Πλαστικά κορμιά, λάδι Καλαμάτας, κλειστό μικρόφωνο, χέρια που τρέμουν, το μεροκάματο του Captain America

Βρέθηκα λοιπόν εχθές το βράδυ σε ένα club στο Γκάζι, 50days λέγεται, όπου "θα βλέπαμε ένα σόου με κάτι πολύ όμορφα αγόρια, που χορεύουν ημίγυμνα". Πήγαμε, δεν είχαμε κάτι καλλίτερο να κάνουμε, θέλαμε να κυκλοφορήσουμε λίγο, πήγαμε...

Ωραίο το club, καλό ήχο, καθαρό ποτό, μουσική λίγο 90ζ κ μάλιστα έρλη αλλά οκ! Εξαερισμός χάλια βέβαια, είναι ο τρόπος που μπορείς να καταλάβεις αν είσαι σε gay bar αυτός, ο κακός εξαερισμός.

Κατά τις 3 παρά, σε ένα εξώστη εμφανίζονται 5-6 καλογυμνασμένοι φουσκωτοί, με τα μούσκουλά τους, τα μπράτσα τους που είχαν περισσότερο λάδι κ από τον κάμπο της Καλαμάτας, τα πρησμένα τετρακέφαλα...

Ο κάθε ένας φορούσε μάσκα κάποιου σούπερήρωα - άλλος ήταν Spider Man, άλλος ήταν Batman, άλλος ήταν Robin, άλλος ήταν Captain America. Από κάτω, κολάν σούπερ στενό ασορτί με την μάσκα. Πιάστηκα να αναρωτιέμαι (το παθαίνω αυτό όταν δεν με ενδιαφέρει ένα θέαμα... κ το μούσκουλο δεν είναι ό,τι πιο ενδιαφέρον για το μυαλό μου). Γιατί ανάμεσα στους ήρωες δεν ήταν ο Παπαφλέσσας ή ο Οδυσσέας Ανδρούτσος; Γιατί να μην κάνεις πιο targeted παρουσίαση αφού είσαι στην Ελλάδα; Ξέρεις τι εύκολο θα ήταν να ντυθείς super ήρωας του 21; Απλά φοράς ένα σούπερ κολλητό κολάν λευκό, από πάνω μία φουστανέλα extra small, αφήσεις το ξώβυζο ως έχει, κ το έχεις. ...καλή ιδέα, όχι;

ένηγουέη... ανάμεσα στους κυρίους που χορεύαν ήταν κ μία κοπέλα που τραγουδούσε κάτι τραγούδια που υποθετώ ότι ήταν dance anthems - γράφω "υποθέτω" γιατί της κακομοίρας της είχαν κλειστό το μικρόφωνο, πράγμα που πολύ με τρόμαξε... Διότι, τα μικρόφωνα τα κλείνουν τα πρώτα ονόματα του μαγαζιού όταν τραγουδάν τα φυντάνια, κ στην σκέψη ότι μετά την κοπέλα θα έβγαινε κ άλλο, πρώτο όνομα, μου ήρθε μία ζάλη.

Αλλά, αγαπά ο θεός τον κλέφτη αγαπά κ τον ξυνίλα. Έτσι, η κοπέλα τραγουδούσε με το όφωνο κλειστό, σαν να είναι φυντάνι σε πίστα, ενώ δεν υπήρχε λόγος γιατί ήταν αυτή το πρώτο όνομα - κ το μοναδικό! ...ανακουφίστηκα μεν, αλλά κ στεναχωρήθηκα με την κακομοίρα. Μα να είσαι το μοναδικό όνομα σε ένα πρόγραμμα κ να σου κλείνουν το μικρόφωνο; Πόσο πιο άτυχος μπορεί να είσαι;

Χορεύαν λοιπόν τα παλληκάρια, λικνίζανε τα "πλαστικά κορμιά τους - Αμερικάνοι πρέπει να είναι" (όπως είπε ο φίλος μου), κανα δύο φορές τριφτήκανε κιόλας μετάξύ τους, ξέρεις ο ποπός του ενού ακούμπησε τον τετρακέφαλου του αλλουνού, κ καλά σέξη μόμεντ. Κ εμείς από κάτω να κοιτάμε - με βαρεμάρα. Ας είναι καλά το internet που έχει επαναπροσδιορίσει τι είναι σέξη. Κ μας έχει κάψει φλάτζες. Επίσης, κοιτάγαμε κ με ξυνίλα. Ειδικά στο ξυνίλα, εγώ πρώτος κ καλλύτερος. ομολογώ. Σουτ μη.

Αν αυτο έπρεπε να μας καυλώσει, μάλλον δεν το πέτυχε. Επίσης, δεν είχε κ πλάκα. Εντάξει έχει φάση να βλέπεις τον Spider Man, με το βυζί όξω κ λαδωμένο, να τρίβει τον πισινάκο του στον τετρακέφαλο του Captain America αλλά... ένα σόου δεν μπορεί να στηριχτεί μόνο σε αυτό!!!

... ... ... ... ... ... ...

Κ μετά σκέφτηκα ότι είμαι πολύ μαλάκας που κάθομαι κ κάνω μπήτσην εν μόουνην με την προσπάθεια του άλλου να βγάλει ένα μεροκάματο. Κ ντράπηκα λίγο με τον εαυτό μου. Λίγο; Γράψε πολύ. Ναι, ναι, ντράπηκα πολύ. Ποιός είναι εγώ που θα βάλω τρικλοποδιά με τον αγώνα του άλλου να βγάλει το μεροκάματο;

Κ φυσικά, όταν σκέφτηκα τους ημίγυμνους σούπερ ήρωες ως μεροκαματιάρηδες, ε άλλαξε όλο το πράγμα. Δεν είναι πως άρχισε ξαφνικά να μου αρέσει ή να με διασκεδάζει... απλά, ξαφνικά το έβλεπα αλλιώς. Κ άφησα τους ανθρώπους στην ησυχία τους, να κάνουν την δουλειά τους - έστρεψα την αρνητική μου ενέργεια αλλού.

... ... ... ... ... ... ...

Κ μία ακόμα σκηνή από την βραδυά που δεν μπορώ να την βγάλω από το μυαλό μου:
Φτάνοντας στο μπαρ, βλέπουμε κανένα τετράγωνο πριν ένα κύριο γύρω στα εξήντα. Δεν ήταν σε καλή κατάσταση - έτρεμαν τα χέρια του, το κεφάλι του κρεμόταν, οι μυς του προσώπου ήταν κάπως σαν πεσμένοι. Μου έδωσε την εντύπωση ενός ανθρώπου που έχει περάσει ας πούμε κάποιο εγκεφαλικό κ δεν έχει συνέλθει πλήρως. Περπατούσε αργά, αβέβαια, σαν να φοβάται μην πέσει...

Τα ρούχα του, πολύ τσίλικα, όμως. Ακριβά. Δερμάτινο μπουφάν καλό, της μόδας, ωραίο παντελόνι, πουκάμισο... Ο κύριος ψωνίζει από το Attica, τέτοιου τύπου γκαρνταρόμπα φορούσε. Κρατούσε ένα κασκόλ στα χέρια του, που όπως έτρεμαν, σαν Πάρκινσον, κουνιόταν πολύ έντονα, έκανε τον κυματισμό της κίνησης. Τραβούσε την προσοχή.

Στεναχωρήθηκα λίγο, σκέφτηκα ότι εγώ πάω στο gay bar να δω μούσκουλα κ αυτός, ένας περίοικος υπέθεσα, άρρωστος κ ταλαιπωρημένος επιστρέφει κ εγώ δεν ξέρω από που, να πάει να κοιμηθεί, ποιος ξέρει πόσα φάρμακα θα πρέπει να παίρνει, αχ αχ, η ζωή είναι γεμάτη δράματα.

Τον ξέχασα όμως, φτάσαμε στην είσοδο του bar κ μπήκαμε στην δίνη.

Μιάμιση ώρα μετά, είδα τον κύριο μέσα στο μπαρ. Καθόταν στα σκαλοπάτια που είχαν καλή θέα στον εξώστη κ έβλεπε το show. Στα χέρια του που έτρεμαν ακόμα κρατούσε το κασκόλ. Που έκανε τον ίδιο κυματισμό.

Ναι, η ζωή είναι γεμάτη δράματα - αλλά τα περισσότερα έχουν όψη που δεν έχει καμμία σχέση με ότι έχουμε ξαναδεί.

... ... ... .... .... ...

σόρη αν δεν καταλαβαίνεις γρι. ούτε κ εγώ καταλαβαίνω.