Wednesday, September 07, 2005

Το μεγάλο ελληνικό μυθιστόρημα

One karaoke-night stand

Είναι ξημέρωμα, η ώρα που μόλις έχει αρχίσει και ξεμυτίζει ο ήλιος. Μία νεαρή Γιαπωνέζα, γύρω στα 40, είναι καθισμένη στον στρωμένο με βότσαλα κήπο του σπιτιού της στα περίχωρα μίας κωμόπολης στο βορρά της Ιαπωνίας.

Γύρω της χαμηλά δέντρα, ανθισμένες κερασιές, ψηλοί θάμνοι. Κάπου στο κέντρο του κήπου, όχι πολύ μακριά από την γυναίκα, υπάρχει μία λιμνούλα στην οποία καταλήγει ένα ρυάκι που έρχεται από το βάθος του περιφραγμένου κήπου... Το κελάρυσμα του νερού είναι ο μόνος ήχος που συνοδεύει την γυναίκα στην ακινησία της.

Εκείνη κάθεται, με διπλωμένα τα πόδια, στο έδαφος. Μπροστά της ένα πολύ μικρό ενυδρείο. Μέσα του κολυμπάνε νευρικά δύο πολύχρωμα εξωτικά ψάρια.

Η γυναίκα φοράει κιμονό, το πρόσωπό της είναι αφύσικα άσπρο, πουδραρισμένο - τα χείλια κατακόκκινα. Μοιάζει ανέκφραστη.

Είναι εντελώς ακίνητη - αν είσαι, όμως, πολύ παρατηρητικός μπορείς να δεις το στήθος της να ανεβοκατεβαίνει με κοφτές κινήσεις καθώς παίρνει μικρές νευρικές ανάσες.

Η ώρα περνά - η γυναίκα δεν κάνει την παραμικρή κίνηση... για ώρα.

Ξαφνικά, βουτάει το χέρι της στο ενυδρείο. Πιάνει το ένα ψάρι και το φέρνει στο στόμα της.

Το καταπίνει με ευκολία.

Μέσα στο σπίτι ο άντρας της κοιμάται. Το βράδυ γύρισε μεθυσμένος. Στο παντελόνι του υπήρχαν λεκέδες από σπέρμα και στο πουκάμισο του ίχνη από κραγιόν.

6 comments:

xar said...

πολύ ωραίο...

boyblue said...

(μου επιτρέπεις μια συνέχεια ...?)
.
.

Σκέφτεται…
Έχει ξαναγίνει αυτό…
Πολλές φορές.
Δεν του έχει πει κάτι.
Και αυτός δεν έχει καταλάβει ότι αυτή τα ξέρει όλα.
.
Έζησε από κοντά τον σταδιακό εθισμό του στο karaoke.
Στην αρχή τον ακολουθούσε.
Αλλά ποτέ δεν περνούσε καλά
γιατί μικρή είχε δουλέψει σε ένα karaok-άδικο, και τα είχε απομυθοποιήσει.
Τότε, κάθε βράδυ έβλεπε τον κόσμο να μπαίνει στο καθαρό μαγαζί…
Να γίνεται τύφλα στο μεθύσι,
Να τραγουδάει Jackson, Duran και Wham
Να ξερνάει δεξιά – αριστερά
Και να φεύγει
Αφήνοντας πίσω σπασμένα ποτήρια sake και αναμνήσεις
.
Ήθελε να τον κάνει ευτυχισμένο..
Αλλά είχαν αλλάξει οι μουσικές στα μαγαζιά όπου πηγαίνει …
Την θέση των οικείων της καλλιτεχνών είχαν πάρει άλλοι…
N Sync, Christina Aguillera…
Προσπάθησε να τον ακολουθήσει
Αλλά μάταια…
Και πια, το μόνο που μπορoύσε να κάνει όταν αυτός επέστρεφε σε εκείνη τη κατάσταση ήταν να πάει στον ενυδρείο του και να φάει ένα από τα ψαράκια του που τόσο αγαπούσε.
.
Κάποτε ήταν 15 τα ψαράκια .
Τα είχε φέρει από την Οσάκα όπου είχε πάει ‘για δουλειές’ ένα σαββατοκύριακο …
Ένα-ένα αυτά έφευγαν…
Αυτός αναρωτιόταν για τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις αλλά δεν είχε πάει το μυαλό του στη γυναίκα του…
Είχε πείσει τον εαυτό του πως ήταν κανιβαλό-ψαρα…
.
Όταν έτρωγε τα αγαπημένα του ψαράκια αισθανόταν σαν να παίρνει ένα είδος εκδίκησης…
Επικαλούνταν sushi-αυτοάμυνα για το sushi-revenge της…
Μερικές βδομάδες είχαν περάσει που δεν είχε φάει κανένα ψάρι,
Παρ’όλους τους λεκέδες…
Κρατιόταν, γιατί είχαν μείνει μόνο δύο ψαράκια…
Είχε κρατηθεί όσο μπορούσε
…αλλά η σιωπή της δεν μπορούσε να θεωρηθεί πια τέχνη…
.
Αυτή η βραδιά είναι λίγο διαφορετική
Κάτι έχει σπάσει μέσα της…
Και τα κομμάτια είναι πάρα πολλά για να ξανα-κολληθούν

Alkisti said...

egw lew na to onomasoume "one sushi night stand"...

eryx-t said...

ωχ, ελπίζω να μην ήταν από εκείνα εκεί τα ψαράκια... να μην ήταν είδος χαρακίρι δηλαδή αυτή η μπουκιά

[γιατί πάει πάντα στο χειρότερο ο μυαλός μου γαμώτο;]

Marina said...

Εχω και άλλη μία συνέχεια.

Η γυναίκα αφού έφαγε το ψάρι περίμενε υπομονετικά την αυγή ώσπου να ξυπνήσει ο άνδρας της.
Μετά του σέρβιρε το άλλο ψάρι για πρωϊνό μαζί με το τσάϊ του.
Εκείνος έφυγε για τη δουλειά του και εκείνη ήπιε με ικανοποίηση το αντίδοτο.. Karaoke night stands are over for him...

Provato said...

vas ευχαριστώ πολύ - το blog σου είναι άψογο by the way...


και ευχαριστώ όλους για τις συνεισφορές... ειδικά τον boy racer, την alkisti, την marina και τον eryx...

μπε μπεεε