αχ δεν ήταν επανάσταση αυτό που έβλεπες Βαγγέλη μ'

είμαι λοιπόν σήμερα το μεσημέρι στο Κολωνάκι και τρώω με κάτι φίλους, τον Μ δηλαδή, τον Ρ και τον αγαπημένο μας Άρη.

Κάποια στιγμή, όπως καθόμαστε στο Tops, ακούμε φασαρία. Στην γωνία της Αναγνωστοπούλου με Πατριάρχου Ιωακείμ είναι μαζεμένος κόσμος, όχι πολλοί, μερικές δεκάδες, που φωνάζουν. Ρωτάμε την κυρία που μας σερβίρει και μας αποκαλύπτει ότι όλοι αυτοί έχουν μαζευτεί για να βρίσουν τον Σημίτη.

Μπα! λέω εντυπωσιασμένος από μέσα μου. Αρχίσαμε τώρα και τις "επισκέψεις" στα σπίτια των πολιτικών να τους ζητήσουμε το λόγο; Μου φάνηκε καλή ιδέα, προχωρημένη, insightful που θα έλεγαν και στα επαγγελματικά μου λημέρια.

Περνά η ώρα κάπως, εμείς τρώμε και αποτρώμε και πριν φύγουμε σηκωνόμαστε και πάμε προς τον κόσμο για να κάνουμε "ρεπορτάζ". Ο κόσμος έχει αυξηθεί, είναι περίπου 200 άτομα πια. Βρίσκονται ένα τετράγωνο απόσταση από την πολυκατοικία της Αναγνωστοπούλου που είναι η κατοικία του πρώην πρωθυπουργού, διότι μία σειρά αγοριών, νέων, φρέσων, ΜΑΤ δεν επιτρέπει να προσεγγίσεις περισσότερο.

εγώ και ο Άρης στεκόμαστε πιο πίσω από τον πυρήνα των συγκεντρωμένων οι οποίοι φωνάζουν συνθήματα, κάποια από τα οποία αρκετά έξυπνα, έχουν κόρνες που κάνουν διαολεμένο θόρυβο και μοιράζουν και κάποια έντυπα.

Πιάνω το κινητό μου και αρχίζω να τουϊτάρω το "ρεπορτάζ" μου. Αφού είμαι εκεί που γίνεται, την ώρα που γίνεται γιατί να μην κάνω ενημέρωση;

να δες εδώ το τάημλάην μου, με την σειρά εμφάνισης τιτιτβίσματος:

χάμος έξω απ το σπίτι του Σημίτη στην Αναγνωστοπούλου. Κόσμος φωνάζει "προδότες", "κλέφτες", "φέρτε πίσω τα κλεμμένα".

"Λαμόγιο Σημίτη μας έκλεισες το σπίτι"! Φωνάζει ο κόσμος

φυσικά η αστυνομία δεν αφήνει τον κόσμο να φτάσει κάτω απ το σπίτι του ακριβώς, 1 τετράγωνο μακριά...

"κουφάλες κουφάλες έρχονται κρεμάλες". Ο κόσμος είναι λίγος αλλά πολύ πολύ τσατισμένος

μια κυρία Κωλονακιότισσα στην πένα, βαμένη κ όλα, φωνάζει έξαλλη "σημίτη προδότη καταδότη"

(σόρη για τα ορθογραφικά, έχω συγκινηθεί απ αυτό που γίνεται εδώ)

"κλέφτες, κλέφτες, κλέφτες, ΚΛΕΦΤΕΣ, ΚΛΕΦΤΕΣ"

"Πασοκ νουδου κλέφτες του λαού". Περαστικοί κοντοστέκονται για λίγα λεπτά να φωνάξουν κ μετά συνεχίζουν. Ο καθένας ότι μπορεί να κάνει!

τραγουδάνε -με όλοι μαζί τον εθνικό ύμνο. :-(

"ελλάς ελλάς! Ή ταν η επί τας"

"Δε Νομίζω Σημιτάκη, Δε Νομίζω Σημιτάκη". (ομολογώ, αυτό είναι δικό μου σύνθημα, είμαι χάχας το ξέρω)

"σημίτη κλεφταρά, φέρε τα λεφτά". Μέσα στους που φωνάζουν κ μια κυρία που δουλεύει σε ένα κατάστημα εδώ κοντά, μ έχει εξυπηρετήσει!

η αστική τάξη έχει αρχίσει κ τσατίζεται κ συμμετέχει. Μακάρι μακάρι

κάτω απ του Σημίτη οι διαδηλωτές είναι γύρω στα 200 άτομα, οι περαστικοί που εναλλάσονται βέβαια άλλοι τόσοι

οι περισσότεροι διαδηλωτές είναι 50άρηδες και. Τώρα διαλύεται το σκηνικό.

[...]Τρέμε σηενεν, έρχεται ντα σηπ :-)

γρήγορα στην τιτιβούπολη το ότι μεταδίδω την δράση αντιστασιακών μαθαίνεται, διάφοροι αρχίζουν να με παρακολουθούν, για να παρακολουθήσουν το γεγονός, κάποιοι μου στέλνουν απαντήσεις ή ερωτήσεις που ποτέ δεν απάντησα (σόρη γκάηζ) γιατί έγραφα νέα τιτιβίσματα.

αν και είμαι χωμένος στο κινητό, που την έγραψα κιόλας στα τιτιβίσματα, ότι και έχω συγκινηθεί και έχω χαρεί που η αστική τάξη συμμετέχει. Κάπως μου φαίνεται όλο αυτό, ελπιδοφόρο, λες λέω να σηκωνόμαστε σιγά σιγά από τον καναπέ;

Και ο Άρης που είναι μαζί μου έχει την ίδια άποψη... βρίσκει παρήγορο ότι κάποιοι άνθρωποι οργάνωσαν την πρωτότυπη διαμαρτυρία να πάνε κάτω απ του Σημίτη για να του "ζητήσουν" τα ρέστα.

Περνά ακόμα κάμποση ώρα και λέω φτάνει πια, ας πάω και εγώ στον δρόμο, ήδη η συγκέντρωση είχε αρχίσει να δείχνει ότι θα έσπαγε... πετάγομαι μέχρι την τράπεζα να σηκώσω ένα λεφτό και μετά κάνω το μεγάλο λάθος να επιστρέψω στο σημείο της διαδήλωσης.

Γιατί λάθος; Διότι είδα κάτι που όλη την ώρα που ήμουν εκεί στα μετόπισθεν και τιτίβιζα δεν το είχα αντιληφθεί. Ότι, δηλαδή, ο πρωτοστάτης της διαμρτυρίας δεν ήταν άλλος από τον... σκηνοθέτη Κολλάτο....

Δεν είναι καθόλου υπερβολή αυτό που θα σου πω αλλά έσπασε η καρδιά μου. στεναχωρήθηκα όσο δεν παίρνει. και έκανα και συνειδητή λογοκρισία στον εαυτό μου, να μην το γράψω αυτό το τραγικό, στα μάτια μου, θέαμα του Κολλάτου με την ντουντούκα στο twitter... γιατί; μα διότι ήθελα να προστατεύσω όσους παρακολουθούσαν τα τιτιβίσματά μου για την διαμαρτυρία από την απογοήτευση που αισθάνθηκα εγώ.

... ... ... ... ...

Δεν θυμάμαι ακριβώς την χρονική στιγμή αλλά πριν από αρκετούς μήνες, κατά το φθινόπωρο, σε μία από τις πολλές μεγάλες διαδηλώσεις που έχουν γίνει στο κέντρο της Αθήνας, ανέβαινα την Σταδίου όταν ευγενικά πήρα ένα από τα έντυπα που μοίραζαν 2 νεαροί στην πορεία της πορείας (ωραία παρήχηση, η πορεία της πορείας, όχι;).

Κατά το συνήθειό μου πριν το πετάξω το διάβασα... και μου έφερε εμετό. Ήταν μία σελίδα με κακή γραμματοσειρά και φρικτά σχεδιάκια γεμάτη λαϊκιστικές κορώνες για το αίσχος των Ελλήνων Πολιτικών, και πως έφεραν την χώρα σε αυτό το χάλι, και πως ο αθώος λαός ο αγγελικά πλασμένος, ο ευγενικός και φιλότιμος, τα τραβάει αυτά που τραβά με αποκλειστική ευθύνη των λαμογιών-πολιτικών... τέλος πάντων, πιάνεις το πνεύμα του κειμένου, ο στόχος του ήταν να κολακεύσει τον απλό μέσο άνθρωπο που εκείνη την μέρα είχε πάει στην διαδήλωση.

Γιατί ήθελε να τον κολακεύσει; Για να του πουλήσει κάτι.... ναι, ναι, δεν κάνω πλάκα, για να του πουλήσει κάτι.

Βλέπεις, το φυλλάδιο ήταν μία καταγραφή της οργής του... Κολλάτου εναντίον των κακών κομμάτων που σταυρώνουν τον λαό (ναι, μιλάμε για τέτοιο επίπεδο λεξιλογίου και λαϊκισμού). Ο οποίος φυσικά σε αυτό, αφού έλεγε με χίλιους τρόπους πόσο τσίλικος και αθώος είναι ο λαός, δεν παρέλειπε να αναφέρει κάτι του τύπου "αν θέλετε όλοι μαζί να ενώσουμε τις φωνές μας κατά του μνημονίου ελάτε στην νέα μου παράσταση στο Θέατρο Κέντρο Λαϊκισμού όπου έχουμε ανεβάσει το έργο τάδε, πιο επίκαιρο από ποτέ" (δεν εχω πιο ξεραστικό από ποτέ, ανατριχιάζω όταν ακούω την φράση αυτή, πχιό επίκαιρο από ποτέ, να το ξέρεις, να την λες για να με κάνεις οχτρό σου). Και επίσης συμπλήρωνε για να κλείσει την πώληση "επειδή εμείς είμαστε κοντά στον λαό που του πίνουν το αίμα οι πολιτικοί, έχομε βάλει το εισιτήριο μας μόνο 10 ευρώ, στηρίζομε τον απλό άθρωπα, και την τέχνη και τον πολιτισμό και την πχιότητα".

Βασικά, τι κατάλαβα εγώ από κείνη την εντυποδιανομή; Ο άνθρωπος ήθελε να διαφημίσει την παράστασή του και για να το κάνει αποφάσισε να "καπηλευτεί" την διαδήλωση, να χαϊδέψει τα αυτιά του κοινού που ήταν σε αυτήν, να βρίσει μαζί τους τον κοινό εχθρό και να λαϊκίσει όσο δεν παίρνει.... Ώστε μετά να τους ρίξει την ιδέα να έλθουν να δώσουν τα λεφτάκια τους για να αγοράσουν το εισιτηριάκια του που "μπαδεγουέη τα έχω βγάλει σε φιλική τιμή, εγώ σε σκέφτομαι ρε".

πραγματικά αηδίασα εκείνη την μέρα. μου φάνηκε τόσο φθηνό όλο αυτό, τόσο στραμπουληγμένο. Μάλιστα, είχα κρατήσει το χαρτί για να κάνω ποστ κόλαφο εδώ στο πρόβατο. Όμως μερικές βδομάδες μετά που το πέτυχα ανάμεσα στα χαρτιά μου, με κόρωσε πάλι, με τσάτισε και το πέταξα. Κι ήλπιζα να μην χρειαστεί να το θυμηθώ ποτές ξανά...

..........

Δυστυχώς το θυμήθηκα σήμερα. Καταλαβαίνεις τι φρίκη έφαγα, να είμαι όλος χαρά και ενθουσιασμό ότι επιτέλους κάτι κινείται, ότι υπάρχει μία διαμαρτυρία, και να βλέπω τον χειρότερο μου εφιάλτη, αυτό που πρέπει να πεθάνει σαν νοοτροπία τώρα για να γλυτώσουμε από την κρίση, να υλοποιείται! Να βλέπω ότι την ντουντούκα στο event την κράταγε ο Κολλάτος. Άρχισα να ψάχνω γύρω μου να δω που είναι τα διαφημιστικά έντυπα της τωρινής του παράστασης. Απογοητεύτηκα φρικτά. φρικτά. Τζάμπα τόση συγκίνηση, τζάμπα τόσα τιτιβίσματα, τσάμπα τόσοι άνθρωποι που παρακολουθούσαν την μετάδοση, τζάμπα.... έγινε για να πουλήσει ο Κολλάτος εισιτήρια. λυγμ

Θα μου πεις, δεν το έζησες εσύ το συναίσθημα, δεν το βίωσες; τι σε πειράζει που έγινε με υστεροβουλία; ε, με πειράζει... πολύ. Όχι για κανένα άλλον λόγο αλλά γιατί... όχι, δεν ήταν επανάσταση αυτό που έβλεπα, δεν ήταν λαϊκή συμμετοχή. Ήταν ένας τύπος που πουλούσε την παράστασή του και μερικοί περαστικοί που "συμμετείχαν". α ρε γαμημένο random.

Και μου φάνηκε όλο αυτό ένα σύμβολο κάποιων από τα πράγματα που οφείλουμε να διορθώσουμε ως άνθρωποι. Γιατί αν το καλεσκεφτείς, αυτό μας έφαγε... Ο αγώνας για την επιβίωση που τον κάνουμε χωρίς ιερό και όσιο. Πώς ο Κολλάτος για να επιβιώσει καπηλεύεται την διαμαρτυρία και χαίρεται με το μνημόνιο γιατί αλλιώς τι θα έκαμε για να "προωθήσει" τις δουλειές του; ε, έτσι και οι άλλοι Έλληνες για να βγάλουμε το μεροκάματα, ακόμα και αν θεωρούμε μεροκάματα την βίλα στην Μύκονο, δεν είχαμε τίποτε που δεν θα πουλάγαμε.

Μόνο αν σταματήσεις να αντιμετωπίζεις την ζωή σαν βίαιη μάχη για την επιβίωση θα αρχίζεις να τη ζεις. Όμως αυτό είναι μεγάλη κουβέντα, για άλλο ποστ.