Γαϊδούρια/Κύπριοι στο μετρό

Δεν θα ξεχάσω ποτέ ποτέ ποτέ την εικόνα οικογένειας Κυπρίων που, πριν από μερικά χρόνια, μόλις έχουν μπει στο Attica σε περίοδο εκπτώσεων...

το τι ουρλιάζαν από ηδονή, το τι προσκυνάγανε βαθιές υποκλίσεις κάτω από τις ταμπέλες που γράφανε το ποσοστό μείον, το τι τα παιδιά κλαίγανε από απόλαυση μπροστά στην οθονίτσα της ταμειακής όταν έγραφε το ποσό που γλύτωναν με την έκπτωση....

μιλάμε για πραγματικό ντοκυμαντέρ "η εποχή της κατανάλωσης".

Οι άνθρωποι είχαν πέσει σε τρανς πέμπτης κατηγορίας, για ένα diesel αδειανό, για μία Ελένη...

δεν πίστευα ποτέ, λοιπόν, ότι θα μπορούσε κάτι να με κάνει να αποκτήσω ακόμα πιο χειρότερη γνώμη για κάποιους Κύπριους που έρχονται στην Ελλάδα.... κ όμως συνέβη κ αυτό.

αυτή τη βδομάδα.

Όπου, τυχαίνει να επιστρέφω από την δουλειά με το μετρό, ΔουκΠλακέντ προς Σύνταγμα, μάλλον κάποια ώρα που έχει φτάσει κ η πτήση από Λάρνακα/Πάφο/Λευκωσία/Πενταδάκτυλο (αρονό ακριβώς από που πετάνε).

Κ βλέπω το εξής, κάθε μα ΚΑΘΕ φορά που υπάρχουν Κύπριοι ταξιδιώτες στον προαστειακό. Κάθονται σε μία ή δύο από τις 4 θέσεις της τετράδας, κ έχουν χρησιμοποιήσει τις άλλες ελεύθερες θέσεις για να ακουμπήσουν τα σάκ βοουαγιάζ τους/τσάντες. Ή να έχουν βάλει τις βαλίτσες με τέτοιο τρόπο που δεν μπορείς να προσεγγίσεις τα άδεια καθίσματα για να καθήσεις.

Κ είναι γύρω γύρω οι όρθιοι κουρασμένοι από την δουλειά κ οι Γαϊδουρο-Κύπριοι τίποτα, ούτε μία κίνηση δεν κάνουν να βάλουν λίγο πιο εκεί τις βαλίτσες για να μπορέσει να κάτσει ένας άθρωπας.

Χάου μο βλαχάρα καν γιου γκό; Χάου μο;

Δύο πράγματα με εντυπωσιάζουν.

Το πρώτο είναι η... ηλίθια "ευγένεια" να το πω; "αβουλοσύνη" να το πω; των υπόλοιπων επιβατών που δεν λένε τίποτε στους μαλάκες. Μα αναρωτιέμαι - ντρέπονται να μιλήσουν; Δεν θέλουν να μπουν στον κόπο; φοβούνται μην κ δεν καταλάβουν την προφορά αν πιάσουν κουβέντα; αρονό!

Το δεύτερο που με εντυπωσιάζει, είναι η αντίδραση των Κυπρίων όταν τελικά κάποιος (έντερ γιωρζ τρούλη) τους ζητά να κάνουν πιο κει τα πράγματά τους για να μπορέσει να καθήσει. Αν έχεις το θεό σου, κοιτάνε με δυσανασχέτηση κ μίσος. Τύπου "μα καλά, δεν βλέπεις ότι έχω την βαλίτσα μου εδώ, γουανταφάκ, τι εννοείς ότι θες να κάτσεις, δεν το πιστεύω, μα τι γουρούνι, δεν βλέπεις ότι είναι η βαλίτσα μου, έλεος, έλεος!".

Εγώ εκεί, βράχος, φυσικά! Επιμένω "να καθήσω παρακαλώ;".

Κ οι Κύπριοι αρχίζουν να κάνουν ό,τι πρέπει να κάνουν για να ελευθερώσουν την θέση. Κ, εννοείται, ότι καθώς το κάνουν αυτό they roll eyes, βαριαναστενάζουν, σουρομαδιούνται, κοιτιούνται με νόημα, υποφέ υποφέ υποφέ, υποφέρουν πολύυυυυ!

ΣΤΑ ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΟΥ. αγαπημένοι μας Κύπριοι επισκέπτες/γαϊδούρια, θα σας εκπλήξει το ξέρω αλλά:

1 - στον προαστιακό υπάρχουν ειδικοί χώροι για τις βαλίτσες
2 - τα καθίσματα είναι για τους ανθρώπους, όχι για τις αποσκευές
3 - κ κάτι ακόμα: αυτό, που είσαι στην τρίχα, με βαλίτσες λουή βουειτών ας πούμε, αλλά τσιγκουνεύεσαι το ταξί είναι τόσο μα τόσο λέημ! έλεος.

(υστερόγραφο, από ύστερα+γράφω: χριστέ μου, μετά από το σημερινό ποστ κ το χθεσινό, αυτό δεν είναι μπλογκ είναι τα Μέτρεια 2010, όλο ποστ για το μετρό αυτή την βδομάδα χεχεχε!)

(υστερόγραφο, από υστερία+γράφω: μην αρχίσετε να μου λέτε ότι είμαι ρατσιστής, δεν έχω γενικά πρόβλημα με τους Κύπριους, έχω με τα γαϊδούρια Κύπριους πρόβλημα...)