το όφωνο πιάσε σε παρακαλώ

Πάει αρκετός καιρός που διάβασα ένα άρθρο σε ένα αμερικάνικο περιοδικό για την εξαιρετικά ευεργετική επίδραση που έχουν τα τραγούδια στη διάθεση και την ψυχολογία μας.

(είχα σπαστεί. αμάν λέω πια με αυτή την μανία των αμερικάνων όλα να τα εκλογικεύουν και να τα εξηγούν επιστημονικά... αηδία καταντά)

έλεγε για παράδειγμα ότι ένας τρόπος με τον οποίο το τραγούδι σου φτιάχνει την διάθεση είναι κι ο εξής: όταν τραγουδάς το αγαπημένο σου τραγούδι, παίρνεις βαθιές ανάσες (πως αλλιώς θα την βγάλεις την κορώνα αγάπη μου...) με αποτέλεσμα να οξυγονώνεις το σύστημα σου και έτσι να τονώνεις τον οργανισμό σου... πράγμα που οδηγεί σε καλή διάθεση. (να γιατί οι γιαγιάδες και οι παπούδες λέγανε ότι άμα έχεις νταλκάδες να τραγουδάς και θα σου περάσει).

Για μένα πάντως η θεραπευτική ικανότητα των τραγουδιών βρίσκεται κυρίως στους στίχους τους. Όπως και για τους περισσότερους από εμάς...

Ποιος για παράδειγμα σε μία ώρα κρίσης δεν έχει κάνει μία ένεση αισιοδοξίας στον εαυτό του τραγουδώντας, σιγανά, να μην ακουστεί και τον πούνε drama queen, τον στίχο

" και είμαστε ακόμα ζωντανοί, στην σκηνή, σαν rock συγκρότημα..."

ποιός δεν έχει βοηθήσει εαυτόν να μπει σε ρομαντικό mood, την πρώτη φορά που είναι να το κάνει με καινούργιο γκομενάκι, (κυρίως αν είναι χόμο...) μουρμουρίζοντας το σημείο εκείνο από το "σαν παλιό σινεμά" που λέει

"...τώρα είμαι γυμνός, μοιάζω σαν θεός,
σκοτεινός, δυνατός,
μπορείς να με αγαπήσεις,
μπορείς να μου χαρίσεις μία στιγμή
το κορμί είναι μόνο η αφορμή..."


... ... ... ...

και όταν είμαι σε στιγμή ντουβρουτζά ένας στίχος που πάντα επαναλαμβάνω σαν μάντρα είναι το

«θα περάσουν τα σύννεφα, θα έρθουν χελιδόνια, θα έρθει η άνοιξη ξανά,
μ΄ άσπρο και γαλάζιο φως η ελπίδα, και η ζωή γλυκιά πλάι στην θάλασσα σε μία φοινικιά…»

Αυτό που βρίσκω πάρα πολύ σπουδαίο είναι τα τραγούδια δεν σε βοηθάνε μόνο στην δύσκολη
αλλά σου δίνουν και μία ξεκάθαρη εικόνα του ιδεατού, του καλού και αγαθού που εγώ τουλάχιστον έχω μεγάλη ανάγκη στον καθημερινό μου αγώνα να φέρομαι σαν καλύτερος από αυτό που είμαι...

Παράδειγμα: (γκομενικό, εννοείται...χιχιχιχι). είμαι πολύ πιο χαλαρός να κάνω στα γκομενικά μου διεκδικήσεις όταν ξέρω ότι ο κακομοίρης ο Κόκκοτας άκουγε να τον λένε τρελό η πρώην γκόμενά του και τα πιτσιρίκια που μέναν στην γειτονιά της όταν έτρεχε στην ανηφοριά να της χαρίσει μία φτωχή καρδιά...

Λέω στον εαυτό μου "ρε συ, ολόκληρος Κόκοτας, με τέτοια καριέρα στο τραγούδι και δέχεται να τρέχει στην ανηφοριά και να τον βρίζουν και η πρώην και τα μούλικ που μένουν κοντά της... και εσύ θα κολλήσεις να πάρεις τον λαμάκα τηλέφωνο;;;;; για σύνελθε σε παρακαλώ..."

και συνέρχομαι! Τέτοια είναι δύναμη των τραγουδιών, νομίζω για όλους μας.

Κάνουν πολλά για μας τα τραγούδια... Μας παρέχουν μία κοινή γλώσσα, μας διασκεδάζουν, ενισχύουν την αίσθησητης "κοινότητας" μας... αλλά για μένα το πιο σημαντικό είναι ότι μας παρηγορούν και μας δίνουν δυνάμεις με τον καλύτερο τρόπο:

βγάζοντάς μας από την μοναξιά μας, διαβεβαιώνοντάς μας ότι αυτό που τώρα αντιμετωπίζουμε (είτε είναι για καλό, είτε για κακό) είναι κάτι που κάποτε, σε μία άλλη στιγμή, σε μία άλλη πόλη και άλλοι το έχουν αντιμετωπίσει και τα κατάφεραν…

και μάλιστα τόσο καλά ώστε μετά το έκαναν και τραγούδι.

Τους αγαπάω λοιπόν τους στιχουργούς "μου". Αυτούς που τα τραγούδια τους δεν χορταίνω να ακούω.

Τον Δαβαράκη, τον Παυριανό, την Νικολακοπούλου, τον Τριπολίτη, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Λοίζο, τον Πορτοκάλογλου και άλλους πολλούς ακόμα που δεν αναφέρω. Θεωρώ πολύ τυχερό γκομενάκι τον εαυτό μου που έχω ακούσει πολλά τραγούδια τους, που έχω διαβάσει τα βρακάκια των cd με τους στίχους, που έχω καθίσει να γράψω στίχους τραγουδιού για να τους μάθω πιο εύκολα. Με έχουν βοηθήσει πολύ στη ζωή μου – και μάλιστα ανιδιοτελώς και χωρίς να το ξέρουν…

Τους αφιερώνω λοιπόν και εγώ ένα τραγούδι που πολύ αγαπάω να ψιθυρίζω όταν πλένω πιάτο – με γεμίζει μία ανόητη χαρά, δηλαδή μία χαρά αυθεντική!

(ριπίτ άφτερ μι πλιζ!!!)

Μμμμμμου α φα λα τζούρα κο μι σε του

Μμμμμμου α φα λα τζούρα κο μι σε του!

Σκόπιε σκόπιε μισκό

Σκόπιε σκόπιε μισκό σε το!

Σκόπιε σκόπιε μισκό!

Σκόπιε σκόπιε μισκό σε το!

Λίβε λίβε λίβε λάι, λα λα λιλα λα λε λα λάι

Σκόπιε σκόπιε μισκό!

Σκόπιε σκόπιε μισκό σε το!