Η αρχόντισσα του σκότους

Η επίσκεψη της Μέρκελ. Την οποία Μέρκελ έχουμε στο μυαλό σαν παρόμοια με τον Sauron. Ότι δηλαδή έχει εμμονή να μας καταστρέψει, εμάς τα καλοκάγαθα χαρωπά Hobbit. Ότι εκείνη, ναι εκείνη, επίμονα, χαιρέκακα, μίζερα ζητά να μειωθούν οι συντάξεις, οι μισθοί, ότι μισεί τον απλό λαό, ότι θέλει το κακό του Έλληνα. Ποθεί να καταστρέψει τις διακοπές μας, τον ήλιο μας, την χαρά της ζωής που μας πλημμυρίζει.

Στην βολική ιστορία όμως που έχουμε φτιάξει στο μυαλό μας, ότι τάχα μας απεχθάνεται και θέλει να μας βασανίσει ξεχνάμε ένα σημαντικό δεδομένο. Όπως ο Sauron δεν μισούσε τα Hobbit just because αλλά επειδή ήθελε κάτι από αυτά έτσι και η Μέρκελ στην πραγματικότητα δεν δίνει δεκάρα για το αν περνάμε καλά ή άσχημα.... Κάτι θέλει και εκείνη από μας, ένα δαχτυλίδι... τι;

Nα τηρήσουμε τα προσχήματα. Να δείξουμε ότι έχουμε καταλάβει το πρόβλημα. Να υποκριθούμε έστω ότι νοιαζόμαστε για όλο τον πανικό στο κέντρο του οποίου βρισκόμαστε, και πως προσπαθούμε.

Φυσικά, αυτό δεν το βλέπει. Όχι από μένα και από σένα που στο κάτω κάτω δεν μιλάμε μαζί της και δεν συμμετέχουμε ενεργητικά στην όλη διαχείριση του προβλήματος. Δεν το βλέπει από τους ανθρώπους που η δουλειά τους είναι να διαχειριστούν το πρόβλημα, δηλαδή την πολιτική τάξη της χώρας.

Το μεγάλο μας πρόβλημα δεν είναι η αγαμία της Μέρκελ, η ξυνίλα του υπουργού Οικονομικών της, η σκατoφατσίαση της Λαγκάρντ. Το μεγάλο πρόβλημά μας είναι οι άνθρωποι που η δουλειά τους είναι να μιλάνε μαζί τους για να διαχειριστούν την κατάσταση.

Φαντάσου την σκηνή. Να είσαι ένας τεχνοκράτης που έχεις φτύσει αίμα για να ανέβεις στην πρώτη θέση του κόμματός σου, της καγκελαρίας, του IMF και να πρέπει να διαχειριστείς ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα των τελευταίων δεκαετιών. Και να σκάει άνθρωπος από την χώρα που είναι στο κέντρο του προβλήματος και αυτός ο άνθρωπος να είναι ο Βενιζέλος. Ή κάποιος που κωλόγλυφε τον Τσοχατζόπουλο μέχρι πριν από μερικά χρόνια.

Αυτό που μας ξεφτυλίζει δεν είναι οι κακοί άλλοι. Είναι οι πολιτικοί μας. Που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση καταρχήν - και που, ακόμα χειρότερα, δεν έχουν το ελάχιστο ειδικό βάρος να την διαχειριστούν. Που δείχνουν να μην την έχουν καν συνειδητοποιήσει, κάτι πολύ λογικό αν σκεφτείς ότι αυτοί δεν έχουν χάσει ούτε τους μισθούς τους, ούτε τα επιδόματά τους, ότι έχουν κάνει την μπάζα τους και δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της επιβιώσης που αντιμετωπίζουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι γύρω μας.

Είναι οι ίδιοι που εξυπηρετούνται απίστευτα όσο αντί να τους απολύσουμε (για να μην πω τίποτε αυστηρότερο και πιο δραστικό) ασχολούμαστε με την Μέρκελ, τρωγόμαστε για το αν ο Νταλάρας είναι πιο μαλάκας από τον Αγγελάκα, ανεβάζουμε κύματα φουρτούνες τα post για τον Γέροντα Μουσάκιο... κοντολογίς γινόμαστε θύματα πειθήνια των αντιπερισπασμών τους.

Και μην βιαστεί κανένα new - age - you - can - do - it - all γελοίο ατάλαντο ανθρωπάκι να ουρλιάξει ότι "φταίει ο λαός τόσο όσο οι πολιτικοί". Εμένα η δουλειά μου είναι να κουμαντάρω το νοικοκυριό μου, την ζωή μου, την πένα και την τέχνη μου. Μέσω αυτών θα κάνω την συνεισφορά μου στην κοινωνία.

Δεν βγήκα ποτέ σε μπαλκόνι να ισχυριστώ ότι ξέρω να κυβερνώ και να εξασκώ δημόσια διοίκηση. Οι τρόμπες που μας κυβερνάνε αυτό λένε, ότι θα μας σώσουν. Και όσο μας σώζουν όλο και πληθαίνει ο κόσμος που ζει από τα δεκάρικα που τους δίνουν μία φορά τη βδομάδα οι φίλοι τους.

Φταίω βέβαια. Φταίω διότι όπως εκείνη είναι ανίκανοι να κάνουν αυτό που πρέπει έτσι και εγώ από την πλευρά μου δεν έχω κάνει την δική μου δουλειά που είναι να απολύω όσους είπανε ότι ξέρουν να κυβερνάνε και που αντί γι αυτό με πάνε από το κακό στο χειρότερο.  Είναι τόσο δύσκολο ρε παιδί μου να κάνουμε αυτό που γίνεται σε όλες τις δουλειές; Που όταν κάποιος είναι ανεπαρκής τον ξεφορτώνεσαι; Γιατί αυτό το απλό, λογικό πράγμα δεν μπορεί να γίνει; Γιατί για να ξεφορτωθώ ένα πολιτικό πρέπει να αποδειχτεί ότι είναι εγκληματίας;

Ας αφήσουμε λοιπόν την Μέρκελ να κάνει την δουλειά της και ας κάνουμε εμείς την δική μας. Που αυτή τη στιγμή, πιο επιτακτικά από ποτέ, είναι να σώσουμε τους εαυτούς μας από την ανικανότητα των ανθρώπων που μας διοικούν. Αλλά... που να προλάβουμε; Πως να βρούμε χρόνο; Που να καταφέρουμε να οργανώσουμε το μυαλό μας για να απαλλαγουμε από τους ανίκανους, τους γεμάτους άγνοια, τους επικίνδυνους πολιτικούς; Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ έχω να πάω σε διαδήλωση κατά της Μέρκελ. Και μετά να κάνω like σε ένα Link που ο Αγγελάκας βρίζει τον Νταλάρα και σε ένα άλλο που ο Κραουνάκης γράφει τραγούδια για την πείνα.