Χειμωνιάτικο αυτό το καλοκαίρι μου.
Μαζεύονταν για χρόνια, τα σύννεφα, μαζεύονταν, μαζεύονταν.... και κάποια στιγμή ξέσπασε η καταιγίδα, που σιγά σιγά έγινε χιονοθύελλα. Καλοκαιριάτικη χιονοθύελλα.
Το χιόνι έπεσε πολύ και πυκνό και έθαψε όλα αυτά που μέχρι πρόσφατα άνθιζαν πάνω στην γη της ζωής μου.
Πράγματα που τα είχα δεδομένα και πηγαία εξαφανίστηκαν κάτω από το απέραντο λευκό. Τοπία, οικίες αρχιτεκτονικές, μοτίβα και συνήθειες, απολαύσεις και συμπεριφορές καλύφθηκαν από το πάνβαρυ αλλά αεράτο χιόνι, έχασαν τα χαρακτηριστικά τους, σταμάτησαν να είναι απολαυστικά, να έχουν νόημα, να είναι οικία, να με ενδιαφέρουν, να με συγκινούν, να τα φοβάμαι, οτιδήποτε ήταν αυτό που έκαναν...
Τι θα πάρει την θέση τους; Πραγματικά, δεν έχω την παραμικρή ιδέα...
Παλεύω να ηρεμήσω τον εαυτό μου και να συνειδητοποιήσω ότι αυτή η ασπρίλα δεν είναι "κενό" αλλά ένα τεράστιο κομμάτι λευκό χαρτί πάνω στο οποίο μπορώ να γράψω ό,τι, ό,τι, ό,τι θέλω.
Όμως και αυτό, όπως όλα, θέλει τον χρόνο του. Προς το παρόν, πότε πότε με πιάνει ο πανικός διότι το άσπρο, το χιόνι που άφησε η χιονοθύελλα, μου φαίνεται απειλητικό, τεράστιο, ξένο... και ας είναι και αυτό δικό μου, κατάδικό μου, σαν αυτά που κάλυψε.
Από την άλλη, ξέρω ότι τα χειρότερα πέρασαν. Η χιονοθύελλα σταμάτησε, δεν κάνει τόσο κρύο όσο έκανε τον Ιούνιο και τον μισό Ιούλιο, ο ήλιος βγαίνει σιγά σιγά και εγώ έχω ξεμυτίσει προς τον κόσμο κάπως πιο σίγουρος για τον εαυτό μου.
Θα καταφέρω να διαμορφώσω το νέο τοπίο; Θα είμαι νικητής στον πόλεμο να γεμίσω όλο αυτόν τον λευκό χώρο με νέα στοιχεία, καλλίτερα εκείνων που χάθηκαν, που ταυτόχρονα να είναι και συνέχειά τους;
Δεν ξέρω, άσε που κιόλας δεν μου αρέσει να σκέφτομαι την ζωή με όρους όπως "μάχη", "αγώνας", "κατόρθωμα", "νίκη", "ήττα"...
Η ζωή δεν είναι αντίπαλος, ούτε οι άλλοι, ή η κοινωνία που ζούμε, ή οι συνθήκες. Αντίπαλος δεν είναι αυτά, αντίπαλος είναι ο εαυτός μας.
Όχι κακός αντίπαλος, απλά έχει και αυτός τις σιγουριές του και τις κεκτημένες ταχύτητές του, και φοβάται τις αλλαγές... Όμως, φτάνει μία εποχή που οι αλλαγές είναι τόσο αναγκαίες όσο και η ίδια η αναπνοή.
Και ευτυχώς που έρχονται οι καλοκαιρινές χιονοθύελλες και μας το θυμίζουν.
33 comments:
"Κι όπως φεύγουνε οι μέρες και περνούν τα χρόνια τόσο μοιάζει να αντηχεί πιο καθαρά σαν αρχαίο βουητό που ταξιδεύει αιώνια και σκορπάει στου καταρράκτη τα νερά"
Δεν πολυκαταλαβαίνω τι συνέβη αλλά ελπίζω να περάσει γρήγορα και να ξαναβρείς τον εαυτό σου!!!
:)
Θα συμφωνίσω με τον Κοσ Ηφαιστείωνα.. συμπληρώνοντας...
Εκτός κι αν αυτή η διαδικασία σε ωφελεί....
Καλοκαιρινή χιονοθύελα, σημαίνει καταστροφή. Ελπίζω και εύχομαι να μην είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Για να σου δώσω κουράγιο και δύναμη, θα σου μεταφέρω ένα κινέζικο(;)- εγγλέζικο(;) ρητό: "Αν δεν μπορείς να αποφύγεις τον βιασμό τουλάχιστον απόλαυσε τον"! Καλή δύναμη για τη συνέχεια. Και καλά κουράγια.
Το ξέχασα! Σήμερα η "Ελευθεροτυπία", αναδημοσίευσε το "λάθος λάθος σε τόσους πολλούς ορόφους".
ρε γμτ, πηγα να σχολιασω, ειδα τα απο πανω σχολια και ενιωσα λιγο χαζη. ειχα την αισθηση οτι διαβαζω κατι θετικο...
καλη αρχη, παντα Σεπτεμβρη γινονται οι αλλαγες, ετοιμασου! =*
Περπάτα πάνω στο χιόνι. Μη κάθεσαι να το κοιτάς. Έτσι θα καταλάβεις τα όριά του. Άσε που με το περπάτημα μόνο θα φτάσεις τελικά στο μέρος που το χιόνι αρχίζει να λιώνει. :)
Ολο και ξαναγυρνάει η αρνητική διάθεση και δε λέει να φύγει. Εσύ βέβαια ξέρεις τι έχεις αλλά το θετικό είναι ότι ξέρεις ότι θέλει το χρόνο του για δεις το χιόνι ως άγραφο χαρτί και να κάνεις νέα αρχή.
Δε σε φοβάμαι έτσι όπως τα λες.
Σε διαβάζω χρόνια, έχω γελάσει με αυτά που γράφεις, έχω προβληματιστεί, έχω διαφωνήσει. Ποτέ όμως δεν σκέφτηκα να σταματήσω να σε διαβάζω, γιατί είσαι ένας πραγματικά ταλαντούχος έξυπνος και καλοπροαίρετος άνθρωπος. Σου έχω εμπιστοσύνη, ότι και να σημαίνει η χιονοθύελλα για σένα, θα το ξεπεράσεις. This shall too pass.
όταν είσαι ευαίσθητος άνθρωπος, όταν η ζωή σου δεν σε ικανοποιεί, με τον τρόπο που την έχεις στήσει, έρχεται μιά στιγμή που όλα είναι άσπρα-άδεια ή μαύρα-πηγμένα. Οταν δεν μπορείς να αδιαφορήσεις γιά όσα σου συμβαίνουν, το σώμα και το μυαλό μπλοκάρουν και αρνούνται να συνεχίσουν να βλέπουν με αισιοδοξία το παρόν. Ομως τα προβλήματα είναι ευκαιρίες γιά δημιουργικές αλλαγές, είναι σήματα κινδύνου γιά τον τρόπο που έχουμε στήσει την ζωή μας.
Βιώνω κι εγώ μία αφόρητη κρίση εμπιστοσύνης, που εκφράζεται σαν φόβος και πανικός γιά την "θερινή χιονοθύελλα". Ψάχνω να βρω την δύναμη να κρατηθώ όρθιος και μου φαίνεται άχρηστη να με βοηθήσει όλη η παιδεία μου, τα βιβλία, η μουσική, τα ενδιαφέροντά μου...
Ολα πρέπει να οριστούν ξανά, να αγαπήσουμε όσα προσόντα έχουμε και να βελτιώσουμε μεθοδικά όσα μας στενοχωρούν.
πρέπει να αναστήσουμε, μέσα από το κλάμα και τον φόβο, ότι καλύτερο διαθέτουμε.
ελπίζω και εύχομαι να το πετύχουμε γρήγορα...
Ναι κάτι είχα καταλάβει. Κι εγώ μια από τα ίδια, αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο το περιγράφεις εσύ.Πολύ πιο λάιτ εκδοχή. Νομίζω ότι τo αντιμετωπίζουμε με τον ίδιο τρόπο: υπομονή και εγκαρτέρηση. Θα περάσει κι αυτό και θα έρθουν άλλα. Όσο στεκόμαστε στα πόδια μας και είμαστε λειτουργικοί, όλα καλά. Ελπίζω να έχεις ένα υποστηρικτικό περιβάλλον, είναι πολύ σημαντικό. Κάτι σαν πανωφόρι στο θερινό χειμώνα μας. START2
Βρε προβατούκο, διάβασα και ξαναδιάβασα την ανάρτηση και δεν ήξερα τι να πω...
Ακόμα δεν ξέρω.
Τόσα χρόνια που σε διαβάζω δε θυμάμαι να σε ένιωσα ξανά τόσο πεσμένο.
Θα΄θελα να σου δώσω κουράγιο, αλλά και για μένα χειμώνας είναι.
....
Καλημέρα, φιλί και μια μεγάλη αγκαλιά
ναι.
καλό καλοκέρι κι εκεί
κάπως έτσι κι εδώ
Θα επαναλάβω την προτέρα (δες μερικά ποστ πιο κάτωνες) ευχή μου για γάργαρα νερά, πολλά τραγανά μπουτάκια κοτόπουλο και την πιο κατάλληλη παρέα να τα ευχαριστηθείς και τα δύο. Κι όπως λέει και μια φίλη, όταν κλείνει μια πόρτα, ανοίγουν τουλάχιστον δύο παράθυρα.
Μου έλειψες βρε μαλλιαρό αμνοερίφιο... (και για αυτό η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική μου!)
"Δεν ξέρω, άσε που κιόλας δεν μου αρέσει να σκέφτομαι την ζωή με όρους όπως "μάχη", "αγώνας", "κατόρθωμα", "νίκη", "ήττα"...
Η ζωή δεν είναι αντίπαλος, ούτε οι άλλοι, ή η κοινωνία που ζούμε, ή οι συνθήκες. Αντίπαλος δεν είναι αυτά, αντίπαλος είναι ο εαυτός μας. "
....πόσο συμφωνώ....!!! Όσα γράφεις σίγουρα είναι πάνω-κάτω, & δικό μου βίωμα αλλά και πολλών άλλων....
παρόλα αυτά ...keep walking...
& από εμένα μια αγκαλιά.!
konstadina
αν ήμουν εκεί θα σε αγκάλιαζα
Αμφίς
https://www.youtube.com/watch?v=p44JqJHI5sc
Αυτό μου θύμισε το ποστ σου... πολλά πολλά φιλάκια προβατάκι! :)
είναι όντως ενα μεγάλο κομμάτι λευκό χαρτί που περιμένει να το γράψεις
και θα το γράψεις
Κι αν φταίει κανείς να μην το πεις
τα λόγια είναι της ντροπής
κι ότι ραγίζει δεν πονά
το κάνει ο κόσμος και περνά
συνειδητοποίησις? :)
Το περπάτημα γενικά βοηθάει.
Ελπιζω κ ευχομαι μεσα απο τη καρδια μου ( υπ΄οψιν οι ευχες μου πιανουν χε χε χε ) να βρεθει η καλυτεροτερη λυση στο προβλημα σου.... να εχεις ανθρωπους διπλα σου που να σ΄αγαπουν ΑΛΗΘΙΝΑ
κ να παραμεινεις υγιης σωματικα κ ψυχικα....
Νιωθω σα να σε ξερω χρονια, δεν ειναι περιεργο τελικα?
Φιλακια πολλα
Ντινα
Ελπιζω κ ευχομαι μεσα απο τη καρδια μου ( υπ΄οψιν οι ευχες μου πιανουν χε χε χε ) να βρεθει η καλυτεροτερη λυση στο προβλημα σου.... να εχεις ανθρωπους διπλα σου που να σ΄αγαπουν ΑΛΗΘΙΝΑ
κ να παραμεινεις υγιης σωματικα κ ψυχικα....
Νιωθω σα να σε ξερω χρονια, δεν ειναι περιεργο τελικα?
Φιλακια πολλα
Ντινα
Ελπιζω κ ευχομαι μεσα απο τη καρδια μου ( υπ΄οψιν οι ευχες μου πιανουν χε χε χε ) να βρεθει η καλυτεροτερη λυση στο προβλημα σου.... να εχεις ανθρωπους διπλα σου που να σ΄αγαπουν ΑΛΗΘΙΝΑ
κ να παραμεινεις υγιης σωματικα κ ψυχικα....
Νιωθω σα να σε ξερω χρονια, δεν ειναι περιεργο τελικα?
Φιλακια πολλα
Ντινα
Σκέψου πόσο υπέροχο είναι να αλλάζουμε και πόσο θανατηφόρα βαρετό να παραμένουμε ίδιοι, κάνοντας τα ίδια και τα ίδια λίγο πρίν μας ρουφήξει για πάντα η ανυπαρξία.Rolling stone, φίλε μου...Μη φοβάσαι την αλλάγή.Η ζωή είναι τόσο μικρή και το άπειρο τραγικά ατελείωτο...Πόσο θα ζήσεις ακόμη? 50, 60 χρονια?(πολλά βάζω) μή μασάς....Αρπαξε τη ζωή απο τα μαλλιά και ζήσε όπως ΕΣΥ θέλεις.
Σε αγαπώ.-
καλή τύχη με όλα προβατάκο και να είσαι καλά!
doppelganger τον έψαξα τον στίχο και τον βρήκα... να είσαι καλά :-)
hfaistiwna σε ευχαριστώ πολύ, πολύ, πολύ, τα έχω ξαναπεράσει, και μάλιστα όχι λίγες φορές και βρίσκω την άκρη.... δεν φοβάμαι λοιπόν.... σε ευχαριστώ για την αγάπη
Won_Tolla ναι, ωφελεί... πολύ πολύ :-) σε φιλώ και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου φίλε μου
ΠΑ.ΝΙΚΟ ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου, και για την ειδοποίηση, πήρα την Ελευθεροτυπία και έλαβα το κουράγιο και τη δύναμη... το ενδιαφέρον σου με συγκίνησε, μου κάνει τόσο εντύπωση, εμείς τόσο διαφορετικοί άνθρωποι να έχουμε τέτοια "επαφή"...
Lina μου, και αν δεν μοιάζει ώρες ώρες θετικό, θα το κάνω τελικά θετικό, σε φιλώ πολύ πολύ, ελπίζω να είσαι καλά αγάπη!
silveriana μου τι υπέροχη συμβουλή, σε φιλώ πολύ πολύ και σε ευχαριστώ
Mary Ka σε ευχαριστώ, με κάνει και νιώθω όμορφα το ενδιαφέρον σου και το εκτιμώ πολύ - τα λόγια σου μου έδωσαν κουράγιο, σου χρωστώ
ανώνυμους 10:18:00 δεν έχω λόγια, εγώ ο πολυλογάς.... μεγάλη ανάσα πήρα με τις κουβέντες σου... θεγκζ!
ανώνυμους Sun Jul 24, 04:39:00 PM 2011 είμαι σίγουρος, σίγουρος, σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε. να ξέρεις ότι προσεύχομαι και για σένα αυτές τις μέρες. σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου και να ξέρεις ότι αν μπορώ να κάνω κάτι είμαι "εδώ"
start2 έχω υποστηρικτικό περιβάλλον, όμως μέχρι πρόσφατα δεν ζητούσα υποστήριξη.... μέχρι πρόσφατα... τώρα αυτό άλλαξε... να κάτι καλό που βγήκε από την "χιονοθύελλα". Σε φιλώ πολύ μου έχεις λείψει να ξέρεις!
nef μου αγαπημένη, σε ευχαριστώ πολύ, συγγνώμη αν σε τάραξα, μην ανησυχείς όμως ούτε για μένα και βέβαια ούτε για σένα... είμαι σίγουρος ότι θα βγούμε από το τούνελ. σε φιλώ πολλάαααααα
elen θα την βρούμε την άκρη, όχι; είμαι σίγουρος! xxxxxx
tsok μου!!!! αχ αχ και μένα μου έλειψες, πολύ, άργησα και να σου απαντήσω τώρα, θα νομίζεις ότι είμαι γουρούνης εκτός από πρόβατο, σε ευχαριστώ πολύ για όλα, έχω ακόμα το βιβλίο σου να το ξέρεις!
konstandina σε ευχαριστώ πολύ, πήρα την αγκαλιά, πολλά φιλιά!
Αμφίς, με αγκάλιασες! xxxx
anonymous υπέροχο τραγούδι, σε ευχαριστώ πολύ!
kihli σε αγαπώ! και το ξέρεις! xxxxx
anonymous Thu Jul 28, 10:25:00 AM 2011 αχ τι υπέροχο τραγουδίδιον!
Ιδομενέα είσαι πολύ σοφός. γιου γκό μπόη!
πρακτικό μου athinovio, σε ευχαριστώ. και θυμίσου, ότι δεν περπατά, κολυμπά! :-)
Ντίνα μου, όταν πρωτοδιάβασα το σχόλιο σου, την ώρα που το έγραψες (τα διαβάζω αμέσως ο αλήτης, μην κοιτάς που ατγώ τόσο πολύ να απαντήσω) έβγαλα έναν βαθύ αναστεναγμό και δάκρυσα. από ανακούφιση. αυτό (αχ τι τέλειο που πιάνουν οι ευχές σου, χιχιχιχιχιχι, είμαι σούπερ γιου γκό μπόη που σε ξέρω)
Dorian, σοφέ μου Dorian και εγώ. Πολύ πολύ σε αγαπώ. και σε έχω πεθυμήσει που δεν μου γράφεις πιο συχνά!
Xil μου, και εσύ αγάπη, όλα τα καλά, σου αξίζουν! :-)
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ:
μπορεί να έκανα τόσο καιρό να το αναγνωρίσω ότι τα σχόλια με έσωσαν σε ένα βαθμό, πάντως η αλήθεια είναι ότι τα είχα τυπώσει και τα διάβαζα τις τελευταίες βδομάδες!
ευχαριστώ, ο θεός να σας δίνει όλα τα καλά!
Post a Comment