Ο μικρός χιονάθρωπας που μπορούσε

Το ραντεβού ήταν πολύ σημαντικό. Μετά από φοβερό κυνήγι, κ αφού υποχρεώθηκα στη μισή Αθήνα, πέτυχα το ακατόρθωτο. Να κάνω ραντεβού με τον κύριο Τ. τον επικεφαλής του δημιουργικού μίας μεγάλη διαφημιστικής. Ήθελα να κάνω ένα πρώτο δικτύωμα, ώστε να με έχουν υπόψη τους σε περίπτωση που παρουσιαζόταν ανάγκη στην εταιρία για κειμενογράφο.

Η διαφημιστική ήταν κλειστή για τις γιορτές κ έτσι είπαμε να τα πούμε σε κεντρικό, πολύ κεντρικό καφέ - μας βόλευε κ τους δύο, εγώ Εξάρχεια, αυτός Θησείο, μία χαρά.

Είχα αποφασίσει να σκίσω στο ραντεβού! Τέλος! Θα έκανα καλή εντύπωση πάση θυσία, θα ήμουν χαλαρός, άνετος, σαν τον Κλούνη στην διαφήμιση που τον τρώει το χείλος του κ το ξύνει με σέξηνες! Φυσικά, δεν χρειάζεται να πω ότι όσο κ να το έπαιζα άνετος, η καρδούλα μου μόνο το ξέρει πόσο πολύ άγχος κ αγωνία είχα για το πως θα πάει το πράγμα. Ήμουν σε μία δουλειά που ήθελα σαν τρελός να φύγω, κ το να κατάφερνα να φύγω πηγαίνοντας σε μία δουλειά όνειρο ήταν η καλλίτερη εκδοχή. Άρα, είχα αγωνία τεράστια να πάνε όλα καλά!

Οξύμωρο ε; Να σου έχει γίνει άγχος το να δείξεις χαλαρός; ναι, σούπερ οξύμωρο! Αλλά, μην μου πεις ότι δεν σου έχει συμβεί κ εσένα, δεν θα σε πιστέψω!

Ένηγουέη, φτάνει η ώρα του ραντεβού, είμαι στην ώρα μου, κ ο κύριος επικεφαλής επίσης - τον οποίο από κοντά τον βλέπω πιο συμπαθητικό από όσο τον άκουγα από τηλεφώνου! How cool is that

Αρχίζουμε να τα λέμε, κ όλα πάνε ακόμα πιο καλά καλά! Σημάδι για αυτό κ το γεγονός ότι ελάχιστα μιλάμε για δουλειά - κυρίως λέμε άλλα, περί ανέμων κ υδάτων. Τι ταινίες σου αρέ, τι μουσική τι εκουτέ, από που είσαι κ άλλα μπλα μπλα μπλα....

Κ τότε αποφασίζω να κάνω τον πολύ χαλαρό... (ναι, σέξη βγιουερ, καλά κάνεις κ βλέπεις την καταστροφή να έρχεται. είναι όντως αυτή, δεν σε γελούν τα μάτια σου!)

Κοιτάζω στο πιάτο μου κ βλέπω πάνω στην λεμονόπιτα που έχω παραγγείλει να υπάρχει χιονάθρωπας διακοσμητικός - υπερπαραγωγή. Φορά όλη την γκαρνταρόμπα του σωστού χιονάθρωπα - καπέλο, καροτάκι για μύτη, κασκόλ χρωματιστό, κουμπάκια μαύρα, σκούπα... όλα φτιαγμένα από σκληρή σοκολάτα διάφορων χρωμάτων. Κ αποφασίζω να τον φάω με μία χαψιά.

Απλώνω την χερούκλα, τον αρπάω, τον βάζω στο στόμα ολόκληρο (εντάξει, δεν ήταν κ τόσο μεγάλος, υπολόγισε τον περίπου όσο είναι μισή θήκη cd) κ πατάω την δαγκωματιά. Περιμένω να πλημμυρίσει η υπέροχη γλύκα της λευκής σοκολάτας το στόμα μου...

αλλά αντί για αυτό, αισθάνομαι μία πλαστικίλα. Κ αντί για ένα απλό κρακ ακούγεται ένα σπάσιμο λες κ μου ξεκόλησε όλο το σαγόνι!

ΦΑΚ! ΦΑΚ! ΦΑΚ! ο χιονάθρωπας δεν ήταν σοκολατένιος. ήταν πλαστικός! ΠΛΑΣΤΙΚΟΣ ρε πούστη μου. γκρ γκρ γκρ γκρ.

Με πιάνει πανικός; Τι θα κάνω; ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩΩΩΩΩ; εγώ, που έχω δείξει τόση πχιότητα στο ραντεβού, που έχω κάνει την φιγούρα μου χάρη στον γεμάτο σεβασμό τρόπο με τον οποίο με χαιρέτησε ο σερβιτόρος, που δείχνω το καλλίτερο μου πρόσωπο, εγώ, να πρέπει τώρα να φτύσω τον χιονάθρωπα κ επιπλέον να υποστώ κ το ρεζιλίκι ότι δεν κατάλαβα πως ήταν πλαστικός;

Θέ μου! Ποτέ των ποτών! ΖΑΜΕΕΕΕΕ!

Κ παίρνω την απόφαση να τον καταπιώ τον χιονάθρωπα. Να κάνω τον άνετο, να συνεχίσω να μασουλάω σαν να μην συμβαίνει τίποτε, κ να καταπιώ τον πλαστικό χιονάθρωπα. ναι, ναι.

Τσούηγκ τσούηγκ τσούηγκ!

τσούηγκ.

μασάω, μασάω μασάω, μασάω, μασάω, με τα πολλά καταφέρνω να καταπιώ το πρώτο κύμα του πλαστικού. Ταυτόχρονα, σκέφτομαι να φύγω σφαίρα να πάω να αγοράσω άνθρακα από το φαρμακείο, να ειδοποιήσω το ελικόπτερο του Σκάη να έρθει να με μαζέψει (όλα αυτά μετά το τέλος του ραντεβού εννοείται, μην χαλάσουμε κ την εικόνα μας) να βρω ποια νοσοκομεία είναι ανοιχτά για να τρέξω τουλάχιστον να πεθάνω από δηλητηρίαση σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου, όχι εκεί στην μέση του δρόμου.

Επίσης, έχω χτίσει κ όλο το δράμα μέσα μου. Φαντάζομαι τους τίτλους των blogs, των New York Times, των Νεων του Ψαροντούφεκου:

ΦΕΡΕΛΠΙΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΧΙΟΝΑΘΡΩΠΑ! ΔΗΛΑΔΗ, ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ;

ή

XAXAXAXAXAXAXAXAXA! ΝΕΚΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΑΓΚΟΥΡΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ! ΝΟΜΙΖΕ ΟΤΙ ΤΟ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΗΤΑΝ ΦΑΓΩΣΙΜΟ!

ή

ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΟΡΚΙΣΤΗΚΑΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΑ ΓΛΥΚΩΝ! ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΣΤΙΚΟΥ ΧΙΟΝΑΘΡΩΠΑ

...καταπίνω κ το υπόλοιπο στολίδι τσούηγκ τσούηγκ. Όχι χωρίς απώλειες - τα ούλα μου με πονάνε, τα δόντια μου με πονάνε, ο λαιμός μου με πονάει, ο οισοφάγος με πονάει, το στομάχι με πονάει, η ψυχή μου με πονάει (έχει αρχίσει τουλάχιστο...). Αλλά, εγώ ψηλά το κεφάλι, κάνω την καρδιά μου πέτρα, δεν δείχνω τίποτε τίποτε τίποτε. Χαμογελάω στην παρέα μου κ ετοιμάζομαι να επιστρέψω στην κουβέντα...

Κ τότε, ο συνδαιτημόνας μου, σηκώνει το δικό του διακοσμητικό από το γλυκό του κ καθώς το κατευθύνει προς το στόμα του μου λέει:

"Πρέπει να ήταν ωραίο αυτό ε;"

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOXXXXXXXIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII

λυγμ