φτού σκόρδα

Εχτές ήταν μία μαγική εξωστρεφής μέρα. Έχω να περάσω τόσο καλά πολύ πολύ πολύ καιρό φτου σκόρδα.

Σηκώθηκα κατά τις 9 και μισή το πρωί.

Πήγα στην λαϊκή στην Καλλιδρομίου και αγόρασα φρούτα (μαλάκα, 5 ευρώ δύο κιλά βερύκοκα; Αν είναι δυνατόν, πάρε μου Αυτιά, πάρε μου Αυτιά είπα! λολ) Αυτό τώρα δεν είναι κάτι που αξίζει να αναφερθεί εδώ όμως εκτός από αγορά φρούτου έκανα και ακόμα μία αγορά η οποία είναι πρωτοφανής για τα δεδομένα μου.

Για πρώτη φορά στην ιστορία, λοιπόν, αγόρασα… λουλούδια! Omg το επόμενο στάδιο είναι να μάθω κέντημα και πλέξιμο. και να βρίζω τους μαλλιάδες που δεν σηκώνονται να κάτσω στο λεωφορείο.

Πήρα υπέροχο μπουκέτο κίτρινα χρυσάνθεμα τα οποία έβαλα κανονικά σε βάζο στο σαλόνι. Αυτή την στιγμή που γράφω τα λουλούδια και το βάζο με κοιτάζουν με σούπερ πονηρό λουλουδένιο βλέμμα από την γωνία του δωματίου όλο χαρά και γαλιφιά. Νομίζω τους αρέσει αρκετά εδώ, αλλά και μένα μου αρέσουν!

Κοντολογίς: αγόρασα μπουκέτο λουλούδια για το σπίτι. Γερνάω, λολ. αλλά θα ξαναπάρω. Μάλλον θέλω ομορφιά στην ζωή μου.

Αφού λοιπόν γύρισα από την Λαϊκή, κατά το μεσημεράκι πια, ξεκίνησα για το κολυμβητήριο. Προηγουμένως, είχα πει να περάσω μία βόλτα από το gay pride να κόψω φάτσες, το οποίο και έκανα.

Πήγα λοιπόν στην Κλαυθμώνος, ήταν περίπου 1 και κάτι, ωραία ήταν, δεν είχε πολύ κόσμο αλλά ακόμα αρχή ήταν. Είδα και κάποιους γνωστούς στο περίπτερο της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, μεταξύ αυτόν τον Tory Anarchist αλλά και τον Αθήναιο, και μετά τους άφησα γεια να πάω στο σουήμηγκ.

Είχα παρκάρει το μηχανάκι στο πλάι της Κλαυθμώνος προς το Σύνταγμα, εκεί που είναι το Μουσείο της Πόλης των Αθηνών. Πάω να το πάρω και βλέπω έξω από το μουσείο μεγάλο μπάνερ που διαφημίζει σούπερ έκθεση ζωγραφικής με σούπερ τέλειο θέμα/τίτλο «Σύγχρονοι ζωγράφοι της Μόσχας, 20ος-21ος αιώνες».

«Όπα» λέω μέσα μου «κάτι όμορφο υπάρχει στο βασίλειο της δανιμαρκίας!». Ξεκαβαλάω τον γάιδαρο και μία και δυο πηγαίνω στο μουσείο να δω τους συμπατριώτες ζωγράφους!

Η καλύτερη απόφαση που πήρα! Τι υπέροχα ζωγραφικά έργα ήταν αυτά! Τι ωραία έκθεση! Τι ωραία στημένη! εννοείται ότι αν είσαι της ζωγραφικής πρέπει να πας. 3 ευρώ εισιτήριο, 13 να το είχαν πάλι θα έξιζε τον κόπο!

Αφού ενθουσιάστηκα τόσο πολύ που έγραψα μετά στο βιβλίο των επισκεπτών «Επιτέλους! Η Μόσχα στην Αθήνα! Υπέροχη έκθεση!». … μόνο που για να είμαι εντός θέματος το έγραψα στα Ρώσικα, λολ, όπου βέβαια δεν θα το καταλάβει κανείς αλλά λολ, εν τω μεταξύ ο γραφικός μου χαρακτήρας όταν γράφω Ρώσικα είναι σαν μαθητούδι 8 χρονών, σούπερ λολ.

Μετά την έκθεση πάω στο πισινάκι, τελειώνω και ύστερα άρχισε το ωραιότερο κομμάτι της ημέρας.

Ξεκινήσαμε με φαγητό στο Πασάζι, στην στοά Σπύρου Μήλιου. Τέλεια! Είμασταν ωραία παρέα, ήταν ωραίο το φαγάκι, ωραίο το περιβάλλον, καλό το σέρβις, τι άλλο θέλει ο άθρωπας για να είναι χάπη; Ήταν τόσο ευχάριστα που ελάχιστα με πείραξε που δεν είχε τηγανιτό γαριδάκι, το αγαπημένο μου πιάτο από το μενού του Pasaji!

Ένηγουέη.

Μετά το φαγητό είχαμε κάνει τέλειο κόλπο. Είχαμε αποφασίσει να πάμε να δούμε gay parade για όσο προλαβαίναμε πριν, στις 7 και μισή, χωθούμε για το απόλυτο gay pride event της εποχής, την παρακολούθηση του Sex And The City.

Έτσι, κατά τις 6 πετύχαμε την παρέλαση που ανέβαινε την Σταδίου. Ήμασταν στο πλάι, στο πεζοδρόμιο, αλλά όλο χαιρετούσαμε γνωστούς και φίλους και τελικά είπαμε να κάνουμε το βήμα να μπούμε και εμείς! Δεν το μετάνιωσα. Μη σου πω ότι αισθάνθηκα και κάποιου είδους ανακουφιστική απελευθέρωση! Κουλό μεν, αληθές δε. Εκτός και αν αυθυποβλήθην το συναίσθημα, πράγμα όμως που δεν το κάνει λιγότερο ειλικρινές! Λολ

[να σου πω κάτι; αν στην εποχή μας δεν χρειάζονταν να γίνονται γεγονότα σαν το gay parade και να διεκδικούμε τα αυτονόητα, ίσως, ίσως, ίσως, ο Σεργιανόπουλος, αλλά και τόσοι άλλοι να είχαν άλλη κατάληξη και να μπορούσαν να είναι πιο ευτυχισμένοι. Να, το είπα. ελπίζω να μην έγινα Πρέκας]

Ακολουθήσαμε την παρέλαση για λίγο, μέχρι την Αμερικής. Μετά επιστρέψαμε στον Απόλλωνα, για να βγάλουμε τα εισιτήρια μας για το Σεξάκοι στην Πόλη. Και επειδή είχαμε ακόμα κανένα 45λεπτό μέχρι να αρχίσει το έργο, πήγαμε ξανά στην Κλαυθμώνος, όπου είδαμε ακόμα περισσότερους γνωστούς, και κάναμε γάτες πάνω (κατς άπ) και γενικά μου αρέσει να συναντιέμαι με γνωστούς και φίλους και να είμαστε χαρούμενοι που ξανασυναντηθήκαμε μετά από τόσο καιρό και να λέμε «μλκ γιατί δεν έχω κάνει σεξάκοι μαζί σου είσαι τόσο κούκλος, όλο ομορφαίνεις» και «μην τα λες αυτά γιατί τον παρατάω τώρα τον γκόμενο να έρχομαι να σου κάνω πουκάμισα να μείνουμε μαζί» σούπερ λολ.

Και ύστερα… ύστερα ήρθε η ώρα της ταινίας.

Καταδιασκέδασα. Καταγέλασα. Και σκέφτηκα ότι «ναι, το Σαράκι Τζεσικάκι έχει όντως πρόσωπο που μοιάζει με πατούσα!».

Η ταινία είναι σαν μεγάλο επεισόδιο, από τα μέτρια όμως, της σειράς. Σαν πλοκή δεν λέει πολλά πράγματα, και το μεγάλο θέμα του σεναρίου είναι «λίγο» κατά τη γνώμη μου…

Όμως επειδή σε φέρνει σε επαφή με γνωστούς σου χαραχτήρες που είχες επιθυμήσει, και σε βάζει σε περιβάλλοντα, οικεία μεν, λίγο διαφοροποιημένα δε, σε αφήνει χορτασμένο και ευχαριστημένο. Η SJP συνεχίζει να είναι σούπερ αγαπημένος χαρακτήρας, και να έχει πανέμορφα μάτια, η Μιράντα είναι σοοοοο «τα νεύρα μου» που πρέπει να βρούμε καινούργια λέξη για τα «νεύρα μου», η Σάρλοτ είναι αστεία και χαριτωμένη και η Σαμάνθα …κουραστική.

Α, ένα μείον της ταινίας είναι ότι διάφορα σεναριακά ευρήματα, κάνουν κρα ότι μπήκαν για να καλύψουν συγκεκριμένες ανάγκες και προσδοκίες του κοινού από την ταινία παρά ότι χρειάζονταν στην ιστορία.

Αλλά στο Sex and The City συγχωρούμε τα πάντα – ειδικά την ημέρα της ομοφυλοφιλικής υπερηφάνιας! Λολ. Να πας, θα περάσεις καλά!

Η ταινία τελείωσε στις 10 περίπου. Οπότε ξαναπήγαμε στο gay pride, που ήταν τίγκα στον κόσμο!

Τέλειο τέλειο τέλειο. Είδαμε ακόμα περισσότερους γνωστούς, πήγα και μίλησα και σε έναν blogger που τον αναγνώρισα από τη φωτό του και νομίζω ότι σάλταρε λίγο, με θεωρεί σούπερ stalker, λολ.

Επίσης είδα και κανά δύο bloggers που με κοιτάζαν με στιλάκι «γιατί είπες αυτά για το γάμο στην Τήλο, γιατί δεν στηρίζεις την μαχητικότητα», και το μόνο που είπα είναι ότι «και εγώ διαβάζω διαγώνια μερικά ποστ ανθρώπων αλλά τουλάχιστον μετά δεν τους κάνω ερωτήσεις ούτε βγάζω συμπεράσματα για τις απόψεις τους». Γιατί βεβαίως όσοι νομίζουν ότι είμαι κατά του Τήλου case και της gay pride day, είναι λειτουργικά αναλφάβητοι. ή με διάβασαν διαγώνια - που έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν, αλλά τουλάχιστον μετά ας μην πηδάνε σε συμπεράσματα! (ωραία φράση αυτή με το "πήδημα συμπερασμάτων" να θυμηθώ να την κατοχυρώσω στο ΚΣΕ = ΚΈΝΤΡΟ ΣΩΣΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ λολ).

Επίσης ίσως έπρεπε να συμπληρώσω ότι πριν από δυόμιση χρόνια, για παράδειγμα, όταν ακόμα υπήρχαν μόνο 150 ελληνικά ιστολόγια ήμουν το μόνο ανοιχτά gay πρόβατο, και όταν λέω ανοιχτά εννοώ ότι μπορούσες να βρεις στοιχεία για τα whereabouts μου και την δουλειά και το όνομά μου πανεύκολα αν έψαχνες στο www.provato.gr οπότε τι μου λες τώρα εσύ, άσε τον κάθε άθρωπα να είναι όπως του κάθεται αγωνιστικός και ασχολήσου με τον δικό σου αγώνα και μην κρίνεις τον αγώνα των άλλων. αλλά δεν το είπα γιατί πιστεύω ότι "να μην γνωρίζει το αριστερό χέρι τι κάνει το δεξί...".

Επίσης όσο και αν με στεναχωρεί το να με θεωρούν αντι-gay pride χέστηκα κιόλας.

Λολ.

Μαλάκα είμαι τελείως Πρέκας. Και σε ζάλισα. Αλλά αυτή την στιγμή έχω υπέροχη διάθεση γιατί πέρασα τόσο ωραία εχτές, ανάμεσα σε φίλους και γνωστούς κι ήθελα να το βγάλω αυτό γιατί όταν το κλίμα είναι υπέροχο στα παρασκήνια της ψυχής και της καρδιάς σου αυτό πραγματικά βγαίνει στην σκηνή και εχτές ήμουν μία μεγάλη παρέα με τον εαυτό μου και όλον τον κόσμο και δεν είχα πρόβλημα ποιου το όνομα θα πάει πιο ψηλά στην μαρκίζα και το κοινό το κατάλαβε αυτό... ήταν μια μέρα γεμάτη ανθρώπους και συναισθήματα και ευτυχισμένος, έχω καταλήξει, είναι ο άθρωπας που η ζωή του είναι κατοικημένη από ανθρώπους και τις πράξεις τους.

Α, στο πάρτυ το βράδυ έμεινα μαλάκας (θετικά) γιατί τραγούδησε ο Δάντης! Ρησπέκτ που εμφανίστηκε σε μία gay εκδήλωση.

Επίσης πέτυχα και σούπερ κουλ έλληνα συγγραφέα, με τον οποίο έχουμε ανταλλάξει μέηλζ, και πήγα και συστηθήκαμε και ο τύπος rocks big time και είναι σούπερ συμπαθητικός– δεν σου λέω όμως όνομα μπορεί να μην θέλει!

Α, αν με δεις σε καμία εφημερίδα ή σε κάνα star ή alter εννοείται ότι θέλω να μου το πεις να προσλάβω ατζέντη. λολ