Μία φορά κ ένα καιρό ένα ζευγάρι φίλων μου ξεκίνησε να πάει διακοπές στο Μαρόκο

Δεν ξέρω πότε ακριβώς άλλαξαν τα πράγματα (αν μας ακούει κανένας οικονομολόγος εκεί έξω ας μας πάρει ένα τηλέφωνο στο στούντιο να μας ενημερώσει) αλλά υπήρχε κάποτε μία εποχή που όταν κάποιος Έλληνας ταξίδευε στο εξωτερικό δεν μπορούσε να πάρει όσο συνάλλαγμα ήθελε μαζί του. Ένας περιορισμός καθόριζε το πόσα χρήματα μπορούσες να βγάλεις από την χώρα - άρα όταν κάποιος ταξίδευε για τουρισμό, έπρεπε να είναι προσεκτικός στο πως θα ξοδέψει τα λίγα χρήματα που μπορούσε να έχει μαζί του.

Αποτέλεσμα; Oι ταξιδιώτες να μην χαλάνε χρήματα σε πράγματα που θεωρούσαν "όχι απαραίτητα" - κοντολογίς, μπορεί να ξόδευαν χρήματα σε πράγματα που δεν μπορούσες να βρεις στην Ελλάδα (ρούχα ας πούμε, ή ηλεκτρονικά/ηλεκτρικά είδη, κ γενικότερα άλλα διαρκή αγαθά) αλλά όχι σε πράγματα όπως το φαγητό.

Κ έτσι, υπήρχε το φαινόμενο, που να σου πω την αλήθεια το βρίσκω λίγο σουρεαλιστικό, να ξεκινά ο τουρίστας για να πάει στη διακοπή του, κ μέσα στην βαλίτσα να βάζει εκτός από το μπανιερό του, το σημειωματάριο του, μερικά βρακιά, και κάλτσες, πολλές πολλές πολλές.... κονσέρβες. ο γιες, κονσέρβες. "σιγά μην χαλάσω συνάλλαγμα σε εστιατόριο, για κάτι που 24 ώρες μετά που θα καταναλώσω θα γίνει βιταμίνες κ κουράδα - θα πάρω μαζί μου κονσέρβες να τρώω εκεί κάτι στα πρόχειρα κ τα εστιατόρια να πάνε να γαμηθούνε, θέλω να πάρω ελβιέλες κ πικάπ" σκεφτόταν ο άθρωπας...

κ φυσικά είχε δίκιο... Κ εγώ ο ίδιο θα έκανα, για να μπορώ να πάρω πολλά πολλά πόλλά βιβλία. κ κουπόνια σεξάκι.

Έχω ένα φίλο, τώρα γύρω στα 55, που από πολύ μικρός ταξίδευε σε διάφορες πραγματικά εξωτικές χώρες. Δεν ήταν πλούσιος, απλά είχε γονείς που είχανε την νοοτροπία του ταξιδιώτη πολύ έντονη - έτσι κάνανε οικονομία για να μπορούν να πάνε σχεδόν κάθε χρόνο σε ένα ωραίο ταξίδι (χάου μό σέξη κεν γιου γκό;).

Αληθινός κοσμοπολίτης ων (και όχι από αυτούς που θωρούν εαυτούς κοσμοπολίτες επειδή έχουν δει το Sex And The City γκούχου γκούχου) ο φίλος μου ταξίδευε από την εφηβεία του με τους γονείς του κ αργότερα με τους φίλους του, σε χώρες που ακόμα κ τώρα, που τα ταξίδια είναι πολύ απλούστερη υπόθεση, μοιάζουν εξωτικές: Αφρικές, Ασίες, Σκανδιναβίες, Λιμνούπολη, Φρουτοπία κοκ.

Μία μέρα ανοιξιάτικη του 1978, ο φίλος μου βρισκόταν μαζί με κολλητή του φίλη στο Μαρόκο. Ήταν κ η δύο τους μόλις καβατζωμένοι 20άρηδες, κ με βαθιά διάθεση περιπέτειας είχαν ξεκινήσει για την Αφρικανική χώρα με τα απαραίτητα για να κάνουν, μεταξύ άλλων, και ελεύθερο κάμπιγκ στην έρημο για μερικές μέρες (αχ, η νιότη, η νιότη...).

Δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν με το αυτοκίνητο, δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν, δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν, δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν (φωνή αγανακτισμένου viewer: τελείωνε, έχω το πιτσιφρίκι στο φούρνο) δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν (φωνή πρόβατου: σκάσε σταδιάλα τελειώνω, ελπίζω να ρίχναν πίσω τους dvd με τον Κοντορεβυθούλη για να μην χάσουν τον δρόμο), να μην στα πολυλογώ, κάποια στιγμή, φτάνουν σε ένα σχετικά απομακρυσμένο μέρος κ λένε "τό χουμε φιλινάδα, τόχουμε, βάλε να στήσουμε σκηνή ΕΔΩ, είναι όσωμ, τέλεια, μανηφήκ, λες κ είμαστε στον Άγγλο Ασθενή!" (φωνή σέξυ βγιούερ: ερμ ερμ ερμ ακόμα το 1978 δεν έχει βγει ο Άγγλος Ασθενής ρε μπούρδα πρόβατο, τι μας μπερδεύεις!).

Στήνουν τις σκηνές, κάνουν την εγκατάσταση τους, κοιτάνε δεξιά αριστερά να δουν μπας κ υπήρχε καμία Υβόνη Στορ (φωνή από το πρόβατο: δεν υπήρχε) κ κάποια στιγμή αποφασίζουν να πάνε μία βόλτα προς ένα πολύ ωραίο βουναλάκι που υπήρχε λίγο περαπέρα κ το οποίο υποσχόταν πολύ ωραία θέα στην έρημο, αν το ανέβαινες...

Το σκηνικό γύρω, υπέροχο: άμμος, ομορφιά, απέραντος καθαρός ουρανός, ησυχία, αγριάδα, καμία ανθρώπινη παρουσία γύρω, κανένα ίχνος πολιτισμού παρά μόνο αυτά που είχαν φέρει οι ίδιοι οι φίλοι [κ όπως ξέρεις καλλίτερα από τον καθένα αγαπημένε αναγνώστη, το δικό μας το "ίχνος πολιτισμού" δεν μας ενοχλεί, χιντ χιντ εντατίκ]. Την εικόνα έκανε ακόμα πιο τέλεια το γεγονός ότι από ένα μακρινό ηχείο, υπέροχα κρυμμένο, ακουγόταν ατμοσφαιρική μουσική του Vangelis (φωνή από το πρόβατο: οκ οκ, αυτό το έβγαλα από το μυαλό μου, ομολογώ... λύσαξες με την εμμονή σου για αντικειμενικότητα ρε μωρό μου :-)).

Φτάνουν μετά από λίγο περπάτημα στο λόφο... κ ενώ είναι έτοιμοι να αρχίσουν να τον ανεβαίνουν κάτι χρωματιστό τραβά την προσοχή τους λίγο πιο πέρα. Σε ένα φυσικό χαντάκι στην άμμο βλέπουν... σκουπίδια... σκουπίδια; ναι, σκουπίδια, κ μάλιστα αρκετά!

ΓΟΥΑΝΤΑΦAK; ΓΟΥΑΝΤΑΦAΚ Α ΣΕΗ!!!!

"Μα, σκουπίδια κ εδώ ρε πούστη μου σταδγιάλα; Κ εδώ;" σκέφτονται οι φίλοι μου. Αλλά που να ήξεραν τι ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη τους περίμενε...

Φτάνοντας πιο κοντά στο σκουπιδαριό βλέπουν... τι βλέπουν νομίζεις; πολλές πολλές κονσέρβες ελληνικές. Ο γιέ! Ελληνικές! Στο ποστ που σου κάνω, ορκίζομαι! Τράτα, φλόκο, ντακόρ κορντ μπηφ, ντολμαδάκια, φασόλια giants, κ βέβαια, πολύ πολύ πολύ ζαμπονάκι ζβαν (λατρεύω, άσχετο το ξέρω αλλά ήθελα να στο πω)!

Οι φίλοι μου δεν πιστεύουν στα μάτια τους. Τσιμπιούνται, ξανατσιμπιούνται, ξαναμανατσιμπιούντια να δουν αν ονειρεύονται (ειρήσθω εν παρόδω, χεχε, απο τους πολλούς τους τσίμπους, χεχεχε, τους ήρθε μία λαχτάρα κ τελικά ρίξανε κ το σχετικό ερημικό σεξάκοι, χιχιχι, γιου γκο κάπλ!)... Μα ελληνικές κονσέρβες στην μέση του μαροκο-πουθενά; τόσο κάγκουρες; τόσο βρωμιάρηδες; τόσο αδιάφοροι; τι να πεις; ομητζή; θα είναι λίγο... γουανταφάκ; πάλι λίγο θα είναι...

τρέχουν πίσω στην σκηνή τους (μετά το σεξάκοι), αρπάνε μία σακούλα, μαζεύουν τα πάντα όλα, όχι μόνο τα ελληνικά σκουπίδια αλλά κ των άλλων - κ αφού καθαρίζουν όλη την μπίχλα, συνεχίζουν την ζωή τους.

ηθικό δίδαγμα: όποια πέτρα κ αν σηκώσεις, όλο κ κάποιον έλληνα θα βρεις από κάτω - ή τουλάχιστον το σκουπίδι του.

ηθικό δίδαγμα δύο: όπου κ αν ταξιδέψεις η Ελλάδα σε πληγώνει.

ηθικό δίδαγμα τρία:
Στην χώρα μας, αυτό που καταστρέφουν οι πολλοί, το διορθώνουν οι λίγοι υπόλοιποι με προσωπικές θυσίες - πολλές φορές κ με βαριές θυσίες. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει από παλιά.... Το πρόβλημα είναι ότι στην δύσκολη (αλλά όχι για τη φυσική μας επιβίωση - κ αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό από όσο νομίζεις) κατάσταση που είμαστε τώρα, οι άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να κάνουν κάτι για να σώσουν την ημέρα (σέηβ δη ντέη) είναι πραγματικά λίγοι. Κ γίνονται όλο κ λιγότεροι....

Κ συμβαίνει το εξής παράδοξο.... Ενώ περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ΤΩΡΑ χρειάζεται λιγότερος εγωισμός κ "άγριο ένστικτο αυτοσυντήρησης", αυτό που λέει "ο θάνατας σου η ζωή μου", εμείς κλεινόμαστε όλο κ περισσότερο στον εαυτό μας κ κοιτάμε να σώσουμε το τομάρι μας.

Αυτό, αυτό είναι η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ καταστροφή, αυτό είναι η πραγματική δικτατορία στην οποία δεν πρέπει να σκύψουμε το καλοσχηματισμένο κ με τέλεια ανταύγεια κεφάλι μας!

τζάστ α θόουτ (ok, ok μου βγήκε λίγο μεγάλο το πόστ για ΜΙΑ σκέψη αλλά ένα έχω να πω.... ερμ ερμ ερμ)

Η καλλίτερη πορνοταινία όλων των εποχών ξαναβγαίνει - με 25 λεπτά επιπλεόν υλικό!!!

Το Metropolis του Fritz Lang, η καλλίτερη τσόντα όλων των εποχών (με την έννοια ότι σου γαμάει το μυαλό) ξαναβγαίνει με επιπλεόν υλικό διάρκειας περίπου 25 λεπτών. Οι επιπλεόν σκηνές, χαμένες για πολλά χρόνια, βρέθηκαν πρόσφατα.

εκτός από αυτές, η νέα εκδοχή της ταινίας που θα βγει σύντομα σε σινεμά πχιότητας ανά τον κόσμο θα συνοδεύεται από το πρωτότυπο soundtrack που έγραψε ειδικά για το έργο κ με το μπρηφάρισμα του Lang, ο Γερμανός συνθέτης Gottfried Huppertz! (μλκ, δεν ξέρω ποιος είναι αλλά με τέτοιο όνομα δεν τολμώ να του το πω, θα μου στείλει την κομαντατούρ κ την έχω άσχημα, ερμ ερμ ερμ λυγμ λυγμ)

ελπίζω η ταινία να έλθει στην Ελλάδα - κ αν, σέξυ βγιούερ, την δεις σου έχω ένα μικρό ασάημεντ:

Καθώς θα βλέπεις την δυστοπία που περιγράφει το έργο, πάρε ένα σημειωματάριο κ γράψε τις διαφορές της (πρόσεξε τις διαφορές, όχι τις ομοιότητες) από την σημερινή εποχή μας. Αν καταφέρεις να βρεις πάνω από 10 (διαφορές, ξαναλέω) να μου στείλεις mail. θα σε παραδεχτώ "γιου γκο μπόη" εντατίκ, κ θα πέσω να πάρω τα τρελά ρησπέκτια.
τρέηλερ, πες καλησπέρα στους σέξη βγιούερζ:

Αληθινή επιστολή που έστειλα σήμερα σε μεγάλη αλυσίδα ηλεκτρικών ειδών.

Καλησπέρα σας

Το Σάββατο που μας πέρασε, πήγα σε κατάστημά σας για να αγοράσω μία μηχανή καφέ εσπρέσο, την ILLY FRANCIS X7 MIE R. Την είχαν στο κατάστημα ετοιμοπαράδοτη, η ευγενέστατη κυρία που με εξυπηρέτησε μου έκανε πολύ καλή προσφορά, πολύ ωραία, αποφάσισα να την πάρω! :-)

Στο ταμείο, ζήτησα να γίνει έκδοση τιμολογίου με τα στοιχεία ενός συνεργάτη μου. Που να ήξερα.

Με ενημέρωσαν ότι η έκδοση δεν μπορεί να γίνει διότι τα στοιχεία του τιμολογίου κ η κάρτα με την οποία θα γινόταν η εξόφληση της αγοράς (η δική μου δηλαδή, που ήμον παρών με την ταυτότητά μου) «δεν είναι στο ίδιο όνομα». Ρώτησα το γιατί υπάρχει αυτή η «ιδιαιτερότητα», μου είπαν ότι είναι για λόγους ασφαλείας. Τελικά, δεν προχώρησα στην αγορά….

λυγμ.

Σας ρωτώ, λοιπόν:

Αυτή η «ιδιαιτερότητα» υπάρχει για την ασφάλεια ποιού ακριβώς; Εγώ, ο κάτοχος της κάρτας ήμουν παρών με την ταυτότητά μου – τι πρόβλημα θα υπήρχε να γίνει έκδοση τιμολογίου με στοιχεία ενός συνεργάτη μου – ο οποίος μάλιστα είναι πελάτης σας;

Δεύτερον… Τι θα πει ακριβώς «έχει δώσει εντολή το λογιστήριο να μην το κάνουμε» όπως μου είπαν στο κατάστημα; Δηλαδή οι άλλες εταιρίες όπου αγοράζω με την ίδια ακριβώς διαδικασία τι είναι; Πιο οργανωμένες; Ή έχουν λογιστήριο που δεν βαριέται να κάνει την αντιστοίχιση τιμολογίου με τρόπο εξόφλησης;

Τρίτον… Που είναι το πνεύμα εξυπηρέτησης που υποτίθεται ότι σας διακατέχει; Αναρωτιέμαι…. Κ τέλος….

ΣΟΒΑΡΟΛΟΓΕΙΤΕ ότι πετάτε έτσι εύκολα μία σίγουρη πώληση από το παράθυρο; έχετε πάρει χαμπάρι τι γίνεται στο εμπόριο;

Θα περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία την απάντησή σας.

Με φιλικούς χαιρετισμούς, Προβατίδης Σηπόπουλος.

ΥΓ – θα χαρώ πολύ αν μπείτε στον κόπο να μου απαντήσετε, και θα χαρώ ακόμα περισσότερο αν κανονίσετε να μπορέσω τελικά να προχωρήσω στην αγορά με τον τρόπο που με εξυπηρετεί...

πηεσ: με e mail την έστειλα, μην αρχίσεις τώρα να φαντάζεσαι ότι έγραψα την επιστολή σε πάπυρο με κοντυλοφόρο κ μετά, αφού την βουλοκέρωσα, την έστειλα με ΕΛΤΑ, έλεος, είμαι παλιομοδίτης άντρας άλλα όχι κ έτσι, χεχεχε

πηεσ 2: χιχιχι, μου αρέσει όταν είμαι "υπαινικτικά" αστείος - είναι από τους καλλίτερους τρόπους να χειρίζεσαι την πραγματικότητα, τραστ μη

πηεσ 3: χιχιχι ναι, όντως έβαλα την λέξη "λυγμ" μέσα στο e mail, χεχεχε... χάου μό "γιου γκό μπόη" κεν γιου γκό; καθόλου, σου λέω!

Πόσο συγκινητικό είναι το νέο βήντηοου της Greenpeace....

σπήτσλεςς! σπήτσλεςς! (ΕΓΏ οβ ωλ πήπαλ)


πηεσ - σύγκρινε τώρα ΑΥΤΗ την κοινωνική εκστρατεία, με την μαλακία του METAXA για την επιστροφή των μαρμάρων.

Πχιότητα στην κριτική ταινιών

Πήγα κ είδα το Oceans. Οικολογική ταινία κ έτσι, για τους Ωκεανούς. Να σου πω κάτι; Μου άρεσε, πολύ.

Βασικά.... ερμ ερμ ερμ... μέχρι που έκλαψα σε κάποιες σκηνές. Ναι, ντροπ ον μη, το ξέρω, ντροπή μου, αλλά έκλαψα μαύρο δάκρυ. Τέτοιο κλάμα έχω να ρίξω από τότε που είδα την σκηνή που ο Forrest Gump είναι με το γιο του μπροστά στο μνήμα που κείται νεκρή η μάνα του πιτσιρικά κ έχουν κ οι δύο με τον ίδιο τρόπο γερμένο το κεφάλι - σνιφ

ή από την σκηνή που ο Παπαμιχαήλ ανακαλύπτει ότι ο Πίπης είναι κορίτσι, κ τι κορίτσι, ολόιδιο η Αλίκη Βουγιουκλάκη - σνιφ σνιφ

ή από την σκηνή που ο Νίλς Χόλγκερσον γίνεται μεγάλος κ έτσι τελειώνει η υπέροχη περιπέτειά του - κλαψ κλαψ

ή από την σκηνή που η Ελένη Ερήμου μαθαίνει ότι έχει την νόσο των αεροσυνοδών κ θα πεθάνει στο τέλος της ταινίας - κλαψ λυγμ σνηφ.

(οκ, οκ, το παραδέχομαι, κλαίω στις ταινίες, φηλ φρη του σουτ μη.... λυγμ λυγμ)

Στο Oceans έκλαψα εκεί που δείχνει τα αποτελέσματα της υπεραλιείας, κ της μόλυνσης.... καταστεναχωρήθηκα. Να βλέπεις τόση ομορφιά στην αρχή κ μετά όλη την καταστρόφη.... κλαψ κλαψ...

Παρόλα αυτά όμως, μην νομίσεις ότι το έργο είναι καταθλιπτικό. Κάθε άλλο, οι εικόνες του είναι μαγικές, δεν χορταίνει ο μάτις να βλέπει άνοιγμα, μπλε κ σουπιά (αλλά κ διάφορα άλλο πλάσματα του βυθού, μερικά από τα οποία είναι αδιανόητα εντυπωσιακά - α επίσης βλέπεις κ καρετάκια καρετάκια, είναι μεγάλα μαγκάκια θα καταλάβεις γιατί όταν δεις το έργο χιχιχι).

Δεν θα πω ψέματα, η ταινία ώρες ώρες γίνεται λίγο κόρνη εν τσήζη... Μεταξύ μας τώρα, οι Γάλλοι σαν ψυχοσύνθεση έχουν την τάση να κάνουν δραματικά κ να λένε μεγάλες κουβέντες τύπου "λα καταστγόφ μανηφήκ" και "λα μοναδίκ ελπίδ ντε λα τέρ" "νο πουγ εμάς, πουγ λα παιδιά μας" κ άλλα τέτοια, που είναι μεν πολύ αλήθεια αλλά δεν χρειάζεται πια τόση δραματικότητα να τα διατυπώσεις - ειδικά στην εποχή μας. Πιστεύω ότι κ μόνο που βλέπεις τόση ομορφιά κ καταλαβαίνεις τι υπάρχει κίνδυνος να καταστρέψουμε περνά το μήνυμα "όχι σκουπίδια όχι πλαστικά σε θάλασσες κ ακτές" χωρίς να χρειάζονται μεγάλα λόγια. (γλάρε, βγαίνεις):


Αν κ είναι ντοκυμοντέρ το έργο δεν είναι βαρετό καθόλου ούτε για μία στηγμή. Βασικά για να του δώσουν μία ροή με αρχή μέση κ τέλος έχουν σκεφτεί το εξής: να μας δείξουν την ωκεάνια ζωή κ τις περιπέτειες από 4 φίλες φάλαινες καθώς μεταναστεύουν σε ζεστότερα νερά. Μία από αυτές είναι ερωτευμένη με έναν φάλαινο κούκλο, με τον οποίο έχουν on and off σχέση, τη μία είναι μαζί την επόμενη δεν είναι. Ε, κ στην ταινία με αφορμή το ταξίδι των φιλενάδων-φαλαινάδων βλέπουμε την ομορφιά των περιοχών από όπου περνάνε, το οικοσύστημα κ έτσι. Α, κ τον φάλαινο, τον γκόμενο της φάλαινας πρωταγωνίστριας τον λένε Mr Huge. Λογικό γιατί είναι όντως τεράστιος (δες την αφίσα από πάνω για να καταλάβεις). Εν τω μεταξύ, σπάω το κεφάλι μου σκεψ σκεψ εντατίκ, σκρατσ κεφάλ εντατίκ, να θυμηθώ ΤΙ μου θυμίζει η πλοκή της ταινίας με 4 φαλαινάδες κ τον Mr Huge κ δεν μπορώ με τίποτε (χιχιχιχιχι)

Όπως προείπα, οι εικόνες που θα δεις είναι απίστευτης ομορφιάς. Απίστευτης. Κάτι ανοίγματα, κάτι μπλε υπέροχα, κάτι μαγικοί βυθοί κ νησιά.... Κ η μουσική επίσης δεν πάει πίσω, αν κ δεν μπόρεσα, Ελληνάκι γαρ, να μην σκεφτώ πόσο τέλεια μουσική θα έγραφε για αυτήν την ταινία ο Vangelis που ειδικεύεται στο περιβάλλον. Πιστεύω ότι θα της έδινε συν 1000000000%.

Εντάξει, εννοείται ότι κατάφερα ΠΑΛΙ να γίνω ρεζίλι των σκυλιών, έλεος, ας μου απαγορεύσει κάποιος την έξοδο από το σπίτι μου, αμάν πια. Άκου να δεις τι έπαθα. Είδα το έργο σε φοβερό κ τρομερό Γιαπωνέζικο σινεμά - στέκι κονεσέρηδων στο κέντρο της Αθήνας, καλά κρυμένο, που μόνο μυημένοι γκουρμέδες, enter provato, έχουν άξες! Κ ο ηλίθιος, αν έχεις τον θεό σου τι διάλεξα να πάρω σνακ από το κυλικείο; Δηλαδή έλεος χουότ χουος α θήκγηγκ;;;;; Ποπ Κορν από πτερύγιο Καρχαρία με σάλτσα από σπάνιο καλαμάρι!!! Πόσα θαυμαστικά βλακείς να βάλω; Τι απρόσεκτος κάγκουρας!!

Φαντάσου να με έβλεπε κανένας από τους περιβαλλοντολόγους συν-θεατές να τρώω αυτό το πράγμα, θα με καίγανε ζωντανό για παραδειγματισμό. Εννοείται ότι είχα τρελό άγχος σε όλη την παράσταση, παραλίγω να μην χαρώ την ταινία, ευτυχώς τα κατάφερα κ το έφαγα όλο το ποπ κορν - προς στιγμή σκέφτηκα μήπως θα ήταν καλλίτερα να το πετάξω, αλλά μετά είπα "τι τρελή σπατάλη" κ δε το άντεχε ο Σκρούτζ μέσα μου.

Μεταξύ μας νομίζω ότι κάτι παλλικάρια που κάθονταν κοντά μου το πήραν πρέφα κ με κοιτάζανε με μισό μάτι (εντάξει μόνο σε μένα θα μπορούσε να συμβεί αυτό, δεν το συζητώ).

Να πας να την δεις την ταινία οπωσδήποτε. Κ αν έχεις πιτσιφρίκι, γιο ή κόρη ή ακόμα καλλίτερα κ τα δύο, να τα πάρεις κ αυτά μαζί, θα τους αρέσει πολύ η εμπειρία. :-)

Κ σαν συμπλήρωση για το προηγούμενο ποστ κ την ξεφτίλα του METAXA

Η καμπάνια METAXA bringthemback: γίνεται για έναν απολύτως "καλό" σκοπό, την προβολή του αιτήματος της επιστροφής των μαρμάρων, ok κ μπράβο! Επειδή όμως φτιάχτηκε με προχειρότητα κ καμία στρατηγική να τη στηρίζει, η καμπάνια το μόνο που καταφέρνει είναι να αφήσει μια πικρή γεύση στο στόμα του θεατή... δηλαδή χαμένη ευκαιρία.

Δες τώρα εδώ ένα παράδειγμα διαφήμισης απαράδεκτου προϊόντος, που είναι τόσο καλοφτιαγμένη ώστε σε αφήνει με θετικά συναισθήματα για αυτό.η νέα διαφήμιση των McDonalds:


δεν θα ήταν τέλειο να έχουμε μία τέτοιας πχιότητας διαφήμιση για τον υπέροχα καλό σκοπό μας; ε; για σκέψου τι καλλίτερη δυναμική θα είχε το όλο πράγμα σκεψ σκεψ σκεψ σκεψ εντατίκ....

Το λιγότερο που μπορώ να κάνω για να πνίξω την ντροπή μου είναι να μην ξαναπιώ METAXA ποτέ των ποτών

είμαι σίγουρος ότι θα έχεις δει την ξεφτίλα που χορηγεί το Metaxa κονιάκ για την "επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα"... ξέρεις ποιο λέω, αυτό που παίζει η Κατρίτση κ ο ο Αλιάγας κ ένας άλλος c-list ηθοποιός τον ρόλο του Ελγινιάδη(!!!!)...

τι να πω; ότι είναι κακόγουστο; understatement. ότι είναι σιχαμένο; ξανά μανά understatement. ότι έχει production values που κάνουν ταινία του Μάρκου Λεζέ να μοιάζει επιμελημένη από τον James Cameron κ την τελειομανία του; understatement! ότι ντρέπομαι για λογαριασμό τους που το έβγαλαν αυτό το πράγμα στον αέρα; understatement.

κ αναρωτιέμαi... Με ποιο δικαίωμα χρησιμοποιούν κ φτηναίνουν έτσι ένα θέμα που με αφορά κ το καπηλεύονται για να πουλήσουν το ποτό τους; με ποιο δικαίωμα ακυρώνουν την δουλειά που έχουν κάνει για την υπόθεση τόσοι κ τόσοι;

δεν έχω πολύ δύναμη γιατί είμαι ένας κ μόνος. Αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναγγίξω το ΜΕΤΑΧΑ όσα χρόνια κ αν περάσουν. χίλες φορές τούρκικο κονιάκ παρά αυτό.

α, εδώ στο site του Metaxa μπορείς να στείλεις mail πόσο φρικτή είναι η "καμπάνια" - σε ικετεύω ντού ητ!

(προσεύχομαι μόνο αυτό το πράγμα να μην φτάσει στα μάτια κανενός έξω από την Ελλάδα)

The curse of Μετζένα

Το 1990, φήμες λένε ότι πρόκειται να παντρευτεί τον Μάηκωλ Τζακσον - λίγα χρόνια μετά, ο άθρωπας βρίσκεται νεκρός στο σπίτι του κ αφού προηγουμένος η καριέρα του έχει συρρυκνωθεί στο 1 εκατοστό του τι ήταν κάποτε.... (Φαρμακομουνίαση factor 100%)


Της γράφει τραγούδι ο Lennie Kravitz (τζουστηφάη μα λαβ) - έκτοτε ο κακομοίρης το μόνο που έχει πετύχει είναι ότι απλά δεν σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό - ή δεν πνίγηκε στην πισίνα του. ή δεν τον έφαγε καρχαρίας... ή δεν του κλέψαν το πατίνι... Φαρμακομουνίαση factor 96%

Το 1997 βγάζει με τον William Orbit το πιο επιτυχημένο κ τέλειο άλμπουμ της, το Ray Of Light. Ο άνθρωπος έκτοτε εξαφανίστηκε από το μουσικό στερέωμα, τελευταία φορά που τον είδα δούλευε στο Κώστα Κόφη στο Κάρντηφ κ ρωτούσε τον κόσμο αν θένε κ "ένα κρουασάν γουήθ δατ"

Στα μέσα της δεκαετίας του 90 συνεργάζεται σε ένα τραγούδι με την Μπγιόρκ, κ σε ένα με τους Massive Attack! Κ οι δύο, δεν πραγματοποίησαν ποτές την μεγάλη καριέρα που τότε όλοι ήμασταν σίγουροι ότι θα έχουν. Φαρμακομουνίαση factor 89% - [αν κ το γεγονός ότι γλυτώσαμε από την Bjork πρέπει να της αναγνωρίσω ότι ήταν great service to humanity!]

Κάνει νουέτο με Τίμπαλαντ κ Τζάστην Τουμπερλέκη. Έκτοτε, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος έχουν σταυρώσει χητάκη! Φαρμακομουνίαση factor 89%

Στα βραβεία του MTV γλωσσοφιλιέται με Μπρήτνη Σπήαρς - λίγα χρόνια μετά η Μπρήτνη βρίσκεται στα πρόθυρα της σχιζοφρένειας, της παίρνουν τα παιδιά, κ οι πωλήσεις των άλμπουμ της όλο κ πέφτουν. Φαρμακομουνίαση factor 100%

Στα ίδια βραβεία, ξαναμαναγλωσσωφιλιέται με Κριστήνα Αγκηλέρα - έκτοτε, το μεγαλύτερό της Κρηστήνας χητ είναι ένα νούμερο 17 στο TOP 40 της Τσεχίας. Φαρμακομουνίαση factor 67%

έρχεται στην Ελλάδα για συναυλία - λίγο μετά η χώρα ζει την χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων 3 χρόνων, η ανεργία εκτινάσεται στα ύψη, καίγεται η Πάρνηθα κ η Ηλεία, πεθαίνει ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλας κ γίνονται τα Δεκεμβριανά 2008! Φαρμακομουνίαση factor 105%

θα μπορούσα να γράφω ώρες για να σου αποδείξω με επιπλέον στοιχεία κ ντοκουμέντα ότι φαρμακομούνες υπάρχουν πολλές, αλλά σαν την Μετζένα καμμία... αλλά συγγνώμη, δεν γράφω άλλο, δεν το ρισκάρω, αμ σκέρντ! φοβάμαι! τρέμω. φτου γκάρληξ

Αποχαιρέτα την, την Ελευθεροτυπία που χάθηκε....

Δεν πα να χτυπιούνται όσοι κ όσο θέλουν... η ουσία είναι μία.

Η προσωπική βεντέτα της ιδιοκτήτριας με τον υπουργό, [την οποία οι αναγνώστες της εφημερίδας την βιώνουν στο πετσί τους, διαβάζοντας τα χυδαία σχόλια της ιδιοκτήτριας που απευθύνονται σε αυτόν στην παραπολιτική στήλη] ήταν ο μοναδικός λόγος που εχθές δεν δημοσιεύτηκε η είδηση στην (πρώην) μεγάλη εφημερίδα.

Αλλά ακόμα κ έτσι να μην ήταν/είναι, ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή υπάρχει το πρηγούμενο κ η "υπόνοια" από πολλούς, θα έπρεπε να δημοσιευτεί η είδηση... Για να μην δωθούν δικαιώματα, αν μη τι άλλο!

[ναι, ναι, είναι το παλιό ρητό "η γυναίκα του καίσαρα δεν πρέπει μόνο να πηγαίνει κομμωτήριο. Πρέπει να φαίνεται κ ότι πήγε επιλέγοντας κόμμωση που να το φανερώνει".]

Πάντως, λέει πολλά για την κατάντια της σύγχρονης πραγματικότητας αλλά κ του μυαλού ΟΛΩΝ ΜΑΣ κ το ότι μία εφημερίδα "επιλέγει" να μην δημοσιεύσει μία είδηση - αλλά κ το ότι μέχρι κ άνθρωποι σαν κ εμένα ας πούμε, που δεν είμαι κ κανένας σούπερ διεφθαρμένος το θεωρώ όχι κ τόσο αφύσικο...

Όπως επίσης είναι τραγικό ότι ούτε για ένα δισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου δεν πίστεψα τις δικαιολογίες ότι κ καλά "η είδηση δεν δημοσιεύτηκε για να υπάρξει σεβασμός στα δικαιώματα των κατηγορούμενων". Επιπλέον, δεν με σοκάρει ΟΥΤΕ ΚΑΝ το γεγονός ότι για να δικαιoλογήσουν την μεγαλύτερη πατάτα όλων των εποχών, "καπηλεύτηκαν" την έννοια "κανείς ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου"...

χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ... Γενικά, άστο καλλίτερα, ας μην το αναλύω περισσότερο, γιατί θα πέσω στην μαύρη θλίψη... Πάντως, σε ακρότητες δεν θα φτάσω, Ελευθεροτυπία θα ξαναπάρω... όταν βγάλει μία καλή προσφορά, εννοείται. :-)

τι άλλο θα δούμε ακόμα; θα δούμε....

Παρακαλώ γνωριστείτε: Η Νίτσα Πούλιτζερ...

Εχθές το βράδυ, είχε μία συνέντευξη της Ζυράννας Ζατέλη στην ΝΕΤ. Την πέτυχα τυχαία, έκανα ζάπηγκ ψάχνοντας να δω κανένα μουσικό κανάλι, κ έτσι είδα μόνο το τελευταίο της κομμάτι.

Αν κ λατρεύω την Ζυράννα, άγιο είχα που δεν πέτυχα όλη την εκπομπή! Άγιο! Όχι φυσικά επειδή έκανε εκείνη κάτι κακό, δεν θα μπορούσε να μην την συμπαθώ ακόμα κ αν έσφαζε, σούβλιζε κ έψηνε πρόβατα για να τα φάει... Το πρόβλημα μου ήταν η δημοσιογράφος που έπαιρνε την συνέντευξη. Έκανε την Κατρίτση να μοιάζει παρακλάδι του Larry King, έκανε την Σταματέρη να άκούγεται η Νέα Φαλάτση, τόσο μα τόσο χάλια!

Δεν θέλω να πολυεπεκταθώ, έχω δει κ άλλοτε συνεντέυξεις της συγκεκριμένης δημοσιογράφου κ δεν το έχει καθόλου. Δεν ξέρω, έχει μια φοβερή αδυναμία να συνδεθεί ψυχικά με τον άνθρωπο που έχει απέναντί της, ούτε την ψυχοσύνθεσή του "ερεθίζει" για να τον μάθουμε εμείς καλλίτερα, ούτε ρωτά πράγματα που θα ήθελε ο οπαδός του να μάθει, ούτε είναι ουσιαστικά φιλική για να νιώσει ο άλλος άνετα, τίποτε τίποτε. Σχεδόν κάνει ακόμα και τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους να μοιάζουν βαρετοί κ μουδιασμένοι!

Συνήθως δεν με πειράζει, έχω άλλα πράγματα να κάνω... έλα όμως που η Ζυράνα Ζατέλλη είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες της ελληνικής πνευματικής σκηνής, η οποία συν τοις άλλοις μιλά σχετικά σπάνια, οπότε είναι ΚΡΙΜΑ να αφήνεις την ευκαιρία να πάει χαμένη....

Το χειρότερο είναι ότι η δημοσιογράφος άφηνε απίστευτες της Ζυράννας ατάκες ανεκμετάλλευες.... Κάποια στιγμή την ρωτά "από τι απαρτίζεται η οικογένειά σας" κ εκείνη άρχισε να λέει "είμαστε 5 αδέλφια, υπήρχαν ακόμα 2 αλλά πέθαναν μπλα μπλα μπλα μπλα...". Ε, εκεί δεν είναι σχεδόν αναπόφευκτο να ρωτήσεις "ναι, ok, ok, αλλά όταν λέω οικογέεια δεν εννοώ αυτό, εννοώ την άλλη οικογένεια, αυτή με το σεξάκοι.... γκόμενο ρε παιδί μου δεν έχουμε, έλα μην ντρέπεσαι πες στο φιλαράκο σου..."

Τίποτε όμως. Η δημοσιογράφα έμοιαζε σαν να έχει περισσότερη αγωνία να θυμηθεί την επόμενη ερώτηση που έπρεπε να τιθεί (α, ρε Άντζελα) παρά να ακούσει πραγματικά με την ψυχή της τι της έλεγε η Ζυράννα κ να το χρησιμοποιήσει για να ρωτήσει κάτι ζουμερό.

εκεί δε που πήγα να σκάσω από τα νεύρα ήταν όταν η Ζατέλη έλεγε κάτι για το πως καταγράφει κ εξελίσσει τις ιδέες της... Σε μία στιγμή λέει αυτολεξεί την φράση "ο τίτλος για το με το φως των λύκων μου ήρθε 10 μέρες πριν βγει το βιβλίο.... το είχα στο μυαλό μου με τίτλο...".... Εκεί κάνει πάυση κ συνεχίζει "ήταν αλλιώς ο τίτλος στο μυαλό μου".

Κ αντί η Νίτσα (από το λαγωνίτσα - νίτσα) να πηδήξει την ευκαιρία κ να την ρωτήσει "ναι, ναι, ποιος ήταν ο τίτλος ΜΠΗΤΣ ΛΕΓΕ;" κ να μάθουμε κ εμείς τρομερό ντεσού, η τύπισσα έκανε σαν να μην άκουσε κ συνέχισε την επόμενη ερώτηση. Τι να πω, ας δώσει κάποιος στην Νιτσα το Πούλιτζερ, δηλαδή έλεος! Νίτσα Πούλιτζερ λέμε.

Τέλος πάντων ας μην τα θυμάμαι κ ταράζομαι! Επί της ουσίας, μου έκανε εντύπωση η ντάουντουέρθνες της ΖΖ, η κανονικότητα με την οποία μιλούσε για τα πιο παρα-μετα-φυσικά πράγματα κ επίσης αισθάνθηκα πάρα πολύ υπερήφανος, γιου γκο μπόη!

Eξηγούμαι: Κάποια στιγμή είπε ότι έχει σημειωματάρια στα οποία γράφει ιδέες, φράσεις, σκέψεις, διαλόγους, χουότέβερ που όταν βρουν τη θέση τους σε κάποιο βιβλίο τα διαγράφει. Αυτά, δε, που δεν τα κάνει κάτι, τα μεταφέρει σε καινούργια σημειωματάρια. Έτσι, έχει φράσεις που μένουν ανοιχτές για δεκαετίες, κ επιμένει: εκεί να τις κρατά κ να τις αντιγράφει κάθε φορά που αλλάζει σημειωματάριο.

Όπου, κάνω Εντελώς το ίδιο πράγμα με τα γραψίματά μου εκτός κ εντός μπλόγκ; εντελώς; βέβαια εμένα οι φράσεις μου δεν είναι όπως φαντάζομαι θα είναι της Ζατέλη, αλλά κ πάλι.... γιου γκο μπόη! χεχεχε πήρα μεγάλη ενθάρρυνση, είναι όσομ να έχεις τα ίδια χούγια με την καλλίτερη συγγραφέα της Ελλάδας - η τουλάχιστον αυτή που σου αρέσει περισσότερο από όλες! :-)

α κ μια μιλάμε για πραγματικές θεές αν αναρωτιέσαι από που ξεσήκωσαν ξεπατικωσούρα την αφίσα της Deppie Vandi που λέει κ ο Neverάκος μου


σου έχω την απάντηση, μάλλον από εδώ


(μλκ θεός πρόβατο, μόνο αυτό ξεκινά ποστ με Ζυράννα κ αστροπελέκι Νίτσα Πούλιτζερ κ το τελειώνει με Βανδή κ Παμελάρα, χεχεχε)

καλή βδομάδα - κ να θυμάσαι, όταν η διάθεσή σου χαλάει, να διαβάζεις πρόβατο :-)

ΤΟ ΒΡΗΚΑ: το τραγούδι που θέλω να χορεύω περισσότερο από κάθε άλλο το καλοκαίρι του 2010!

Η Kelis μας την κάνει γυριστή απομακρύνεται από τα χηπχόπια κ μας σερβίρει ένα ηλεκτρονικό μεζεδάκι που σε ανεβάζει περισσότερο από ένα κουτί πολυβιταμίνες με γεύση λεμόνι!

Ποπο τι τέλειο! Πως κ πως περιμένω να το ακούσω σε club όταν θα ξαναπάω με το π κ το θερμός με το τήλιο μου!!!



είναι νούμερο 5 στην Μεγάλη Βρετανία σήμερα, αλλά.... αλλά... αλλά δεν το θεωρώ απίθανο να χτυπήσει το νούμερο 1 την άλλη βδομάδα, χεχεχε

(ναι, ομολογώ, είμαι ΤΜΒ, τώρα το ανακάλυψα το τραγουδίδιον, ενώ χτυπιούνται μήνες τώρα στο εξωτερικό! είναι τέλειο τέλειο τέλειο τέλειο! το καλλίτερο, εδώ κ πολλούς μήνες, για χορό με το μαύρο σώβρακο Marks En Sparks)

Μπόληγουντ! Κονέκτηγκ πήπαλ! ...εντ κάλτσουρζ (χιχιχιχι)

αχααχαχαχαχαχαχχχαχααχαχχχχααααα φιου φιου φιου θα πνιγώ....

αχ σε παρακαλώ δες πρώτα τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα από το πρώτο βήντηοου, αχαααχαχααααχαχααααα κ μετά δες τα πρώτα 15 από το επόμενο βήντηόου... ΑΛΛΑ πρόσεχε είναι ζήτημα ζωής κ θάνατα ΜΗΝ ΔΕΙΣ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΡΙΝ ΔΕΙΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ, ένας φίλος μου που το έκανε του πέθανε το Γκρέμλην αχαααχαχααααχαχα....

Λοιπόν, δες τα πρώτα 30 σεξ (secs) από εδώ...



κ τώρα δες τα πρώτα 15 σεξ απ' εδώ - αν κ κόβω το πουλί μου ότι δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσεις στα 15 σεξ, θα θες να το απολαύσεις όλο. χιχιχιχιχι χεχεχεχεχε χοχοχοχοχο:


εντάξει; είδες; ντησκάσ! ΝΤΗΣΚΑΣ είπα!!! χιχιχιχι

Μία αληθινή ιστορία που σοκάρει - ο επίγονος του Μαγκάηβερ!

Εχτές το βράδυ.

Επιστρέφω σπίτι μετά από σουημ σουήμ εντατίκ, 2,5 χιλιόμετρα ελεύθερο, κ μάλιστα στο τέλος μίας σχετικά κουραστικής μέρας.

Δεν έχω φάει όλη μέρα παρά μόνο ένα σαντουήτσς με ψωμί σικάλεως. Το πήρα από τον αυτόματο πωλητή στην δουλειά. K όσο κ αν το σάντουητς μοιάζει με παντόφλα, δεν το λες ακριβώς χορταστικό. Ντάξ', σου κόβει την πείνα αλλά σύντομα ξαναπέφτεις στην κατάσταση να τους βλέπεις όλους σαν μπουτάκια κοτόπουλο.

Φαντάσου λοιπόν, sexy viewer, on top of that να πηγαίνεις κ στο τζειμ κ να κάνεις δυόμιση χιλιομετράκια. Τι γίνεται μετά; Δεν χρειάζεται να είσαι ο Θησέας Μουαρό για να το μαντέψεις: Ναι, ναι, πεινάς σα λύκος.

Κ έτσι λοιπόν η ώρα είναι 11 κ 45 το βράδυ κ εγώ είμαι στο προβατόσπιτιο κ προσπαθώ να χορτάσω την πείνα μου!

Ανοίγω τα ντουλάπια να δω τι έχω, τζίφ τζιφ εντατίκ. τίποτε που να μπορώ να φάω άμεσα. Το ίδιο κ στο ψυγείο! Οπότε τι μας μένει; Ντελήβερη αγαπημένο κ αξιόπιστο.

Καθώς κλείνω το ψυγείο, βλέπω κουπονάκι στερεωμένο πάνω στην πόρτα. Oh Yes! Τι χαρά τριλαρί τριλαρό! Μπορεί να μην είναι κουπόνάκι για σεξάκοι.... αλλά είναι το δεύτερο καλλίτερο πράγμα! Κουπόνι που λέει ότι αν παραγγείλω από γνωστή πιτσαρία θα έχω 50% έκπτωση στο λογαριασμό μου! You go boy!!!!!!! Γιου γκο ηντήντ!

Άρα έχουμε ξαφνικά την εξής εξίσωση: Κουπόνι για 50% σε παραγγελία από πιτσαρία + Απίστευτη Πείνα + Γκαφατζής Πρόβατο = Σίγουρο Ξεφτίλι (ξεφτύλι= το πρωτότοκο παιδί των λέξεων ξεφτίλα κ ρεζίλι)

Πάω στο τηλέφωνο, παίρνω τον αριθμό, κ ακούω απάντηση από γλυκειά κ ευγενικά κορασίδα.

"παρακαλώ, τι θα θέλατε σήμερα;"

Αρχίζω να παραγγέλνω

"ναι γειά σας μούμπλε μούμπλε, θέλω ένα ψητό αρνί, μία γελάδα στα κάρβουνα, 4 κιλά πατάτες ξεροψημένες, ένα σάντουϊτς με παστίτσιο κ κοκκινιστό, μία σαλάτα με πατσά κ διπλή σάλτσα μπουτάκια κοτόπουλο ξεροψημένα, ένα λουκάνικο χωριάτικο λάητ κ μία γαβάθα φουντούνια με φρεσκοτριμμένη παρμεζάνα κ πιπέρι θαλασσινό..." (είπαμε, πεινάω πραγματικά πολύ, σκάσε να κάνεις τον σοκαρισμένο, τα ίδια κ χειρότερα κάνεις κ εσύ όταν σε πιάσει).

Καθώς όμως λέω την παραγγελία... - παθαίνω φρίκη κ συνειδητοποίηση. Τι θα πει ο κόσμος; τι; Πως θα μπορέσω να βγω αύριο στην κοινωνία αν η κοπέλα ξέρει για μένα ότι είμαι ένα τούμπουλο που τρώει μόνο του φαγητό για δύο, μη σου πω για τρεις εώς τέσσερις άθρωπες; Α, δεν μπορώ να το επιτρέψω αυτό, η κοπέλα ακούγεται περπατημένη κ συμπαθητική, τι, θα την αφήσω να νομίζει τα χειρότερα; Κ αν γνωρίσω τον αδελφό της κ είναι χατ χατ χατ; Να του πει ότι είμαι πιο λαίμαργος κ από τον Πάπα Βοργία; ΠΟΤΕ!

Πρέπει να σώσω την κατάσταση! Πρέπει να δείξω ότι δεν τρώω πολύ, ότι έχω πχιότητα κ μινιμαλισμό κ νουβέλ κιουζήν μέσα στις φλέβες μου!!! Κ μάλιστα πρέπει να δράσω τώρα, στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που μένουν μέχρι να τελειώσει αυτό το τηλεφώνημα.... χμφ χμφ χμφ. σκεψ σκεψ εντατίκ! μεγάλη πρόκληση!

Τι θα έκανε ο MacGyver; χμφ χμφ χμφ.... σκέφτομαι σκέφτομαι σκέφτομαι κ αστραπιαία μου έρχεται η λύση!

Την οποία οφείλω να ομολογήσω ότι μου προσφέρει η ίδια η κοπέλα που έχω στο τηλέφωνο...

Κάποια στιγμή, κ αφού έχω τελειώσει να παραγγέλων την Άρτα με τα Γιάννενα με ρωτάει με ύφος κάτι ανάμεσα σε τρυφερό - ειρωνικό - περιπαιχτικό...

"Θέλετε κανένα γλυκάκι;". Φυσικά, εγώ βλέπω μέσα στο μυαλό της την σκέψη "άμα πάρεις κ γλυκό μετά από όλα αυτά που παρήγγειλες, μόλις κλείσω το τηλέφωνο θα πάω να ξεράσω" αλλά κ "σιγά μην πεις όχι, λαίμαργο τούμπουλο, έ τούμπολο!!!!"

Όμως, η απάντηση μου την εκπλήσσει! Γιατί είναι η απάντηση με την οποία βάζω το σχέδιο μου σε εφαρμογή.

"Μισό λεπτό" λέω. "να ρωτήσω τα παιδία" χεχεχε

Παίρνω βαθιά ανάσα κ φωνάζω "Αγλαϊα, ρώτα τα παιδιά, θένε κανένα γλυκό;"

Τι να πρωτοσχολιάσω; Την ιδεάρα per se ότι κ καλά είμαστε ολόκληρη οικογένεια κ ότι δεν τα παίρνω μόνο για μένα όλα αυτά τα χιλιάδες; Την εκτέλεση της ιδέας που ήταν τέλεια καλομελετημένη κ με ελάχιστο χρόνο στην διάθεσή μου; Τη ετοιμότητά μου; ....βέβαια, θα μπορούσα να είχα διαλέξει ένα κάπως πιο σέξικο όνομα, αλλά ok, ήταν τόσο αυθόρμητο όλο αυτό, λογικό είναι που μου ξέφυγε μία μικρή λεπτομέρεια...

Εν τω μεταξύ, κ εδώ είναι το σούπερ Μαγκάηβερ φάκτορ, καθώς εκφέρω την φράση προς την "Αγλαϊα" έχω βγάλει την κάλτσα μου την οποία έχω κάνει κουβάρι. Με το που τελειώνει η πρόταση, βάζω την κουβαριασμένη κάλτσα πάνω στο ακουστικό του τηλεφώνου, κ με φωνή γυναικεία λέω (κατάλαβες γιατί.... κ καλά, ότι η αγλαϊα απαντάει από το βάααααααααααααααααααααααααααθος του σπιτιού....)

"Μπα, όχι, είναι αργά, ας μην φάμε πολύ μωρό μου!" χεχεχε

Μλκ, το σκέφτομαι κ φουσκώνω άπό την απίστευτη περηφάνεια! είμαι θεός, τέρμα λέμε! είμαι ο Νέος Μαγκάηβερ! Είμαι ο σούπερ πολυμήχανος φορ έβα εν έβα! Πέφτεις κ παίρνεις τα τρελά ρησπέκτια ή δεν πέφτεις;

....βγάζω την κάλτσα από το ακουστικό, την φοράω στο πόδι κ με πολύ κάζουαλ ύφος κ την κανονική μου φωνή, λέω στην κοπέλα

"Όχι, είμαστε εντάξει, αυτά είναι όλα! Τα παιδιά δεν θέλουν γλυκό!"

Σε περίπτωση που αναρωτιόσουν τι απέγινε η πιο σημαντική ερμηνεύτρια όλων των εποχών η Νίτσα Τάηλερ (aka Bonnie Tyler)

δεν έχω λόγια να εκφράσω πόσο μα πόσο συγκινημένος είμαι που σε μία διαφήμιση, διάρκειας μόλις ενός λεπτουλακίου, συνυπάρχουν όλα τα αγαπημένα μου πράγματα, μέτρα:

κλάσηκ έηετηζ μέγκα χητ; τσεκ
λευκό φόρεμα με μανίκια-νυχτερίδα; τσεκ
80ηζ σούπερ άηκον με φωνή με γρέζι κ βραχνάδα; τσεκ
πιστωτική κάρτα για αγορές επιπόλαιες; τσεκ
μπαλέτο με rollers; σούπερ τσεκ!
μαλλί ξανθό χαίτη; τσεκ τσεκ εντατίκ! (βέβαια θα μπορούσε ο herr stylist να είχε κάνει λίγο πιο έντονη την ξάση, αλλά τέλος πάντων, θα το παραβλέψω λόγω χαράς)

αχ, η ευτυχία είναι στα απλά, λιτά κ μονοσήμαντα πράγματα ηντήντ!

εδώ είσαι:

Τα παπούτσια που τα μοιράζονταν, η Σουηδέζα, ο Ινδός κ η Φρανκφουρτιώτισσα

Πήκτσουρ ητ:

Είμαι για διπλό εσπρέσο μακιάτο στο Κώστα Κώφει στην Χαριλάου Τρικούπη, ξέρεις που λέω, στην αρχή της, ανάμεσα Πανεπιστημίου κ Ακαδημίας. Είναι πρωί, όμορφη μέρα... χαλαρώνω κ φυσικά σκεω σκεψ εντατίκ.

Ακριβώς απέναντί μου, βρίσκεται κατάστημα ΒόνταΦον. Στην πλευρά που είναι αντικρυστά με το σημείο που κάθομαι, η βιτρίνα είναι καλλυμένη με τρία διαφημιστικά ταμπλώ, τα οποία απεικονίζουν 3 τυπικούς κατοίκους του υπέροχου, αψεγάδιαστου, γενναίου κόσμου που θα μπεις κ εσύ αν αποφασίσεις να μπεις στο μαγαζί κ να γίνεις πελάτης (ξέρεις, διαφημιστικά κόλπα)! Είναι 2 κορίτσια κ 1 αγόρι. Γουανταφάκ;

Το ένα κορίτσι, είναι μία Ουψαλιώτισα, βέρα Σουηδέζα που μόλις έχει γυρίσει από διακοπές στην Κρήτη: Είναι μαυρισμένη, φορά πέδιλα-σανδάλια κ κοντό πράσινο φόρεμα αγορασμένα από Σούβενηρ Σώπ στα εξωτικά Χανιά, ενώ στο δεξί χέρι έχει αυτοσχέδιο βραχιολάκι στιλ "μη μου μιλάς για καλοκαίρια, για ακρογιαλιές κ αστέρια, πες μου μονάχα πως κ στο Γκέτεμποργκ το ίδιο με αγαπάς".

Το αγόρι, είναι ο μέσος βαθύπλουτος Ινδός, σε δυτική εκδοχή. Φοράει μπάγκη πανταλώνι, ωλσταράκια κόκκινα κ έχει τζελ στο μαλλί, αλλά.... αλλά τα χαρακτηριστικά του με διαβεβαιώνουν με όλους τους τρόπους ότι ο τύπος, όταν δεν φωτογραφίζεται για εταιρίες κινητής τηλεφωνίας στην άλλη άκρη του κόσμου, από την Ινδία την πατρίδα του, κυκλοφορεί με ένα απλό σαρίκι κ ένα απλό καφτάνι! Κ πολύ καλά κάνει ο άθρωπας, μακάρι να μπορούσα κ εγώ να κυκλοφορώ με φουστανέλα κ με μπουτάκια έξω.

Το άλλο κορίτσι, το μεσαίο, μου αποκαλύπτει τα πάντα για τον εαυτό της με την στάση της κ την εμφάνισή της: Έχει γεννηθεί πριν από 29 Δεκέμβρηδες σε ένα ειδυλιακό χωριό λίγο έξω από την Φραγκφούρτη. Οι φίλες της την φωνάζουν χαϊδευτικά Γκρετενχήλντε διότι το βαφτιστικό της είναι πολύ άγριο για το αυτί του άθρωπα (φαντάσου). Κ στην Γ Γερμανικού Λυκείου, είχε ψηφιστεί από το 98% της τάξης της "συμμαθήτρια με τις περισσότερες πιθανότητες να γίνει οπλίτης πενταετούς υποχρέωσης".

Μακρυγορώ, το ξέρω. Θα μπορούσα να σου πω πολύ πιο σύντομα πως οι 3 φάτσες στην πλαϊνή πρόσοψη του καταστήματος της Vodafone δεν έχουν καμία σχέση με το κοινό που πρέπει να δελεάσουν, το ελληνικό. Κ αυτό, από μία άποψη είναι αστείο. Από μία άλλη άποψη είναι άστοχο - με την έννοια ότι ο Έλληνας καταναλωτής, βλέποντας αυτές τις φάτσες αντί να πει "ομητζή! δης ηζ σοοοοοοοοοο κουλ! Θέλω κ εγώ να γίνω μέμπα αυτής της παρέας λάηκ νάου!" θα πει "ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι μωρή, πάει το έχασε η Vodafone, ας της πει κάποιος ότι άλλο είναι να δείχνεις κοσμοπολίτης κ άλλο να μου αραδιάζεις ένα ερωτικό τρίγωνο Ουψαλιώτισα - Ινδός - Φραγκφουρτιώτισα, λέημ λέημ λέημ".

Εκτός όμως από αστείο κ άστοχο, το διαφημιστικό ταμπλό της Vodafone είναι κ κάτι ακόμα: Μία (ακόμα) ένδειξη ενός από τα μεγαλύτερα προβλήματα του σύγχρονου Νεοέλληνα: της εντελώς λάθος ιδέας κ άποψης που έχει για το ποιος είναι, του εντελώς λάθος τρόπου που βλέπει τον εαυτό του. Κ όταν λέω λάθος, εννοώ απολύτως άσχετο με την πράγματικότητα!

Βλέπεις, όπως ακριβώς ο μάρκετιγκ μάνατζερ της Vodafone κ η διαφημιστική της εταιρία είπανε "καλά, μλκ, τέλειο; Υπέροχες οι Ελληνικές φάτσες για το ταμπλώ του καταστήματος στη Χαριλάου Τρικούπη, έλα έλα χάη φάηβ μη!" έτσι ακριβώς όλοι μα όλοι μα όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, πιστεύουμε ακράδαντα ότι είμαστε κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που είμαστε! Κ αυτό είναι η σύγχρονη Ελληνική Τραγωδία.

Διότι, αν ξέρεις ότι είσαι ένα κράτος μόλις 10 εκατομμυρίων, δηλαδή το μισό του πληθυσμού που έχουν οι 5 μεγαλύτερες μητροπολιτικές περιοχές του κόσμου (πρόσεξε, όχι, χώρες, μητροπολιτικές περιοχές) κ όχι μία μεθοδική υπερδύναμη 70 εκατομμυρίων, για παράδειγμα, δεν αναλαμβάνεις να κάνεις Ολυμπιακούς.

Αν έχεις συνείδηση ότι είμαστε μία φούχτα ψυχούλες σε μία γωνία του κόσμου που τίποτε περισσότερο δεν έχει από τις άλλες γωνίες του κόσμου, δεν μπαίνεις στο τριπ "Ελλάδα χώρα του φωτός", "Αχ Θέμου πόσο μπλε ξόδεψες για να μη σε βλέπουμε" (εσένα κ την τεμπελιά μας, συμπληρώνω), "καλά, μιλάμε το Αττικό Φως δεν υπάρχει πιο ώσωμ" κ άλλες τέτοιες πίπες

Αν έχεις συναίσθηση ότι είσαι μία ράτσα όχι ιδιαίτερα εργατικών κ οργανωτικών ανθρώπων, τότε χαλαρώνεις κ ησυχάζεις λίγο, κ σταματάς να ανησυχείς για τα δημοσιεύματα κ τα spreads κ την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό (!!!!!!!) κ συγκεντρώνεσαι σε αυτά που έχουν πραγματικά σημασία. Όπως ας πούμε να παράγεις κάτι που να ενδιαφέρεται κάποιος εκεί έξω να το αγοράσει.

Αλλά που... εμείς, χαμένοι στην πλάνη αυτού που νομίζουμε ότι είμαστε το μόνο που κοιτάμε είναι τα "περιφερειακά": Η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, τι θα πει το σιενεν τούρκ κ η Χέραλντ Τρίμπγιουν, η άγονη κ ψυχικά στεγνή καλοπέρασή μας, το πως θα δείξουμε σε όλους ότι είμαστε πατέρες του Διαφωτισμού κ "σπέσαλ"... Γουέλ, γκέσ χουότ:

Είμαστε "σπέσαλ". Αλλά με την κακή έννοια, με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Γιατί; Γιατί είμαστε τόσο μα τόσο ασύνδετοι με το ποιοι πραγματικά είμαστε. Έχουμε ελάχιστη αυτογνωσία, κ αυτή την ελάχιστη την έχουμε όχι βιωμένα, αλλά θεωρητικά, μέσα στο κεφάλι μας μόνο, χωρίς κανένα πρακτικό αντίκρυσμα!

Με αποτέλεσμα ούτε τα πλεονεκτήματα μας να εκμεταλλευόμαστε (την ιστορία μας, το φιλότιμό μας, τον ηρωϊσμό μας, την εφευρετικότητά μας, το ένστικτο επιβίωσης που μα διακρίνει και άλλα και άλλα) αλλά ούτε κ τα μειονεκτήματά μας μας να ελέγχουμε (την μαλαγιανιά μας, την έλλειψη εργατικότητας κ μεθοδικότητας, την δυσκολία μας να συνεργαστούμε κ να εργαστούμε υπό κανονικές συνθήκες - μόνο στα δύσκολα τα καταφέρνουμε - κ τόσα πολλά ακόμα).

Κ αναρωτιέμαι... Θα την κάνουμε την υπέρβαση; θα καταλάβουμε τι είμαστε ώστε να ελέγξουμε τον εαυτό μας; Θα μπορέσουμε να περιορίσουμε τα τεράστια ελλατώματά μας που έχουν γιγαντωθεί λόγω έλλειψης εξάσκησης κ να εκμεταλλευτούμε τα προτερήματά μας που έχουν ατροφήσει λόγω μη χρήσης; Τι να πω, το ελπίζω.

χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ.... Πριν από 60 χρόνια, στην Ελλάδα υπήρχαν οικογένειες που μοιράζονταν ένα ζευγάρι παπούτσια - δεν το βγάζω από το κεφάλι μου αυτό για να κάνω κλαψ λυγμ, μου το έχει πει ο παππούς μου! Στα τέλη του εμφύλιου με την γιαγιά μου είχανε ένα ζευγάρι παπούτσια οι δύο τους, το πρωί που πήγαινε στην δουλειά τα φορούσε εκείνος, το απόγευμα τα φορούσε εκείνη για να πάει να βγάλει το ψωμί της (ευτυχώς είχανε κοντινό μέγεθος ποδιού - κ η γιαγιά έβαζε μία κάλτσα στην μύτη του παπουτσιού για να μην της πλέει). Από αυτό το σημείο, των μοιραζόμενων παπουτσιών, φτάσαμε σήμερα, ο εγγονός τους να έχει το μοναδικό προνόμιο να πίνει διπλά εσπρέσα μακιάτα στο Κώστα Κώφει κ να σκέφτεται χαζεύοντας τα διαφημιστικά ταμπλώ ενός καταστήματος "κινητής τηλεφωνίας"!!! Απίστευτη πρόοδος κ προσαρμοστικότητα, όχι;

Ελάτε λεβέντες κ λεβέντισες συνπατριώτες μου αυτήν την προσαρμοστικότητα να την ξαναδείξουμε αλλά προς μία πιο "γόνιμη" κατεύθυνση - Είμαι σιγούρος ότι μπορούμε!Μπρος! Μπορούμε!

[Αλλιώς, καλοδεχούμενο το ΔΝΤ κ η απώλεια της "εθνικής κυριαρχίας"! (Ποια; δηλαδή όταν παίρνεις το τιμόνι από ένα μεθυσμένο, του αφαιρείς εθνική κυριαρχία; Μην τρελαθούμε εντελώς!)]

Πολιτισμικό σοκ

Το Σάββατο βγήκα. Ναι, είναι κάτι για το οποίο πρέπει να κάνω ποστ, γιατί αν το καλοσκεφτείς είχα ξαναβγεί πριν από ένα μήνα και περισσότερο. Αποφάσισα να πάω στο S-cape, γνωστό club στο Γκάζι. Χιλιάδες οι εκπλήξεις, χιλιάδες! Έχει αλλάξει ο κόσμος, μου φαίνεται πάρα πολύ, ποπο, κ δεν τον προλαβαίνω με τίποτε!

Καταρχήν, υπάρχουν ακόμα Μοϊκάνια με μαλλί όρθιο σαν περικεφαλαία Ρωμαίου Εκατόνταρχου! εγώ νόμιζα που είχαν εξαφανιστεί εκεί το 1987, αλλά μάλλον επανήλθαν.... γενικά το στυλ σκληροπυρηνικό emo είναι το πιο mainstream που μπορείς να βρεις εκεί μέσα! Τα ντυσίματα, τα μαλλιά (αχ αυτά τα μαλλιά), τα μακιγιάζ, όλα όλα όλα είναι τόσο αλλού! Δηλαδή πραγματικά, νόμιζα ότι ήμουν σε κλαμπ στο Τόκιο, (όχι ότι έχω πάει ποτέ - από ταινίες το έχω δει)! Μου άρεσε η αίσθηση, να σου πω.

Κατά δεύτερον, τα πιτσιρίκα περίπου στα 20 είναι πια πολύ πέρα από τους ορισμούς του straight, gay κ bi. Ναι, ναι, σε βλέπω να αναρωτιέσαι πως μπορεί να είναι κάποιος beyond bisexual, ε σε πληροφορώ γίνεται 1000%. Δεν ξέρω ρε παιδί μου αλλά τα έβλεπα τα πιτσιρίκια να φιλιούνται μία με τον Μήτσο κ αμέσως μετά στο καπάκι με την Μίνα κ το έκαναν με μία τόσο έντονη... "φυσικότητα" να το πω; "έλλειψη επιτήδευσης"; αρονό, κ μάλιστα αρονό μπήκγ τάημ! Πάντως η αλήθεια είναι ότι officially πλέον έχουμε πλησιάσει στην εποχή μετά τα genders.... (οκ, οκ, ίσως να είναι της ηλικίας αλλά κ πάλι...). Ελπίζω αυτή η "ουδετερότητα" στην αντιμετώπιση των φύλλων να μεταφράζεται έστω κ λίγο σε "ισότητα", χμφ χμφ χμφ...

Τα πιτσιρίκια του δίνουν κ καταλαβαίνει. Μιλάμε ότι χορεύουν χορεύουν χορεύουν κ τελειωμό δεν έχουν. Φέυγανε τα γοφιά σαν τις σφαίρες δεξιά κ αριστερά, αυτά δεν ήταν χορός ήταν ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΠΑΣΙΜΟΜΕΣΕΙΑ 2010.

Η Rihanna τεράστιο σουξέ! Με το που έβαλε Αμπερέλα δε, αν κ παλιό, έγινε της τρελοπουτανίτσας, κάηκε το μαγαζί, μλκ νομίζω ότι το Umbrella είναι το καινούργιο Born to Be Alive, καρακατακλάσικ. Να δεις που σε μερικά χρόνια θα το παίζουν κ σε γάμους.

επίσης, γιου γκο γκέρλ, τεράστιο σουξέ κ η Μπροίτνη! Πραγματικά μπητς μη. Με το που παίζει τις πρώτες νότες τραγουδιού της τα Ελληνάκια ορμάγανε στις πίστες κ τα ντανσφλόρια σαν αγωνιστές του 21! Χαμός!

Εκεί που πραγματικά όμως κάηκε το πελεκούδι ήταν με αυτό:

Κάτι παθαίνουν τα πιτσιφρίκια - είναι που το τραγούδι έχει μία κάποια αγωνιστηκότητα; είναι αυτό το ΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑ; Πάντως, ομολογώ ότι ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΩ κι εγώ, τι Χατζιδάκις κ Κουγιουμτζής μου λες τώρα, ΑΥΤΟ είναι λαϊκό σουξέ, οπότε αφέθηκα να παρασυρθώ στον ρυθμό κ στον πανικό που γινίταν γύρω μου: άφησα στην άκρη την κούπα με το βιολογικό τήλιο, κ έριξα ένα χορό ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ! γιου γκο γκράνπα!

Επίσης, πριν βιαστείς να πεις ότι τα πιτσιφρίκια δεν ξέρουν από μουσική, έχω να σου πω ότι κάποια στιγμή που έπαιξε Eurythmics, ΠΑΛΙ έγινε χαμός! τι να πω, αυτή η νέα γενιά με εκπλήσσει πολύ ευχάριστα.

Ω της εκπλήξεως, ξανά μανά, τα πιτσιρίκια είναι απίστευτα ευγενικά! Κάποια στιγμή δύο πιτσιρικάκια με σκούντηξαν κ χύθηκε λίγο από το ποτό μου πάνω στο πουκάμισό μου... με τι γλύκα μου είπαν συγγνώμη, αχ βαχ εντατίκ, δεν λέγεται! Λίγο αργότερα δε, καθώς έβγαινα από το μαγαζί, μία κοπελίτσα που έμπαινε όλο φόρα μου κλώτσησε το π κ παραλίγο να πέσω... εκατό φορές μου είπε χίλια συγγνώμη (άρα μου είπε, αν το καλοσκεφτείς εκατό χιλιάδε συγγνώμη).

αισθανόμουν πάρα πολύ εκτός κλίματος. Φταίει που είχα πάει με το π; Φταίει που ήμουν διπλάσια ηλικία (ναι, ναι, όταν είσαι 37 το 19 κ το 20 είναι διπλάσια, έστω κ ηθικά). Όμως διασκέδασα πάρα πολύ. Θα ξαναπάω, αλλά θα κάνω κλεψίματα. θα βάλω κανένα τσηνάκι dieselάκι, θα κάνω μονδέρνο τζελεδάρισμα στο μαλλί, θα ρίξω κ κανένα ΤΗΣ-ΥΕΝΕΔ με περίεργο σχέδιο.... κ δεν θα ξεχωρίζω καθόλου από τα πιτσιφρίκια! χιχιχιχι.

Χάου του μέηκ γκούντ τσόκλεητ!

Ποπο, ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΤΣΙΚΟΥΛΑΤΑ ΤΩΡΑ!:


[extra points στην σοκολαταπληκτική (α, καλό ε) διαφήμιση για την χρήση της εισαγωγής του 12ιντσου ρημύξ ενός από τα καλλίτερα τραγούδια όλων των εποχών φορέβα εν έβα, του The Only One I Know των The Charlatans, έλα τα ίντι μωρά στην πίστα]

Απίστευτο πάρτυ ρεαλισμού! To trailer για το Sex And The City 2

Βγήκε το τρέηλερ για το Sex And The City 2, που θα δούμε στις αίθουσες σε κάνα δίμηνο.

χμφ χμφ χμφ χμφ....

κ αν στις αρχές κ τα μέσα της δεκαετίας του 2000 όλη αυτή η "μυθολογία" του SATC έμοιαζε - κ ήταν, εδώ που τα λέμε - κάτι πολύ "φρέσκο", διασκεδαστικό, ευχάριστα ελαφρύ κ γλυκά αφελές....

στην αυγή των 2010s το trailer μου προκάλεσε, τουλάχιστον, αμηχανία. Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί, δεν μπορώ να αναλύσω το λόγο...

είναι που πια το όλο πράγμα είναι τόσο μελετημένο ως την τελευταία λεπτομέρεια ώστε έχασε κάθε αυθεντικότητα, άρα σχέση με την αληθινή ζωή (που στο σήριαλ ήταν το δυνατό του σημείο);

είναι που ζέχνει νεο-συντηρητισμό;

είναι που την εποχή της κρίσης δεν μπορείς να βλέπεις ξενοδοχεία στο Abu Dhabi, δεξιώσεις με την Lisa Minelli κ λίμο κ να ταυτίζεσαι;

είναι που το πολύ το Γκλήτερ Λέησον το βαριέται κ ο Παπάς;

Αρονό... για ρίξε μια ματιά κ εσύ...

Σο τρου, σο τρου....

Διαφήμιση της TBWA του Βανκούβερ για την YMCA. Σε κάνει να σκέφτεσαι, όχι;


Κ μετά από χρόνια ερευνών, η πιο σπούκη διαφήμιση όλων των εποχών, η οποία συν τοις άλλοις, είναι τέλειο μάθημα τρόπου αντιμετώπισης της πραγματικότητας αυτή τη στιγμή κ στην χώρα μας:

(αφιερωμένη σε όλα τα κοριτσάκια μαθητικής ηλίκίας που το πρωί τρέχουν σε μαθήματα πιάνου κ το βράδυ βράζουν τα κατοικίδια των γειτώνων τους)

Μικρό διασκεδαστικό μυστικό ομορφιάς (σε έφτιαξα πάλι)

θέλεις να έχεις ήχο κλήσης στο κινητό του τους τίτλους του Neil Holgersson; το Άνοιξε Πέτρα της Μαρινέλλας; μία κλασική ατάκα του Γκουσγκούνη; την μουσική από το "Μία Φορά Κ Έναν Καιρό Ήταν ο Άθρωπας" ή το "Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας";

το πρόβατο σου έχει την λύση!

κλικάρεις http://www.dirpy.com/

βάζεις το youtube link του video που έχει τον ήχο που ψάχνεις. κ με μερικές απλές κινήσεις σε 120 δευτερόλεπτα έχεις φτιάξει τον ήχο σε αρχείο mp3.

κ μετά, το αρχείο αυτό το στέλνεις στο κινητό σου. and the rest is history.

Μην κολλήσεις τώρα εσύ ότι μόνο μουσική μπορείς να κάνεις ήχο. Μπορείς να κάνεις mp3 ότι σκεφτείς: ήχο από κλανιές, τον Παπανδρέου να τραγουδάει Celine Dion από τον Τιτανικό, την Τζούλια να βογκάει, έναν εκφωνητή που ουρλιάζει γκοοοοοοοολ. Η ουσία είναι ότι κάθε ήχος που βρίσκεται πάνω σε video μπορεί να γίνει ήχος στο κινητό σου! όσομ!

μήπως πρέπει να παίρνεις τα τρελά ρησπέκτια; Μήπως σε έφτιαξα; Μήπως μου χρωστάς ακόμα μία χάρη; μήπως μου δίνεις τρελό κουπόνι για σεξάκι ΤΩΡΑ ως ένα μικρό ευχαριστώ; για να σε δω, για να σε δω!

πάρε κ ένα μπλαστ φρομ δη παστ που γίνεται τέλειο message alert tone:

παλιά που δεν υπήρχε το Poke σαν έννοια διαδικτυακή

Οκ, οκ εσύ αγαπημένε αναγνώστη μπορεί να μην έχεις ποτέ στην ζωή σου γράψει γράμμα με τα σέα τα μέα κ τα όλα του, κ να έχεις να πιάσεις μολύβι ή στυλό στο χέρι 9738362637183819374565656829919013040558757666 χρόνια, αλλλλλλλλλλά.....

....αλλά υπήρχε μία εποχή που τα γράμματα ήταν ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας με κάποιον που ήταν μακρυά. ούτε τηλέφωνα, ούτε facebook, ούτε blogs ούτε τίποτα. Για να μπορέσεις να στείλεις ένα σήμα ζωής σε κάποιον που ήταν μακρυά, έπρεπε να γράψεις γράμμα.... ήθελες να κάνεις poke; γράμμα; ήθελες να στείλεις link να δει κάποιος ένα video στο youtube; γράμμα!!! ήθελες να αφήσεις σχόλιο σε κάτι που έκανε στην πλατεία του χωριού; γράμμα!

Κ μακάρι να μπορούσα να σε διαβεβαιώσω για το αντίθετο, αλλά αν κάποιος αποφασίσει να κατεβάσει το μεγάλο συμπαντικό διακόπτη του ηλεκτρικού, κ βρεθούμε χωρίς ρεύμα, τα γράμματα θα κάνουν απίστευτα δυναμικό κωμ μπακ.

Ας είναι, ας μην εικοτολογώ. Αλλού θέλω να το πάω το πράγμα.

Την εποχή λοιπόν που τα γράμματα ήταν άρχοντες του διαγαλαξακού σύμπαντος, υπήρχε η συνήθεια οι άνθρωποι να τα διαμορφώνουν με πολλούς κ διάφορους τρόπους. 'Ενας από αυτούς ήταν να φτιάχνουν ειδικά επιστολόχαρτα με τα στοιχεία τους!

τέλειο; ναι, τέλειο!

Πως θα σου φαινόταν λοιπόν sexy viewer αν ερχόταν κάποιος κ σου έλεγε ότι μπορεί να σου δείξει μερικά από τα επιστολόχαρτα διασήμων σελέμπρητης; (όχι ότι υπάρχουν κ άσημα σελέμπρητης αλλά όμως, δεν μπορείς παρά να το παραδειχτείς ότι η φράση "διάσημο σελέμπρητη" ακούγεται πολύ κουλ, όχι;)

φύγαμεεεεεε!

επιστολόχαρτο Albert Einstein. Απλό λιτό απέρριτο - μοίρα του είναι να γραφτεί πάνω στο κορμί του μία εξήγηση της θεωρίας της σχετικότητας, πως να μην έχει τόσο αυστηρό ύφος;

επιστολόχαρτο Evita Peron! Ομαγκόντ!!! Η μακαρίτισσα το αγαπούσε το στολίδι κ το κεντητό κ την δαντέλα....

Να κ ο γκουρού του science fiction ο Isaac Asimov. Πολύ χαιτρόνικ σούπερ ιντεργκαλάκτικ η γραφή του ονόματος του, σαν ένα διαστημόπλοιο που ταξιδεύει σε ένα άσπρο σύμπαν! μου αρέσει πολύ!

να κ το επιστολόχαρτο της Marvel της εταιρίας των κόμιξ. Γαμάτο; ναι, γαμάτο! μλκ έχει τέλειο σπάηντερμαν απάνω, γιου γκο μπόη!!!!

μπα μπα μπα.... να κ το επιστολόχαρτο της Μετζένας - πως το έπαθε κ δεν έβαλε καμία μωβ γκέτα σαν λιτό διακοσμητικό στοιχείο; άγιο είχαμε! φιου φιου φιου φιου.

Να κ η Pixar! Ωραίο μεν, αλλά η Marvel της παίρνει τα σώβρακα! Λυπάμαι Pixar, o παλιός είναι πιο μάγκας! Λυπάμαι πολύ.

Αν αναρωτιέσαι τι είδος επιστολόχαρτου θα είχε ο Roy Lichtenstein ο πιο ποπ από τους ποπ ζωγράφους, η απάντηση είναι..... ΠΟΠ! ιδιαίτερο, αν μη τι άλλο, να δες!

Κ εδώ είναι το επιστολόχαρτο του Rubik, του κυρίου που έφτιαξε αυτόν τον κύβο που σου έχει κάνει τα νεύρα πουρέ διότι ακόμα δεν έχεις καταφέρει να λύσεις! Ντάξ, δεν τρελαίνομαι...

Κ περνάμε σε ένα επιστολόχαρτο ιέρεια του καλού γούστου, του μινιμαλισμού, της υπαινικτικής κ λεπτεπίλεπτης υπονόησης (... ... ... ...). Το επιστολόχαρτο της Εκκλησίας της Σαϊεντολογίας της Κεηληφόρνια. Πάρε βαθιά ανάσα κ άρχισε να γελάς χαχααχαχαααχαΧΑΑΑΧΑΧΑΑΑΧΑΑΑΧΑΧΑΑΑΑΧΑαχαααα

Να το επιστολόχαρτο του κυρίου που σχεδίασε το Σνούπη, τον Τσάρλι Μπράουν κ τα άλλα παιδιά! με ένα στόμα μία φωνή: ΟΣΟΜ!!!! ΘΕΛΩ ΘΕΛΩ ΘΕΛΩ ΘΕΛΩ ΘΕΛΩ ΘΕΛΩ κ εγώ.

Νόμιζες ότι το star wars δεν θα έχει επιστολόχαρτο; Μέγα Σφάλμα! Μέγα. (ψιλοχάλια μου φαίνεται, αλλά έχει μία βινταζίλας που μου κάνει λίγο κλικ - λίγο όμως)

Να κ ο Steven Spielberg - πάνω σε ένα επιστολόχαρτο σαν κ αυτό γράφτηκε η κεντρική ιδέα του Ε.Τ. : "Εξωγήινο αγόρι με πρησμένο φωτεινό δάχτυλο κλέβει το ποδηλατάκι της Drew Barrymore κ μαθαίνει να κάνει ορθοπεταλιές"

Ο Tennesse Williams, ο πιο υπερεκτιμημένος θεατρικός συγγραφέας όλων των εποχών είχε κ αυτός επιστολόχαρτο. Σόρη Τένεσυ, αλλά, το επιστολόχαρτό σου είναι λεημ κ μέτριο σαν τα θεατρικά σου. :-((

κ να κ ο Sir Winston Churchill το επιστολόχαρτο είναι από την εποχή που ήταν πρωθυπουργός στη Βρεττανία εξ ου κ το το 10 Downing Street. Καλό, όχι;

εδώ είναι το επιστολόχαρτο της εταιρίας που ήταν κάτι για το Star Trek... beam me up Scotty!!

κ προτελευταίο (σκάσε, τελειώνουμε) το επιστολόχαρτο της Disney, παλιά, από την εποχή που ακόμα η Χιονάτη κ οι & Νάνοί ήταν μόνο παραμύθι κ δεν είχε γυριστεί κ τσόντα με τέτοιο τίτλο! Παραμυθένιο, κ γλυκό!

Κ τέλος, το επιστολόχαρτο της Αδελφής Χίτλα - ίουκ. ρε παιδί μου, όταν ο άθρωπας έχει μικρό πουλί, φαίνεται μέχρι κ στο επιστολόχαρτό του, τι να πω πια τισκ τισκ τισκ

Ωραία δεν ήταν sexy viewer? να σου πω, ποιο σου άρεσε περισσότερο; εγώ ψηφίζω... ερμ ερμ ερμ σκεψ σκεψ εντατίκ, Asimov, Snoopy, κ εννοείται Σαϊεντολογία (διότι αγαπώ μίνιμαλ χιχιχιχι - μη σου πω θα το κάνω κ της Υενεδ, της ΕΡΤ, πως λέγεται τέλος πάντων)

κ αν αναρωτιέσαι που τα βρήκα όλα αυτά.... εδώ http://www.letterheady.com/ έχει πολλά ακόμα, enjoy!

Ανεκπλήρωτο φλερτ μέσω ενός βιβλίου

Βρισκόσουν στον προαστιακό με κατεύθυνση την Αθήνα, στο συρμό που πέρασε από τον σταθμό της Παλλήνης στις 19 κ 25.

Φορούσες σκούρα ρούχα, απλά. Είχες μούσι κ μαλλιά κάπως παλιομοδίτικα. Πρέπει να ήσουν στην ηλικία μου.

Με πρόσεξες κ εσύ όπως σε πρόσεξα κ εγώ. Όταν σηκώθηκα από την θέση μου για να κατέβω στον σταθμό Δουκίσης Πλακεντίας με κοιτούσες περισσότερη ώρα από όσο κρατά ένα απλό "έπεσε το βλέμμα μου πάνω σε κάποιον που σηκώθηκε για να κατέβει".

[Άραγε, γιατί; Δεν κρατιέμαι να μην αναρωτηθώ... Ίσως επειδή έδειχνα λίγο ταλαιπωρημένος - κ ήμουν. Ίσως επειδή δεν συνηθίζεται να βλέπεις ανθρώπους με σακούλες super market στον προαστιακό. Πάντως, νομίζω κ ελπίζω πως διέκρινα μία μικρή ...αρέσκεια στο βλέμμα σου. ...ίσως όμως να είναι κ ευσεβής πόθος, το ομολογώ, :-)]

Κρατούσες του Έγκλημα κ Τιμωρία του Ντοσογιέφσκη, στα Αγγλικά, εκδόσεις Penguin. Ο χοντρός τόμος ήταν κάπως φθαρμένος, φαίνεται το διαβάζεις μέρες τώρα - δεν μου κάνει εντύπωση: το βιβλίο στα αγγλικά είναι πολλές εκατοντάδες σελίδες. Στο πίσω μέρος του τόμου υπήρχε το αυτοκόλητο με την τιμή, αυτό που βάζει ο Παπασωτηρίου στα βιβλία του.

Θέλω να σου πω δύο πράγματα.

Το πρώτο είναι ότι είναι κρίμα να ταλαιπωριέσαι διαβάζοντας το "Έγκλημα κ Τιμωρία" στα Αγγλικά. Οι μεταφράσεις του Ντοστογιέφσκι στα Ελληνικά είναι ο καλλίτερος τρόπος να διαβάσεις οποιοδήποτε έργο του σε κάποια άλλη γλώσσα εκτός από τη Ρώσικη. Αυτό το λένε κ οι ίδιοι οι Ρώσοι, αλλά κ πολλοί μελετητές του έργου του από άλλες χώρες. Μόνο η ελληνική γλώσσα πλησιάσει να δώσει λίγο έστω από αυτό που έγραψε στα Ρώσικα ο Φιόντορ.

Το δεύτερο που θέλω να σου πω είναι ότι η ομορφιά σου όρμηξε μέσα μου σαν ένα παρηγορητικό τραγούδι από μία αγαπημένη φωνή που έχει σωπάσει κ πεθύμησες να ακούσεις.

Κ είναι ακόμα εκεί. :-)