Ο έρωτας στα χρόνια της κρίσης

Γνωριστήκαμε στα χρόνια της κρίσης.

Το βράδυ που πρωτοσυναντηθήκαμε δεν είχα λεφτά για ταξί. Πήγα από το σπίτι μου στο μπαρ που σε πέτυχα με τα πόδια, περίπου 40 λεπτά μου πήρε περπατώντας γρήγορα. Η ελαφρά άσκηση με γέμισε καλοδιαθεσόνια (ενδορφίνες νομίζω λέγονται;) που φυσικά αντανακλούνταν στο χαμόγελό μου που έγινε ακόμα πιο λαμπρό από το συνηθισμένο, όταν σε αντίκρυσα πρώτη φορά.

Επίσης, το ίδιο βράδυ, δεν είχα μαζί μου το κινητό. Δεν το είχα πληρώσει, λόγω κρίσης, κ μου το είχαν κόψει. Που θα πει, ότι χωρίς κινητό, δεν τσέκαρα κάθε λίγο κ λιγάκι αν έχω μηνύματα ή mail. Έτσι, όταν αρχίσαμε να φλερτάρουμε ήμουν αφοσιωμένος στην στιγμή, παρών 100%.

Όταν τελικά βρήκα το θάρρος να σε πλησιάσω κ επειδή λόγω κρίσης δεν μπορούσα να σου πω την βλακεία "να σε κεράσω ένα ποτό" (δεν είχα λεφτά...) ήμουν πολύ ευθύς κ άμεσος. Σου είπα ακριβώς αυτό που σκεφτόμουν: "είσαι πολύ όμορφος, πως σε λένε;"

Αργότερα έμαθα ότι λόγω κρίσης, δηλαδή επειδή ανησυχούσες για την δουλειά σου κ ήσουν σε κακή διάθεση, αποφάσισες να αρνηθείς την πρόσκληση να πας σε ένα άλλο μπαρ με την παρέα σου. Ήλθες σε αυτό το μπαρ, που σε πέτυχα, για να πιεις ένα ποτό μόνος κ να αφεθείς, να χαλαρώσεις... κ έτσι έτυχε κ σε γνώρισα.

Λόγω κρίσης, κ εσύ, όπως κ εγώ δεν είχες περιθώριο για περισσότερα από δύο ποτά. Η βραδιά κύλησε χωρίς μεθύσια, τεχνητή άνεση κ αλκοολούχο κέφι. Αντίθετα, είχαμε κ οι δύο μία φυσική νηφαλιότητα κ χαλαρότητα που μας επέτρεψαν να είμαστε όσο περισσότερο κανονικοί μπορεί να είναι δύο άνθρωποι που μόλις γνώρισαν κάποιον που τους αρέσει πολύ πολύ.

Όταν ήλθε πια η ώρα να φύγουμε, λόγω κρίσης, δεν μπορούσα να σου κάνω αναπάντητη - πήρα ένα χαρτάκι από το μπαρ, έγραψα το τηλέφωνο, το όνομα κ το επίθετό μου, κ από κάτω σχεδίασα (άσχημα) ένα χαμογελάκι. Αργότερα μου είπες ότι αυτό το χαρτάκι, ό,τι κ να γίνει μεταξύ μας, όπως κ να καταλήξουμε, θα το κρατήσεις για πάντα...

Την άλλή μέρα το πρωί, μου τηλεφώνησες. Κανονίσαμε να συναντηθούμε. Δεν πήγαμε σε εστιατόρια, σε μπαρ κ σε σινεμά. Κάναμε κουβεντιάζοντας έναν τεράστιο περίπατο στο κέντρο της Αθήνας. Γυρίσαμε αργά στα σπίτια μας αφού είχαμε ζήσει ένα από τα ομορφότερα απογεύματα που έχουμε περάσει ποτέ - κ χωρίς να χαλάσουμε ούτε ένα ευρώ.

Γνωριστήκαμε καλλίτερα. Γρήγορα ερωτευτήκαμε, γρήγορα δηλώσαμε αποκλειστικότητες κ βαριές προθέσεις. Καλά κάναμε... Ο ένας από τους δύο ήταν γάτα, ο άλλος σκύλος αλλά κατά έναν μαγικό τρόπο καταφέρναμε να επικοινωνούμε. Ή να αναγνωρίζουμε που δεν έχει νόημα να προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε.

Γύρω μας η κρίση βάθαινε. Εμείς, προσπαθούσαμε να επιβιώσουμε με ό,τι είχαμε διαθέσιμο. And boy, didn't we have more than enough...

Τα βράδια λόγω κρίσης αντί να βγαίνουμε σε μπαρ κ σε ξενύχτια, καθόμασταν στο σπίτι. Μαγειρεύαμε παρέα, παρέα μετά πλέναμε τα πιάτα... Ή απλά συζητούσαμε. Ή διαβάζαμε, παρέα, με τις ώρες. Μου φαίνεται πως αυτές οι ώρες που περνάγαμε στο ίδιο δωμάτιο χωρίς να λέμε τίποτε, ο ένας να διαβάζει κ ο άλλος να γράφει ή να ακούει μουσική ή να λαγοκοιμάται, δημιούργησαν γρήγορα έναν ομφάλιο λώρο ανάμεσά μας.

Όταν έκλεισε η εταιρία που δούλευα, αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί. Σε αντίθεση με ότι πίστευα κ πίστευες, η συγκατοίκηση δεν έφερε γκρίνια κ φαγωμάρα. Μάλλον μας γέμιζε ένα αίσθημα ασφάλειας κ φροντίδας που πολύ τα είχαμε ανάγκη... εποχή κρίσης γαρ, όλα γύρω προκαλούσαν άγχος.

Για ενάμιση χρόνο με συντηρούσες. Εγώ, στο σπίτι, ψάχνοντας για δουλειά, ασχολιόμουν με τα γραψίματά μου. Αλλά μαγείρευα, σε φρόντιζα, στα ρούχα σου, στις δουλειές του σπιτιού, σε όλα να είσαι εντάξει, να μπορείς να σχοληθείς χωρίς περισπασμούς με την δουλειά σου, το μοναδικό εισόδημα που είχαμε σαν.... οικογένεια; ...ναι, οικογένεια είχαμε γίνει πια.

Ο θεός μας αγαπούσε, παρά την κρίση... όταν έχασες εσύ την δουλειά σου, είχα βρει εγώ μία άκρη με τα καλλιτεχνικά μου. Κ έτσι αλλάξανε οι ρόλοι. Τώρα σε "συντηρούσα" εγώ.

Οι συνθήκες κ τα δεδομένα μας έκαναν να το σκεφτούμε καλλίτερα κάθε φορά που θέλαμε να χύσουμε την καρδάρα με το γάλα, κ να χωρίσουμε - δεν λέω ότι μείναμε μαζί λόγω κρίσης, λέω ότι οι συνθήκες μας έκαναν να λειτουργούμε λιγότερο παρορμητικά κ ανεξέλεγκτα. Κ να σκεφτόμαστε τις πολύ ριζικές αποφάσεις, όπως θα ηταν το να το διαλύσουμε, δύο κ τρεις φορές.

Φυσικά, δεν μπορούσαμε να πάμε κανονικές διακοπές. Λόγω κρίσης σε πήγα στο εξοχικό της οικογένειάς μου, να περάσουμε έστω μερικές μέρες στην θάλασσα. Ήταν αναπόφευκτο να γνωριστείτε με την μαμά κ τον μπαμπά μου. Παραδόξως, περνούσαμε ωραία κ εκεί, πολύ. Έμαθες στον μπαμπά μου να κάνει κομπόστ με τα σκουπίδια - κ έδειξες στην μαμά πόσο εύκολο είναι να φτιάξει αυγολέμονο χωρίς να κόψει.

Την τρίτη χρονιά που πήγαμε, λόγω κρίσης, για διακοπές στο εξοχικό με τους γονείς μου, ο μπαμπάς αποφάσισε να σταματήσει να κρατά τα προσχήματα. Μας έβαλε να κοιμηθούμε στο ίδιο δωμάτιο - δεν μου είπε τίποτε ποτέ για το αν κατάλαβε τι συμβαίνει μεταξύ μας, αλλά φυσικά, δεν είναι ηλίθιος, είχε καταλάβει, το ξέρω. Ενώ η μαμά, μία μέρα που πίναμε καφέ εγώ κ εκείνη μου είπε "είναι πολύ καλό παιδί" κ, μετά από μία παύση, "μακάρι να είσαι πάντα έτσι ευχαριστημένος όπως είσαι τώρα".

Το επόμενο καλοκαίρι, λόγω κρίσης, οι γονείς μου μας έκαναν δώρο ένα ωραίο χορταστικό 15νθήμερο στο αγαπημένο μας νησί.

... ... ... ... ... ... ... ...

Γνωριστήκαμε στα χρόνια της κρίσης. κ πιστεύω λόγω και αυτής, ζήσαμε έναν πραγματικό μεγάλο έρωτα. Όχι εύκολο, όχι απλό... αλλά πραγματικό