ τις εκφράσεις τους. Για να το πω αλλιώς, άμα θες το θεατράκι σου να είναι τύπου οικογενειακό κ να έχεις θέσεις στα δεξιά κ αριστερά της σκηνής να φροντίζεις να γυρίζει λίγο το επίκεντρο της προσοχής προς αυτούς που κάθονται στα πλάγια!!! ασταδγιάλα μπητς.

αλλιώς να κρατήσεις το παλιό κλασικό η σκηνή στο βάθος κ όλοι οι θεατές απέναντί της. γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ.

επίσης, γενικά πιστεύω ότι αν δεν γινόταν τόσο έντονη προσπάθεια η παράσταση να φανεί ως κάτι σπουδαιότερο κ σημαντικότερο από αυτό που είναι, θα είχε μία καλλίτερη ισορροπία. Κ δεν θα άφηνε τους ανθρώπους απογοητευμένους όπως εμφανώς τους άφησε! θα μου πεις, αν πηγαίνεις σε μία παράσταση κ περιμένεις να σου λυθούν όλα τα προβλήματα της ζωής, ε....

χμφ χμφ χμφ χμφ