Αξέχαστες ηλεκτρονικές πυγολαμπίδες... (παρατηρήσεις από τις 2 συναυλίες των Pet Shop σε Αθήνα/Σαλλονίκη)

Αθήνα

Έφτασα πολύ νωρίς στον χώρο. Ο οποίος απ' έξω είναι εντυπωσιακός κ πολύ μεταμοντέρνος (μέχρι κ οι Pet έβαλαν στο site τους φωτογραφία του εξωτερικού). Μέσα όμως δεν είναι κάτι σπουδαίο. Απλά ένα τεράστιο παραλληλόγραμμο υπόστεγο.

Η VIP περιοχή των εισιτηρίων ήταν ό,τι πιο κάγκουρέ! Τζάμπα τα 70 ευρώ, γιατί τελικά όλη την συναυλία την έβγαλα στην κανονική κατηγορία εισιτηρίων, στρατηγικά τοποθετημένος μπροστά κ δεξιά από την σκηνή...

...μαζί με απίστευτα καυτώ μπάντς οβ μλόγκερζ, στους οποίους πρέπει να πω τεράστιο ευχαριστώ γιατί με έκαναν να περάσω ακόμα καλλίτερα από τέλεια.

Τα μέλη του support group δεν πρέπει να παρατήσουν τις πρωινές δουλειές τους στην τράπεζα! σόρη γκάηζ. Σνιφ σνιφ, το ξέρω, αλλά τρου. Δεν πολυλέτε.

Το μαγαζί γέμισε!!! Απίστευτο; Ναι, απίστευτο. Πιστεύω ότι σίγουρα είχε δέκα χιλιάδες κόσμο, you go boys ξανά μανά γιου γκό μπόηζ!!!! Πρωτοφανές αν σκεφτείς πόσο λίγο πουλάνε πια τα αγόρια.

Για μένα η συναυλία ήταν ΠΦΑΣ "Παγκόσμιο Φεστιβάλ Αναπάντεχων Συναντήσεων", ήταν τα Αναπαντεχοσυναντήσια 2009... είδα πολλούς κ διάφορους γνωστούς, μερικοί από τους οποίους με το ΤΙΠΟΤΕ όμως δεν το περίμενα να τους δω εκεί.

Ειδικά για έναν από αυτούς, τον πιο αναπάντεχος, ο οποίος είναι από επαγγελματική άκρη, πιστεύω ότι, άκου τώρα τι περίεργο, ίσως φτιάξει η συνάντηση μας λίγο τις σχέσεις μας (πράγμα απαραίτητο γιατί δεν πάνε κ πολύ καλά τα πράγματα μεταξύ μας).

Σκεφτόμουν μετά πόσο πολύπλευρα πλάσματα είμαστε κ πόσο καμία φορά την πατάμε που υποκύπτουμε χωρίς σκέψη στα στερεότυπα.

Πάντως, γενικά, ναι είναι αλήθεια: Ακούν κ οι str8 Pet Shop Boys. Εντυπωσιάστηκα από την αναλογία, ήμασταν 70% αδελφές/30% στρεητάκια.

Ποιοι διάσημοι ήταν στην συναυλία: Άση Μπήλιου, Γιώργος Πανόπολουλος... κ αυτό ήταν όλο. Σιγά τα έγκζ! χμφ χαμηλό σκορ διασημότητας. Από την άλλη, ίσως κ να μην είδα καλά, γιατί με το που χαμήλωσαν τα φώτα κ βγήκαν τα Boys στην σκηνή, δεν είχα μάτια για τίποτε άλλο!!

Τέτοια συγκέντρωση έχω να δείξω 7878685666598223 εκατομμύρια χρόνια, χειρούργος στο Grays Anatomy να ήμουν σε εγχείριση ανοιχτής καρδιάς λιγότερη προσοχή θα έδειχνα στον ασθενή από την προσοχή με την οποία κοιτούσα τους Pet κ την σκηνή του. Κ δικαίως!

Στην αρχή φρίκαρα γιατί ο εξαερισμός ήταν φρικτός - λίγο πριν βγουν οι Pet τα μάτια μου δάκρυζαν από την κάπνα. Μετά, προφανώς το πήραν οι υπεύθυνοι πρέφα κ μέχρι να αρχίσει η συναυλία το πράγμα είχε φτιάξει. ευτυχώς!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ μία από τις πιο διαστημικές-σούπερ-τρόνικ-χάη-φάη σκηνές που έχω δει στην ζωή μου... Είμαστε την ώρα που καταλαβαίνουμε ότι οι Pet Shop Boys στο δευτερόλεπτο πρόκειται να βγουν στην σκηνή. Κ ξαφνικά έχω το εξής πλάνο στα μάτια μου. Όλοι όσοι είναι μπροστά μου, δηλαδή πιο κοντά στην σκηνή από μένα, έχουν σηκώσει κινητά κ ψηφιακές για να καταγράψουν την είσοδο του group. Κ βλέπω εγώ εκατοντάδες οθονίτσες να λαμπυρίζουν μέσα στο σκοτάδι, εκατοντάδες ηλεκτρονικές πυγολαμπίδες να φωτίζουν, μικρές οθόνες στην άκρη υψωμένων χεριών που κατέγραφαν την είσοδο των PSB. νομίζω αυτήν την σκηνή θα την ξαναζώ στο μυαλό μου όταν γίνω γερούλης κ πάθω αλτσχάημερ, θα έρχεται πάλι πίσω πίσω. Δεν θα θυμάμαι το γκομενάκι που μου αλλάζει πάπια, αλλά αυτό θα το θυμάμαι.

Κ μετά άρχισε η συναυλία. Υπέροχη. Γιατί; δεν μπορώ να πω... ήταν η φάση; ήταν η παρέα που ήταν ό,τι καλλίτερο για μια τέτοια περίσταση; (ευχαριστώ guys and guys and guys); Ήταν η επιλογή των τραγουδιών; δεν θέλω κ δεν μπορώ να το αναλύσω. Πάντως πέρασα εξαιρετικά ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους που επίσης πέρασαν εξαιρετικά! Δεν υπάρχει ωραιότερο, ειδικά όταν το έχεις ανάγκη να επιβεβαιώσεις ότι έχουμε κ κάποια κοινά οι άνθρωποι μεταξύ μας.

Βέβαια, έμαθα από φίλους που δεν προχώρησαν κοντά στην σκηνή ότι προς τα πίσω το πράγμα ήταν λίγο διαφορετικό. Ο ήχος ήταν ψιλοχάλια, κ γενικά όσοι έκατσαν από την μέση του βένιου κ πίσω την πούτσισαν. Κρίμα (κ άλλη φορά να μην ζεις σε τριτοκοσμική χώρα που τα ηχητικά τα φτιάχνουν μόνο για το κομμάτι του venue μπροστά στην σκηνή... ντροπ ον δεμ).

Εντυπωσιαστήκαμε όλοι πολύ από τα δύο παλλήκάρια που ανέβηκαν σε δύο στύλους δεξιά κ αριστερά της σκηνής για να χειριστούν τα κανονάκια-φώτα. Φορούσαν πολύ σουπερ τρόνικ στολές, σαν να είχαν βγει από το Solaris του Ταρκόφσκι! Ανέβηκαν πολύ ψηλά με κάτι ανεμοσκαλίτσες από συρματάκι, κ όλη την συναυλία δεν το κούνησαν ρούπι για να φωτίζεται καλά το ντούο. αυτό είναι να είσαι υπεύθυνας άθρωπας.

Η συναυλία ήταν εκατομμύρια φορές καλλίτερη από την συναυλία των PSB στο Technopolis στο Γκάζι το 2003 - κ σαφώς πολύ καλλίτερη από την πρώτη τους στην Ελλάδα, το 2000 στο Λυκαβητό. Κοντολογίς, ήταν η καλλίτερη συναυλία που έχουν δώσε ποτέ εδώ. Κ σαν παραγωγή κ σαν επιλογή τραγουδιών κ σαν κέφι Neil κ σαν ρούχα κ σαν όλα.

Από "αυθορμητισμό" φάκτορ, μην περιμένεις κ πολλά, βέβαια. Επειδή είδα κ τις δύο συναυλίες, έχω να καταγγείλω ότι (χέρι στην μέση, φωνή καταγγελίας κ φύγαμε):

Κ στις δύο συναυλίες O Neil έλεγε στα ακριβώς ίδια σημεία TEKANES με τόνο στο A (δηλαδή "τι κάνεις"...χιχιχιχι) κ EFXARISTO με τον τόνο στο I. Προς τιμήν του βέβαια δεν μπέρδεψε τις πόλεις.

Αλλά αν με ρωτήσεις πως πρόφερε το THESSALONIKI, άστο, σούπερ ντροπ ον χημ! ακόμα πονάνε τα αυτιά μου από τις δύο απόπειρες να πει το όνομα της φτωχομάνας μας! χοχοχοχοχοχο ξανά μανά.

Κ στις δύο συναυλίες το "αυθόρμητο" encore έγινε ΑΚΡΙΒΩΣ 187 δευτερόλεπτα μετά το επίσημο τέλος του set.

Κ στις δύο συναυλίες, το crew member που βγήκε μετά το τέλος του set κ πριν το encore μας έκανε, εντ γκούντ (και καλά), συνομοτίκ συνομοτίκ εντατίκ νόημα να χειροκροτήσουμε λίγο πιο δυνατά για κάνουν encore...

κ στις δύο συναυλίες έκλαιγα από την ζήλια κ τον fashion πόθο κάθε φορά που έβλεπα τον Neil με τον απίστευτο συνδυασμό "ταξήντα με μπότες ιππασίας λουστρινέ". Καρακαταγαμάτο! ΘΕΛΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ τώρα. Βέβαια αν αυτό το δεις φορεμένο σε κανονικές συνθήκες ζωής, σε ένα πάρτη ας πούμε κ όχι πάνω σε μία σκηνή ίσως να πέσεις ξερός από τα γέλια... ΔΕΝ με νοιάζει, θέλω να το ρισκάρω! χμφ

Στην Θεσσαλονίκη το κοινό ήταν πολύ πολύ πολύ πιο ψυχρό. Ελάχιστα ουρλιαχτά, ελάχιστο χωοό, ελάχιστο τσήρηνγκ. Ειδικά αυτοί που ήταν στις κερκίδες... άσε... το εκρού του νεκρού.

Μου εξήγησαν μετά ότι οι Σαλονικιοί έχουν μαθητεύσει στα Live της μεγάλης ιέριας των Live Νατάσα Θεοδωρίδου κ του μεγάλο γκουρού των συναυλίων Βασίλη Καρά, άρα είναι πολύ απαιτητικοί όταν βλέπουν live (ναι, αυτό ήταν ειρωνία ΕΝΤΕΛΩΣ λολ). Κ ότι δεν πολύγουστάρουν να χαρίζουν στον σταρ εκεί πάνω υστερίες κ ξεσπάσματα θαυμασμού. χμφ χμφ χμφ χμφ.

Πάντως εμείς οι Αθηναίοι χορέψαμε πολύ περισσότερο, ουρλιάξαμε πολύ περισσότερο, κ άρα είναι μάλλον ασφαλές να πω ότι περάσαμε πολύ πιο καλά... χεχεχε Πράγμα που έχει την πρακτική αξία ότι υπάρχε κάτι στην Αθήνα να σε παρασύρει ρε παιδί μου, να σε συνεπάρει... ενώ στην Σαλονίκη έπρεπε να το ψάξεις μέσα σου κ πολύ! χμφ

Βέβαια στα πολύ καραμπινάτα σουξέ, στην θεσσ. ψιλογινόταν λίγο της τρελής. Αλλά λίγο, όσο ανασηκώνεται ένα φρύδι, με τέτοια ένταση. Α, ευτυχώς επάνω δεν είχαμε σαπόρτ, φιου φιου ανακουφίσμ εντατίκ.

Πέρασα τέλεια στην Σαλονίκη όμως. για άλλους λόγους. δεν μπορώ να αναλύσω περισσότερο. χιχιχιχι.

Επίσης, νομίζω ότι στην Θεσσαλονίκη είχε σχεδόν τον ίδιο αριθμό θεατών... αλλά γενικά πολύ πιο ανομοιογενές κοινό: Μου έκανε εντύπωση το γκλίτερ-λάηνερ που είδα, το δωδεκάποντο, την τρίχα από το ανοιχτό πουκάμισο του ανυποψίαστου στρεητονιού που το σέρνει η γκόμενα του σε συναυλίες με αδελφές, το χάη σοσάητη (σούπερ οξύμωρο) της πόλης, ναι, ναι, αυτό που φωτογραφίζεται τις Κυριακές στην μητρόπολη δίπλα στον Ψωμιάδη. Απορώ πως δεν είδα κ τον ίδιο τον Ψωμιάδη.... γιατί, δεν στα είπα, η συναυλία ήταν το κοινωνικό must γεγονός της βραδιάς στην Θεσσαλονίκη, έλεος. λολ λολ λολ λολ χιχιχιχιχιχι

Θα το θυμάμαι για όλη μου την ζωή, αυτό το "ασφαλές τρελό" πράγμα που έκανα. Δηλαδή, tο ταξίδι για να δω δύο φορές, κ στις δύο συναυλίες του στην Ελλάδα, το πιο αγαπημένο μου group. (Μάλλον) (κ) έτσι φτιάχνονται οι αναμνήσεις.

Έχω κ άλλα να γράψω... έχω γίνει, μάλλον όμως, πολύ πολυλογάς... κ εσύ πολύ υπομονετικός που διάβασες όλο αυτό... :-)