ο επιβάτης "κουλτούρα"

είμαι μέσα στο ταξί και επιστρέφω από Σύνταγμα, όπου έχω κάνει διάφορα ψώνια στο Public. Έχουν βγάλει το καινούργιο best των Pet Shop Boys (αυτό με το τέλειο extra dvd με όλες τις performances τους στο top of the pops του BBC) σε τιμή προσφοράς μόνο 9,99 ευρώ!!! "Ουάου, ευκαιρία να πάρω κανά 2 αντίτυπα, για μικροδωράκια σε φίλους" σκέφτομαι...

είμαι στο πίσω κάθισμα, και ο οδηγός, περίπου στην ηλικία μου, συμπαθητικός και νόστιμος, αλλά "παρμένος" και με πρόσωπο που δείχνει κούραση - είναι αξύριστος και με μαύρους κύκλους, μάλλον στο τέλος της βάρδυας του; αρονό, μπορεί - με κοιτάζει καθώς χαζεύω το Freedom του Franzen και το sequel του Freakonomics (τα οποία αγόρασα επίσης με 20% έκπτωση, πάνε μήνες που έχω να αγοράσω βιβλίο ή cd που δεν είναι σε προσφορά, τα καλά της κρίσης είναι αυτά).

"καλά" μου λέει... "έχεις ακόμα λεφτά να αγοράζεις βιβλία και cd; τυχερός είσαι, πολύ τυχερός!"

Ξαφνιάζομαι, πολύ! Και όχι μόνο για την αδιακρισία του πράγματος, δηλαδή τζήζας, τι ερώτηση είναι αυτή; Που ξέρει αυτός ποιος είμαι εγώ; Μπορεί να είμαι ζάμπλουτος και όσο και αν καταστραφεί ο κόσμος να μπορώ πάντα να παίρνω cd, (λέμε, τώρα, και καμία μαλακία μπας και συνομωτήσει το σύμπαν να θελήσει πολύ ο Κοέλιο να μην ξαναβγάλει βιβλίο ....). Μπορεί επίσης να είμαι ο ίδιος ο κος Publicόπουλος και να παίρνω τζάμπα ό,τι και όποτε γουσταίρνω... Όμως ένας επιπλέον λόγος που σοκάρομαι με την ερώτηση είναι ότι την ώρα που άνοιγα τις σακούλες και κοιτούσα τα βιβλία, σκεφτόμουν ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο και εγώ, δηλαδή:

"πο πο ρε γαμώτι, ο άνθρωπος είναι πτώμα, κάνει μία από τις σκληρότερες και τώρα τελευταία πιο κακοπληρωμένες δουλειές, και εγώ κάθομαι σαν τον ανέμελο και ξεκολλάω τιμές από βιβλία, γκρ γκρ γκρ γκρ.... γκίλτ γκίλτ εντατίκ, μήπως είμαι προκλητικός με τον άθρωπα και μάλιστα όχι με τον σεξουαλικό τρόπο προκλητικότητας, που τον έχω έμφυτο;".

Ωστόσο, αν και σκέφτομαι και εγώ τα ίδια, αν και παθαίνω ψιλοπλάκα που έχουμε άλογη επικοινωνία με τον οδηγό (είπε αυτό που σκέφτομαι, λες να του το υπέβαλα με τα πανίσχυρα μυαλικά μου κύματα;) δεν χάνω την ψυχραιμία μου και επίσης, ούτε που θυμώνω με την έλλειψη αδιακρισίας. Θέλω να πω, θα μπορούσα να του την ψιλοπώ, ξέρεις κάτι του τύπου "συγγνώμη, άλλη φορά θα ζητάω άδεια πριν αγοράσω" ή απλά θα είχα και το δικαίωμα να κάνω ότι δεν τον άκουσα - πράγμα που ΦΡΙΚΑΡΕΙ τους ταξιτζήδες, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ειρήσθω εν παρόδω.

Δεν αντιδρώ λοιπόν αρνητικά, καθόλου, πράγμα που, να σου πω την αλήθεια, το περηφανεύτηκα λίγο μέσα μου, γιου γκο μπόη και που είσαι ρε Γκάντη να δεις τον γαλήνιο τον μαθητή σου τον Προβατίδη Σηπόπουλο. Αντίθετα, με χαμόγελο και ύφος κάπως σαν να μιλάω για μπάλα, για να μην φανώ διδακτικός και ότι κάνω κήρυγμα, λέω:

"το θεωρείς σπατάλη να αγοράζει κάποιος μουσική ή βιβλία";

Αυτός δεν σκέφτεται καθόλου, απλά ρίχνει κ ένα μπινελίκι σε κάποιον μπροστά που τον κλείνει και μου λέει αυθόρμητα και ορμητικά: "μεγάλη σπατάλη, φίλε, το θεωρώ".
"Το θεωρείς σπατάλη και σε εποχές που δεν είναι σαν την τωρινή, που δεν υπάρχει κρίση δηλαδή;".
"Ναι, ναι, βέβαια, είναι πεταμένα λεφτά, προτιμώ να ακούσω ραδιόφωνο, ε και για διάβασμα δεν έχω χρόνο καθόλου, όταν δεν δουλεύω είμαι πολύ κουρασμένος για να διαβάσω".
"να σου πω μία σκέψη όμως;"
Με κοιτάζει λίγο περίεργα από το καθρεφτάκι, μάλλον του φαίνεται πολύ επιτηδευμένο σχήμα λόγου να του ζητάνε άδεια να του πούνε μία σκέψη, με βλέπει και με την ζακέτα μου την κάπως κολεγιακή, "ωχ, τι είναι τούτος, τι είναι" φαντάζομαι εγώ ότι θα σκέφτεται... κουνάει το κεφάλι, ναι, να του πω την σκέψη, άντε να πάει σταδγιάλα, τι θα ακούσω πάλι με την κωλοδουλειά που έμπλεξα.
"και αν υποθέσουμε ότι το να διαβάζεις βιβλία, το να ακούς μουσική που σε ευχαριστεί, σε κάνουν πιο ικανό να βγάλεις χρήματα με σχετικά πιο εύκολο τρόπο; Ή σε κάνουν να ξεκουράζεσαι πιο γρήγορα από την δύσκολη δουλειά του να είσαι τόσες ώρες στο τιμόνι; Ή σε κάνουν να μην κουράζεσαι τόσο πολύ, ευθύς εξαρχής;".

Γελάει αυτός... "Εγώ φίλε ταξιτζής είμαι, τι σχέση έχει ένα βιβλίο με την δουλειά μου;"
"Παραδείγματα χιλιάδες! Ας πούμε... γενικά οι ευγενικοί άνθρωποι έχουν πιο πολλές πιθανότητες να πάρουν μπουρμπουάρ, δεν το παραδέχεσαι;"
Ναι, κουνά κεφάλι αυτός, το παραδέχομαι...
Συνεχίζω εγώ, μετά βίας κρατιέμαι να μην βάλω το ένα χέρι στη θέση στάμνα και το άλλο να τεντώσω δάχτυλο και να αρχίσω να το ανεβωκατεβάζω... "Άρα, η ευγένεια που κατά γενική ομολογία είναι απόρεια της καλλιέργειας, αυξάνει τα έσοδα σου, γιατί αυξάνει τα μπουρμπουάρ σου"(σημείωση: ξέρω ότι προφέρεται "πουγ μπουάγ" το μπουρμπουάρ, δεν είμαι κάγκουρας, απλά το είπα όπως το λέει ο πολύς κόσμας για να μην μας πούνε και εντελώς αδελφές, νησάφι πια...)
Με κοιτάει αυτός, λίγο παραξενεμένος. Εγώ συνεχίζω τα Ακαθέκτεια 2010.
"Επίσης, η καλλιέργεια θα σε έκανε πιο ήρεμο οδηγό, πιο ικανό να χειριστείς τους μαλάκες γύρω μας, άρα θα είχες λιγότερα νεύρα και θα σε έφθειρε λίγοτερο η κάθε βάρδια. Η ικανότητα να διαβάζεις θα σε έκανε να καταλαβαίνεις οδηγίες για να πας κάπου, άρα θα ήσουν λιγότερο μπλεγμένος σε κίνηση... για να μην σου πω ότι το διάβασμα θα σε έκανε πιο ικανό να διαπραγματευτείς με τον ιδιοκτήτη του ταξί καλλίτερους όρους δουλειάς... δεν ξέρω αν είσαι ιδιοκτήτης εσύ ή οδηγός, έτσι, θεωρητικά μιλάω... αλλά, καταλαβαίνεις γενικά τι εννοώ και που το πάω..."
Ο οδηγός κουνάει το κεφάλι. Νομίζω ότι καταλαβαίνει, αν και δεν το δηλώνει ευθαρσώς. Δυστυχώς, έχω και άλλα να του πω, μην ξεχνάμε ότι φέτος είναι τα Ανελεήτεια 2010, αλλά.... έχουμε φτάσει στο σπίτι μου. Πρέπει να κατέβω.

Και τώρα, αναρωτιέμαι.... μόνο εμένα μου φαίνονται όλα αυτά αυτονόητα; Μόνο εγώ βλέπω και κέρδος, μεγάλο κέρδος, εκτός από απόλαυση, στα βιβλία, την μουσική, την "κατανάλωση" πολιτισμικού προϊόντος;