Η νέα επικοινωνιακή καμπάνια του Ελληνικού τουρισμού

...προσοχή, επικοινωνιακή καμπάνια, όχι καμπάνια στρατιωτική, ας πούμε, ή έστω κάποιες άλλες από τις άπειρες καμπάνιες που υπάρχουν (....έλεος βρε δελτία τύπου, τι βρωμόπαιδα που είστε, μάθετε να χρησιμοποιείτε τη λέξη καμπάνια σωστά, η καμπάνια είναι, πια, μόνο επικοινωνιακή, χρόνια τώρα)

η νέα καμπάνια λοιπόν του ΕΟΤ είναι αυτή:

και φοβάμαι ότι έχουμε ακόμα μία αστοχία. γιατί; για τον απλούστατο λόγο ότι για να καταλάβεις τι θέλει να κάνει, πρέπει να διαβάσεις το δελτίο τύπου που την συνοδεύει.

Αν δε το διαβάσεις, δεν θα καταλάβεις τι θέλει να κάνει. Το οποίο είναι το βασικό κριτήριο επιτυχίας κάθε απόπειρας επικοινωνίας. Να σε κάνει να κάνεις ή να σκεφτείς κάτι, χωρίς να στο εξηγήσει με δελτίο τύπου.

Αλλά μεταξύ μας και αν το διαβάσεις το Δελτίο, πάλι δεν θα είσαι σίγουρος ότι η πρώτη ταινία από τις τέσσερις κάνει αυτό που λέει ότι προσπαθεί. Δεν είμαι δηλαδή σίγουρος ότι αναδεικνύει, πειστικά, τις ομορφίες της Ελλάδας. Το λέει ότι είμαστε η ομορφότερη χώρα του κόσμου (το είπε και ο Nesγκαφές πριν από καμία 25 χρόνια) και η πιο πλούσια (παρά το ενάμιση εκατομμύριο ανέργων, επίσημα τουλάχιστον) αλλά χωρίς πειθώ και χωρίς καρδιά.

Ούτε βέβαια είμαι σίγουρος ότι αυτή τη στιγμή η πρώτη ανάγκη επικοινωνίας μας στον τουρισμό ήταν να θυμηθούμε οι Έλληνες να προσφέρουμε καλό τουριστικό προϊόν.

Με λίγα λόγια, το πρόβλημα εντοπίζεται στην πρόθεση, την στρατηγική της "επικοινωνιακής" καμπάνιας. Εικαστικά είναι μία χαρά, χαρουμενάκι και όλα, και το χρωματάκι του και τις φατσούλες του - ντάξει, ο Χαραλαμπίδης σαν εκφωνητής με είχε κουράσει από το 2003 ήδη, αλλά that is just me. Υποκειμενικό το κριτήριο, ας μην το βάλουμε στην εξίσωση.

Αναρωτιέμαι αν η αστοχία στην στρατηγική και το χιουμοράκι έχει να κάνει με το γεγονός ότι η "επικοινωνιακή" καμπάνια είναι δημιούργημα design γραφείου της Beetroot.

Τα τελευταία χρόνια, πες η σιγουριά των art directors - designers, πες η έλλειψη πόρων για πληρωμή συνεργατών, υπάρχει πολύ έντονη η τάση και είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να θεωρείται ότι το μόνο που χρειάζεται για να δουλέψει μία καμπάνια είναι πρωτότυπο design, μία εικαστική ιδέα, ένα καλό Layout. Και ότι ο λόγος είναι δευτερεύον παράγοντας, εξάλλου ο οποιοσδήποτε μπορεί να γράψει και να σκεφτεί Ελληνικά, right? και να ξεπετάξει ένα καλό ζλόγκαν. right?

Έτσι, όλο και πιο συχνά ιδέες βγαίνουν στον αέρα με κείμενο αδούλευτα από επαγγελματία του κειμένου, με ρηχό λόγο, χωρίς πειθώ και πολλές φορές χωρίς καν ξεκάθαρο μήνυμα σε λεκτικό επίπεδο (γκούχου γκούχου, γκούχου). Όλο και περισσότερες εταιρίες "επικοινωνίας" δουλεύουν χωρίς να έχουν κειμενογράφο(υς), let alone υπεύθυνο για την στρατηγική.

Έκανε οικονομία η Beetroot και δεν συνεργάστημε με account planner και με έμπειρους (ναι, πολλούς) κειμενογράφους για την εικαστικά ευχάριστη ταινία της; Δεν ξέρουμε και μάλλον δεν θα μάθουμε. Πάντως, είμαστε σίγουροι για τις καλές προθέσεις - αλλά πολλές φορές ο δρόμος προς την αδιαφορία και την αστοχία είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις.

Όπως είπε και κάποιος στα ήντερνετς, η πρώτη ταινία είναι απλώς ένας άλλος (και όχι ιδιαίτερα πρωτότυπος αν και αρκετά ευχάριστος) τρόπος να πεις "όχι σγκουμπήδγια όχι μπλαζντηγκά ζε δάλαζες και αγκντέζ". ...και ναι, καλά υποψιάστηκες: το έριξα στην πλάκα για να μην στενοχωρηθώ.