με μία ανάσα

Σήμερα μπήκα στο Igoogle, όπου έχω υποτίθεται μαζεμένα σε μία σελίδα όλα τα sites που θέλω να επισκέπτομαι κ να παρακολουθώ, λιγότερο ή περισσότερο συχνά. είναι ό,τι μπορείς να φανταστείς, ειδησεογραφικά, σχετικά με την διαφήμιση, με news entertainment, για βιβλία, για gossip κ άλλα διάφορα... Όπου αν θέλω να είμαι ειλικρινής πρόκεται για μία υπερφόρτωση ερεθισμάτων κ πληροφοριών που αναρωτιέμαι αν έχει νόημα να τις παρακολουθώ κ να τις γνωρίζω. Κ σίγουρα πρακτικά είναι αδύνατο να τις παρακολουθώ όλες, αλλά κ να τις επεξεργαστώ, τόσο πολλές που είναι κ με τόση συχνότητα που ανανεώνονται.

Πρόσθεσε, δε, σε αυτήν την υπερπληθώρα "ενημέρωσης" κ τα εκατοντάδες blogs που έχω στο reader μου, βάλε κ το facebook, γάμησέ τα, όλη μέρα να είσαι μπροστά σε ένα κουμπγιούτερ δεν τα προλαβαίνεις όλα, εν δάτς έη φάκτ! {κ όλα αυτά που σου λέω δεν είναι άμεσα σχετικά με εργασία, είναι, ας τα πούμε, εξωσχολικά... φαντάσου να προσθέσεις κ τα της δουλειάς}

κ σκεφτόμουν μετά το εξής... Πώς παλιά λίγοι ήταν εκείνοι που κατάφερναν να ξεχωρίσουν με το έργο τους γιατί πολύ απλά ήταν οι εξαιρετικοί που είχαν την δυνατότητα/αρχίδια/τσαγανό/ να αψηφήσουν την αγωνία για την καθημερινή επιβίωση που κρατούσε "δεμένους" τους "συνηθισμένους" ανθρώπους;

ε, κ σήμερα, με τόση πληροφορία κ ευκολία στην αναζήτηση κ την εύρεση, κ με τον συνεχόμενο ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟ ερεθισμάτων κ εικόνων κ εμπειριών... οι πραγματικά ξεχωριστοί άνθρωποι είναι εκείνοι που στέκονται δυνατοί όχι απέναντι στον αγώνα για την επιβίωση όπως οι παλιοί, αλλά που κλείνουν απ' έξω την υπερβολική ενημέρωση, την υπερπληροφόρηση κ τις πολλές συνάφειες, που θα έλεγε κ ο ποιητής.

που θα πει ότι θες διπλή δύναμη, όχι μόνο να είσαι ταλαντούχος κ προικισμένος κ εργατικός αλλά κ να έχεις κ το κουράγιο να αντισταθείς.

έτσι απλά μία σκέψη, με μία ανάσα. (κ ναι, τώρα πάω να χαϊδεψω την γάτα μου στην παλιά γαλλική μπερζέρα κ να διαβάσω δημουλά κ να πλέξω κάλυμα για τα αυτιά για το χειμώνα με σχέδια λαχούρι, φεστιβάλ παλιομοδιτικίλας)