Friday, July 19, 2013

Τζιτζίκια

τα τζιτζίκια που κ σήμερα, όπως χιλιάδες χρόνια τώρα, λυσσάνε στα δέντρα της οδού Ρηγίλλης, μου το υπενθύμισαν με τον πιο βιωμένο τρόπο: κάτω από τις επισκέψεις των αποικιοκρατών, κάτω από την παραδομένη πολιτική τάξη υπάρχει ένα φως, ένας λαός κ ένας τόπος που γεννούν: Κυκλαδίτικα αγαλματίδια. Μινωϊκές θεές. Μυκηναϊκά λιοντάρια. Ομηρικά έπη. Νίκες της Σαμοθράκης. Ηνίοχους. Μυστράδες. Άγια Όρη. Παπαδιαμάντηδες. Χατζιδάκιδες. Φιλοσοφία. Σκέψη. Χωριά πάνω σε βράχους. Το χαμόγελό σου όταν με κοιτάζεις.

2 comments:

Hfaistiwnas said...

Ναι όλα αυτά.. :)

Unknown said...

Ντάξ, έγραψες :)