το ζευγάρι της ανωτάτου ανασηκωματικής φρυδιού

Το ένα ήταν τραγούδι τέλους σχέσης, χωρισμού - βεβαρυμένο και ντραμάτικ, μιλούσε για θάνατους, στοχειά, επιμονή, σε παρακαλώ ντόρη μη φεύγεις μη θα σκοτωθώ, θα ανασηκώσω το φρύδι, μη φεύγεις μη.

Το επόμενο ήταν τραγούδι που ταξιδεύει ανάποδα στον χρόνο... μας πάει πίσω στο σημείο που η σχέση είναι σε καλό σημείο, έχει πάρει το δρόμο της - βεβαρυμένο, πάλι βέβαια, μιλούσε για αναζήτηση όλη τη ζωή, για δικαίωση του παρελθόντος, για αναμνήσεις από το μέλλον, αχ ντόρη πόσο ευτυχισμένος είμαι που σε γνώρισα θα ανασηκώσω το φρύδι, πάλι, από την ευδαιμονία

Πως όμως αυτό το τόσο ντραμάτικ ζευγάρι πρωτογνωρίστηκε; αναρωτιέσαι; (φυσικά, φυσικά...)

αυτό το αίνιγμα λύνει (ω του θαύματος) το τρίτο πραγματικά καλό τραγούδι από το Elysium, το νέο album των Pet Shop Boys. Το A face like that συνεχίζει το ανάποδο ταξίδι στο χρόνο και μιλά για την βραδυά που οι δύο πρωτοείδαν ο ένας τον άλλο (το παίρνω ως δεδομένο ότι μιλάμε για δύο άντρες, ελπίζω να μην σε φέρνω σε αμηχανία). Φυσικά ούτε εδώ λείπει το ντράμα φάκτορ και ο υπερβολικός τόνος φωνής. τι του σέρνει του ανθρώπου δεν διανοείσαι, τροπική θύελλα τον ανεβάζει, οπορτουνιστή τον κατεβάζει, χαμός. και ανασηκώνει και το φρύδι.

Ην ένη κέης, το A Face Like That είναι ηλεκτροποπιά από τις λίγες, σούπερ απενοχοποιημένη, τύπου "gay bar στην Σκιάθο 1989", μου αρέσει πολύ, είναι μαγκιόρικο, πονηρούλι και θέλει ένταση και καλά ηχεία.



υγ (με ανασηκωμένο φρύδι): αυτά είναι τα τρία καλά τραγούδια του Elysium. Ίσως όταν παραλάβω το cd από το amazon (γκρ γκρ γκρ γκρ βρωμοEMI Ελλάδας) και ακούσω το άλμπουμ σε ποιότητα cd και όχι ταπεινού mp3 ξεχωρίσω και άλλα... αρονό, αρήλη ρονό. προς το παρόν, αρκούν αυτά. ανασηκώνω φρύδι και φεύγω.