Σούπερ μπόριν ποστ

Παλεύω να βρω την ισορροπία μου. Η νέα δουλειά έχει σκάσει μέσα στην καθημερινότητά μου σαν βόμβα πυρηνική.

Πρέπει να προσπαθήσω να βρω την ευεργετική ρουτίνα που θα δομήσει την μέρα μου και από την μια πλευρά θα μου δίνει μία αίσθηση ότι ζω, ότι δεν είμαι ένα μουδιασμένο ρομποτάκι. Ταυτόχρονα θα μου επιτρέπει να έχω την ενέργεια για να είμαι καλός στην δουλειά μου, αλλά και να κάνω τα υπόλοιπα που με ενδιαφέρουν (διάβασμα, γράψιμο, κολύμβηση, κουλουπού κουλουπού μούμπλε μούμπλε).

Δεν είναι εύκολο! Μην νομίζεις. Τώρα πάντως, δεν το έχω καθόλου! Θα μου πεις είμαι μόνο δύο βδομάδες στην καινούργια δουλειά, μετά από καιρό… ίσως να πρέπει απλά να νιώθω καλά με το γεγονός ότι έχω «καταφέρει» να εντοπίσω τα προβλήματα…

Αλλά πρέπει να βρω την ισορροπία μου. Γιατί τώρα είμαι εντελώς αλλού πατάω και αλλού βρίσκομαι.

Κοιμάμαι πολύ αργά χαζολογώντας μπροστά στην τηλεόραση ή απλά κοιτάζοντας τις πατούσες μου… έτσι, το πρωί, ξυπνάω και είμαι νυσταγμένος… από την έλλειψη καλής ποιότητας ύπνου (το σημαντικό είναι να μην πέφτεις πολύ μετά τις 12 στο κρεβάτι, ακόμα και αν κοιμηθείς 9 ώρες θα είσαι λιγότερο αναζωογονημένος από ότι αν κοιμηθείς 12 με 6 ας πούμε…) έχω πεσμένα ενεργόνεια και πεινάω συνέχεια. Άρα τρώω και συνέχεια, άρα σήμερα δεν είναι περίεργο που κάποιος κύριος με πέρασε για τον John Goodman, έτσι που είμαι ξανθός και ανοιχτόχρωμος! Κοντολογίς έχω παχύνει. 110 κιλά. Μου πάει, δεν λέω, τα γκομενάκια με τα πούλμαν από τις επαρχίες και τα τσάρτερ από το Εξωτερικό έρχονται να γνωρίσουμε φέημουζ γκρηκ λάβα πρόβατο… ΟΜΩΣ το να είμαι πάνω από 103-105 κιλά με βαραίνει πολύ. Κοιμάμαι ληθαργικά, δεν μπορώ να κινηθώ άνετα, (που λόγος για διπλό τόλουπ τριπλό άξελ, το πολύ μονά καταφέρνω…).

Ευτυχώς τουλάχιστα, που δεν καπνίζω και δεν πίνω. Από αυτήν την άποψη είμαι κάπως καλύτερα.

Επίσης γενικότερα θα ήθελα να καταγγείλω τον εαυτό μου ότι πρέπει να αρχίσω πιο ενεργά να προσέχω την διατροφή μου. Τις προάλλες ήρθαν από το ΚΕΤΟΥΦΟΥΕ (Κέντρο Τζάνκ Φούντ Εξαρχείων) και μου είπαν ότι κέρδισα μία δωρεάν τρίμηνη συνδρομή στο κέντρο. How low can you go! Εντάξει, δεν είμαι των Μακντήζ και των Έβερεστ, πάλι καλά, τουλάχιστα ένα σούπερ μάρκετ το πάω… αλλά ίσως είναι ώρα να μην τρώω όλα τόστ, τυριά, χυμούς, μακαρονάδες. Πρέπει να αρχίσω να φτιάχνω κανένα φασολάκι, κανένα όσπριο (κάνω τέλεια σούπες στο έχω πει; Όποτε θες έλα να φάμε, γιου ‘λλ λήκ γιορ φίγκερζ), κανένα κοτοπουλάκι… Άσε που θα κάνω και σχετική οικονομία στο χρήματα που ξοδεύω για φαγητό.

….ξέρεις τι γίνεται; δεν είναι εύκολο πράγμα να προσέχεις τον εαυτό σου. Θα μου πεις, τι μας είπες τώρα, γιατί νομίζεις ότι οι περισσότεροι άθρωπες δεν το κάνουν;

Από την άλλη όμως, δεν είναι και τόσο δύσκολο. Δεν είπα να γίνω ο Όπρος της ισορροπημένης διαβίωσης, αλλά σίγουρα μπορώ με σχετικά μικρή προσπάθεια και λίγη προσοχή να καταφέρω να βελτιώσω την κατάσταση.

Λίγη προσοχή στον ύπνο θέλει, και λίγο προγραμματισμό στο φαγητό. Well θα προσπαθήσω!

…γιον γιον εντατίκ. Ευτυχώς που είναι Παρασκευή και θα ξεκουραστώ λιγάκι.

(ναι, ναι, το ξέρω είναι σούπερ βαρετό αυτό το ποστ, αλλά αυτά έχω σήμερα στο μικρό μυαλί μου, αυτά γράφω)