Ο θάνατος του drama queen

"Σήμερα το πρωί σηκώθηκα και πήγα να κάνω κακά μου και μετά που κοίταξα τις κουράδες που είχα κάνει είδα ότι ήταν και οι δύο γεμάτες αίματα, αίματα, αίματα ΑΙΜΑΤΑ!!!

ΟΧΙ ΘΕΕ ΜΟΥ! ΑΑΑΑΧΟΥ ΑΑΑΑΑΧΟΥ... :-((


Αμέσως κατάλαβα τι έχει συμβεί. Στην οικογένειά μου υπάρχει μακρύ ιστορικό καρκίνου για πολλές γενιές, από αυτό έχουν πεθάνει προπαπούδες και προπρογιαγιάδες και από τις δύο πλευρές, αλλά και η μάνα μου, οπότε τι τα ήθελα, είχε έρθει η ώρα να πληρώσω κι εγώ το χρέος μου στην επάρατο..... ΑΧΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟ ΠΕΘΑΙΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩ... :-((

Για μερικά λεπτά έμεινα πάνω από την λεκάνη να κοιτάζω τις ματωμένες κουράδες και να κλαίω με μαύρο δάκρυ. Θυμόμουν τον παππού μου από την μεριά της μάνας μου που πέθανε από καρκίνο του παχέος εντέρου, θυμόμουν πόσο είχε υποφέρει, θυμόμουν που του είχαν βάλει παρα φύσι ποπουλίνο, παρά φύσι παρά φύσι και έκλαιγα, έκλαιγα... :-((

Μετά θυμήθηκα την μάνα μου και ένα άρθρο που είχα διαβάσει ότι ο καρκίνος είναι κληρονομικός και πάει από μάνα σε κόρη... και άρχισα να κλαίω ακόμα πιο βουβά... (εντάξει, δεν με λες ακριβώς κόρη αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ...).

Λίγο μετά το γκομενάκι μου που κοιμόταν στο δωμάτιο ξύπνησε και ήρθε κατουρήσει... ευτυχώς είχα προλάβει να σκουπίσω τα δάκρυα μου τα καυτά, και έτσι δεν προδόθηκα. Βλέπεις είχα ήδη αποφασίσει να αντιμετωπίσω μα αξιοπρέπεια το όλο δράμα μου, να μην το πω σε κανέναν, να μείνω κιουρία με Q κιουφαλαίο...

Τράβηξα το καζανάκι, αποχαιρέτησα τα ματωμένα σκατά, τις φρικτές αυτές Κασσάνδρες (ή μήπως να τις πω κακά-σσάνδρες) και βγήκα από την τουαλέτα...

Έσφιξα τα δόντια και χρησιμοποίησα όσο κουράγιο μου είχε απομείνει για να χαιρετήσω χαρωπά τον Αντρέα μου...

- Καλημέρα Ανδρέα... είπα πονώντας βουβά από μέσα μου.
- Καλημέρα Μιχάλη μου απάντησε αυτός... Νυστάζω τρελά, εχτές τελείωσα 4 και από το μαγαζί... Θα κοιμηθώ ακόμα.

Τον κοίταξα με πόνο ψυχής (που όμως αυτός δεν τον κατάλαβε, επίτηδες το έκανα) και πήγα στην κουζίνα. Έβγαλα το γκαζάκι από του ντουλάπι για να κάνω ένα καφέ... χάιδεψα το μπρίκι, χάιδεψα το Gossip Girl themed μπολ με την ζάχαρη, χάιδεψα το πλαστικό δοχείο του ελληνικού καφέ (αχ, θυμήθηκα που το είχα φέρει στο κεφάλι ενός γκόμενου σε ένα καυγά πριν από καιρό...) για να τα αποχαιρετήσω τώρα που θα πέθαινα με φριχτούς πόνους.

Ο ποπός μου είχε ήδη αρχίσει να με τρώει, ο φρικτός καρκίνος :-(( ΑΑΑΑΑΧΟΥΟΧΟΥΟΧΟΥΤΟΧΟΟΧΟΟΧΟΥΧΟΥΟΧΟΥΟΧΟΥ :-(( ήδη μου έκοβε το νήμα της ζωής λυγμ λυγμ.

Μέχρι να πιω τον καφέ μου, ο Ανδρέας είχε ξαναπέσει στο κρεβάτι και τον έπαιρνε κανονικά. Έτσι βρήκα την ευκαιρία που ήθελα...

Πήγα στο δωμάτιο-γκαρνταρόμπα μου, πήρα μία μαύρη μαντήλα, την έδεσα στο κεφάλι και έγειρα πάνω από το κοιμισμένο γκομενάκι μου για να το αποχαιρετήσω (έτσι το έχουμε εμεείς από την Μάνη να δίνουμε φωνή στο μοιρολόι μας). Για να μπω στο μούντ εβαλα και τα ακουστικά για να μη το ξυπνήσω... Επέλεξα Μαρινέλλα ΑΑΑΑΑΑΧΟΥΧΟΥΟΧΟΟΧΟΥΤΟΧΟΟΥΟΧΥΟΧΟΥΟΧΟΥ άνοιξε πέτρα ΑΑΑΑΑΑΑΝΟΙΞΕ ΠΕΤΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ενώ εγώ θρηνώντας βουβά χάιδευα με λυγμό τον αέρα πάνω από το κεφάλι του Αντρέα.

Την ώρα ακριβώς που έπνιγα ένα κλαυθμό δαγκώνοντας τα χείλη μου ο ΠΑΠΑΡΑΣ ξύπνησε. Με είδε λοιπόν με μαύρη μαντήλα, με ακουστικά, μα δακρυσμένα μάτια να δαγκώνω τα χείλη μου και να χαιδέυω τον αέρα πάνω από το κεφάλι του... ΜΑΛΑΚΑΣ, δεν μπορούσε να μην ξυπνήσει ασταδγιάλα....

- Μιχάλη... τι κάνεις; μου λέει...

Τι να του πω τώρα μου λες; Τι να πω; Ότι έχω μερικά εικοσιτετράωρα ζωής; Ότι πεθαίνω τώρα που είμαι έτοιμος να κάνω ανταύγειες; Ότι ζβήνω, χάνομαι τώρα που μόλις κατέβασα τον τελευταία κύκλο των Απελπισμένων; ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΘΕ ΜΟΥ, ΤΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ; ΑΑΑΑΑΑΧΟΥ ΑΧΟΥ είναι νέο παιδί, πως θα αντέξει ότι ΧΑΝΟΜΑΙ ΣΒΗΝΩ ΧΑΝΟΜΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ! είναι νέο παιδί θέμου, γιατί έπρεπε να του συμβεί και αυτό; γιατί ΓΙΑΤΙ. :-((

Ο Ανδρέας εν τω μεταξύ τώρα που δεν του απαντούσα κιόλας είχε αρχίσει όντως να ανησυχεί...

- Τι γίνεται ρε πούστη μου πάλι;

Αυτό ήταν, έσπασα εκείνη την στιγμή. Έχασα τον κόσμο από τα μάτια μου... απ' τα νεύρα.

- ΠΑΛΙ; ΠΑΛΙ; τι εννοείς "πάλι", Ανδρέα, ε; ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΟΥΟΑΑΑΑΧΟΥ ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΘΑ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΦΕΡΕΣΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΜΙΑ ΥΣΤΕΡΙΚΙΑ ΠΟΤΕΕΕΕΕ ΘΕΜΟΥ ΘΕΜΟΥ ΘΑ ΧΑΘΩ ΚΑΙ ΘΑ ΕΡΧΕΣΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΝΟΙΞΕΣ ΜΕ ΑΥΤΑ ΣΟΥ ΤΑ ΛΟΓΙΑ, (βαθιά ανάσα) ΑΛΛΆ ΑΑΑΑΑΑΧΟΥΟΧΟΥΟΧΟΥΧΟΥΟΧΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟ ΕΓΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΝΕΚΡΗ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΕΚΡΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΕΘΑΜΕΝΗ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΣΥΓΧΩΡΗΣΩ (βαθιά ανάσα) ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΠΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΠΙΣΩ ΟΣΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ.

Πέταξα το μαντήλι και βγήκα από το δωμάτιο πατώντας πάνω στα καλλυντικά που είχα πετάξει στο πάτωμα την ώρα του τάντρουμ μου. Δεν με ένοιαζε όμως, δεν μπορούσα άλλο να ανεχτώ εμένα ένα τόσο ήρεμο άτομο να με αντιμετωπίζουν σαν να είμαι καμία υστερικιά.

Πήγα στο σαλόνι προσπαθώντας να ελέγξω την θλίψη μου για τον επικείμενο χαμό μου αλλά και τα νεύρα μου για την αχαριστία του Ανδρέα...

Κοίταξα γύρω μου και είδα τα βιβλία μου και τα σιντι μου και μία μαχαιριά μου πάγωσε την καρδιά... πως θα αποχαιρετούσα όλα αυτά τα βιβλία; πως θα έλεγα τα γκούντμπάηζ μου σε όλα αυτά τα σιντί; Η Χρύσπα μου τραγουδούσε από ένα σιντοεξώφυλλο "στον άλλο κόσμο που θα πας κοίτα μην γίνεις σύννεφο" ενώ ο Μαρκόπουλος μου κουνούσε το μαντήλι στο ρυθμό του "κουρασμένο παλληκάρι"... ΑΑΑΑΑΧΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟ ΠΕΘΑΙΝΩ ΘΕ ΜΟΥ ΤΟΣΟ ΝΕΑ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΗ ΤΟΣΟ ΑΓΝΗ....

Το ποπουλίνο μου με πονούσε πια πολύ... δι ντεθ τολ είχε γίνει δη ντεθ κολ.

Σκεφτόμουν αν και πως θα το πω στους φίλους μου και στους δικούς μου... Για μια στιγμή σκέφτηκα να δώσω μονάχος μου τέλος στην ζωή μου για να γλυτώσω από τον πόνο και την οδύνη και τον εαυτό μου αλλά και όσους αγαπώ... ΑΑΑΑΧΟΥΧΟΥΟΧΟΥΧΟΥΧΟΥΧΟΥ ΔΥΣΜΟΙΡΗ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΟΥ! αλλά τελικά η λογική πρυτάνευσε και αποφάσισα να δώσω την μάχη μου...

έκατσα στον καναπέ και χαίδεψα το ριχτάρι... αγαπημένο μου, που να ήξερες ότι ο κωλαράκος που τόσο σε είχε τιμήσει θα είχε τέτοια κατάληξη....

- Να σου πω... τι έχεις πάθει; Μιλάς και με τον καναπέ τώρα;ο Ανδρέας είχε έρθει στο σαλόνι... έξυσε το κεφάλι του και συνέχισε... Καλά, να σου πω τι κουλό που φάγαμε παντζάρια εχτές στην ταβέρνα... έχεσα και τα κακά μου ήταν κατακόκκινα. Ή μήπως να τα έλεγα ΚΑΚΑκόκκινα, χεχεχε...."