Τζιτζίκια
τα
τζιτζίκια που κ σήμερα, όπως χιλιάδες χρόνια τώρα, λυσσάνε στα δέντρα
της οδού Ρηγίλλης, μου το υπενθύμισαν με τον πιο βιωμένο τρόπο: κάτω από
τις επισκέψεις των αποικιοκρατών, κάτω από την παραδομένη πολιτική τάξη
υπάρχει ένα φως, ένας λαός κ ένας τόπος που γεννούν: Κυκλαδίτικα
αγαλματίδια. Μινωϊκές θεές. Μυκηναϊκά λιοντάρια. Ομηρικά έπη. Νίκες της
Σαμοθράκης. Ηνίοχους. Μυστράδες. Άγια Όρη. Παπαδιαμάντηδες.
Χατζιδάκιδες. Φιλοσοφία. Σκέψη. Χωριά πάνω σε βράχους. Το χαμόγελό σου
όταν με κοιτάζεις.
2 comments:
Ναι όλα αυτά.. :)
Ντάξ, έγραψες :)
Post a Comment