Η συλλογή διηγημάτων της πολυδιαβασμένης Ιωάννας Καρυστιάνη έχει εκδοθεί ένα χρόνο πριν – και έχει βρει το κοινό της. Τι ανακάλυψαν σε αυτές τις «δύσκολες» 200 σελίδες όλοι εκείνοι που τις αγάπησαν; Αναρωτιέμαι... ίσως την παρηγορία που προσφέρει η γνώση ότι όπου άνθρωπος και πόνος, όπου σπίτι και καημός. Ίσως μία πόρτα... μία πόρτα που ανοίγει και βλέπεις ότι η γιαγιά με το μωβ μαλλί στον 5ο, η Αλβανίδα αγενής υπάλληλος στον φούρνο, το παλλικάρι που μας κόβει εισιτήρια στο πολυσινεμά, η συνάδελφος που με πληγώνει εκδικητικά και σκόπιμα με το ίδιο νόμισμα όταν κάνω μία αθέλητη απροσεξία, όλοι αυτοί λοιπόν έχουν έναν ολόκληρο κόσμο γύρω τους. Ένα μεγάλο σύμπαν, άλλοτε σκοτεινό, άλλοτε λαμπρό, πάντα γεμάτο πλανήτες εμπειριών και συναισθημάτων και δακρύων και όλων όσων μας κάνουν ανθρώπους: ικανούς για το καλύτερο και για το χειρότερο.
Η φαντασία της Καρυστιάνη, η γεμάτη ζωή, χυμούς και πρωτοτυπία - η εμμονή της στις λεπτομέρειες που γίνονται σύμβολα για κάτι άλλο, τεράστιο και σπουδαίο – η ικανότητά της στο μοντάζ και την σκηνοθεσία – και κυρίως η «οικονομία» με την οποία «ξοδεύει» τις λέξεις και τις ιδέες της δεν είναι μόνο αξιοζήλευτες... δίνουν γεύση και άρωμα σε μία συλλογή που αποδεικνύει ότι το διάβασμα είναι μία χαρά της ζωής.
Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στην τελευταία ιστορία της συλλογής, με ήρωες δύο «παντρεμένους» ομοφυλόφιλους που ζουν στην Κινέττα και αποφασίζουν να κάνουν ένα τραπέζι ώστε μετά από τόσα χρόνια που είναι μαζί να γνωριστούν οι μαμάδες τους. Ίσως είναι θλιβερό... αλλά τέτοια τρυφερότητα στην αντιμετώπιση δεν έχω συναντήσει σε άντρα ομοφυλόφιλο συγγραφέα, τουλάχιστον πρόσφατα.
Δημοσιεύτηκε στο www.protagon.gr στις 15 Αυγούστου 2012
3 comments:
Φίλε μου,παράτα την σύχρονη ελληνική πεζογραφία του κιλού των κυκλωμάτων και των εμπόρων.
γύρνα στους μεγάλους φτωχούς Παπαδιαμάντη και Βιζυινό.
z1977
Εξαιρετικό ποστ! Προσυπογράφω!!
α μα δεν έχω φύγει ποτέ z1977
αλίκη, ευχαριστώ! ακόμα πιο εξαιρετικό το βιβλίο της, όχι;
Post a Comment