Σινεφίλ στα Πρόθυρα νευρικού Ηνσέπσιον

Καλά τώρα ειλικρινά μιλάτε σοβαρά κ το το εννοείται κ κροσ γιορ χαρτ εν χοπ του ντάη ότι σας άρεσε το Ηνσέπσηχιον;

Ρήλη;

Σήρηουζλη;

ε λοιπόν..........

ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ!!!!

με συνοπτικές!!!!

Δηλαδή τζήζας, τόσο πολύ χάηπ για μία τόσο κούφια ταινία!

Κουφια κούφια κούφια κούφια κούφια κούφιαααααααααααααα

Ok, δεν λέω, εικαστικά ήταν πολύ εντυπωσιακή, κ ναι, είχε ρυθμό που σε κρατούσε...


κ, φυσικά, πόσο θεός είναι ο Watanabe κ πόσο μούναρος ο Hardy... αλλά μέχρις εκεί!

Σαν έργο ήταν λάθος σε τόσους πολλούς ορόφους (wrong on so many levels)

....όνειρο μέσα σε όνειρο μέσα σε όνειρο μέσα σε όνειρο; ρήλη Νόλαν; Ρήλη; Σήρηουζλη; Με την ίδια λογική έπρεπε κ η Αλίκη όταν ο Παπαμιχαήλ ανακάλυψε πως ο Πίπης δεν ήταν αγόρι αλλά κορίτσι, μετά σε επόμενη σκηνή να ανακαλύψει ότι τελικά είναι αγόρι, κ μετά από λίγο να ανακάλυπτε ότι τελικά είναι κορίτσι κ μετά στο τέλος ότι είναι trans που κάνει τον αγόρι που ήταν κορίτσι με παπάρια!!!!

my point: μην την γαμάς την ιδέα σου, αν είσαι μάγκας ανέπτυξε την σε λεπτομέρεια κ βάθος, όχι σε υπερβολή κ τέντωμα!

Επίσης, πόσο λέημ ήταν ότι τάχα μου όλο αυτό γινόταν κατά εταιρίας που είχε κακό σκοπό να αποκτήσει μονοπώλιο στην ενέργεια; Πόσο μα πόσο φορετό φαινόταν από focus groups κ marketing του τύπου "μαρή Ρίτσα, ο απλός κόσμος είναι προβληματισμένος για τα ενεργειακά κ δεν θέλει καθόλου τα μονοπώλια, ας χώσουμε κάτι σχετικό στο πλοτ για να είμαστε τρέντηδες".

Κ τελευταία απορία: Καλά, πάς κ φτιάχνεις με την Γαλλίδα γυναίκα σου έναν κόσμο κατάδικό σου μέσα στο όνειρο σου.... ΠΟΣΟ ΒΛΑΧΑΡΑ είσαι που τον κόσμο τον γεμίζεις πολυκατοικία κ ουρανοξύστη Βυρητού; Κάνε μαρή καμιά αιώρα, κάνε καμία παγόδα δίπλα σε λίμνες, κάνε κανένα κουβά μπουτάκια κοτόπουλο ξεροτηγανισμένα, κάνε κάτι ρομαντικό!!!! Αλλά όχι, πρέπει να κάνεις ουρανοξύστη για να μου τον κάνεις μετά να γκρεμίζεται ώστε εγώ να νιώσω εντυπωσιασμένος ότι ξες να λυγίζεις χτίρια. Παρτα να μη στα χρωστάω. Σε έφαγε η φιγούρα.

Η ταινία ήταν ένα τεράστιο φιγουρατζίδικο κατασκέυασμα γύρω από μία ιδέα που ήθελε κάτι μικρότερο για να ανθήσει. Ήταν ένα κανονικότατο shoot them all με περιτύλιγμα "λίγο ψυχομπάμπλ, λίγο δυσδιάκριτα όρια πραγματικότητας-ονείρου, λίγο πατέρα γιατί δεν με αγαπάς, λίγο εμείς οι πλούσιοι έχουμε τα μέσα".

Ε, κάποια στιγμή βαρέθηκα, πιστολίδι πιστολίδι, νισάφι πια, ευτυχώς η Αίγλη έχει ωραία σουβλάκια... κ ήταν κ δίπλα κ γκομενάκι οπότε του χούφτωνα λίγο το μπουτάκι κ πέρασε η ώρα.

επίσης, αυτές που μου λέγανε "όταν το δεις να είσαι συγκεντρωμένος για να μην χάσεις πράγματα" αν τύχει να δούνε κάποια πραγματικά πολύπλοκη ταινία (Μία Ιταλίδα Απ' την Κυψέλη) τι ακριβώς θα μου πουν; Να κάνω media studies στο ΜΙΤ πριν την δω κ να πάρω Moleskine να κρατώ σημειώσεις;

γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ

ΥΓ: το ήξερες ότι το Watanabe, είναι το "Παπαδόπουλος" της Ιαπωνίας, το πιο κοινό όνομα; α μπέτ γιου ντήντν' τ
ΥΓ: καλά, κ αυτά τα δύο τα μαλακισμένα τα παιδιά του Κάπρηου (ο Κάπριο, γενική του Κάπρηου) δεν μπορούσαν να γυρίσουν λίγο την γαμώφατσα να τα δει ο άνθρωπος, να του φύγει ο νταλκάς; Μα τόσο κακομαθημένα; ...ντάξει, αν τα είχα παιδιά, πέρα που θα τα είχα κάνει μαύρα στο ξύλο που δεν γυρνάνε όταν τα φωνάζω, μαντήλια θα πουλάγαν στην Μεσογείων κομμένο το σχολείο, κομμένα όλα! γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ