Καυτοπατάτεια 2011

όπως ίσως θα θυμάσαι αγαπημένε αναγνώστη ανάμεσα στα πολλά πράγματα που με εκνευρίζουν πολύ, αν, και αυτό το τονίζω, αποτελώ μία νησίδα ηρεμίας και γαλήνης σαν άθρωπας γενικότερα, ηγετικό ρόλο μεγάλης δύναμης εκενυρισμού παίζει και η έκφραση "καυτή πατάτα".

Αν δεν το θυμάσαι τότε σου το λέω τώρα: ανάμεσα στα πολλά πράγματα που με εκνευρίζουν πολύ ηγετικό ρόλο μεγάλης δύναμης παίζει και η έκφραση "καυτή πατάτα". η φράση αυτή έχει την μυστική ανεξήγητη ικανότητα να με στείλει αδιάβαστο πριν καν ο εκφέρων πει την τελευταία συλλαβή της λέξης πατάτα, το τα δηλαδή. Όταν την ακούω κλαίω, τσιτώνομαι, υποφέρω, παθαίνω μία μεγάλη ανατριχίλα, που με διαπερνά παντού, με τσακίζει, με σκοτώνει...

Δυστυχώς, όχι πως είμαι εγωκεντρικός και όχι ότι πιστεύω πως το σύμπαν περιστρέφεται γύρω μου, αλλά λες και η ζωή με εκδικείται με το να εξαπλώνεται η φράση όσο περνά ο καιρός όλο και περισσότερο. Όλο και περισσότερο. Όλο και περισσότερο. Όλο και περισσότερο. Όλο και περισσότερο.

Ειδικά τις τελευταίες μέρες, την προηγούμενη βδομάδα δηλαδή με τους ανασχηματισμούς και τις πιθανές κυβερνήσεις εθνικής ενότητας και όλα, όπου και να στρεφόσουν άκουγες για μία καυτή πατάτα. Καυτή πατάτα χήαρ, καυτή πατάτα δέαρ, καυτή πατάτα φέρδεαρ... Ειδικά στα δελτία του Mega ήταν φοβερό, μέχρι και στο δελτίο για τυφλούς την είπανε, δυστυχώς δεν πρόλαβα να καταγράψω πως είναι στην νοηματική η φράση.

Αποφάσισα να μιλήσω για το πρόβλημα στον ψυχολόγο μου. Συνήθως προτιμώ να του λέω πιο αρχετυπικά πράγματα (τα κλασικά, τι καλλίτερο έχει ο Mr Big από μένα, γιατί ο Brad Pitt και όχι εγώ κλπ κλπ) όμως το θέμα μου με την καυτή πατάτα είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις και ήθελε προσεκτικό χειρισμό. Έτσι... αποφάσισα να πω στον ψυχοθεραπευτή μου όλη την αλήθεια σε όλη την έκταση της. Μίλησα μίλησα μίλησα μίλησα και αφού με άκουσε προσεκτικά γύρισε και μου είπε καπνίζοντας το τσιμπούκι του και κοιτώντας με απλανές βλέμμα το κενό πάνω από κεφάλι μου...

- Ποπό δεν είχα συνειδητοποιήσει πως έχεις τόσο θέμα με αυτήν την φράση. Αποτελεί καυτή πατάτα στα χέρια μου, όπως και θα ήταν καυτή πατάτα στα χέρια κάθε ψυχοθεραπευτή...

ίσιωσα... Σέη χουότ; ΣΕΗ ΧΟΥΌΤ;

Ναι, ο λιγδερότατος. Χρησιμοποίησε ΣΕ ΜΕΝΑ την φράση για να περιγράψει το πρόβλημα μου με την φράση ΣΕ ΜΕΝΑ! Δηλαδή πόσο πιο μεταμοντέρνος να γίνεις από τόσο (του το αναγνωρίζω, είναι ποστ μόντερν εντατίκ); και επίσης, από αυτό μόνο καταλαβαίνεις πόσο έχει πια διαδοθεί η φράση για να την λέει και αυτός που δεν ανοίγει ποτέ τηβή.

Αφού σταμάτησα να ουρλιάζω από τα νεύρα μου, κανάνα πεντάλεπτο μετά, κατά το οποίο My own personal Yalom κάπνιζε την πίπα του και κοιτούσε με εξοργιστική αποστασιοποίηση το κενό πάνω από το κεφάλι μου, ήλθε η ώρα να ακούω την θεραπεία.

- Ακούστε Προβατίδη Σηπόπουλε. Για να λυθεί το θέμα σας, πρέπει να βουτήξετε μέσα στο θέμα... Είναι απλό. Θα χρησιμοποιήσετε την φράση για μία μέρα τόσο πολύ, που στο τέλος θα έχει χάσει την δαιμονική της δύναμη, δεν θα μπορεί να σας ενοχλήσει άλλο. Οι λέξεις είναι η θεραπεία, το είπε και ο Γιωσαφάτ ότι το είχε πει κάποιος άλλος ότι το είχε πει κάποιος άλλος πριν από αυτόν ότι το είχε πει ένας άλλος πως το είχε τονίζει ένας άλλος ότι το είχε πρωτογράψει ένας άλλος πριν από αυτόν.

Έμεινα μαλάκας με την πρόταση του ψυχοθεραπευτή. Όλα τα περίμενα, αλλά όχι και έτσι. Πήγα να αντιδράσω... Όμως λίγο η εμπιστοσύνη που του έχω, λίγο ότι οι εποχές είναι γεμάτες ένταση, δεν είναι τώρα ώρα για καυγάδες με τους δικούς σου, αποφάσισα να ακολουθήσω την συμβουλή του.

Και όντως το Σάββατο, μετά από σκληρή προετοιμασία ψυχική και πολύ σέλφ μπούστην έκανα... τα Καυτοπατάτεια 2011.

Ξεκίνησα με όρεξη, με ενέργεια. Το έχω αυτό όταν αποφασίσω να κάνω κάτι, ακόμα και αν δεν το θέλω, το κάνω δικό μου. Κατάδικό μου. Σαν τον κατάδικο που έχει και ίδιο ήχο. Ξύπνησα νωρίς το πρωί, για να πάω στην εκκλησία να ανάψω ένα κερί για την προσπάθειά μου. Φτάνω στο ναό, δεν είχε λειτουργία. Ρωτώ, "τέλειωσε η λειτουργία σήμερα;"

- Ναι, μου απαντά ο νεοκόρος/καντηλανάφτης/καρδινάλιος Ρισελιέ.
- Α, του λέω, τόσο νωρίς; Γιατί δεν έχετε ένα πρόγραμμα ανηρτημένο στην είσοδο του Ναού ώστε να γνωρίζομε πότε έχει λειτουργία να μην ερχόμαστε άδικα;
- Ε ξέρετε, κάθε Κυριακή ο Ιερέας λέει το πρόγραμμα της βδομάδας και έτσι ξέρει ο κόσμος...
- Ναι, αλλά πρέπει και να το έχετε ανηρτημένο. Αποτελεί καυτή πατάτα για το ποίμνιο (ε; ε;). Και θα το κάνω θέμα...

Δεν έμεινα να ακούσω την απάντηση του... Ξεκίνησα να επιστρέφω στο σπίτι... Στο δρόμο, μία κυρία μου έδωσε μία δωρεάν εφημερίδα. Χαμογελώ, την ευχαριστώ και...

- Ποιά καυτή πατάτα είναι πρωτοσέλιδο; ρωτώ
- Ε ο ανασχηματιασμός, μου απαντά όλο ευγένεια...
- Ποπο... πιο καυτές πατάτες από αυτές στα χέρια των νέων υπουργών, πεθαίνεις. Ελπίζω να έχουν πυρίμαχα γάντια, χαχαχαχα, είπα και έφυγα.

Λίγο πιο κάτω, μπαίνω στον Βενέτη που βρίσκεται απέναντι από το σπίτι μου. Κοιτάζω το πάγκο με τις τυρόπιτες και άλλα σφολιατοειδή, βλέπω, ω τι βλέπω, όχι, όχι, δεν με γελούν τα ματάκια μου τα μελαγχολικά αλλά έξυπνα, τι χαρά!

Πατατόπιτα!

- Κοπελιάαααα (ναι, με τραβηγμένο α) λέω στην κοπελιάαααα (ναι, με τραβηγμένο α) η πατατόπιτα είναι ζεστή; είναι με καυτή πατάτα;
- Όλα μας τα προϊόντα είναι ζεστά, και φυσικά και η πατατόπιτα - η οποία μόλις βγήκε από το φούρνο!
- Α!!! μπράβο, μπράβο, απαντώ εγώ με χαρά. Άρα θα είναι με πραγματικά καυτή πατάτα! Δώστε μου μία τυρόπιτα έμενταλ!

Παίρνω την εμενταλόπιτά μου, προγευματίζω και καθώς περνάω το δρόμο για να πάω σπίτι, βλέπω οδηγό ταξί να κορνάρει σε άλλο οδηγό που για να πάρει λεφτά από την Εμπορική έχει σταματήσει με τα αλάρμ επί της Ευτυχίδου και κλείνει την πορεία για δεξία, για Σπύρου Μερκούρη. Ο ταξιτζής είναι έξαλλος, βρίζει χτυπιέται, τραβάει το στριγκάκι μίας περπατημένης πελάτισσας που κουρνιάζει φοβισμένη στο πίσω κάθισμα, το οποίο στριγκάκι το έχει κάνει ντένταλ φλωσσ από τα νεύρα του, πράγμα που το βρίσκω κάπως υπερβολικό, μεταξύ μας.

Εγώ, με το καλλίτερό μου χαμόγελο, πλησιάζω και του λέω.

- Σας παράκαλω μην χάνετε την ψυχραιμία σας... Είδατε τι γίνεται; Ξέρετε τι καυτή πατάτα είναι το θέμα των στάσεων εδώ; Μας έχουν ζαλίσει με τα κορναρίσματα, αλλά δικαίως οι άνθρωποι, τι να κάνουν όταν ο άλλος ο γάιδαρος κλείνει τον δρόμο για να πάρει λεφτά, ε... Καυτή πατάτα σας λέω, καυτή.

Και τσουπ, φεύγω.

Για να πω την αλήθεια, αν και ήμουν πολύ αρνητικός με την θεραπεία που μου πρότεινε ο ψυχοθεραπευτής, είχα αρχίσει να αναθεωρώ. Όχι μόνο είχα την δυνατότητα να χρησιμοποιήσω και ο ίδιος αυτήν την φράση, επιπλέον ένοιωθα ασύλληπτα σούπερ ήρωας του πακόσμιου διαγαλαξιακού σύμπαντος που που μέσα σε 25 λεπτά, είχα ήδη χρησιμοποιήσει καυτές πατάτες σε 3 διαφορετικά πρόσωπα. Χάου μο εκφραστικός και πολυμήχανος κεν γιου γκο; χάου μο;

Νομίζω εντελώς καθόλου. Γιου γκο μπόη του μη, αν και αυτό αφήνω να το κρίνουν οι άλλοι, δεν θέλω εγώ να μιλώ για μένα (...είχε το θράσσος να δηλώσει αυτός στο προσωπικό του αυτοαναφορικό μπλόγκ... ... .... ... ... ..).

Είχα πάρει τα πάνω μου. Ένοιωθα ότι αν συνέχιζα με τον ίδιο ρυθμό θα κατάφερνα να πω τουλάχιστον 100 καυτές πατάτες μέχρι το βράδυ. Και αν ήδη είχα κάπως καταφέρει να χρησιμοποιώ την φράση χωρίς να μικραίνει από την φρίκη το πουλί μου μέσα στο σωβρακάκι μου, ποιος μου έλεγε ότι δεν θα κατάφερνα στο τέλος των Καυτοπατάτειων 2011 να την ακούω και να μην μου κάμει την παραμικρή εντύπωση;

Ήμουν πολύ αισιόδοξος, πάρα πολύ. Αν κατάφερνα να αντιμετωπίσω την καυτή πατάτα της δυνασεξίας μου στην φράση καυτή πατάτα, δεν ξέρω κι εγώ ποια καυτή πατάτα δεν θα μπορούσα να διαχειριστώ στο μέλλον.

Για να μην τα πολυλογώ, η μέρα πέρασε υπέροχα. Και αποδοτικά. Είπα την φράση καυτή πατάτα σε δεκάδες ανθρώπους, σε όλους δηλαδή με τους οποίους ήλθα σε επαφή.

Την χρησιμοποίησα για να ρωτήσω αν η γαρνιτούρα φρέντζ φράηζ στο μπουτάκι κοτόπουλο ήταν πραγματικά "καυτή πατάτα", την χρησιμοποίησα για να πω σε κάποιον που έβρισα γιατί κεράτωσε έναν φίλο μου ότι όλη η παρέα ήξερε πως η ψωλή του ήταν σαν καυτή πατάτα (με σκασμένο φλούδι δηλαδή, εξήγησα όταν με ρώτησε)... μέχρι του σημείου έφτασα να πω σε κάτι τουρίστες που με ρώτησαν που είναι το Μουσείο Ακρόπολης, ότι "Γιου χουήλ φάηντ ητ ατ Καφτή Πατάτα Στρητ, πληζ νόουτ δατ ντάουν, Κα Φτή Πατά Τα Στρητ kaftee patata Str.".

Εντάξει το ξέρω, ψιλομαλακία ήταν αυτό στους τουρίστες αλλά είχα project, είχα αποστολή. Έπρεπε να πετύχω στο έργο μου και δεν έβρισκα άλλο τρόπο να πω του τουρίστα "καυτή πατάτα" στο κόντεξ που με ρώτησε.

Όλα αυτά όπως είπα γινήκανε προχθες το Σάββατο. Η αλήθεια είναι ότι έπεσα για ύπνο κάπως λυτρωμένος - και χθες δεν έτυχε να ακούσω την φράση καθόλου για να δω τι συνέπειες θα είχε. Πάντως χάρη στην μέθοδο του γιατρού διαπίστωσα και μάλιστα βιωματικά πως ούτε παρέλυσα, ούτε υπέφερα παρά την τόσο έντονη παρουσία της φράσης στην καθημερινότητά μου. Φαντάζομαι ότι το κατά πόσο συνολικά η θραπεία θα έχει αποτέλεσμα μακροχρόνιο θα πρέπει να το δω με τον ψυχοθεραπευτή, θα το συζητήσουμε στην επόμενη συνάντηση μας. Πάντως η Όπρα έλεγε ότι πρέπει και εγώ να δουλέψω για αυτό, να πιστέψω στον εαυτό μου, γιατί μέσα μου έχω την δύναμη. Και κανείς πρέπει να είναι δυνατός. Ειδικά όταν βλέπει Όπρα.

αχ πού είσαι νιότη που έλεγες πως θα γινόμουν άλλος

Χτες είδα όνειρο. Ήμουν λέει σε μία παραλία ολόγυμνος (επ, σαλάκι στο πληκτρολόγιο, το είδα, το είδα, χεχεχε, δικαιολογημένα βέβαια) και μπροστά μου υπήρχε μία υπέροχη θάλασσα που ήθελα να βουτήξω σαν τρελός, καταγάλανα νερά, κρυστάλλινα, άμμος μαλακή στον πυθμένα... τελειότητα. Πάω να βουτήξω, όμως πριν μπω κοιτάζω κάτω και τι να δω... αντί για παραλία πατάω πάνω σε μία τεράστια καυτή πατάτα. Η οποία αν και ήταν καυτή, δεν με ενοχλούσε καθόλου, ούτε μου προκαλούσε τρόμο, ούτε μου πονούσε με την καυτότητά της τις πατούσες, τίποτα. Αναστενάρης και καλά. Και έτσι, αφού δεν είχα λόγο να φύγω πάνω από την καυτή πατάτα, λέει, αποφάσισα να μην βουτήξω στην θάλασσα και έχασα την ευκαιρία να κολυμπήσω μέσα στην ωραιότερη θάλασσα που έχω δει ποτέ. Ξύπνησα με μία πίκρα, να πω την αλήθεια. καμία φορά αυτά που μας ενοχλούν μας δείχνουν τον δρόμο να ψάξουμε αυτά που θα αγαπήσουμε σκεφτόμουν μετά. χμφ χμφ χμφ