Κίνητρα και 6 άτοκες δόσεις και προσωπικότητα

Υπάρχει ένα βιβλίο ψυχολογίας, πάρα πολύ θρυλικό και σημείο αναφοράς για την επιστήμη, το Motivation and Personality του Abraham Maslow. Σε αυτό υπάρχει μία θεωρία ιεράρχησης των ανθρωπίνων αναγκών, από τις πιο πρακτικές (σωματικές, όπως ας πούμε την ανάγκη για ύπνο, τροφή, σεξάκι κλπ) μέχρι τις πιο "οραματικές" (την ανάγκη για δημιουργικότητα, ηθική, αυθορμητισμό κλπ κλπ). Πάρε μία ιδέα κοιτώντας εδώ με ένταση και σμιχτό φρύδι:

Αυτή η θεωρία, για κάποιο λόγο που μάλλον έχει να κάνει με την φερεγγυότητά της, έχει γίνει αποδεκτή όχι μόνο από σχεδόν όλους όσους ασχολούνται με την ψυχολογία αλλά και από αυθεντίες άλλων επιστημών ή κλάδων. Θεωρείται μία προσέγγιση της ανθρώπινης προσωπικότητας πολύ αληθινή, πολύ έγκυρη που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν (όχι ότι τολμά κανείς).

ο Maslow ανέπτυξε την θεωρία σε ένα άρθρο του αρχικά, και μετά την επεξέτεινε και στο βιβλίο αυτό, το Motivation and Personality - το οποίο, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, υποψιάζομαι κληρονομικά, αφού ο συγγραφεύς πέθανε πολύ ξαφνικά σε μικρή σχετικά ηλικία, 62 Μάηδες, πριν προλάβει να κάμει διαθήκη, είναι θεοσπάνιο ακόμα και στα Αγγλικά τη γλώσσα που γράφτηκε. Να φανταστείς, στο αμερικάνικο amazon έχει τιμή 4500 ρουμπίνια να το αγοράσεις (100 δολλάρια, βασικά, αλλά και αυτά πολλά είναι). Αναρωτιόμουν, δε, για ποιον λόγο δεν έχει ξανατυπωθεί σε paperback 7,88 δολλάργια τιμή, όπως τόσα και τόσα κλάσηξ.

Ναι λοιπόν, ομολογώ ότι το έψαχνα το βιβλίο, ήθελα σαν τρελός να το διαβάσω, να πέσει στα χέρια μου, να το αποκτήσω... αλλά φεύ.

κάνουμε τάημ λάψ (άντε, κάνε, περιμένω, α γειά σου) και μεταφερόμαστε...

Σήμερα το απόγευμα στο γυμναστήριο περίμενα να περάσει η ώρα να μου έλθει η όρεξη για κολύμβηση (πράγμα που δεν το θεωρούσα πιθανό να συμβεί, τόσο θλιμμένος και ανήσυχος που ήμουν) κάνωντας μικρές ομιλίες (σμωλλ τωκ) με τον Άγγελο, συνάδελφα στο κολύμπι. Ξαφνικά χτυπάει το κινητό μου. Απαντάω, μιλάω μιλάω μιλάω μιλάω, μιλάω μιλάω μιλάω μιλάω, ε τι να κάνει ο άθρωπας ο συνομιλητής, βαρέθηκε να περιμένει πότε θα σταματήσω την μίληση, άνοιξε το σακ φιτάζ για να βγάλει να διαβάσει το βιβλίο του. Ο Άγγελος, καλό παιδί και τσίλικο, είναι από αυτούς που και super market να πάει παίρνει μαζί καλού κακού και το βιβλίο του μπας και κλειστεί σε κάνα ασανσέρ/γνωρίσει κάποια για σεξάκι και κοιμηθεί σπίτι της κ άρα θα πρέπει να έχει κάτι να διαβάσει. Σαν και εμένα καλή ώρα που έχω πάρει βιβλίο σε βραδιά κοπή της πίτας του Συλλόγου Κατά της Ανάγνωσης (τρου στόρη, να στην πω όταν έχεις χρόνο για μεγάλες αλήθειες).

Κάποια στιγμή όπως μιλάω πέφτει μηχανικά το βλέμμα μου πάνω στο βιβλίο του Άγγελου που το έχει ακουμπήσει στο τραπέζι μπροστά μου... και τι να δω; Ένα γνωστό όνομα... Maslow... σε βιβλίο με ελληνικό τίτλο! Κουντ ητ μπή; Κουντ ήτ; αρπάω το βιβλίο από τα χέρια του και βλέπω αυτό:

ε όχι, στην γη σε γύρευα, στο παρά πέντε του πισινάκι σε βρήκα... ο Χριστός, ο Χριστός, τέτοια απίστευτη έκπληξη ούτε όταν αποκαλύφθηκε τι είχε συμβεί στην γυναίκα του Nate, την Lisa - Lilly Taylor στην 4η σήζαν του 6 Feet Under!

Φυσικά, δεν έδειξα στον Άγγελο το σοκ μου. Το έχω παράδοση να πνίγομαι. Εξ ου και μου αρέσει το κολύμπι τόσο πολύ - κάνω αντίσταση στο πνίξιμο μόνο εκεί που είναι εύκολο να κάνω τον τσαμπουκά, δηλαδή στις πισίνες. Γιατί στην πραγματική ζωή, αντίσταση στο πνίξιμο ούτε κατά διάνοια.... τέσπα. Δεν έδειξα λοιπόν την έκπληξή μου, αλλά από μέσα δαγκωνόμουν, χτυπιόμουν, φανταζόμουν Γερμανίδες Λοχαγούς και εμένα απλό οπλίτη να με επιθεωρούν, οτιδήποτε φανταζόμουν για να μείνω ανέκφραστος. Γιατί; έλα μου ντε, φοβάμαι να εκφραστώ.... Με χαρακτηριστική ψυχραιμία τον ρώτησα τον άνθρωπο "α, ενδιαφέρον φαίνεται τούτο το βιβλίο, που το βρήκες;"... Με κοίταξε αυτός με ύφος περίεργο "ερμ ερμ στο βιβλιοπωλείο"... "Τώρα, κοντά;" παραλίγο να ουρλιάξω... "Σήμερα το πήρα, βγήκε πριν μερικούς μήνες" απάντησε...

Και να 'μαι μερικές ώρες μετά στην Πολιτεία, αφού έχω κοιτάξει γύρω τριγύρω να το εντοπίσω μονάχος μου εις μάτην, να ρωτώ με τρεμάμενη φωνή και με λαχτάρα στο μάτι την υπαλλήλα (ο υπάλληλος, θηλυκό η υπαλλήλα) αν έχουν το Κίνητρα και Προσωπικότητα... "εκδόσεις Αιώρα, του Maslow" ολοκληρώνει εκείνη την φράση που είχα αρχίσει.

Κάνει ένα βήμα παρακεί, και να τη η στίβα με τα αντίτυπα του βιβλίου στον πάγκο που είχα ψάξει τόσο θόροουλη! Παίρνει ένα και μου το δίνει με ύφος "πόση τύφλα πια έχουν τα μάτια σου Προβατίδη Σηπόπουλε, δίπλα σου ήταν, τζήζας δηλαδή, είπαμε εσείς οι άνδρες έχετε καλλίτερη περιμετρική όραση, όχι κοντινή, αλλά όχι κ έστι".

εγώ το πιάνω το τιμημένο στα χέρια, ρίχνω ένα βουβό κλάμα και έναν ενδόμυχο λυγμό και ξαναπάω στην στίβα για να πάρω ένα άλλο αντίτυπο, όχι το πάνω πάνω που το έχουν μαγαρίσει τόσα δάχτυλα περαστικών.

Βρίσκω ένα πολύ τσίλικο και πάω στο ταμείο. Βλέπω την τιμή, 26,10 "ο σητ λέω, πολλά είναι, πρέπει να το πληρώσω με κάρτα". Βγάζω την κάρτα η οποία είναι τόσο γεμάτη ώστε, και ειλικρινά δεν κάνω πλάκα, κυριολεκτώ, είναι πρησμένο το πλαστικό της και την δίνω του ταμεία. Εκείνος με ρωτά, τυπικά βέβαια για ένα τέτοιο ποσό: "θέλετε δόσεις;". "ερμ ερμ ερμ... μπορούμε να βάλουμε έξι;" απαντώ εγώ. Με κοιτάζει λίγο παραξενεμένος ο κύριος μα έξι δόσεις στα 26,10, τι κάγκουρας; τον ακούω να σκέφτεται, αλλά τι να έκανα ρε παιδιά η κάρτα είναι στα γόνατα, έχομε κρίση, έχομε δυστοκία αλλά από την άλλη δεν μπορούσα να μην το πάρω το βιβλίο, άσχετα που θα καταφέρω να το διαβάσω σε 10 μέρες το νωρίτερο με το κύμα αδιάβαστων που με πνίγει.

Κρατώ αξιοπρέπεια, κάνω ότι δεν έχω ακούσει την σκέψη την μειωτική, δίδω την κάρτα, ο κύριος την περνά στο μηχάνημα, όλα καλά (όχι, εντάξει, δεν είχα φόβο πως δεν θα έδιδε έγκριση, είπαμε) και αφού υπογράφω το απόκομα και είμαι έτοιμος να φύγω, ο κύριος, που στο μεταξύ έχει εξυπηρετήσει κάποιον άλλο και δεν έχει προσέξει ότι είμαι ακόμα εκεί, παίρνει το χαρτάκι μου, το απόκομά μου, και το δείχνει σε έναν άλλο κύριο πωλητή του βιβλιοπωλείου που μόλις είχε περάσει στο πίσω μέρος του πάγκου για κάποια δουλειά του. Μάλιστα με το δάχτυλο του επισημαίνει και το σημείο που γράφει στην κάρτα "ποσό 26,10. Σε έξι άτοκες δόσεις"...

Και φαντάζομαι ότι όλο το καλοκαίρι, αυτοί οι δύο σοκαρισμένοι άθρωπες θα λένε "που φτάσαμε, που φτάσαμε, να βάνει ο άλλος 6 δόσεις για 26,10 ευρώ, τι κρίση, τι πτώση αξιών, που είναι το κράτος, ε δεν είμαστε λαός, επιτέλους, ΔΝΤ επιτέλους μαζέψου λίγο".

Αλλά εγώ ξέρω ότι πήρα το βιβλίο μου, αυτό που τόσα χρόνια το έψαχνα στα Αγγλικά, το βρήκα στα Ελληνικά, σε ωραία περιποιημένη έκδοση και τώρα αυτήν την στιγμή που μιλάμε αυτό το βιβλίο κοιμάται πάνω στο τραπέζι του σαλονιού λίγο ευτυχισμένο, θέλω να πιστεύω, γιατί ξέρω ότι έχει αρχίσει και αισθάνεται με τι αγάπη θα το πιάσουν σε λίγες μέρες δύο χέρια και με τι προσοχή και προσήλωση θα το περιδιαβούν δύο μάτια...

και εσείς κύριοι του βιβλιοπωλείου να μην κάνετε ρόουλ γιουρ άηζ με τον δυσκολεμένο βιβλιόφιλο που έβαλε 6 δόσεις για αγορά 26,10 ευρώ. Γιατί δεν ξέρετε ότι αυτός ο βιβλιόφιλος αυτές τις μέρες κάνει ένα μεγάλο εσωτερικό αγώνα να γίνει πιο ειλικρινής με αυτά που νιώθει και που αισθάνεται και που επιθυμεί και στεναχωρήθηκε κάπως σήμερα που τον αποπήρατε, έστω και με αυτόν τον αμυδρό τρόπο, για κάτι που είχε και δικαίωμα και δυνατότητα αλλά και τους λόγους του να το κάμει.

χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ

εξάλλου, το λέει και ο Maslow στην πυραμίδα του. Ο σεβασμός από και προς τους άλλους, ακόμα και αν δεν τους καταλαβαίνουμε, είναι, ναι είναι μία από τις βασικές ανάγκες του ανθρώπου.