Σήβερζ απ εν ντάουν μα σπάην

το θυμάσαι αυτό; ίσως το πρώτο boy movie των 80ζ!:


Μετά από σχεδόν 34 χρόνια, βγαίνει το σύκουελ (από το σύκο)...

και φαίνεται ότι θα είναι πολύ τσίλικο!!!!

γιου γκό μπόη!


Κάνε κλικ να δεις μεγάλα πόστερ! :-)

Περίεργα πράγματα που μου συνέβησαν αυτό το Σαββατοκύριακο

Πήγα σε ένα μπαρ που έπαιξαν, σάββατο βράδυ, το "Έλα Λάμψε" της Άσπας Τσίνας (έτσι δεν κλείνεται το ρήμα Άσπα Τσίνα;)...

...κ είδα κάποιον από τους θαμώνες να το τραγουδά πορωμένος.

Κολύμπησα σε διπλανή διαδρομή με αυτόν που έγραψε το πιο πιο επιτυχημένο σήριαλ των τελευταίων 3 ετών...

Κολύμπησα, επίσης, μία διαδρομή απόσταση από μία τηλεοπτική περσόνα c list (μπορεί κ d list) ή οποία έβγαζε ξυνίλα κακοκαιρία έμυ ακόμα κ με τον τρόπο που κολυμπούσε

Αν κ είμαι 105 κιλά, 3 άνθρωπες που με είδαν μετά από καιρό μου είπαν ότι έχω αδυνατίσει πολύ!!!! γιου γκο μπόη, γιου γκο μπόη ξανά μανά

Συνειδητοποίησα ότι για να πας από το Σύνταγμα στο Αεροδρόμιο με το μετρό θες ελάχιστο χρόνο κ μάλιστα με πολύ άνεση - εντυπωσιάστικα πολύ (ξέρω, μικρό βλαχάκι)

συνάντησα ένα παλιό γκομενάκι που είχαμε κάνει σεξάκοι μία - δύο φορές κ έπαθα λάκα τι καφτώ είμαι! είμαι πολύ υπερήφανος γιατί μιλάμε για πολύ χοτ σταφ!

Είδα μετά από πάρα πολύ καιρό, εχτές το απόγευμα, την πλατεία της Γλυφάδας άδεια, όπως την θυμόμουν να είναι τις χειμωνιάτικες Κυριακές που ήμουν εφηβάκι. με έπιασε λύγμ κ σνηφ

Διαπίστωσα πως ο frontman του πιο xxxxxxx (δεν λέω για να μην καρφωθώ) σταθμού της πόλης είναι ανίκανος να συντάξει κ να εκφωνήσει στον αέρα μία ολοκληρωμένη πρόταση που να βγάζει νόημα.

Διαπίστωσα πόσο απίστευτα εύκολο είναι να χαθείς στους δρόμους κ τις πλατείες της Ηλιούπολης. Ρυμοτομία ρυμοτομία αλλά...

Το Σάββατο, στην πισίνα, έφτασα στην άρχη τής διαδρομής για να κάνω την τούμπα να αλλάξω κατεύθυνση. Όμως καθώς την έκανα πιάστηκε το μαγιό μου στα πλαστικά χωρίσματα των διαδρομών κ παραλίγο να βρεθώ να κολυμπάω με το πισινάκι έξω στο πισινάκι.

Επιβεβαιώθηκα αυτό που υποψιαζόμουν. Αυτό το χειμώνα πραγματικά το σινεμαδόνια στο αίμα μου είναι ΠΟΛΥ ΠΕΣΜΕΝΑ. Έχω να πάω σινεμά πάρα πολύ καιρό, κ όλο το σουκού δεν το πεθύμησα καθόλου.

Είδα τον υδραυλικό μου να μιλάει στον βοηθό του, από την Αλβανία, με μία αυστηρότητα πατρική κ μία αγάπη που με άφησε ενεό

Με αφορμή ένα διήγημα της Alice Munro, από την ζούλια μου άρχισα να κλαίω στο κρεβάτι (καλά, ok, φταίει που ήταν κ λίγο συγκινητικό το διήγημα)

Πήγα σε ένα μεγάλο κεντρικό πολυκατάστημα κ είδα ότι ήταν άδειο όχι μόνο από κόσμο αλλά κ από υπαλλήλους - κανά δύο χρόνια πριν που είχα ξαναπάει είχε διπλάσιο προσωπικό ανά όροφο. Παρακμή... σνιφ σνιφ.

Μου έλειψε κολασμένα ένας φίλος μου που όλο είμαι στο τσακ να τον δω κ όλο κάτι συμβαίνει κ δεν τα καταφέρνουμε

Από όλα τα πράγματα που με ενοχλούν στους ανθρώπους (ναι, είναι εκατομμύρια, σωστά υποψιάζεσαι, είμαι γνωστός σκατίγερας γρουσούζης) η ανάσα που μυρίζει είναι κάτι που δεν αντέχω καθόλου. ΚΑΘΟΛΟΥ.

(σήμερα είναι σαν Πέμπτη, γιατί μεθαύριο είναι αργία, χεχε)

Βροχούλα καιρός για Χαρούλα

Ok! Alright!

Μετά τις δύο συναυλίες των Pet Shop Boys στην Αθήνα κ στην Θεσσαλονίκη, βρέθηκε το τρίτο καλλιτεχνικό γεγονός που θα συμπληρώσει την τριάδα "σημαντικότερα καλλιτεχνικά γεγονότα του παγκόσμιου διαγαλαξιακού σύμπαντος για τον Νοέμβρη"!

Η Χαρούλα βγάζει νέο cd!

Στις 9 του μήνα, σε δύο βδομάδες δηλαδή περίπου, κυκλοφορεί!

Τίτλος "Η αγάπη θα σε βρει όπου και να ΄σαι".

Γιου γκό γκέρλ! ξανά μανά: ΓΙΟΥ ΓΚΟ ΓΚΈΡΛ!

Όπως κάθε φορά, το περιμένω πως κ πως - αλλά αυτήν την φορά, λίγο περισσότερο πως κ πως από συνήθως. Για διάφορους λόγους.

α - πάνε τρία χρόνια από το προηγούμενο σηντή της Χαρούλας, το Βύσσινο κ Νεράτζι...

βου - ...το οποίο όμως δεν μου άρεσε καθόλου σχεδόν, πράγμα που σημαίνει ότι πάνε 6 χρόνια από το τελευταίο της cd με νέο υλικό που το άκουσα με ευχαρίστηση/ΈΛΙΩΣΑ (το θρυλικό "Ως την Άκρη του Ουρανού σου"). Καλά εννοείται ότι στο ενδιάμεσο έχει βγάλει 2425346477899 τρισεκατομμύρια Live cd - η γνωστή λαηβομανία των ελλήνων τραγουδιστών κ η ανυπαρξία καλού νέου υλικού - αλλά αυτά δεν φτάνουν για να καλύψουν την χαρουλομανία μου.

γου - έχω μάθει από Inside information, δεν μπορώ να πω περισσότερα, ότι το cd έχει κάπως ιδιαίτερο κ σαν πιο σύγχρονο ήχο από αυτό που θα περίμενες. Θέλω να πω, το όλο πνεύμα του cd πλασάρεται ως κάτι αντίστοιχο του "Οδός Νεφέλη". Ξέρεις: μεσηλική γυναίκα μόνη αναλύει κ θυμάται. Με αυτό σαν δεδομένο φαντάζεσαι ότι ο ήχος θα είναι πηγμένος στο ακορντεόν κ στη μελόντικα. Αλλά, όπως μου είπε το σπιουνάκι μου στο στούντιο, το πράγμα δεν είναι καθόλου έτσι, υπάρχει μπόλικη "περίπου ηλεκτρονική λούπα". Κ η μουσική στηρίζεται στο μουσικό προγραμματισμό και όχι στο φυσικό ήχο! YES! όπως κάνουν οι Pet Shop Boys δηλαδή! Ω ρε μάνα γλέντια! can't wait!

εδώ μπορείς να πάρεις μία πρώτη αίσθηση για το άλμπουμ, είναι το site που προαναγγέλει το άλμπουμ (του οποίου micro site δεν υπάρχει Link στο επίσημο site της Χαρούλας, κουφό or what?!!!!). Καλά, το κείμενο είναι λίγο παλιατζουρί, αλλά ok δεν πειράζει, με την Χαρούλα τα τραγούδια έχουν σημασία κ η φωνή κ όχι τα κείμενα του Marketing effort μη χέσω τρομάρα τους.

Τέλος, θέλω να θυμήσω στους παλιούς κ να διδάξω στους νεότερους ότι είμαι θεός! Τέλος.

Θυμάσαι παλιά που ονειρευόμουν μία σύμπραξη/ανάμιξη της Χαρούλας με την Αλέξια; ναι, θυμάσαι! Λοιπόν, το όνειρό μου σχεδόν πραγματοποιήθηκε!

Καλά ok όχι ακριβώς αλλά περίπου.... Το έφερε η μοίρα κ οι δρόμοι των δύο καλλιτεχνιδών συναντήθηκαν! Γιου γκο γκέρλζ!

Διότι η Χαρούλα λέει το καινούργιο της δίσκο ήθελε να τον ονομάσει Μαύρο/Άσπρο αλλά επειδή υπήρχε ήδη τέτοιος τίτλος αλλού αποφάσισε να βρει άλλη ιδέα ("η αγάπη θα σε βρει όπου και να 'σαι"). Κ έρχομαι τώρα κ σε ρωτώ....

Ποιός έχει κάνει τεράστια παγκόσμια επιτυχία με τον τίτλο Άσπρο Μαύρο; Ναι, πολύ σωστά θυμάσαι, η Αλέξια! Άρα, η Αλεξίου αναγνώρισε την Αλέξια, την σεβάστηκε κ είπε "δεν μπορώ εγώ να βγάλω cd με τίτλο που έχει χρησιμοποιήσει η Αλέξια!!! Λίγος σεβασμός επιτέλους!".

Να εδώ - θεϊκό κλιπ; γεμάτο ιδέες κ φυσικότητα στο παίξιμο;
Nαι θεϊκό!:


Ενηγουέη, πάρε κ το εξώφυλλο του cd της Χαρούλας. Το οποίο περιέχει κ ένα ψιλοράπ τραγούδι με το τίτλο "μεγάλωσα" που είναι λέει πολύ καλό! Επίσης, έχει κ ένα τραγούδι με μελωδία βασισμένη σε μελωδία του Σανταολάλα (λατρεμένος συνθέτης, ξέρεις Βαβέλ κ άλλα).

Ο σωστός φορτηγατζής δεν φοράει αντραλάινερ

Oh yes, όταν είσαι βροχερός κ θες λίγο ήλιο στην ζωή σου, δεν έχεις παρά να στραφείς στην Αραβία.

Συνοπτικά: έχουμε ανάλυση βίντεο κλιπ. ...

Όπου η Νουρ, η πρώτη Λιβανέζα φορτηγατζής μένει με το φορτηγό στα Περίχωρα του Αμαρουσίου. (εμ, τι να περιμένεις από φορτηγατζή με αηλάηνερ)! Τηλεφωνεί στην Εξπρές Σέρβης Αραβίας κ της στέλνουνε αδελφή από το Sodade να την ρυμουλκήσει.

Ο ρυμουλκογκέης οδηγεί την Νουρ σιγά σιγά στο σπίτι της. Εκεί βρίσκονται οι δύο συγκάτοικοί της, η μία από τις οποίες έχει χόμπυ να ποτίζει με φλιτ φλιτ τα φυτά από τα παλιά μπόα.

Μετά κάνουν όλες μαζί ένα κέηκ κ αποτρίχωση κ ύστερα έρχεται ο αρραβωνιαστικός της Νουρ κ της δίνει το δαχτυλίδι πίσω κ ύστερα βαρέθηκε ο σεναριογράφος να γράψει άλλο σενάριο κ ξαναβλέπουμε πάλι σκηνές από την αρχή του βίντηοου κ μετά γίνεται ρηγουάηντ κ όλα καλά.

Όπου "όλα καλά" = η πρωταγωνίστρια δεν χάνει τον αρραβωνιαστικό της.

Να εδώ:


μάπα το τραγουδίδιον εν τω μεταξύ, τόσο καιρό μόνο 3500 άραβες το έχουν δει... τσκ τσκ τσκ τσκ

μα, τι έχει γίνει με τον "κυνόδοντα" του Λάνθιμου;

Βολτάρω στο facebook. βαρεμάραβαρεμάραβαρεμάρα φρικτά ανιαρά στάτους απντέητ, βαρεμάρα.

Αλλά, ξαφνικά κάτι ενδιαφέρον μου τραβά την προσοχή!

Βλέπω ότι εξελίσσεται/συμβαίνει τώρα, μία "εκστρατεία" ενημέρωσης σχετικά με την ταινία που βγήκε εχτές στις αίθουσες κ έχει πλασαριστεί ως "πολύ ελπιδοφόρα" κ "αναγέννηση του ελληνικού σινεμά" κ "θα καταπλήξει τα πλήθη", τον Κυνόδοντα. Είναι αυτή που πήρε κ ένα κάποιο βραβείο στο φεστιβάλ των Καννών, κ πολλές καλές κριτικές από αρκετούς ξένους ειδικούς (φυσικά κ πολλούς Έλληνες).

Το ρεζουμέ της εκστρατείας, λοιπόν, στο φέηζμπουκ είναι ότι η ταινία έχει πάρα πολλές ομοιότητες με την ταινία HUNDSTAGE (ο αγγλικός της τίτλος DOG DAYS) κάποιου κυρίου Ulrich Seidl (ναι, ομολογώ δεν τον ξέρω - ξέρω όμως τον Βασίλη Φουρνιστάκη που έκανε τις βιντεοταινίες του Παπαναστασίου στα 80ζ... άρα από καλτ είμαι καλλυμένος, όχι;).

δεν ξέρω πολλά για τις δύο ταινίες. Κ για να πω την αλήθεια μάλλον το Κυνόδοντα δεν θα πάω να τον δω, δεν είναι το στιλ των ταινιών που με τραβάνε. Φερ ενάφ, όχι;

Θέλω όμως να πω κάποια πράγματα! Αφ' ενός επειδή έχω μπλόγκ που διαβάζεται από όχι λίγους, άρα μπορώ να το κάνω (χοχοχοχο) κ αφ' ετέρου γιατί έχω ανεβασμένα ισορροπόνια σήμερα κ καλό είναι να κρατάμε μία δικαιοσύνη στις καταστάσεις.

Καταρχήν, οι άνθρωποι που "διαμαρτύρονται για την λογοκλοπή" είναι άνθρωποι που είναι συνδεδεμένοι με την όλη κατάσταση του ελληνικού σινεμά. Πως να το πω ρε παιδί μου, είναι του κινηματογραφικού συναφιού. Ή του συναφιού των κριτικών. Ή του συναφιού των σκηνοθετών. Ή χουότέβερ. >Δεν μπορώ να πω περισσότερα... Καταλαβαίνεις πάντως τι εννοώ.

Η ερώτηση μου είναι η εξής: Ακόμα κ αν η ταινία είναι κλεμμένη... Οι άνθρωποι του συναφιού που εφιστούν την προσοχή στο γεγονός... έχουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ συμφέρον να επισημάνουν την λογοκλοπή;

Θέλω να πω... ρε παιδί μου, ας πούμε ότι εγώ είμαι διάσημος συγγραφέας - κ ένας άλλος συγγραφέας βγάζει ένα βιβλίο που παίρνει πολύ καλές κριτικές αλλά εγώ τυχαίνει να ξέρω ότι η ιδέα του είναι "ξεσηκωμένη" από ένα παλιό διήγημα της Μούνρο, για παράδειγμα (θεά, με την ευκαιρία να την διαβάσεις ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ)...

Για πιο λόγο να μπω στην φασαρία να επισημάνω την λαμογιά κ την μαλαγανιά; Μόνο για έναν... αν το βιβλίου του λογοκλόπου πουλά τόσο καλά, ώστε το δικό μου νέο βιβλίο (εννοείται πρωτότυπο κ χίλιες φορές καλλίτερο, εξάλλου πρόβατο ίσον εγγύηση στο γράψιμο) δεν κινείται καθόλου, καθόλου καθόλου (γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ). Κ κλαίει ο εκδότης μου, κλαίω κ εγώ που θέλω να πάρω καινούργιο εξοχικό, κλαίει κ το γκομενάκι που το είχα υποσχεθεί με τα κέρδι ταξίδι στο Μανχάταν, κλαίμε όλοι μαζί ομαδικά...

Οπότε, τι να κάνω κ εγώ, λυσσάω κ αρχίζω τις φωνές "κλέφτης κλέφτης πιάστε τον πιάστε τον". Κ όχι μόνο πιάνεται ο κλέφτης αλλά επιπλέον στρέφω κ τα φώτα της δημοσιότητας πάνω μου, ο κόσμος μαθαίνει για το νέο μου βιβλίο κ αρχίζει να το αγοράζει (που πριν ούτε να το κλάσει, γιατί το βιβλίο του λογοκλόπου είχε καταπλήξει τα πλήθη κ όλοι αυτό ζητούσαν)!

Άρα, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ... Γιατί όλοι οι συναφιώτες πρέπει να μου πουν ότι ο Κυνόδοντας είναι κλεμένη ιδέα; Σάμπως έχουν μία ταινία έκει έξω που θα κόψει λιγότερα εισιτήρια γιατί το πλατύ κ φαρδύ κοινό πάει να δει τον Κυνόδοντα; Αυτό, ναι, θα το καταλάβαινα... Αλλά, αν δεν έχεις τέτοιο ένομο συμφέρον, γιατί μου βάζεις το χέρι στάμνα στην μέση κ αρχίζεις την καταγγελία; για πες, θέλω πολύ να μάθω...

Όμως, για να γυρίσω στο παράδειγμά μου... Ακόμα κ αν υπήρχε αυτό το "ένομο συμφέρον".... σκέψ σκεψ σκεψ εντατίκ. Δεν θα ήταν πιο παραγωγικό να συνεχίσω να γράφω τα δικά μου, υπέροχα, πρωτότυπα, καθόλου κλεμμένα βιβλία; ρητορικό το ερώτημα, φυσικά θα ήταν. Θα μου πεις, αυτό το "φυσικά θα ήταν" είναι πολύ υποκειμενικό. Κάποιος ίσως να έλεγε "όχι, πιο παραγωγικό είναι να στηλιτεύσω τον κλέφτη για να προβάλω το βιβλίο μου". Κ ναι, ομολογώ. Σε αυτό δεν μπορώ τίποτε να απαντήσω! Ο καθ' εις με τους τρόπους του!

Εσύ όμως πιθανέ θεατή της κατηγορούμενης ταινίας, πρέπει να ξέρεις κ να ερευνήσεις. Κ να σκεφτείς. Άραγε τι υπάρχει πίσω από τις καταγγελίες; K ακόμα.... όταν το μάθεις, θα θέλεις να στηρίξεις το έργο των καταγγέλοντων; ε; ή προτιμάς τους καλλιτέχνες σου λίγο πιο ανώτερους σαν άνθρωπους, να ασχολούνται πως θα μου προσφέρουν κάτι καλλίτερο αντί να καταγγέλουν; εγώ πάντως ξέρω πως τους προτιμώ!!! χεχεχε

Τέλος, επί της καλλιτεχνικής ουσίας:

H ιδέα "ομάδα ανθρώπων είναι αποκλεισμένη, με ή παρά την θέλησή της, από την πραγματικότητα για να γλυτώσει την τρέλα της σύγχρονης ζωής, κ μέσα εκεί που είναι αποκλεισμένη κάνει διάφορα κουλά/φλου αρτιστίκ/παρανοϊκά/τάχα μου σημαντικά/υπέροχα/κουλτουριάρικα/γιουνέημ ητ" δεν είναι σαν ιδέα ΚΑΘΟΛΟΥ μα καθόλου πρωτότυπη κ ασυνήθιστη (εκτός κ αν θέλεις να γράφεις σαπουνόπερες στην ζωή σου, που τότε ναι, σου φαίνεται αρήτζηναλ).

Πρόκειται για ένα σχήμα που έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον. Δηλαδή πιο κατά κόρον δεν υπάρχει. Ίσως τόσο πολύ κατά κόρον όσο κ η ιδέα "ήρωας σαπουνόπερας είναι τυφλός κ ξαφνικά βρίσκει το φως του όταν η Δανδουλάκη αλλάζει χρώμα μαλλί"...

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα που θυμάμαι είναι το The Village του πιο υπερεκτιμημένου σκηνοθέτη όλων των εποχών M. Night Shyamalan. Στην ίδια ιδέα με του Κυνόδοντα είχε βασιστεί το έργο - κ για να καταλάβεις, όταν είχε βγει το 2004 υπήρξαν καταγγελίες ότι ο σεναριογράφος, ο Shyamalan χημσέλφ, είχε κλέψει την ιδέα του από ένα βιβλίο του 1995. Που, είμαι ΚΑΡΑΚΑΤΑσίγουρος ότι ο συγγραφέας του από κάπου αλλού είχε πάρει την δική του αρχική ιδέα.

Άρα.... σιγά τα αυγά μπόζος! Πείτε μας κάτι που δεν ξέρουμε. Γιατί το ότι η ιδέα τς ταινίας ναι, έχει ξαναγίνει, κ μάλιστα πολλές φορές, το ξέρουμε. Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να μιλάμε για λογοκλοπή κ ξεπατικωμένες σκηνές, κ διαλόγους λέξη λέξη ίδιους υπάρχει απίστευτα τεράστια διαφορά.

Αναρωτιέσαι πόσο τεράστια;

Όσο είναι η ζήλια των ανθρώπων. :-(

Μερικές πολύ πρώτες κ αυθόρμητες παρατηρήσεις από την Ρώμη

Ναι, είναι τόσο όμορφη όσο λένε πολλοί.

Ναι, είναι σαν μουσείο το κέντρο της πόλης. Πχιότητα στο έκθεμα κ στην τέχνη.

Ναι, αρχίζω κ καταλαβαίνω γιατί όσοι έχουν ζήσει εδώ, έστω κ 25 λεπτά, μετά, που γυρίζουν Ελλάδα, είναι μέσα στην γρίνα κ την μουρμούρα "γιατί έφυγα μωρή, η ηλίθια, γιατί έφυγα, γιατί δεν μου ερχόταν κόλπος καλλίτερα";

Ναι, η Φοντάνα Τρέβη (πως λέμε η Όλγα Τρέμη; ε, έτσι λέμε κ Φοντάνα Τρέβη) είναι πολύ επιβλητική. Κ αυτό το μικρό πισινάκι που έχει στην αριστερή πλευρά όπως την βλέπεις, είναι ότι πιο ζενιάλ σε τζακούζι έχω δει ποτέ, ΘΕΛΩ ΘΕΛΩ ΘΕΛΩ τώρα μία βουτιάαααα!

Ναι, οι Ιταλοί οδηγάνε σαν τρελοί.

Ναι, ως συνήθως έβγαλα τις πιο ηλίθιες, κακοφωτισμένες κα χωρίς καμία αισθητική φωτό, χεχεχεχε. Τις οποίες μετά από χρόνια που θα είμαι γιαγιούλης κ θα έχω το γκομενάκι στα γόνατά μου να του λέω παραμύθια (αχέμ) θα τις βλέπω κ θα ρίχνω ΤΟ μαύρο δάκρυ. Σου λέω, το έχω προσέξει, όσο πιο κουλή η φωτό τόσο πιο πολλά αναμνησόνια προκαλεί. Κ νοσταλγόνια.

Ναι, μου συνέβη κ αυτό. Μαγαζί γεμάτο σουβενίρ ιταλικά (μαγνητάκια βεσπάκια, φεραράκια, κολοσεάκια, στυλό σημαίες, κούπες σε σχήμα πίτσα κλπ), 100 μέτρα από την Φοντάνα Τρέβη, να το τρέχουν οι εξής τρεις υπάλληλοι: Ένας κινέζος, μία κινέζα κ ένας κινέζος ξανά μανά! Από τα ηχεία, δε, ακουγόταν ο απίστευτος Σάκης Ρουβάς της Κίνας στην τσίτα. (καλά, μπορεί να ήταν κ η Πέγκυ Ζήνα της Κίνας, δεν παίρνω όρκο). Παγκοσμιοποίηση.

Ναι, οι στάσεις στην Ρώμη είναι γεμάτες Ιταλούς κ Ιταλίδες καλοντυμένους σχετικά, που πάνε στην δουλειά τους. Τι πιο φυσικό; Εμείς γιατί έχουμε δαιμονοποιήσει τόσο πολύ την χρήση των Μέσων μαζικής μεταφοράς στην Ελλάδα; Γιατί; Πρέπει κάτι να κάνουμε πραγματικά!

Ναι, το Cul De Sac στην Piazza Navone είναι καταπληκτικό εστιατόριο κ έχει κ πολύ ωραίο κόσνεπτ. Απορώ πως εμείς στην Ελλάδα δεν το έχουμε ξεσηκώσει. Έχουμε, λόγω της κουζίνας μας, την δυνατότητα να κάνουμε κάτι παρόμοιο. Το οποίο θα σκίσει.

Όχι, μην ξανακούσω ποτέ το Ούνα Φάτσα Ούνα Ράτσα θα σκοτωθώ. Ιταλία = πρώτος κόσμος. Ελλάδα = Δεύτερος (στις καλές μέρες μας, συνήθως είμαστε στον τρίτο). Τέλος. Δεν συγκρινόμαστε. Η Ρώμη σε σχέση με την Αθήνα είναι σαν την Ρώμη σε σχέση με την Αντίς Αμπέμπα. Πιο κοντά μας είναι το Κάιρο. γκρ γκρ γκρ γκρ.

Ναι, το ιταλικό τζελάτο είναι τέλειο. Τζελάτο τζελάτο είσαι πολύ γαμάτο.

Ναι, το Φουμιτσίνο (μικρό ποτάμι), το αεροδρόμιο της Ρώμης που κανονικά λέγεται Νταβίντσι αλλά όλοι το λένε Φουμιτσίνο, είναι πολύ μεγάλο αλλά πολύ λιγότερο όμορφο από το ΕλΒελ! Γιου γκό μπόη. Φάτε τη σκόνη μας! χεχε!

Ναι, ναι. Δεν υπάρχει πιο αχτύπητος συνδυασμός τυριών από Γκοργκοντσόλα με Μασκαρπόνε πάνω σε χωριάτικο ψωμί!!!! Παράδεισος στο στόμα! ΘΕΛΩΩΩΩΩΩΩ

Ναι, τα σόου της Ιταλικής τηλεόρασης κάνουν την Ρούλα Κορομηλά να μοιάζει τουλάχιστον σαν Ιέρεια της ποιότητας κ της Σοβαρής Τηλεόρασης με Νόημα! Απίστευτο το τι βλέπεις! Απίστευτο.

Ναι, θέλω να γράψω κι άλλα αλλά πρέπει να φύγω.

Ναι, θέλω να ξανάλθω για διακοπές. λέτς χόουπ.

επιλογή - ο σεκιουρητάς της αρετής κ ο σεκιουρητάς της κακίας

Σήμερα το πρωί, στο Αεροδρόμιο.

Πετάω για Πλατεία Αμερικής (short of...).

Κάνω τσεκ ην, κάνω ψώνιο περιοδικά για την πτήση κ... Σκάω στον έλεγχο ασφαλείας, στο γνωστό σημείο όπου σε διαφορετικά σημεία είναι δύο κύριοι από αυτούς που σου ελέγχουν τα παπάρια για να δουν αν έχεις κρύψει κανένα μπαζούκας στο μαυροσλιπάκι σου.

Ο ένας, δεξιά, είναι θεός, τρελό γκομενάκι, θεληματικό πηγούνι, ωραίο χαμόγελο, σέξη κοιλίτσα, όλα όλα τα τέλεια.

Ο άλλος, προς τα αριστερά, έχει τόσο σχέση με το σέξυνες όσο έχει η Μπεζαντάκου με τον Μπαχ.

Ξαφνικά, εκεί που είμαι κ περιμένω να περάσω από την πύλη της ακτινοβολίας, η κίνηση γύρω μου παγώνει, ο κόσμος μένει ακίνητος κ τεράστιος προβολέας εμφανίζεται από τον ουρανό που φωτίζει τον άσχημο υπεύθυνο ασφαλείας καθώς μου λέει:

"είμαι ο δρόμος της πχιότητας κ της αρετής. Θα σου κάνω έλεγχο με πολύ λεπτομέρεια, με φροντίδα, με πχιότητα κ κουλτούρα... όμως, θα είναι δύσκολος δρόμος ο δρόμος αυτός. Βλέπεις ότι από φάτσα κ κορμί επιδέχομαι βελτιώσεων - για να το θέσω ευγενικά! Όμως στο τέλος στο τέλος θα σε ανταμείψω με σιγουριά για την ασφάλεια του ταξιδιού κ ότι δεν θα συο συμβεί κάτι κακό"

Ο προβολέας σβήνει, όλα επανέρχονται στον κανονικό τους ρυθμό. Προτού προλάβω να συνέλθω από την έκπληξη μου, ξανά μανά εμφανίζεται.... όχι προβολέας, αλλά τρελό disco ball που περιστρέφεται με δαιμόνιο ρυθμό! Το disco ball κεντράρει μερικά από τα φώτα του πάνω από τον υπεύθυνο ασφαλείας γκομενάκι. Αυτό με αρχίζει στο λακριντί:

"γιου γκό μπόη! είμαι ο δρόμος της σέξυνες κ του σεξάκοι ταυτόχρονα. Θα σου κάνω έλεγχο με κέφι, θα σου πιάσω το τσουτσουνέλ κ καλά για να δω αν κρύβεις κάτι, θα βγάλω κρυφά φωτογραφία το σωβρακάκι σου, θα σου κάνω σωματικό έλεγχο κ την ίδια ώρα θα βγάζω το μπλουζάκι μου, θα θα θα θα... Εννοείται ότι με μένα θα περάσεις καλά, γι αυτό... έλα σε μένα, έλα σε μένα. Άστον τον άλλο τον ασχημομούρη".

... το disco ball εξαφανίζεται πάνω από το κεφάλι μου. Όλα επιστρέφουν στην πρότερή τους κατάσταση, όπως τα περιμένεις να είναι στο αεροδρόμιο.

χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ.... εγώ έχω δίλλημα, ποιο δρόμο να διαλέξω, η απόφαση ποια είναι η σωστή. Είναι δίλλημα κ πως να τους πιστέψω, είναι ο παράδεισος κ η κόλαση μαζί!!! τι να κάνω; Ποιο από τους δύο σεκιουρητάδες να διαλέξω;

Θυμάμαι το παράδειγμα του Ηρακλή, οποίος όταν σε αντίστιχη κατάσταση βρέθηκε να πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην Σακαφιόρα κ το Πουτανάκι διάλεξε το δρόμο της Αρετής.... Η αλήθεια είναι ότι θέλω να έχω πχιότητα εντ όλ... αλλά από την άλλη το σέξυνες στο ψάξιμο από σεκιουρητά δεν είναι κ λίγο...

Σκέψ σκεψ σκεψ... από πίσω μία σκατόγρια μου την λέει... "άντε παιδί μου, άντε, τελείωνε, να σε ελέγξουν θα πας, όχι να διαλέξεις νύφη" (αχ κ να ήξερες, αχ και να ήξερες...) ε, τι να κάνω κ εγώ παίρνω την απόφασή μου έστω και βιαστικά.

Αποφασιστικά, με θάρρος κ σιγουριά, ρίχνω το σακάκι πίσω από τον ώμο σαν να είμαι μοντέλο στο Ρομάντζο στα έρλη έητης κ προχωράω προς...

προς...

τον πχιοτικό σεκιουρητά - ο οποίος με ελέγχει με πολύ προσοχή (όπως το περίμενα) σχεδόν ενοχλητικά (όπως το περίμενα) κ πολύ άγαρμπα (όπως το περίμενα). Ενώ ίδια στιγμή, ο σεκιουρητάς γκομενάκι με κοιτάζει με μάτια κουταβιού που του πήραν το κόκκαλο.

"Τι να κάνω, έκανα τις επιλογές μου κ αποφασίσα" του λέω εγώ με το βλέμμα μου.

Τελειώνει ο έλεγχος μου, κ αρχίζω το ντύσιμο: Να βάλω την ζώνη μου, να βάλω το laptop στην βαλίτσα, να φορέσω το σακάκι, να, να, να...

Καθώς παίρνω τον δρόμο προς το gate ρίχνω ένα τελευταίο βλέμμα πόθου κ χαμένης αγάπης στο γκομενάκι που δεν διάλεξα. Γυρίζω την πλάτη ένα δάκρυ κυλά στο μάγουλό μου όταν ξαφνικά ακούω πίσω μου μία φωνή...

Ο σεκιουρητάς της πχιότητας!!! Μα, τι θέλει;

"κύριε, κύριε, παρακαλώ..."

γυρνάω τρομαγμένος "πάει ανακάλυψαν ότι κουβαλάω δολοφονικό νήμα δοντιού μαζί μου, θα ζήσω το εξπρές του μεσονυκτίου, ομαγκόντ!!! θα με μπαγλαρώσουν για πάντα, θέμου θέμου όχι"

ο κύριος με πλησιάζει... μου χαμογελάει πονηρά κ μου λέει καθώς μου βάζει στην τσέπη ένα χαρτάκι:

"το τηλέφωνο του γκομενάκι.... γιατι, να το ξέρεις, η πχιότητα πραγματικά ανταμοίβει"!

(ανήθικο δίδαγμα: κ εσύ σέξυ βιούερ, όταν είσαι σε σταυροδρόμι, να επιλέγεις πχιότητα. μετά φέρνει σέξυνες σαν έξτρα μπόνους - τσεκαρισμένο).

Η συμβουλή του "χορτασμένου"

το παρακάτω "πράσινο" κείμενο βρίσκεται στο προφίλ χρήστη του youporn νομίζω. (καλά μπορεί να είναι κ το xtube, δεν έχει σημασία).

Είναι μία προσωπική μου δωρεά στον κοινωνιολόγο του μέλλοντος.

ο τύπος ξεκινά το προφίλ ως εξής...

some of you miss the fact that there are straight guys that like BIG. BIG women. When given a chance for a big guy with my tits and ass they get hot. If you don't like big that doesn't mean that everyone doesn't. If you don't like what you see go to someone else's videos. Xtube is a site that caters to all tastes. You don't have to watch me. So do me a favor and if you don't like what you see there's thousands of videos to watch. Keep your nasty comments to yourselves and.... post videos of yourselves rather than talking shit.


όμως ο πραγματικός θησαυρός είναι το παρακάτω, η συνέχεια. Διάβασέ το πρώτα κ τα λέμε μετά:
SISSYS, UNDECIDED. SPAZARXIDHDES. EPEIDH ARKETOI RWTATE POU TOUS BRISKW TOUS STRAIGHT KOPSTE TO SODADE TO ESCAPE KAI TO LAMDA KAI KSEKINEISTE NA SYXNAZETE SE OIKODOMES, STRATOPEDA, GHPEDA. EKEI EINAI. OXI ME TIS KYRIES POU FTIAXNONTAI 3 WRES GIA NA PANE NA STITHOUN STO SODADE NA PARISTANOUN TH MONICA BELUCCI PANW STO KOKKINO XALI STIS KANNES. ELEOS, THELETE KAI STRAIGHT ALLA KAI NA SAS BROUN MESA STA GAYMAGAZA. MA POIES EISASTE? GIA POLLA GIAOURTIA EISASTE. A EPISHS OTAN FTASETE STO ADVANCED LEVEL THA SAS EKSHGHSW PWS NA BGAZETE STRAIGHT APO TH SUGGROU KAI NA TOUS PAIRNETE MESA APO TA XERIA TWN TRANCE. ALLA MEXRI NA FTASOUME EKEI, THA EIMAI SE ALLH DIASTASH.

τι να πρωτοσχολιάσω; την οργή που δεν τον παίζουν όσοι πάνε στο sodade; το ότι θεωρείται δεδομένο ότι κάθε αδελφή θέλει να πηδηχτεί με straight; το ότι θεωρεί straight αυτούς που τον γαμάνε, επειδή τον γαμάνε; το ότι χρειάζεται να κάνει τον διαχωρισμό; ή το έξτρα μπόνους ότι "θα σας μάθω να κλέβετε straight από τα χέρια των trance...".

"Μηχανισμοί επιβιώσης" θα μου πεις... ok, ναι, σε ένα βαθμό έχεις δίκιο... αλλά κ πάλι...

Generation A by Douglas Coupland

Πάνε αρκετές μέρες που διάβασα το τελευταίο βιβλίο του Douglas Coupland, που τυχαίνει να είναι ένας από τους επίσημους συγγραφείς του www.provato.gr.

Το ονομάζει Generation A - πως είχε βγάλει πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια το Generation X κ έγινε σε μία νύχτα σούπερ υπέρ διάσημος κ έφτιαξε μία νέα ορολογία που όλοι επαναλαμβάναμε με μεγάλη συχνότητα;

Ε, τώρα ο συγγραφέας πάει στο επόμενο στάδιο, στην γενιά A. Λογικό, όχι;

Για να πω την αλήθεια, τα βιβλία του Douglas τα έχω όλα, τα αγoράζω σχεδόν αμέσως όταν βγουν. Βέβαια, δεν τα διαβάζω κιόλας αμέσως λολ. Ας πούμε το Gum Thief ή το J Pod τα έχω ακόμα αδιάβαστα...

Που οφείλεται αυτό; Θα το ομολογήσω. Ο Douglas είναι ένας συγγραφέας που έχει κερδίσει το προνόμιο να τον αγοράζω άμεσα κ ασυζητητί, αλλά αν το βιβλίο δεν με πείσει στις πρώτες του σελίδες να το αρχίσω, τότε το βάζω στα "πρόκειται να διαβαστούν". (χιλιάδες ράφια, χιλιάδες, ας μην αρχίσω καλλίτερα)

Ωστόσο το Generation A ξεκίνησα να το διαβάζω 3 δευτερόλεπτα από την στιγμή που το ανακάλυψα, τελευταίο αντίτυπο, στον Ελευθερουδάκη στην Πανεπιστημίου.

Και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι το πρώτο κεφάλαιο το είχα τελειώσει πριν καν φτάσω στο ταμείο να πληρώσω - μέχρι, δε, να βγω από το κατάστημα είχα φτάσει στην σελίδα 20!!! χεχεχε γιου γκό μπόη.

Γιατί;

Για αυτήν εδώ την φράση από το πρώτο κεφάλαιο - μία φράση που λέει ένας Σριλανκέζος υπάλληλος σε τηλεφωνικό κέντρο εξυπηρέτησης της Gap κ ο οποίος έχει χάσει την οικογένεια του, ΟΛΗ, ούτε ένας ζωντανός, στον τσουνάμι του 2004...

What is prayer but a wish for the events in your life to string together to form a story... something that makes some sense of events you know have meaning... and so, I pray.

Για κάποιο λόγο, λίγο απροσδιόριστο, λίγο που δεν θέλω κ να τον παραδεχτώ, η φράση αυτή έκανε πολύ καμπανάκι μέσα μου. Κ μετά ήταν αδύνατον να αφήσω το βιβλίο κάτω μέχρι να το τελειώσω. Με το ζόρι κρατιόμουν να μην το βγάλω φάτσα κάρτα στο γραφείο να αρχίσω να το διαβάζω...

Η πλοκή του είναι πρωτότυπη, αλλά όχι κ τόσο. Με τυπικό Douglas Coupland τρόπο ο συγγραφέας χρησιμοποιεί γνωστά υλικά με τα οποία συνθέτει κάτι αλλιώτικο...

Βρισκόμαστε στο κοντινό μέλλον. Η επιβάρυνση του περιβάλλοντος έχει αυξηθεί, μέχρι του σημείου να έχουν εξαφανιστεί οι μέλισσες από την γη. Κανείς δεν ξέρει γιατί... κανείς δεν ξέρει πώς...

Μέχρι που μία μέρα, σε 5 αντίθετες γωνιές του κόσμου, εμφανίζονται από το πουθενά 5 μέλισσες κ επιτίθεναι στους 5 "πρωταγωνιστές του βιβλίου" - αυτούς δηλαδή που στα διάφορα κεφάλαια διηγούνται πρωτοπρόσωπα τι έχει συμβεί.

Οι 5 με το που τρώνε την τσιμπιά από τις επανεμφανισμένες μέλισσες, δέχονται επίθεση από επίλεκτες ομάδες της αστυνομίας στην χώρα που βρίσκονται. Όταν συνέρχονται από το σοκ της σύλληψής τους βρίσκονται αποκλεισμένοι σε ένα λευκό, χωρίς κανένα χαρακτηριστικό χάη τεκ δωμάτιο...

Γιατί φυλακίστηκαν;

Γιατί μετά από μερικές εβδομάδες απελευθερώθηκαν τόσο μυστηριωδώς όπως μπαγλαρώθηκαν;

Τι μπορεί να ήταν αυτό το περίεργο τζελ που τους έδινα να τρώνε όσο ήταν φυλακισμένοι;

Τι σχέση έχει ένας αρχαίος Έλληνας νομοθέτης με ένα θαυματουργό χάπι που γλυκαίνει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον χρόνο όποιος το πάρει;

Γιατί οι μέλισσες επέλεξαν αυτούς τους 5 συγκεκριμένους για να τσιμπήσουν;

Κ πως γίνεται κ αυτοί οι 5 βρίσκονται ξανά όλοι μαζί σε ένα απομακρυσμένο νησί κοντά στην Αλάσκα κ μαζεμένοι γύρω από το τζάκι να ανταλλάσουν ιστορίες;

Όπως βλέπεις από τις ερωτήσεις το βιβλίο έχει πολύ πολύ ιδιαίτερη πλοκή. Δεν θέλω να σου πω πολλά γιατί θα ήταν σούπερ κουλ να το διαβάσεις.

Αν υπάρχει όμως κάτι που το κάνει ένα τσικ πιο ιδιαίτερο από απλά ιδιαίτερο είναι οι ιστορίες μέσα στην ιστορία του. Δεν θα πω περισσότερα, θα καταλάβεις. Αν το διαβάσεις.

Κ με βάση αυτό, το βιβλίο πρέπει να διαβαστεί από ανθρώπους που το να επινοούν ή να πουλάνε ιστορίες είναι κομμάτι της δουλειάς τους.

Το θέμα του; νομίζω ότι είναι η μοναξιά κ η αδυναμία του άθρωπα να χειριστεί τις ευκολίες κ τις δυνατότητες που του δίνει η σύγχρονη τεχνολογία. Καλά, βέβαια αυτό τώρα όπως το διαβάζεις ακούγεται πολύ "Καθημερινή της Κυριακής σκυλοβαρετό"... είναι υλοποιημένο πολύ πιο σέξικα κ μάγκικα.

Με τα κλασσικά κόλπα του Coupland, τις αναφορές σε όλα τα μοδάτα memes κ τα πιο τελευταία κόλπα του internet, με καινούργιες λέξεις που πεθαίνεις να χρησιμοποιείς για να το παίζεις σούπερ προχώ στα γκομενάκια που κάνεις καμάκι, με περίεργο κ υπόγειο χιούμορ.

Δεν θα σου πω ότι το βιβλίο δεν έχει το μερίδιό του στις αδυναμίες. Ας πούμε η προσπάθεια του Douglas nα το κάνει λίγο "αστυνομικό" προς το τέλος, του δίνει μία περίεργη χροιά που δεν του πηγαίνει πολύ... κ όταν στο τέλος εξηγούνται όλα, η εξήγηση γίνεται μεν πιστευτή αλλά... χμφ χμφ χμφ χμφ κάτι δεν σου κάθεται καλά σε κάποιο σημείο... αλλά ξανά μανά, δεν σου λέω σε ποιο....

The Verdict: Το διαβάζεις, με χίλια! Κυρίως αν είσαι storyteller! (είναι στα αγγλικά, θα βγει άραγε στα ελληνικά;).

σκατίγερας γκρινιάρης σπήκηνγκ!

Γιατί όλοι μα όλοι όσοι ασχολούνται με την μαγειρική σε σημείο ώστε να μας διδάσκουν κιόλας τι κ πως κ πότε να τρώμε είναι τόσο άσχημοι (θεία ντόνα εξαιρείται); Το να μαγειρεύεις σε βοηθά να ξεχνάς ότι έχεις να γκέτ λέηντ εδώ κ 23564348585 μέρες;

Γιατί όλοι όσοι έχουν περάσει κάποιο διάστημα της ζωής τους στην Αγγλία έχουν "αυτό το γέρνηνγκ να ξαναγυρίσουν πίσω". Έχουμε κ στην Ελλάδα κόκκινα τούβλα.

Γιατί, επίσης, οι ανωτέρω δεν επιστρέφουν στην Αγγλία, να μας αδειάσουν την γωνιά;

Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που πάνε για ποτάκι στα μπαρ της Σκουφά κ θεωρούν ότι έχουν βγει;

Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που πάνε τα Σάββατα στο Super Market κ ασχολούνται με το να γεμίζουν το γαμωκάλαθό τους με την ίδια φροντίδα που θα είχαν αν έκαναν εγχείριση σε μωρό;

Γιατί όσοι πάνε στο Ikea είναι ΤΟΣΟ μα ΤΟΣΟ ανάγωγοι κ άσχημοι; (γιόρζ τρούλη εξαιρείται)

Γιατί όσοι κλάνουν στην δουλειά σε χώρο Open space νομίζουν ότι δεν το καταλαβαίνουμε οι υπόλοιποι ότι την αμόλησαν;

Γιατί εμείς που καταλάβαμε τον κλανιάρη κάνουμε τις κότες κ δεν του την λέμε εκείνη την στιγμή;

Γιατί το επιτρέπει ο Θεός να χωράει τόσο πολύ βλακεία σε ένα status update; - δηλαδή έλεος είναι μόνο 160 χαρακτήρες!!

Γιατί όσοι μου κάνουν καμάκι έχουν θλιμμένα μάτια;

Γιατί όποτε έχω γκόμενο, μου την πέφτουν για κάζουαλ σεξάκοι απίστευτοι θεοί;

Γιατί όταν δεν έχω γκόμενο ο πιο ωραίος που μου την πέφτει είναι σαν τον Τζόνη Βαβούρα;

Γιατί ο Δημήτρης Μητροπάνος τραγουδά με την Πέγκυ;

Γιατί θέλουμε όλοι να γίνουμε διάσημοι;

Γιατί πολύ συχνά ισχύει η εξίσωση "όσο πιο ρηχό είναι ένα βιβλίο, τόσο πιο στρωτή είναι η γλώσσα του";

Γιατί υπάρχουν 343255 τρόποι να χωρίσεις κ μόνο 1 να τα φτιάξεις;

Γιατί του μαλάκα το 10χρονο παιδί είναι ΤΡΕΙΣ φορές μαλάκας;

Γιατί άνοιξε το mall κ το golden hall κ τα άλλα εμπορικά κέντρα;

Γιατί το πιο ωραίο πράγμα αυτή τη στιγμή στην ελληνική τηβή είναι ο.... Μποτρίνι;

Γιατί όλοι νομίζουν ότι όλοι οι άλλοι είστε κατώτεροι;

Γιατί όλοι μα όλοι φοράνε τζηνς συνέχεια;

Γιατί έκανα τον κόπο να γνωρίσω κάποιοις από τους bloggers που γνώρισα;

Γιατί δεν κάνω τον κόπο να βλέπω πιο συχνά κ να γίνω φίλος με κάποιους από τους bloggers που γνώρισα;

Γέννησε η κολώνια μου, γέννησε!

Σήμερα το πρωί, με περίμενε μία πολύ τρυφερή έκπληξη όταν μπήκα στην τουαλέτα!

Είδα ότι η κωλόνια μου, η ck be (σηκέη μπέεε) είχε.... γεννήσει ένα απίστευτο τρυφερό κουτάβι!!!

ΧΑΟΥ ΚΟΥΛ ΗΖ ΔΑΤ!!

η ρουφιάνα μου το είχε κρύψει ότι είναι έγκυος, οπότε φαντάζεσαι την έκπληξη μου όταν ανοίγω την πόρτα του μπάνιου για να κάνω τσισάκια κ βλέπω σε μία κουβέρτα ένα κουτάβι κολώνιας να μαχμουρλίζει, να ρουθουνίζει και να τρίβεται πάνω στην μάνα του, πουρ πουρ πουρ πουρ πουρ:


ΟΜΗΤΖΗ! ήταν η πρώτη μου, ελληνικότατη, αντίδραση!!! τι είναι αυτό;

Η κολώνια μου με κοιτούσε με γλυκά μάτια αλλά κ λίγο ένοχα! ήξερε ότι είχε κάνει κουτσουκέλα...

"καλά μωρή, γκαστρώθηκες πάλι; πότε;" της λέω όλο τρυφερότητα... που να της κρατήσω κακία στην κατάστασή της. Αυτή έκανε ένα γουργουριτό ευχαρίστησης κ ύστερα άρχισε, χαλαρωμένη, να ασχολείται με το κολωνιάκι της.

Αυτό ήταν μέσα στην τρελή χαρά δίπλα στην μαμά του! Να δες εδώ που κάνουν αγκαλίτσα:


Κάθησα κ τα κοίταζα κανένα 5λεπτο. όταν μετά από λίγο αποκοιμήθηκαν, τα πήρα στα χέρια μου κ τους άλλαξα θέση. Πόσο ζεστό ήταν το κολωνιάκι... απίστευτο - άκουσα την καρδούλα του να χτυπάει τουκου τούκου μέσα στα χέρια μου και... αχ! αχ!!!

κ εδώ κοιμούνται τα τρυφερά μου:


εννοείται ότι το μικρό, που είναι αρσενικό κολωνιάκι, θα το στειρώσω κ θα του κάνω όλα τα εμβόλια πριν το χαρίσω. Να κ λα πετήτ αζελή: Χαρίζεται κολιωνάκι σηκέη μπεεε, στειρωμένο κ εμβολιασμένο. Να το με την μάνα του, πληροφορίες ενταύθα:


πάρε κ άλλη μία φωτό, είναι μόνο του το κουτάβι κολωνιάκι, για να δεις τι λαμπερό που είναι το λογοτυπάκι του, είναι σούπερ υγιές κ καλοθρεμένο. ελπίζω να ενδιαφερθεί κάποιος, γιατί πραγματικά εγώ δεν μπορώ να αναλάβω την ευθύνη. Μου φτάνει μία σηκέη μπεεεεε, δεύτερη δεν μπορώ να την αναλάβω!

Yes! Pandemonium! Οι Pet Shop Boys στην Ελλάδα!

Ναι, είναι επίσημο, το γράψαν κ στο site τους τα παλλουκάρια!

Οι Pet Shop Boys έρχονται, με την Pandemonium tour τους στην Αθήνα κ στην Θεσσαλονίκη!

How cool is that! Ιδού η ανακοίνωση από το site των παιδιών:

We are pleased to announce that Pet Shop Boys have extended their Pandemonium tour to include two dates in Greece.
On Friday,November 20th, they'll be at the Metropolitan Expo in Athens. And on Saturday, November 21st, they'll play the Vellidio Convention Center in Thessaloniki. Tickets for both shows go on sale this Wednesday, October 14th.

Η Pandemonium tour είναι, λένε όσοι την είδαν, πολύ τσίλικη, κ εγώ αναστενάζω με απίστευτη ανακούφιση, γιατί τις άλλες δύο φορές που τους είδαμε στην Ελλάδα ήρθαν λίγο "ερασιτεχνικά".

Κ αν το 2001 στον Λυκαβητό, το πράγμα μας φάνηκε πολύ ωραίο, ίσως επειδή ήταν πρώτη φορά, ίσως επειδή ήμασταν μικρά, το 2003 που είχαν ξανάρθει στο Γκάζι, απλά δεν βλέπονταν! Χάλια. χάλια.

Αυτή την φορά όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. The Boys έχουν επενδύσει στην παραγωγή, η οποία λένε όσοι ξέρουν, θυμίζει την περίφημη τουρνέ που είχαν κάνει στις αρχές του 90, τη performance, η οποία έγινε σημείο αναφοράς για πολλές τουρνέ γριών κ ατάλαντων μετζένων στα επόμενα χρόνια.

Λοιπόν, στα πρακτικά - Εδώ είναι το set list, δηλαδή ποιά τραγούδια παίζουν στο σόου. Αυτά που σου έχω με italics δηλαδή πλάγια γράμματα είναι τα πολύ gay anthems για όμορφα ζευγάρια αντρών. Που θα πει τα μαθαίνεις απ' έξω τους στίχους για να τα τραγουδάμε όξω φωνή εκείνα τα βράδια.

Heart (Intro -contains elements of More than a dream)
Did you see me coming?
Pandemonium / Can you forgive her?
Love Comes Quickly
Love etc.
Building a wall
Go West
Two Divided By Zero
Why Don’t We Live Together?
Always on My Mind
New York City Boy
Closer to Heaven
Left to My Own Devices
King’s Cross
The way it used to be
Jealousy
Suburbia
All over the world
Se A Vida E (That’s The Way Life Is)
It’s A Sin
Being Boring
West End Girls

επίσης, ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ. Μη σε πιάσει καμία λύσσα κ πας μπροστά μπροστά στην σκηνή! Μέγα λάθος.

Γενικά, προσπάθησε το πράγμα να το δεις από κάπως μακριά, ώστε να βλέπεις πανοραμικά τι παίζει στην σκηνή. Το πολύ κοντά δεν βολεύει με τους Pet Shop Boys!

Βέβαια, υπάρχει κ η λύση που λέει ότι πας στην συναυλία της Αθήνας και πιάνεις θέση από μακριά - κ μετά, την επαύριο, στην Θεσσαλονίκη τους βλέπεις από κοντά για να έχεις συνολική εικόνα!

Χεχεχε, μην γελάς, ξέρω τουλάχιστον έναν άθρωπα που θα πάει κ στις δύο συναυλίες, στο καπάκι. χεχεχε. ναι, ναι, θα πάρει το βουατήρη του κ θα πάει στην Θεσσαλονίκη να χτυπήσει διπλόπιτο Pet Shop Boys! Όπως ας πούμε έκανε κ το 2001 στον λυκαβητό!

Χεχεχε - κ για να ξέρεις τι να περιμένες, δες τι έχουν γράψει για την Pandemonium tour διάφοροι σέξηδες:

Oι μανχατανιώτες στο NEW YORKER:

I’ve seen the Pet Shop Boys three times, and I cannot recall ever seeing Chris Lowe move. Lowe is the non-singing, writing Boy; Neil Tennant is the writing and singing Boy; and neither member of the utterly brilliant dance-music duo is big on the overt. Their songs return again and again to a specific brand of immobility—the unchanging face that conceals a roiling heart. Tennant and Lowe are part of a great tradition of slipping intense emotions into an envelope of wit that runs straight from Oscar Wilde to Noel Coward to the Boys. But they are still a pop act, and they know that shows should be shows. For their tenth studio album, “Yes,” they’ve mounted something called the Pandemonium tour, which involves dancers in primary colors, white cubes, and hats that would make Isabella Blow proud. Lowe claims that “Every night is Friday night” on this tour, which comes to Hammerstein Ballroom Sept. 1-2. In all the times I’ve seen the Pet Shop Boys, I’ve never been bored, not even a little. That would be a sin.

Οι άλλοι μανχατανιώτες στο VILLAGE VOICE:
Pet Shop Boys
Hammerstein Ballroom
Tuesday, Sept. 1

Fans have come to expect certain things from a Pet Shop Boys show: Neil Tennant's dry but poignant vocals, Chris Lowe's concert-specific remixes of their classics, artsy visuals, experimental dancers, a few outfits, and, on a deeper level, communion. The first New York stop on the "Pandemonium" tour didn't disappoint on any of those fronts, kicking off with the high-gloss Italo-disco classic "Heart" as the duo emerged from a Pink Floyd-inspired "Wall" of white boxes, wearing translucent cubes on their heads. The next few songs were from their stately new album Yes, including the bouncy first single "Love, etc." and a wobbly medley of "Pandemonium" and the older "Can You Forgive Her?"

Throughout the night, '80s-style graffiti, Communist propaganda, black-and-white videos of the Boys themselves, and favela landscapes were projected onto the Wall, layers of which crumbled during "Go West" to accommodate dancers done up as Atari Olympians and "exploded" into dangling ornaments during the finale. Tennant's
voice sounded remarkably unweathered, Lowe's synth work was on point, and the playlist ran to 20-plus new and old songs in almost two hours, including a surprising acid-house mashup of club rarities "Two Divided by Zero" and "Why Don't We Live Together?"

But as I was fidgeting with my camera and chanting "Che Guevara and Debussy to a disco beat," I noticed something unexpected in the frame: a lot of balding heads. Some of us have been dancing to these songs for a quarter-century now. That combination of nostalgia and theatrics hit a catharsis during the final flurry of confetti and sing-alongs: After a melancholy, tuxedo-clad interlude, they picked up the tempo with "Jealousy" and "Suburbia," then sashayed south of the border with a riotous medley of "Se a Vida Γ©," "Discoteca," "Domino Dancing," and even Coldplay's "Viva La Vida." The finale, "It's a Sin," climaxed in a burst of hard house beats, operatic strings, and giant bursts of glitter. During the encore, bits of it were still aloft and sparkling as the crowd sang "Being Boring" pretty much in its entirety. Reclaiming the mic, Tennant closed us out, inevitably, with the evergreen "West End Girls," 25 years old itself. The "Girls" and Boys may all be a bit longer in the tooth these days, but the bite is still plenty sharp.

Κ εδώ είναι μερικά μυστικά ομορφιάς της παραγωγής! χεχεχεχε!

Κ εδώ ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον video από την Μόσχα αδελφές μου, την Μόσχα!

"θα καταπλήξουμε τα πλήθη"

Μου κάνει πάντα πολύ εντύπωση μία τάση η οποία διακρίνω να επιτείνεται όλο κ περισσότερο όσο περνάνε τα χρόνια, στις διάφορες δουλειές που έχω περάσει/περνάω.

Αναφέρομαι στην "παραίσθηση του στρατηγού" που έχουν πολλοί άνθρωποι.

Γίνεται, ας πούμε, μία συνάντηση για να αποφασίσεις τα επόμενα βήματα σε κάτι που ετοιμάζεις... μία παρουσίαση σε ένα πελάτη. Κ όλοι, σαν έτοιμοι από καιρό, αρχίζουν τις προτάσεις - κ πολύ καλά κάνουν: "να κάνουμε αυτό, να κάνουμε εκείνο, να προτείνουμε το ένα, να προτείνουμε το τρίτο..."

Κ μετά έρχεται η ώρα που τελειώνει το meeting κ αν μπεις στον κόπο να αρχίσεις να αναρωτιέσαι ποιός θα κάνει τι, ε την πούτσισες.

Όλοι την έχουν δει οι τρελοί "πλάνερς" κ οι τρελοί οραματιστές κ να σου τα "εγώ θα σου πω τι θα κάνουμε" κ "παιδί μου, τισκ τισκ τισκ, είναι απλό, θα ξεκινήσουμε με εκείνο κ μετά θα πάμε στο άλλο κ ύστερα θα κάνουμε αυτό κ, έτσι, θα καταπλήξουμε τα πλήθη..."

Ναι, Ok καλά όλα αυτά... κ ζήτω η Υβόν Σανσόν! Αλλά...

Την δουλειά που πρέπει να γίνει για να υλοποιηθούν τα τρελά οράματα ποιος θα την κάνει; Ποιος θα αφιερώσει τις ώρες που απαιτούνται για να ολοκληρωθεί κάτι; Μην βιαστείς να απαντήσεις... αν πιστεύεις, όπως είναι λογικό, ότι θα το κάνουν όλοι αυτοί που οραματίζονται και έχουν τις τρελές ιδεάρες, ε είσαι γελασμένος.

"Α, δεν ξέρω" θα σου πουν αν ρωτήσεις "αααααα, δεν είναι δουλειά του δικού μου τμήματος.... βρείτε τα μεταξύ σας...."

Δεν ξέρω που οφείλεται, αλλά έχω την αίσθηση ότι όλο κ περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως είναι πολύ απλό να γίνουν κάποια πράγματα... αρκεί να μην τα κάνουν οι ίδιοι.

Θυμάσαι κάτι σκηνές σε αμερικάνικες ταινίες που ο πρωταγωνιστής λέει "αμγκόνα μέηκ ητ ΔΗΣ ΤΑΗΜ - αμγκόνα ληβ φορέβα" κ μετά βλέπουμε ένα ρακόρ από σκηνές που κάνει τα βήματα τα απαραίτητα για να πετύχει κ μετά ξαφνικά στην επόμενη σκηνή έχει πετύχει;

Λοιπόν, αυτό που δεν φαίνεται στην ταινία είναι ότι τα βήματα αυτά (που διήρκησαν στο έργο 1 λεπτό κ, επιπλέον, είχαν κ υπόκρουση μουσική γεμάτη ενέργεια άρα σου βγήκαν εύκολα να τα βλέπεις) στην πραγματική ζωή απαιτούν τον άπειρο των απείρων χρόνο, κ κούραση κ ξανά μανά να παλεύεις κάτι κ να το ξανακοιτάς κ ύστερα πάλι δουλειά κ δουλειά ξανά κ μετά ξενύχτι για να το επεξεργαστείς λίγο ακόμα, κ κατόπιν ξύπνημα το πρωί για να το ξαναδείς κ δουλειά δουλειά δουλειά!

Δηλαδή τι νομίζουν όλοι, ότι στις 12 θα πούνε "αυτό θα κάνουμε για να καταπλήξουμε τα πλήθη" κ στις 2 θα έχει γίνει δια μαγείας η δουλειά χωρίς κανείς να έχει κουνήσει το δαχτυλάκι του;

Όχι, δεν είναι έτσι... δυστυχώς. Δεν είναι. Ξέρεις, χάρη στο Internet κ στην πρόσβαση που έχουμε όλοι σε πληροφορία κ σε παραδείγματα κ σε επιτυχημένα case studies κ σε ό,τι θέλουμε, θεωρώ ότι είναι πραγματικά εύκολο, πια, για κάποιον λίγο κωλοπετσωμένο να βρει λύσεις κ προτάσεις για κάτι που πρέπει να γίνει.

Η πραγματική δυσκολία όμως - κ αυτό που κάνει την διαφορά - είναι να καταφέρεις αυτό που πρέπει ή μπορεί ή χρειάζεται να γίνει να το υλοποιήσεις κ να το βγάλεις και ωραίο από πάνω! Όπως επίσης κ να καταφέρεις να το βγάλεις προσαρμοσμένο στην Ελληνική πραγματικότητα. Κ αυτά τα δύο για να γίνουν απαιτούν απίστευτη δουλειά, απίστευτη. Που οι "οραματιστές" δεν έχουν όρεξη να κάνουν.

Εν τω μεταξύ το θέμα έχει κ μία άλλη πτυχή - διαπιστώνω, επιπλέον, ότι οι άνθρωποι που πραγματικά κάνουν κάτι, που στρώνονται ρε παιδί μου μπροστά στο xl ή στο word για να ετοιμάσουν την παρουσίαση, για να γράψουν το κείμενο κ δεν περιορίζονται να λένε τι πρέπει να γίνει κ "θα καταπλήξουμε τα πλήθη (αρκεί να μην χρειαστεί να στρώσω κώλο)" σαν αν αντιμετωπίζονται λίγο.... υποτιμητικά, να το πω; ας το πω.

Τύπου ότι κάπως σαν να έχει περάσει μία νέα νοοτροπία ότι επιτυχημένος επαγγελματίας είναι αυτός που... αναθέτει, που ξεδιπλώνει το όραμά του, που δεν χρειάζεται να κοπιάζει, αλλά απλά ρίχνει ιδέες που άλλοι, τα δουλάκια του μυαλού του στρατηγού υλοποιούν...

Κ άρα αμα είσαι από εκείνους που ταπεινά κ χωρίς πολλά πολλά κάνουν την δουλειά τους, είσαι λούζα εν σάκα κ κορόιδο κ θύμα κ στελεχάκι.

Δεν χρειάζεται βέβαια να γράψω πόσο λάθος είναι αυτή η νοοτροπία. (ή μήπως χρειάζεται να το γράψω;).

Θα θυμίσω μόνο πόσοι άνθρωποι σούπερ επιτυχημένοι, που κανονικά θα έπρεπε απλά να κάθονται κ να μετράνε τα εκατομμύρια δολλάργια ΓΑΜΙΟΥΝΤΑΙ στην δουλειά για να βγάλουν το επόμενο μπέστ σέλα μυθιστόρημα, να ραφινάρουν το επόμενο μπλόγκ μπάστα σενάριο, να ελέγξουν ξανά κ ξανά τα νούμερα στην παρουσίαση, να στείλουν το Mail για να ζητήσουν στοιχεία, να να να να να...

Γιατί ο πραγματικά επιτυχημένος, σε όποιο τομέα, δεν έχει χρόνο να σκεφτεί σε ποιον θα αναθέσει κάτι.... θα σηκώσει το μαύρο σωβρακάκι (όπως "σηκώνω μανίκι") κ θα το κάνει!

Αντίθετα, το μεσαίο (κ σε θέση αλλά κ σε ποιότητα) στελεχάκι αρχίζει τα "μμμμμμ... αυτό δεν είναι δική μου δουλειά, δεν δεν δεν... εγώ δεν έφτασα μέχρι εδώ (δηλαδή, αν το καλοσκεφτείς, ξενέρωτο στέλεχος μίας ξενέρωτης εταιρίας) για να κάνω τέτοια - αυτά δεν τα έκανα όταν ξεκίνησα να δουλεύω!!!"

Μάντεψε, όμως... επειδή δεν έκανες ΑΥΤΑ τα πράγματα, είσαι 35 κ έφτασες ήδη την κορυφή που θα πιάσεις στην ζωή σου - κ η καριέρα σου συνάντησε την Κατιούσα Παράκμοβα.

Αντίθετα, αυτοί που θεωρείς "κατώτερους" επειδή παθιάζονται, εμπλέκονται, γράφουν, τρέχουν, κάνουν "χαμαλοδουλειές"... είναι πολύ πιθανό ότι θα τους ζητάς να σε προσλάβουν στην εταιρία τους σε μερικά χρονάκια...

Κ φυσικά δεν χρειάζεται να θυμίσω πόσο τραγικά αποτελέσματα έχει αυτή η νοοτροπία όταν συνδυάζεται με το άλλο χαρακτηριστικό του ελληνάρα "γλύφω αυτόν που μπορεί να με προωθήσει στην δουλειά κ θάβω αυτόν που μπορεί να με απειλήσει επειδή είναι καλλίτερός μου ουσιαστικά κ παραγωγικά...."

Αλλά αυτό είναι άλλο μεγάλο θέμα... μη σε κουράζω άλλο, άσε που έχω να πάω να δώσω εντολές σε κάτι στελεχάκια χιχιχιχιχιχιχιχι.

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν έχω τίποτε με ανθρώπους που εκφράζουν ιδέες μεγαλεπήβολες κ δύσκολες κ με πολλά πρακτικά στάδια... όμως για μένα, δείγμα καλού επαγγελματία είναι εκείνος που όταν λέει την ιδέα, ταυτόχρονα λέει κ τι ο ίδιος μπορεί να κάνει για να την υλοποιήσει... έτσι ξεχωρίζω την ήρα από το στάρι.

Αύριο ανοίγει το protagon.gr

Αύριο ανοίγει το protagon.gr το οποίο από ότι έχω καταλάβει θα είναι κάτι αντίστοιχο με το Huffington Post (θα είναι;;;;;).

Εντάξει, δεν παίρνω κ όρκο, αλλά ο φίλος μου (και σας) ο Άρης ο οποίος είναι στην ομάδα που το στήνει το όλο πράγμα κάπως έτσι μου τα λέει!

Το έχει ξεκινήσει ο Σταύρος Θεοδωράκης, κ μέσα στους συντελεστές είναι ο Μαμαλάκης, η Βαγιάνη, ο Φερεντίνος, φυσικά ο Άρης μας, κ διάφοροι άλλοι ακόμα τους οποίους θα τους δεις στο διαφημιστικούλι Παιδιά, βγαίνετε:



Να σου πω την αλήθεια, το διαφημιστικούλι δεν με τρελαίνει, ούτε κ το line up, νομίζω ότι όταν το slogan σου είναι "Ιστορίες για να σκεφτόμαστε διαφορετικά" (μου αρέσει πολύ) ε πρέπει να το πράττεις αυτό που κηρρύσεις επιλόγοντας με λίγο πιο "διαφορετικά" πρόσωπα, ανάμεσα, έστω, στα mainstream σου... Όσο για τις ατάκες που ακούγονται, ε εντάξει θα μπορούσαν να τις δουλέψουν λίγο περισσότερο, παιδιά γιατί το αμελήσατε το σεναριάκι σας;

Από την άλλη, ούτως ή άλλως φαντάζομαι ότι δεν είμαι καθόλου το target group οπότε είναι λογικό να μην ψαρώνω με αυτό που βλέπω κ ακούω. Παρόλα αυτά δεν μπορώ παρα να ευχηθώ από τα βάση της καρδιάς μου ένα μεγάλο "Καλή Επιτυχία" (κ όχι επειδή είναι ο φίλος μου ανακατεμένος).΄θα τα λέμε guys!

κ εσύ σέξη αναγνώστη αύριο να την ρίξεις την επίσκεψη σου, οπωσδήποτε!

τι ακούνε σήμερα στην κόλαση

αν υπάρχει σύστημα ηχείων στην κόλαση, (κ ξέρω ΘΕΤΙΚΑ ότι υπάρχει - κ κόλαση κ σύστημα ηχείων) τότε σήμερα ακούγεται αυτό το τραγούδι!

χώριμπολ, χώριμπολ

This is it by Michael Jackson...

ή αλλιώς, η οικογένεια χρειάζεται χρήματα.

Battle of The Bitches! Barbra VS... ... ...

Αυτές τις μέρες δύο από τις μεγαλύτερες παρουσίες της διεθνούς μουσικής σκηνής έβγαλαν καινούργια άλμπουμ.

Μιλάμε για μία πραγματικά τιτάνια μονομαχία ανάμεσα σε δύο bitches, μία μονομαχία δεν μπορεί, κ δεν πρέπει, να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.

Είναι ένα θέμα που, απλά, μας αφορά όλους. Το πρόβατο, με αίσθημα ευθύνης, δεν θα μείνει αμέτοχο. Γι αυτό σήμερα έχουμε καλεσμένες τις δύο ντάνες σε μία πάλη μέχρι θανάτου.

Όπως γίνεται σε κάθε καλό αγώνα μποξ στην Αμερική (γνωστή λεβεντομάνα του μποξ) η μία μπίτση θα είναι στα δεξιά του ρήγκ κ η άλλη μπίτση θα είναι στην αριστερή γωνία.

Διαιτητής στον αγώνα θα είμαι εγώ, (duh... τι περίμενες δηλαδή) ο οποίος θα κρίνω τα δύο νέα άλμπουμ κ στην συνέχεια θα αποφασίσω πια μπήτς είναι πιο σημαντικιά, γενικότερα, κ ποια έβγαλε την καλλίτερη δουλειά. Γκέγκε; (αναγνώστες με ένα στόμα μία φωνή: μάλιστα!)

Πριν αρχίσω, να ευχαριστήσω τις δύο μπήτσης που δέχτηκαν την πρόσκληση να παλέψουν για το πρόβατο!

γιορζ τρούλη: "ευχαριστώ μπήτσης".

Πάμε όμως να γνωρίσουμε τις μπήτσης μας:

Η πρώτη είναι η Barbara Streisand που μόλις έβγαλε καινούργιο σηντή με τον τίτλο "Love is the answer"

Αντίπαλός της, και δεύτερη μπήτση στον σημερινό αγώνα, που επίσης έβγαλε καινούργιο άλμπουμ, με τίτλο 'kaleidoskope" είναι... ο Tiesto, ναι ναι αυτός που έπαιζε μουσική στο athlets parade στους Ολυμπιακούς της Αθήνας.
Θα μου πεις "καλά, είσαι καλά παιδάκι μου; γιατί τον λες μπήτση τον άθρωπα;" μα συγγνώμη, με τέτοιο πείραγμα φώτοσοπ κ νάζι στο εξώφυλλο τι περίμενες να τον πω "βαρύμαγκα" ή να τον βάλω στην κατηγορία "λαϊκός τραγουδιστής;". Συγγνώμη αλλά όταν χρησιμοποιείς πολύ φώτοσοπ κ ακόμα πιο πολύ νάζι πρέπει να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες!

Στο θέμα μας όμως. Ακουσα κ τα δύο σηντή, κ έχω να πω ότι η barbra ακολουθεί ξανά μανά αυτό που κάνει τόσο καλά. Δηλαδή...

Έχει βγάλει τραγούδια που όσο τα ακούς θες να πετάξεις το σωβρακάκι στον αέρα, να ξαπλώσεις γυμνός στην φλοκάτη μπροστά στο τζάκι κ να κάνεις μαραθώνιο σεξάκοι με όποιον βρεθεί μπροστά σου (ελπίζω το γκομενάκι σου για να μην έχομε διαζύγια)! Υπέροχες μελωδίες, υπέροχη ενορχήστρωση, υπέροχη παραγωγή.... όσο για την φωνή, ε τι να λέμε τώρα η Barbra είναι το απόλυτο χρυσό λαρύγγι! Μπράβο Barbra. You go girl!

Όσο για την άλλη μπήτση, τον Tiesto... δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά. 3φορές άκουσα το cd κα τις 3 την ίδια απορία είχα... Γιατί την έβγαλε αυτή την παπάρα - χρειαζόταν τα λεφτά; ας μας ζήταγε να του δανείσουμε. Είχε συμβόλαιο με την εταιρία κ έπρεπε να βγάλει κάτι οπωσδήποτε; να κάναμε έρανο να βάλουμε δικηγόρο να το αποδεσμεύσει χωρίς συνέπειες!

Πάντως αυτό το αίσχος δεν έπρεπε να δει το φως του ηλίου. Πολύ χάλι, μαύρο κατίμαυρο. Κάτι χαζά μπλιμπλίκια, παντελής έλλειψή μελωδιών, κάτι χαζοί στίχοι ατάκτως πεταγμένοι από δω κ από κει... Ίουκ. Κρίμα κ οι έκτακτες συμμετοχές, μέχρι κ την Furtado έφερε...

Σόρη tiesto αλλά η Barbra σε έκανε με τα κρεμυδάκι big time! οπότε....

The Verdict: Barbra Rules and Rox!

Ας ακούσουμε τώρα τι έχουν να δηλώσουν οι δύο διαγωνιζόμενες - πάμε στα αποδυτήρια.

Γιορζ Τρούλη: Tiesto τι έχεις να πεις που η Barbra σε έκανε μαύρη στο ξύλο;
Tiesto: τι να πω, δεν είχα καμία ελπίδα.... είναι προφανές ότι ήταν στημένο το όλο πράγμα, όλοι ξέρουν πόσο λατρεύεις barbara.
ΓΤ: εγώ; ΕΓΩ;;; με κατηγορείς για νεποτισμό; Α, ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ! να σου πω κάτι; επειδή αυτή είναι η πρεμιέρα ενός νέου θεσμού ήθελα να μην έχεις συνέπειες που έχασες, αλλά μετά από αυτό που είπες θα τιμωρηθείς κανονικά κ αυστηρά! Θα ακούσεις 10 φορές απανωτά το cd σου!!!
Τ: ΤΙ; TI; ΟΧΙ ΘΕΜΟΥ ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙ ΑΥΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ..... ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΙΖΩ ΑΥΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ
ΓΤ: (κουνά το κεφάλι με αυστηρότητα κ έλειψη ελέους και συγχώρησης κ φεύγει από το δωμάτιο να πάει στην σουίτα του νικητή όπου η Barbra ξεκουράζει το μανικιούρ της μετά την λυσσαλέα μάχη...)

ΓΙΟΡΖ ΤΡΟΥΛΗ: Barbra αγαπημένη! Δεν φτάνει που κέρδισες στη παρθενική μάχη των μπήτσης του πρόβατο, επιπλέον αυτή την βδομάδα ανέβηκες στο νούμερο 1 των πωλήσεων της Αμερικής, εξολοθρεύοντας κ την Μαράχηα. Τι να πω, τι να πω!!!! Συγχαρητήρια. Τι έχεις να δηλώσεις στο ένα (αριθμητικά 1) ελληνικό κοινό σου που σε υπεραγαπά;
Barbra: I am a woman in love, and I 'll do anything, to get you into my world.... Αχ, γλυκό μου πρόβατο... τι σημασία έχουν οι πωλήσεις όταν κατάφερα να κερδίσω στο blog σου... τι σημασία; εμένα με ενδιαφέρει που έκανα με τα κρεμμυδάκια το άλλο το μικρό πουτανάκι, τον Tiesto, που νόμιζε ότι θα μου κουνηθεί επειδη έμαθε το photosop! έλεος! μα τι περίμενε, είμαι 67 χρονών κ δείχνω 34! Άμα δεν ξέρω εγώ το photoshop ποιος θα το ξέρει... παρόλα αυτά πρέπει να πω ότι έκανε καλή προσπάθεια. Σε όλη μου την ζωή αυτό είναι από τα πιο gay εξώφυλλα που έχω δει στην ζωή μου. κ είμαι όπως είπαμε 67. ένηγουέη ας γιορτάσουμε τώρα την νίκη μου, γκαρσόν φέρε σαμπάνιες κ χυμό ροδάκινο....

καθώς η εικόνα σβήνει, διακρίνουμε το πρόβατο κ την Barbra να διατάζουν τους σερβιτόρους να τους σερβίρουν σαμπάνια καλλίτερα...

Nέο Ελληνικό κοινοβούλιο. Ένα κοινοβούλιο με πολλά, πολλά, πολλά gay ερείσματα.

Βαρέθηκα πια να ακούω ότι "είμαστε υποκριτική κοινωνία", ότι "δεν αναγνωρίζουμε την παρουσία του gay πολίτη στην κοινωνία" κ ότι η "το ποσοστό της ομοφυλοφιλίας δεν αντικατοπτρίζεται στα βουλευτικά έδρανα μπλα μπλα μπλα μπλα".

Τι αχαριστία!

Λοιπόν, εγώ διαφωνώ. Ότι κ να λες, έχουμε πολλούς βουλευτές με ερείσματα στους gay! Ίσως εσύ να μην τους διακρίνεις (διότι πολύ απλά πιστεύεις ότι η gay παρουσία είναι να εμφανιστεί ο άλλος στην Βουλή με το κοστούμι Ντέζ Ωμ, το παπούτσι Camper κ το μπόα με σιδερότυπο Abba στα φτερά παγωνιού)! Όχι, όμως, μάθε το. Δεν είναι έτσι.

Στην ελληνική βουλή υπάρχουν ΠΟΛΛΟΙ βουλευτές με gay ερείσματα. Κ το πρόβατο θα σου ανοίξει τα μάτια, κ θα στους επισημάνει.

Φύγαμε λοιπόν, στην κατηγορία έλληνες βουλευτές με ισχυρά gay ερείσματα δη νομηνήηζ άαα:

Μάγια Τσόκλη - γιατί όλοι οι gay ονειρεύονται να φοράνε φουλάρια που τους πηγαίνουν μούρλια κ να πηγαίνουν σε διάφορες χώρες του τρίτου κόσμου να παίζουν σκηνές από το "τσάι στην σαχάρα" - ενώ την ίδια στιγμή υπάρχει μία κάμερα που τους ακολουθεί παντού.

Κώστας Καζάκος - Ήταν παντρεμένος με το απόλυτο gay icon (της ηντελέκτουελ gay), την Τζένη Τζένη (ελεμένταρη)

Πέμη Ζούνη - Έχει κάνει σέξ με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη, έστω κ σε σήριαλ. gay icon? γιου μπετ! επίσης, έχει παίξει κ σε σήριαλ με τον τίτλο "γυναίκες" στα 90ζ

Φωτεινή Πιπιλή - Γιατί η φωνή της είναι σαν κρυωμένο τραβεστί. Κ ως γνωστόν οι gay κ τα τραβεστί με γρίπη έχουν αλληλεγγύη! μεγάλη.

Μιχάλης Χρυσοχοϊδης - γιατί όλες οι αδελφές θέλουν ένα βαρύμαγκα να τις αρπάξει από την κοτσίδα και να τους ρίξει μία ξανάστροφη για να τις μάθει να μην παρκάρουν όπου κ όπου όταν πάνε για ψώνιο (τα ψώνια, ενικός το ψώνιο) στο Κολωνάκι: "γιατί έκλεισες την Πατριάρχου Ιωακείμ, πάρε κ αυτή πάρε κ ετούτη"

Μαρία Δαμανάκη - διότη ήταν είναι κ θα είναι η φωνή του πολυτεχνείου, τέλος! και κάθε gay με δημοκρατικές κ αγωνιστικές αρχές έχει ονειρευτεί ότι κ αυτός έκανε εκφωνήσεις από το αποκλεισμένο Sodade απευθυνόμενος στους βάρβαρους στρέητ που θέλουν να το συλλήσουν.

'Αννα Νταλάρα - γιατί πέτυχε αυτό που κάθε gay ονειρεύεται, παντρεύτηκε έναν διάσημο τραγουδιστή. Και απέδειξε ότι η βασική προϋπόθεση για να πας μπροστά είναι να διαλέξεις έναν σωστό άντρα να έχεις στο πλάι σου!

Φίλιππος Σαχινίδης - διότι είναι νόστιμος, από την Λάρισσα (που οι κάτοικοι της είναι super υπέρ gay friendly, αχέμ αχέμ - όταν έρχονται στην Αθήνα ταξίδι όμως μόνο)! Plus είναι υφυπουργός οικονομικών, άρα μπορεί να σου δώσει τέλειες συμβουλές σε πόσες δόσεις να αγοράσεις με την πιστωτική την Donna Karan καζάκα που έχει κελάρει κάθε μέσος gay!

Γιάννης Βούρος - όλοι οι ηθοποιοί που έχουν παίξει σε σενάριο της Ακρίτα είναι απόλυτα GAY icons, τέλος.

Κωστής Χατζηδάκης - γιατί είναι συνονόματος του πιο gay κ πιο μεγάλου έλληνα συνθέτα

Βύρων Πολύδωρας - διότι είπε ότι όσοι ασχολούνται με την ποίηση είναι λαπάδες - δηλαδή θηλυπρεπείς. Κ τι μισεί περισσότερο από κάθε τι ο έλληνας μέσος gay; τι, ξαναρωτώ; την θηλυπρέπεια. γιου γκό Βύρων!

Εύα Καϊλή - γιατί έχει το μακρύ ξανθό απαλό μεταξένιο μαλλί που κάθε gay ονειρεύεται να έχει... ή να βουρτσίσει, αν είναι ομοφυλοφιλάκι.

Άντζελα Γκερέκου - Γιατί έχει κάνει την Βάνα Μπάρμπα με τα κρεμμυδάκια - γιατί είναι η κόμισσα της Κέρκυρας. Γιατί ξεκίνησε από το τίποτα κ τώρα είναι υφυπουργός τουρισμού!

Λιάνα Κανέλλη - αρέσει στoυς gay γιατί είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ άντρας με αρχίδια: φτύνει, κλάνει, καπνίζει on camera, βρίζει, ρεύεται κλπ. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ένας άντρας που δεν είναι μετροσέξουαλ στην βουλή.

Ελίζα Βόζεμπεργκ - Τι να πρωτοπιάσω από όσα έχει που την κάνουν gay icon!!! Το ξενικό όνομα; τσεκ! Το επάγγελμα που έχει το μεγαλύτερο ποσοσστό αδελφών (δικηγόρος); τσεκ! Το ότι έχει παίξει σε ταινία με την Βλαχοπούλου; τσεκ! Κ μάλιστα έκανε την ΜΑΖΟΡΕΤΑ; τσεκ! Απλά, you go girl; τσεκ!

Δεν γράφω άλλους, είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν, αλλά σε κούρασα! Αν θές συμπλήρωσε βέβαια να μάθω κ εγώ!

K μην ξανακούσω ότι δεν υπάρχει gay παρουσία στην βουλή! 5% ποσοστό είναι σούπερ προοδευτικό! Σουηδία γινήκαμε. Ουπσάλα.

Μην με κρατάτε, μην με κρατάτε λέω, αφήστε με να ΜΙΛΗΣΩΩΩΩ

Μπήκα σήμερα στο web banking της τράπεζάς μου κ ανάμεσα σε διάφορα άλλα υπήρχε κ ένα μήνυμα να προσέχω να μην μου ρίξουν ναρκωτικά στο ποτό μου κ να μην μου κλέψουν το νεφρό κ να μην με βιάσουν (λες κ υπήρχε περίπτωση να πω όχι σε σεξάκοι - άσχετο αλλά ήθελα να το δηλώσω με την ευκαιρία). Διάφορι λέει κακοί αθρώπες προσπαθούν να μαζέψουν στοιχεία πιστωτικών καρτών στέλνοντας την παρακάτω φόρμα, την οποία σε παρακαλούν να "συμπληρώσεις":


ελπίζω να έκανες κλικ κ να διάβασες λίγο από το απίστευτο αυτό σούργελο!

Συγγνώμη, αλλά πόσο ηλίθος πρέπει να είσαι για να σου έλθει με mail αυτό το πράγμα από πάνω κ να μην καταλάβεις ότι κάποιο λάκο έχει η φάβα; ΠΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΣ;

Τι να επισημάνω; Την φράση "το γένος πατέρων σας;". Την φοβερή αρχή παραγράφου "τυπώστε την επιστροφή φόρου την στέλνει και μας επιτρέπει μπλα μπλα μπλα"; ή μήπως το "το ποσό 546 ευρώ θα είναι στέλνει στην κάρτα μου"!!! Ή που "μεταφράζουν" το Pin ως.... ΚΑΡΦΙΤΣΑ;

λολ αλλα κ σούπερ γκρ ταυτόχρονα κ συνάμα!

Συγγνώμη αγάπη, αλλά άμα είσαι τόσο απίστευτα λειτουργικά αναλφάβητη κ κοιμωμένη ώστε να μην διακρίνεις τα 1142353645647585807685 τρισεκατομύρια λάθη κ περίεργα που έχει αυτή "φόρμα"....

ε καλά κάνανε κ σε κλέψανε! κ μακάρι να σου πάρουν κ άλλα.

ασταδγιάλα πια, με την κάθε αναλφάβητη! που όταν την πατήσει αρχίζει να ουρλιάζει στον Ant1 "που είναι το κράτος, εμείς είμαστε απλές απροστάτευτες πατσόγριες που δεν μπαίνουμε στον κόπο να διαβάζουμε τι υπογράφουμε/τι έντυπα συμπληρώνουμε/ ή να προσέξουμε λίγο την κάρτα μας!!!".

Κ να σου πω κ κάτι ακόμα; Επειδή υπάρχουν εκεί έξω μαλάκες κ πούστηδες που δεν προσέχουν ούτε στο ελάχιστο τις κάρτες κ τις καρφίτσες τους (τα pin τους δηλαδή) δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει εγώ να ταλαιπωριέμαι κ να πρέπει να βάζω σε κάθε συναλλαγή στο atm το pin μου 55757776 φορές.

Όπως επίσης μου την δίνει ΤΡΕΛΑ να πηγαίνω σε μαγαζί κ να μου ζητάνε ταυτότητα για να πάρουν την πιστωτική μου κάρτα να προχωρήσουν σε χρέωση! Ε, όχι, λοιπόν! Δηλαδή έλεος! Ότι τι; Eπειδή δεν κοιτάς εσύ το πορτοφόλι σου κ σου αρπάει την πιστωτική ο πάσα είς πρέπει εγώ να τραβιέμαι; ουστ, ΟΥΣΤ!

Κ γενικότερα: Γιατί πρέπει μία ζωή να ρυθμίζουμε τα πράγματα με βάση τον πιο μαλάκα μεταξύ μας; γιατί; γιατί πρέπει όλοι να υποκύπτουμε στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή; γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ

Αλληγορία για τις εκλογές 2009, χεχε

(καλά, μιλάμε ότι αυτή είναι η σημαντικότερη ταινία όλων των εποχών στο παγκόσμιο σύμπαν σε όλους τους γνωστούςπαλνήτες)

τα μεγάλα "αν"

Αν οι άνθρωποι που αποφάσισαν να ασχοληθούν με την πολιτική έβρισκαν μία ισορροπία ανάμεσα στις πολιτικές φιλοδοξίες τους κ την υποχρέωση να υπηρετήσουν το κοινωνικό σύνολο κ να κάνουν πραγματική δουλειά...

Αν ήμασταν όλοι λίγο πιο συνειδητοποιημένοι κ είχαμε συναίσθηση πως αποτελλούμε μέρος ενός μεγαλύτερου πράγματος - το οποίο επηρεάζεται ακόμα κ από τις πιο απλές καθημερινές πράξεις κ αποφάσεις μας...

Αν η δημιουργία ενός κόμματος ήταν απόρροια μίας κοινής ιδεολογίας, θεώρησης της ζωής, οράματος κ όχι κοινών συμφερόντων...

Αν οι πολιτικοί καταλάβαιναν ότι χρειάζεται να αφιερώνουν λίγο λιγότερο χρόνο στο να δικτυωθούν, στο να είναι αναγνωρίσιμοι... κ αρκετά περισσότερο στο να κάνουν πραγματική δουλειά...

Αν οι ηγέτες γίνονταν ηγέτες και οι βουλευτές βουλευτές, όχι επειδή είναι γιοι ή κόρες ή στεφάνια κάποιων αλλά επειδή προηγουμένως έδειξαν επάρκεια σε άλλους τομείς της ζωής τους...

Αν υπήρχε ένας τρόπος να ψηφίζουν μόνο οι άνθρωποι που βεβαιωμένα έχουν συναίσθηση της λειτουργίας της κοινωνίας, της δημοκρατίας, της πολιτικής...

Αν φροντίζαμε το κοινωνικό όσο φροντίζουμε κ για το προσωπικό...

Αν υπήρχαν κόμματα που η βασική τους επιχειρηματολογία βασίζεται όχι στην διασπορά του φόβου για το τι θα γίνει (κ από το οποίο εκείνα θα μας σώσουν) αλλά στην μετάδοση ενός ρεαλιστικού μηνύματος ελπίδας...

Αν θέματα όπως το αν θα γίνουν εκλογές κ το ποιος θα είναι υποψήφιος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποφασίζονταν με ουσιαστικά κριτήρια κ όχι με γνώμονα το αν εξυπηρετούν το διάστημα παραμονής ενός κόμματος στην εξουσία...

Αν λέγαμε όσα πιστεύουμε πραγματικά, κ εμείς αλλά κ οι πολιτικοί...

Αν υπήρχε ταύτιση του πολιτικού εαυτού των "πολιτικών" με τον πραγματικό τους, ώστε να γνωρίζουμε πραγματικάτι ψηφίζουμε...

Αν ήξερα ότι θα σταματήσει να με κατακλύζει αυτή η αίσθηση του deja vu κάθε φορά που μπαίνω στο παραβάν εδώ κ περίπου 20 χρόνια που ψηφίζω (εκτός από την πρώτη...)...

Αν η πολιτική δεν είχε γίνει η φτωχή ξαδέλφη της τηλεοπτικής λογικής στην θεώρηση των πραγμάτων (ουρλιάζουμε για λίγο πόσο κακό είναι ένα πρόβλημα κ μετά το ξεχνάμε, χωρίς να κάνουμε τίποτε για να το λύσουμε)...

Αν είχαμε όλοι, πολιτικοί κ ψηφοφόροι, συνείδηση του ότι είμαστε υπεύθυνοι κ φταίμε όταν δεν κάνουμε το καλλίτερο που μπορούμε... ή έστω την προσπάθεια.

ίσως να μην αισθανόμουν ότι η προσφυγή μου στην κάλπη είναι μία απίστευτα μάταιη κ χωρίς αντίκρυσμα διαδικασία.

Θα πάω φυσικά να ψηφισώ - δεν μου κάνει καρδιά να το πετάξω το δικαίωμα έτσι. Αλλά, είναι πολλά τα "αν". Κ μεγάλα. Κ μου λείπουν...

Εξαιρετική αφιέρωση για έναν καλό φίλο

Μπορεί να μην έχει κ νόημα αυτό που σου λέω αλλά στα αγγλικά οι λέξεις

depressed (άθρωπας σε κατάθλιψη)

κ

deep rest (βαθιά ξεκούραση)

έχουν ακριβώς τον ίδιο "ήχο". Κάτι μέσα στην καρδιά μου, το ένστικτό μου μου λένε ότι δεν είναι τυχαίο. Καθόλου.

Μη ανησυχείς, λοιπόν, κ μην αισθάνεσαι ανασφάλεια. Τώρα δεν νιώθεις καλά, αλλά θα σου περάσει με τον χρόνο του. Δες το αλλιώς: είναι ο τρόπος της ψυχής να ξεκουράζεται αυτός.

σγπ πλ. :-)

Να μπορούσα στο Λίβανο, να είχα εγώ βενζινάδικο

Οκ, κανονικά δεν θα έπρεπε να το ομολογήσω αυτό, αλλά ο λόγος που γράφεται τούτο το ποστ είναι διότι τις προάλλες εδέχθην απειλητικό τηλεφώνημα από Αραβίδο Μαφιόζο που μου είπε ότι προσβάλω την Αραβία ολάκερη που όλο γράφω κ αναλύω βίντεο κλιπ γυναικών παπ στάρζ, κ αν θέλω το καλό μου καλά θα κάνω να ασχοληθώ κ με έναν άντρα τραγουδιστή.

Στην αρχή νόμιζα ότι μου κάνουν πλάκα αλλά μετά από κανένα μισάωρο που έβγαινα από το σπίτι είδα δύο τύπους με κελεμπία να σκοτώνουν ένα τυφλό γατάκι, οπότε είπα "ας μην το ρισκάρω, η απόσταση από το γατάκι στο πρόβατο είναι ΠΑΡΑ πολύ μικρή, τράστ μη, στο κάτω κάτω τι ψυχή έχει ένα ποστ";

Φύγαμε λοιπόν, παρουσίαση αραβικού κλιπ με άντρα, που σαν πράξη όχι μόνο εγγυάται την ασφάλεια μου αλλά, συν τοις άλλοις, είναι κ θησαυρός δημιουργικότητας!

Ο Τζαμάλ είναι ιδιοκτήτης βενζινάδικου κάπου στο Ότομπαν που συνδέει την Δαμασκό με το Κάιρο. Όμως, όσο κ αν "ιδιοκτήτης βενζινάδικου" είναι δουλειά λουκούμι για εκεί, για τον Τζαμάλ τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Έχει να δει πελάτη ουουουουουουουουουουουοου ένας Αλλάχ ξέρει πόσους μήνες. Περνάνε φορτηγά, περνάνε Χάρλεη, περνάνε λεωφορείο, τίποτα, τζίφος! Κανείς δεν θέλει να γεμίσει στου Τζαμάλ. Πάνε παρακάτω. Κάποια στιγμή αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. "Ασταδγιάλα βαρέθηκα. θα κάνω διαφημιστική καμπάνια".

Κ ηντήντ προσλαμβάνει έναν χοντρό τριχωτό με βρώμικο φανελάκι, του δίνει κ ένα χαρτόνι με ένα χάρντ σέληνγκ μήνυμα κ εύχεται για το καλλίτερο. Έλα όμως που έναν χοντρό τριχωτό (τον μέσο Άραβα οδηγό δηλαδή) δεν τον προσελκύεις με άλλο χοντρό τριχωτό! Κ έτσι η καμπάνια του Τζαμάλ πάει στράφι - όπωςκ πριν κανείς οδηγός δεν διαλέγει το βενζινάδικό του. Τι να κάνει κ αυτός "σιγά μην κάτσω να σκάσω, θα πέσω να κοιμηθώ στην αντλία δίπλα, ασταδγιάλα γκρ γκρ γκρ", λέει, κ τον παίρνει.

Όμως με τέτοια συμπεριφορά δεν γίνονται ειλικρινείς σχέσεις που να βασίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό κ την κατανόηση. Κ, επόμενο είναι, τα πράγματα για τον Τζαμάλ αρχίζουν να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Στην αρχή τον παρατάνε οι φίλοι του, που μάλιστα δουλεύουν όλοι στο βενζινάδικο. Η χαριστική βολή έρχεται όταν τον παρατά κ η κοπέλα του, η οποία εκτός του ότι μοιάζει απίστευτα στη τρίτη ξαδέλφη της Λέηντηζ Άντζης επιπλεόν έχει κ προσφορά αρραβώνα από τον τοπικό αντιπρόσωπο της Shell. Τρελή είναι να πει όχι;

Eκεί ο τζαμάλ καταλαβαίνει ότι το πράγμα είναι πια εκτός ελέγχου. "είναι κρίμα, λυπηρό κ άδικο, να μαραζώνει έτσι ένα βενζινάδικο" σκέφτεται. Κ αποφασίζει να βάλει τα μεγάλα μέσα. Γυναίκες! Πηγαίνει στον επίσημο προμηθευτή γυναικών της περιοχής και......

η συνέχεια, όμως, εδώ:



[α, κ επειδή έχει σημασία, αυτό το τραγούδι είναι τραγούδι.... χωρισμού! εντάξει, είναι ΠΟΛΥ μπροστά οι άθρωπες.
κ ναι, εννοείται ότι στο τέλος μετανοημένη η πρώην του έρχεται να παρακαλέσει αλλά αυτός, πολύ σωστά, δεν δίνει δεκάρα, έλεος δηλαδή, τι μουλάρα, όταν πήγαινε χάλια η δουλειά τον παράτησε κ τώρα που πήγε καλά επιστρέφει!!!! Γενικά μου αρέσει στο βίντεο ο αναβαθμισμένος τρόπος που παρουσιάζουν την γυναίκα - είναι ίσως το μεγαλύτερό του προτέρημα, μαζί με τον χοντρό με την πινακίδα]