(αυτό το τσιτάτο δεν είναι εφαρμόσιμο μόνο στην επαγγελματική μου ζωή... πως να το πω ρε παιδί μου, διαπιστώνω μεγαλώνοντας ότι υποσυνείδητα ορίζω την ζωή μου, όλες τις πτυχές της, έτσι ώστε το κομμάτι επαγγελματική ζωή να απορροφά το καλύτερο και το περισσότερο μου.
Ποιος ξέρει, ίσως έχω συνδέσει την πρόοδο και την ευτυχία με την επαγγελματική πρόοδο και εξέλιξη. και όχι με την, ας πούμε, δημιουργία στενότερων σχέσεων με τους άλλους ή με την συλλογή εμπειριών... Να σου πω την αλήθεια δεν μπορώ να πω ότι μου πολυαρέσει που σκέφτομαι έτσι, την βρίσκω ιδιαίτερα προτεσταντική, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ, αυτή την αντίληψη ζωής... αλλά, έτσι είμαι - αυτήν τουλάχιστον την περίοδο της ζωής μου. Φαντάζομαι για να το διαπιστώνω ως πρόβλημα, κάποια στιγμή θα μπω και στην φάση να το ισορροπήσω το όλο πράγμα...)
7 comments:
ουφ... κούραση...
με την δουλειά εννοώ και τις σχέσεις και τι είναι πιο σημαντικό και πολύ σκέψη όλα αυτα...
ουφουφουφουφουφουφ
Κανε οτι σ'αρεσει καλύτεροτεροτερα... χου αμ αϊ το τζατζ γιου
Ασε που ζε τ'εμ κιόλας οπότε τρις χειρότερα....
Πρόσεξε καλά, η δουλειά σου ήταν ο λόγος που χωρίσαμε πριν πέντε χρόνια, μη σταθεί πάλι εμπόδιο στη σχέση μας παλιοουορκαχολικ!
Αν και ήξερα κάποτε έναν τύπο που όλο δούλευε και όλο στη δουλειά ήτανε, και έκανε σεξ στον εργασιακό χώρο....
Kissesxxx
τρελαίνομαι για το πόσο εστέτ και καλλιεργημένος είσαι προβατούκο!!!!
κι εγώ τα επαγγελματικά προσπαθω να βάλω μπροστά αλλά δεν μ αφήνουν ν αγιάσω ρε γμτ!!!!
οι σχέσεις θέλουν πολλή δουλειά... θα είσαι καλός σύντροφος πρόβατε...
: Ρ
μηρυκαστινγκ κις
Προβληματισμένε, ανήσυχε άντρα:
νομίζω ότι ψιλομεγαλώνεις (αποφεύγω να πώ "γερνάς") και είναι λογικό με τον καιρό κανείς να αποσύρεται από τους πολλούς πολλούς περισπασμούς και να επικεντρώνεται στο ουσιώδες. Ωστόσο έχω πολλές επιφυλάξεις με την απορρόφηση από την εργασία, διότι πιστεύω ότι υποκρύπτει μία λούμπα. Θέλω να πώ: προσπαθώντας να ισοφαρίσει κανείς την εξίσωση "λεφτά-ελεύθερος χρόνος-δημιουργική φύση της εργασίας" συνήθως κάτι χάνει, διότι, στην τελική, στον καπιταλισμό ζούμε. Συμφωνείς φαντάζομαι ότι τα λεφτά είναι γενικώς μάταιο πράγμα, πόσο μάλλον αν δεν σου απομένει καθόλου ζωή για να τα φάς. Επίσης προφανώς δεν θα έγραφες όσα έγραψες αν η δουλειά σου ήταν να πατάς σφραγίδες και όχι κάτι πιο "δημιουργικό". Προσωπικά επιμένω ότι η ζωή παίζεται "ΕΚΤΟΣ", όσο και αν επενδύω και ο ίδιος πολλά στην αίσθηση ότι "κάτι δημιουργικό καταφέρνω" στη δουλειά μου.
αχ καλέ μου προβατούκο! πόσο σε νιώθω! κι εγώ ακόμα στο γραφείο είμαι και προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου για να γυρίσω επιτέλους σπιτάκι μου. Μετά από τόσα χρόνια τρελών ωραρίων.. έχω καταλήξει στο εξής: είμαστε όλοι πουτάνες. δουλεύουμε για να πληρωνόμαστε! το θέμα είναι αν θα είσαι ακριβή πουτάνα ή φθηνή! εσύ ορίζεις το κασέ σου! από την άλλη βέβαια όσο πιο πολύ δουλεύεις, τόσο πιο δύσκολα ξοδεύεις τα λεφτά σου, εν αντιθέσει φυσικά με το να δουλεύεις λιγότερο...όπου περισσότερος ελεύθερος χρόνος σημαίνει ανάγκη για περισσότερα έξοδα - μπάι ντιζάιν! φαύλος κύκλος μάι φρεντ! μπιζού στο μούτρο!
Λοιπόν μικρό και ζουμπουρλούδικο προβατάκι μου, ακολουθείς προβληματισμό λογικό και ζυγισμένο και χαίρομαι, διότι έτσι ξεκινά η απαραίτητη ψυχοσωματική διεργασία που οδηγεί εις την πνευματικήν πλήρωση και επομένως την ουσιώδη παρεμβολή της ανθρώπινης υπόστασης και των προεκτάσεων αυτής στο υπάρχον κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον.
Άμα ακούσω ότι λήστεψες καμμιά τράπεζα, πήρες το ρεμάλι όμηρο και την έκανες για Χόλιγουντ, εγώ θα καταλάβω.
Μάκια και καλημέρες.
Post a Comment