Αγάπες μου Χριστουγεννιάτικες

Αυτό ήταν! Η τελευταία μου μέρα στην δουλειά πριν από τις διακοπές των Χριστουγέννων έφτασε στο τέλος της. Σε καμία ωρίτσα θα μαζέψω τα πραγματάκια μου που είναι για να μεταφέρω στο σπίτι και θα πάρω τον δρόμο.

Αύριο φεύγω για 5 μέρες εκδρομή με το ρεμαλορέμαλο. Τον έχω επιθυμήσει πολύ γιατί με τα τρεξίματά του και με τα βαριά προγράμματα μου τους τελευταίους μήνες βλεπόμαστε πολύ λιγότερο από όσο θα ήθελα. Αλλά ελπίζω στην εκδρομή να αναπληρώσω το χαμένο χρόνο - αν υποθέσουμε ότι αναπληρώνεται ο χαμένος χρόνος.

Λοιπόν... δεν ξέρω πότε θα τα ξαναπούμε. Θα προσπαθήσω να κάνω αγρανάπαυση για λίγο καιρό. Όπως και να έχει, θέλω να σου ευχηθώ αγαπημένε sexy εστέτ καλλιεργημένε αναγνώστη του www.provato.gr, από τα βάθη της καρδιάς μου, να περάσεις υπέροχα αυτά τα Χριστούγγενα μαζί με αγάπες μεγάλες και μικρές. Το 2007 να σε βρει με ένα πρόβλημα λιγότερο και πολλές χαρές περισσότερες. Να είσαι υγιής, γερός, δυνατός και κεφάτος. Να γελάς να γελάς να γελάς.

Χρόνια πολλά αγάπη!!! Χρόνια πολλά τρυφέριε και τρυφέρια! Χρόνια πολλά!

Μπεεεε :-))

Χρόνια Πολλά Ad World of Greece

Αυτή είναι η κ/χ που βγάλαμε στα σημερινά κλαδικά εφημεριδάκια της διαφήμισης για να ευχηθούμε στην διαφημιστική αγορά χρόνια πολλά!

Μου αρέσει πάρα πάρα πάρα πολύ!!! έχει ιδέα, είναι καλόκαρδη, καθόλου ανταγωνιστική αλλά ακριβώς για αυτό το λόγο είναι γεμάτη αυτοπεποίθηση, και χτυπάει διάνα στο μυαλό αλλά και την καρδιά του κοινού στόχος, των διαφημισταράδων της Ελλάδας.

Ελπίζω να σου αρέσει κι εσένα! μπεεεεεε; τι λες; (Κάνε κλικ στην εικόνα - για να διαβάσεις τις σημειώσεις που υπάρχουν πάνω στην σελίδα...)

Μία απροσδόκητη συνάντηση

Εχτές μου συνέβη το πιο amazing.

Ήταν περίπου 10 η ώρα το βράδυ όταν πήρα βαριά το δρόμο να κινήσω προς το σπίτι από το γραφείο. Επειδή δεν ήμουν και στα καλύτερά μου, είπα να περάσω από ένα γνωστό μέρος όπου κάποιος μπορεί να βρει ανώνυμο sex να ξεδώσω λίγο βρε αδελφέ κι εγώ, άντρας είμαι στο κάτω κάτω.

Πήγα λοιπόν στο Πάρκο του Αρχαιολογικού Μουσείου. Να μην στα πολυλογώ και σε κουράζω με περιττές τεχνικές λεπτομέρειες βρήκα κάποιον πρόθυμο να μου πάρει μία πίπα – λογικό, τα Χριστούγγενα οι άνθρωποι μπαίνουν σε super mood να δίνουν. Φυσικά τέτοιες ευκαιρίες δεν χάνονται και έτσι ξεκινήσαμε το νταραβέρι.

Κάποια στιγμή όπως ήμασταν χωμένοι στους θάμνους και κάναμε την δουλίτσα μας, ένα αυτοκίνητο που περνούσε από την Πατησίων έριξε τους προβολείς του πάνω μας. Κοιτάζω κάτω στον άνθρωπο μπροστά μου χαμηλά που μου χάριζε στιγμές ηδονής ανώνυμης και τι να δω!!!


Τον Μπόμπ τον σπογκουλάκη!!!!!!

Έμεινα ενεός!!! Δεν πίστευα τα μάτια μου!!!!

- Μπόμπ, του λέω!!! Εσύ εδώ; Εσύ τσιμπούκι;

Ο τύπος σταμάτησε το πιπίλισμα και με κοίταξε. Στο πρόσωπο του υπήρχε φοβερή θλίψη! Και νεύρα!

- όχι ρε πούστη, λέει… πουστο δγιάλα πρέπει να φτάσω για να κάνω μία ανώνυμη πίπα; Μέχρι και στην Ελλάδα με ξέρουν;

- Ρε Μπομπ λέω εγώ, πας καλά; τι εννοείς αν σε ξέρουν στην Ελλάδα; Είσαι Huge στην Ελλάδα… το κοινό σου είναι τρελά πολυάριθμο και τρελά παθιασμένο μαζί σου!!!!

- Να σου πω κάτι ρε φιλαράκι, με διακόπτει… σόρυ κιόλας αλλά μια και είπες huge σε πειράζει να συνεχίσω να ασχολούμαι με αυτό που ασχολιόμουν πρίν με αναγνωρίσεις και να συζητήσουμε αργότερα για όλα αυτά;

Δεν είχα καμία αντίρρηση. Ο Μπομπ επέστρεψε στην δουλειά του και μετά από περίπου 40 λεπτά (…όπως μπορεί να μαρτυρήσει και η sikia δεν είμαι μόνο huge έχω και τον ατελείωτο γεγονός που με κάνει καφτώ αγόρη και ακόμα πιο καφτώ εραστί…), αφού είχε ρουφήξει σαν σφουγγάρι (… … … …) τους χυμούς μου σηκώθηκε και μου λέει:

- να σου κάνω μία ερώτηση ρε παλικάρυ;
- Αμέ του λέω καθώς κούμπωνα το όχι τετράγωνο πανταλόνη μου.
- Πως με αναγνώρισες;
- Βρε Μπομπ του απαντάω, τι πως σε αναγνώρισα; έλεος δηλαδή... Από την γραβάτα σου φυσικά! Ποιος άλλος φοράει κόκκινη λαμέ κοντή γραβάτα βράδυ καθημερινής;

εκεί χωρίστηκαν οι δρόμοι μας. εκείνος μπήκε σε μία limo και εγώ σε ένα ταξί με ένα κούκλο ταξιτζή..

εν τω μεταξύ με τον πανικό μου λόγω του celebrity overdose ξεχάστηκα και δεν πήρα και αυτόγραφο!!! γαμώτη μου

Ηθικό δίδαγμα 1: ο Μπόμπ μιλά τέλεια ελληνικά.
Ηθικό δίδαγμα 2: αν θες να κάνεις μία ανώνυμη πίπα χωρίς να σε αναγνωρίσουν μην βάλεις κόκκινη λαμέ γραβάτα
Ηθικό δίδαγμα 3: η παγκόσμια φήμη δεν είναι πάντα ευλογία
Ηθικό δίδαγμα 4: ναι, είναι gay μάλλον. ο μπομπ. εγώ όχι.

Πολύ δουλειά! Ωραία δουλειά!

τρελαθήκαμε και το γλεντάμε! κοίτα τι ωραίες καταχωρήσεις αυτοδιαφήμισης βγάζουμε στον αέρα ως Ad Store!!!

Ε ρε γλέντια. Είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα!!! ΓΟΥΣΤΑΡΩ! :-))))

Η πρώτη διαφήμιση μπήκε στον ετήσιο οδηγό της icap που είναι super σοβαρή και επιχειρηματική έκδοση - τα κουτσομπολιά λένε (και σε αυτήν την περίπτωση τα κουτσομπολιά λένε αλήθεια!) ότι όταν τους την στείλαμε για να την δημοσιεύσουν μας πήραν τηλέφωνο για να μας ρωτήσουν αν "είμαστε σίγουροι" ότι θέλουμε αυτή η διαφήμιση να μπει!!! Εννοείται ότι ο αφεντικός, που έχει και τον τελευταίο λόγο δεν δίστασε στιγμή. Μην σου πω ότι το χάρηκε κιόλας που προκάλεσε μία μικρή αναταραχή - (άμα δεν ταιριάζαμε, δεν θα συμπεθεριάζαμε!!!).

Για την δεύτερη χρειάζεται μία μικρή εξήγηση για να την καταλάβεις: το USP (η παλιά ιδέα που έχει πεθάνει, δηλαδή και της οποίας το μνήμα βλέπουμε σε πρώτο πλάνο...) είναι το unique selling proposition, δηλαδή το μοναδικό στοιχείο που έχει ένα προϊόν και το οποίο το διαφοροποιεί από όλα τα υπόλοιπα. Κάποτε η διαφήμιση στηριζόταν σε αυτό, αλλά τώρα πλέον, που όλα τα προϊόντα είναι όσον αφορά στα χαρακτηριστικά τους τα ίδια, όχι όχι όχι όχι.

Ανοιχτή επιστολή στην Καίτη Γαρμπή

Καιτούλα ήθελα καιρό να σου γράψω αυτό το γράμμα.

Μαθαίνω αλλά και διαπιστώνω από την παρουσία σου τα τελευταία χρόνια στο ΜΜΕ ότι σαν να έχει αρχίσει να σε πικραίνει το γεγονός ότι δεν είσαι πια (εδώ και μερικές σαιζόν) νούμερο ένα όνομα στον χώρο του μπουζουκσίδικου.

Καιτούλα.

άκουσε να δεις γλύκα.

Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ βαρύ πράγμα να μην μπορείς πια να υπερηφανευτείς ότι όλος ο κόσμος τραγουδά με ένα στόμα μία φωνή το τελευταίο σου τραγούδι, όπως είχε γίνει με τόσα και τόσα τραγούδια σου, κάποια από τα οποία σχεδόν έχουν μείνει ψιλοκλασικά στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι.

Ναι, είναι δύσκολο να έχεις γίνει, από πρώτο πρώτο πρώτο όνομα, παρτνέρ του Αντύπα.


ναι δεν είναι και τόσο ελαφρύ να πρέπει να σηκώσεις το γεγονός ότι οι τελευταίοι σου δίσκοι πουλάνε (σε cd) ένα μικρό ποσοστό του τι πουλούσαν οι πιο μέτριοι από τους επιτυχημένους σου...

Αλλά να σου πω κάτι μωρέ Καιτούλα;

Είσαι έξυπνη γυναίκα και φαντάζομαι ότι ξέρεις περισσότερο από εμένα ότι η φωνή σου δεν είναι αυτό που θα λέγαμε φωνάρα. Επίσης γενικά δεν μπορείς να πεις ότι είσαι κάτι πραγματικά εξαιρετικό σαν γυναίκα ή σαν τραγουδίστρια. Δεν είσαι κακιά - αλλά δεν είσαι ούτε η Χαρούλα, ούτε η Lisa Minelli.

Και όμως, παρόλα αυτά τα κατάφερες να είσαι για σχεδόν μία δεκαετία η πιο διάσημη ελληνίδα τραγουδίστρια. και όχι μόνο αυτό, αλλά μερικά τραγούδια σου έχουν γράψει για πάντα στις καρδιές μας (το "θα μελαγχολήσω" ας πούμε ή το "χαμένα")... άρα και εσύ έχεις γράψει για πάντα στις καρδιές μας.

Δεν νομίζεις λοιπόν ότι θα έπρεπε, με δεδομένο το ταλέντο και τις ικανοτητές σου, να είσαι σούπερ εξαιρετικά ευγνώμων που το 15λεπτο διασημότητας που σου αναλογεί έφτασε να διαρκέσει σχεδόν μία ολόκληρη βδομάδα;

Σόρυ αλλά όπως το βλέπω εγώ, θα ένοιωθα σούπερ ευλογημένος από τον Θεό αν είχα με την μετριότητα που με διακρίνει έστω και την μισή από την επιτυχία σου...

Τι θα έλεγες λοιπόν γλύκα μου Καιτούλα να το έβλεπες και εσύ λίγο έτσι. Μην κολάς στην "σχετική αποτυχία" που έχεις τώρα. Κόλλα στην συγκλονιστική επιτυχία που είχες για τόσο πολύ χρονικό διάστημα και κάνε το σταυρό σου.

Όπως θα έλεγε και η Λώρα μου, "μην σκέφτεσαι συνεχώς το που θέλεις να πας... σκέψου το από που έρχεσαι και πες δόξα τω Θεώ!".

Ναι, γλυκιά μου; για να μην μου πικραίνεσαι το λέω.

(αςταδγιάλα με πιάσαν τα ζουμιά ρε πούστη πάλι... κλαψ λυγμ σομπ σομπ σνιφ σνιφ ρε πούστη μου... και είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην κλάψω...)

Μεγάλη διαφορά

Το ξέρεις ότι το έχω μελετήσει το θέμα διεξοδικά.

Σήμερα (για την ακρίβεια εχτές το βράδυ που παρατηρούσα κάτι straight και gay κώλους στα αποδύτηρια στο γυμναστήριο) έπαθα το epiphany με το οποίο τόσα χρόνια, τόσα ξενύχτια, τόσα ιδρωκοπήματα, τόσες έρευνες, τόσα πειράματα, τόσο πάθος, τόση προσπάθεια έφτασαν επιτέλους στο τέλος τους.

Το συμπέρασμα βγήκε:

Η πραγματικά μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον gay άντρα και τον straight άντρα είναι ότι

εσείς οι gay άντρες χτυπιέστε ολημερίς και οληνυχτίς στο γυμναστήριο, και κάνετε ειδική διατροφή, και δεν πίνετε για να καταφέρετε να έχετε την σούπερ τέλεια σιλουέτα...

...την οποία εσείς οι straight άντρες την έχετε anyway, παρά το γεγονός ότι σαπιοκοιλιάζεται όλη μέρα είτε σε έναν καναπέ να βλέπετε ποδόσφαιρο είτε σε ένα γραφείο μπροστά να κατεβάζετε τσόντες! Και όλα αυτά με την συνοδεία πίτσας ή (όταν είστε σε health eating διάθεση) σουβλακιού με πίτα αλλά χωρίς σαντζίκι.

αυτά - προς γνώση και συμόρφωση. Πάω για το επόμενο μεγάλο project - έρευνα.

Όχι, δεν το ζω αυτό, δεν το ζωωωωωω....

του ασχολιάστου: Πριν η Marlboro αρχίσει να χρησιμοποιεί gay άλογα για να διαφημίζει τα τσιγάρα της χρησιμοποιούσε παιδάκια ετεροφυλόφυλων ανθρώπων... τι πιο τίμιο και τέλειο από αυτό;

το νινί λέει λοιπόν στην μαμά του: "μαμά, πριν μου τις βρέξεις που έκανα την χοντράδα, δεν ανάβεις ένα τσιγαράκι να χαλαρώσουν λίγο τα μπουτάκια σου; ..γιατί, ya know, έχω την βάσιμη υποψία ότι το μελανιασμένο από τις ξυλιές ποπουδάκι δεν μου πηγαίνει καθόλου!!!"

δικό σας!!!!!

you are the one for me fatty

μου αρέσει αυτή η σειρά διαφημίσεων που προωθεί την αγορά συσκευών που δεν καταναλώνουν πολύ ενέργεια. Κάνε κλικ να διαβάσεις το μήνυμα.



και αυτή εδώ είναι ωραία. "Η παχυσαρκία είναι αυτοκτονία" λέει. cool.

Me

ξεκινάω: ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩ ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΤΕΕΛΙΟΤΗΤΑ ΜΟΥΜΟΥΜΟΥΜΟΥ ΕΓΩΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΟΠΡΟΣΩΠΟΠΡΟΣΩΠΟΠΡΟΣΩΠΟ ΧΡΟΝΙΑΣΧΡΟΝΙΑΣ SEXYSEXYSEXYSEXY ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΚΟΥΛΤΟΥΡΑΚΟΥΛΤΟΥΡΑΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΕΞΩΦΥΛΛΟΕΞΩΦΥΛΛΟ ΜΟΥΜΟΥΜΟΥΜΟΥΜΟΥ ΥΠΕΡΟΧΟΣΥΠΕΡΟΧΟΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΕΓΩΕΓΩΕΓΩΕΓΩ

...το περιοδικό time επέλεξε ως πρόσωπο της χρονιά τον βασικό παράγοντα του web2.0 τον μέσο χρήστη της τεχνολογίας που όλα τα συνδέει μεταξύ τους... δηλαδή εμένα! τον προβατάκο σου!!! δεν είναι κακή επιλογή νομίζω.

να πας στην ιστοσελίδα του time να διαβάσεις το άρθρο. είναι πολύ ενδιαφέρον.

Dream A Little Dream

Σήμερα είδα ένα υπέροχο όνειρο - σπάνια στεναχωριέμαι που τελειώνουν τα όνειρά μου αλλά σήμερα η λύπη μου όταν ξύπνησα και διαπίστωσα ότι ονειρευόμουν ήταν τεράστια.

το όνειρό μου με χαλάρωσε όσο δεν θα μπορούσε τίποτε να με χαλαρώσει αυτές τις μέρες που υπάρχει μια σχετική πίεση...

ΣΤα πρώτα πλάνα του ονείρου πέταγα πάνω από τεράστιες εκτάσεις πάγου. Ήμουν πολύ ψηλά, στο βάθος έβλεπα τον ήλιο που ξέμυτιζε από τον ορίζοντα (ήταν η ώρα του ξημερώματος...) και πέταγα πέταγα πέταγα.

Ξαφνικά κάτω βλέπω ένα τεράστιο κοπάδι από φώκιες. Άρχισα να ελλατώνω το ύψος μου και γρήγορα έφτασα στην γη. Προσγειώθηκα πάνω στο ολόλευκο χιόνι. Οι φώκιες ήρθαν προς το μέρος μου βγάζοντας υπέροχες κραυγές γεμάτες αγάπη και φιλία... Άπλωσα το χέρι και άρχισα να τις χαϊδεύω. Αυτές με τα μικρά τους κυλιόνταν στα πόδια μου, έτριβαν τα μουσούδια τους πάνω μου. Εγώ ξαφνικά βρέθηκα να κρατάω μία ελαφριά βαριοπούλα στα χέρια. Ήταν σχεδιασμένη από την Κοκοσαλάκη. Πόλυ όμορφη. Άρχισα με αυτή να χτυπάω τα κεφάλια των μωρών φώκιας. Γέμισα χαρά και ευγνωμοσύνη για την ζωή. Δεν μου πήρε πολύ ώρα για να ξεπαστρέψω ολόκληρο τον πλυθησμό των μωρών του κοπαδιού. Ήταν τέλειο συναίσθημα επιτυχίας και επιτέυγματος αυτό που ένοιωθα. Οι μαμάδες φώκιες με κοιτούσαν με λυπημένα μάτια. Γέλασα δυνατά ευτυχισμένος.

Ξαφνικά βρέθηκα πάνω από ένα κουτί με νεογέννητα κουτάβια λαμπραντόρ. Ήταν πανέμορφα κουτσαβάκια. Μου έγλυφαν τα χέρια, κουνούσαν τις μικρές ουρίτσες τους όλο χαρά... Εγώ με κινήσεις γεμάτες αγάπη και τρυφερότητα τα έβγαζα ένα ένα από το κουτί και τα έβαζα σε ένα άλλο που απ' έξω είχε την ετικέτα "παρακαλώ εδώ τοποθετείτε τα ζώα που προορίζονται για φριχτά πειράματα για να δοκιμάσουμε την τοξικότητα καλλυντικών και φαρμάκων". Τα κουτάβια γαύγιζαν όλο χαρά. Εγώ αισθανόμουν μεγάλη πληρότητα.

Ξαφνικά ήμουν στο κέντρο του Αμαζονίου. Γύρω μου ήταν όλα καμμένα και μπούρμπερη. Χαμός. Υπέροχο συνάισθημα αγαλλίασης με πλημμύρισε. Υπέροχο. Σήκωσα τα μάτια στο ουρανό και είδα τον εαυτό μου να βάζει φωτιά σε άπειρα δάση και φυσικά τοπία. Ομορφιά.

Ξαφνικά μεταφέρθηκα στην θάλασσα - ήμουν καπετάνιος του μεγαλύτερου τανκερ στην ιστορία. Ταξίδευμα με μαγική ταχύτητα σε όλες τις θάλασσες του κόσμου και τις μόλυνα με τεράστιες πανέμορφες πετρελαιοκηλίδες που με γέμιζαν αγαλλίαση. Στις ακτές των θαλλασών που λέρωνα ανεπανόρθωτα υπέροχα μισοπεθαμένα θαλασσοπούλια φιλούσαν τα χέρια μου και έκρωζαν γεμάτα ευγνωμοσύνη. Όχι μόνο θαλασσοπούλια αλλά και ψάρια και πιγκουϊνοι και διάφορα άλλα πλάσματα.

που είναι ο φρόιντ να μου εξηγήσει το όνειρο. γιατί η ζωή μας να μην έχει την ομορφιά των πιο τρελών μας ονείρων; γιατίιιι.... κλαψ λυγμ

Ωραίες ελληνικές διαφημίσεις

Δύο διαφημίσεις που πολύ ΖΗΕΛΥΩΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩ


σκατά ρε πούστη μου....
η πρώτη είναι της Upset και αφορά την Emporiki Bank (γιατί agglika re paidia? kai kala gia na eimaste anoixtoi stis diethneis agores Min χέσω...) - είναι η συνέχεια της καμπάνιας με τον κρεοπώλη:



η δεύτερη είναι της Lowe Athens για το Skip και νομίζω πήρε μεγάλο βραβείο στο προηγούμενο φεστιβάλ διαφήμισης. άξια, άξια.

Σκόρπιες σκέψεις. Για αποσυμπίεση

• Έχω σε μιάμιση ώρα ακόμα μία τεράστια παρουσίαση στον μεγαλύτερό μας πελάτη. Όπως πάντα έχω άγχος, πολύ. Σφίγγεται ο στομάχης. Έχω βάλει τα καλά μου, ξυρίστηκα, σενιαρίστηκα. Μακάρι να πάει καλά. Όχι μόνο για μένα, αλλά και για όλους τους συνεργάτες που ξεσκίστηκαν να δουλεύουν για να την ετοιμάσουν.
• Έχω πολύ σοβαρές ενδείξεις ότι θα καθαρίζει η ζωή μου και η καθημερινότητά μου από κάτι που απολάμβανα πολύ να κάνω - αλλά για να το κάνω χρειαζόταν να έχω πάρε δώσε με ανθρώπους που "λερώναν" την μέρα μου με την αγένεια, την βλαχιά και την μικροπρεπή συμπεριφορά τους. Πειράζει - αλλά δεν πειράζει κιόλας (όταν δημιουργείται ένα κενό στην ζωή σου, το κενό θα γεμίσει με κάτι πολύ πολύ όμορφο...)
• Έχω μπόλικα αναπάντητα σχόλια. Συγγνώμη, συγγνώμη μην με ξεσυνερίζεσαι αγαπημένε, εστέτ, καλλιεργημένε και sexy αναγνώστη του www.provato.gr - πήζω ο παλιοπροβατάκος σου και ξεχνιέμαι. I ll catch up I promise you.
• Έχω μία υποψία ότι ένας πολύ κοντινός μου άνθρωπος, φίλος καλός δηλαδή, μου αφήνει τα ανώνυμα σχόλια που με βρίζουν και μου προσάπτουν ότι είμαι η Μαντόνα Φλωράκη. Να σου πω κάτι; ...δεν με πειράζει - έχω καταλάβει πια ότι το Internet σε κάποιους ανθρώπους ξυπνά τον χειρότερό τους εαυτό και σε κάποιους άλλους έναν καλύτερο. πάντως στο Internet δεν βλέπεις αυτό που πραγματικά είναι ο άλλο. ..........Θα συνεχίσω να του κάνω παρέα αυτού του ανθρώπου. Ούτως η άλλως τον άνθρωπο αγαπώ όχι την Internetική του περσόνα ή αυτή την οποία βγάζει στα comments του.
• Έχω πολλά ελλατώματα. έχω όμως και μεγάλη επιθυμία να τα αποδεχτώ και να μάθω να τα χειρίζομαι. είμαι τυχερός γιατί έχω και ανθρώπους να με βοηθήσουν να το καταφέρω. Κάποιοι με βοηθάν με την θετική τους επιρροή, κάποιοι γιατί είναι τόσο απαίσιοι που γίνονται παράδειγμα προς αποφυγήν ή με μαθαίνουν ένα μεγάλο μάθημα. Και οι δύο τρόποι είναι εξίσου ευλογημένοι.
• Να αγαπάς και να προσέχεις με πράξεις αυτούς που αγαπάς και προσέχεις μέσα στην καρδιά σου. δεν υπάρχει πιο σπουδαίο πράγμα από αυτό.

Όπου Γιώργος και μάλαμα!

εδώ είναι ένα από τα καλύτερα post που έχω διαβάσει ποτέ στο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ internet. (Να φανταστείς το τύπωσα για να το διαβάσω το βράδι στο σπίτι παρέα με malt οβομαλτίνη).

Μπράβο ρε George! Δεν ξέρω αν θα πέσεις μέσα πάντως είναι εξαιρετικά διασκεδαστικό και ευχάριστο να διαβάζω τις προβλέψεις σου.

Μπεεεε

Πανικός στην Βοστώνη!!!!!

Μετά την Σ Υ Γ Κ Λ Ο Ν Ι Σ Τ Ι Κ Η επιτυχία των Take That που δέκα χρόνια μετά το τελευταίο τους single έκαναν διπλό νούμερο ένα στην Μεγάλη Βρετανία...

...έπεσε τρελός πανικός στην Βοστώνη, την πατρίδα των New Kids On The Block, οι οποίοι επανασυνδέονται και βγάζουν νέο cd. Του album θα προηγηθεί cd single το video clip του οποίου γυρίστηκε αυτό το Σαββατοκύριακο στο Μάρθας Βάινγιαρντ. Σκηνοθέτης ήταν ο μοναδικός Banksy. φυσικά το πρόβατο ήταν εκεί και σας παρουσιάζει αποκλειστική φωτογραφία από το set:



κατέβα...







...κατέβα....





...κατέβα....





...κατέβα....




σχεδόν το έχεις....















κοίτα, τα παιδιά έχουν μεγαλώσει λίγο.... αλλά thank you for the music boys!!! the best is yet to come!

Κάποιος γιορτάζει

σήμερα ο Πολύβιος έχει και γενέθλια και γιορτή και επέτειο που αγόρασε την πρώτη του κασέτα Bananarama αλλα και επέτειο που έγινε μέλος του συλλόγου "σακάκι με βάτες for ever".
να περάσετε να ευχηθείτε, εντάξει; Σας βάζω και μία φωτογραφία για να διαλέξετε μπαλόνι πριν πάτε στο πάρτυ! (έχω γράψει και ΦΟ ΒΕ ΡΟ ποίημα για να ευχηθώ, you simply can't can't can't miss it, I am telling you...)

Cool

Η Wieden + Kennedy London η διαφημιστική εταιρία που κάνει τις απίστευτες διαφημίσεις για την Honda ετοιμάζεται για το επόμενο χτύπημά της.

Την Παρασκευή που μας έρχεται πρόκειται να βγει στην Μεγάλη Βρετανία η καινούργια διαφήμιση τους για την γιαπωνέζικη εταιρία αυτοκινήτων.

Προκειμένου να δημιουργήσουν hype και να τραβήξουν την προσοχή των Media αλλά και της internet κοινότητας, μέχρι την ημέρα που η διαφήμιση θα βγει στον αέρα θα ανεβάσουν στο YouTube και στο site της Honda 5 μικρά video τα οποία "παρουσιάζουν" τον πρωταγωνιστή της διαφήμισης, τον (αρκετά) γνωστό Asimo (...όχι τον Νικόλα, παλιοκουλτουρίτσα, το robot!).

Μερικές μεγάλες εφημερίδες έχουν αρχίσει και μιλάνε για τα video ένα από τα οποία μπορείς να δεις εδώ (το πρώτο από τα πέντε - πρόσεξε τι λέει ο τύπος...)

Ο αγαπημένος σου προβατάκος εξασφάλισε για σένα αγαπημένο making of της διαφήμισης. Πέντε μέρες πριν βγει στον αέρα στην Αγγλία!!!!:

respect to me man! respect. τι σταδγιάλα ή έχουμε κονέξια ή δεν έχουμε! μπεεε

Επίσης έχω να καταγγείλω ότι...

Οι Νίκοι, τελικά, είναι πολύ μεγάλοι μαλάκες, δειγματοληπτικά μιλώντας....

Από τους 10, περίπου, που τους έστειλα τις ευχές μου στις 6 του μήνα, έχουν αξιώθεί να απαντήσουν μόνο 0ι 3!!!!

μόνο οι 3! οι άλλοι ούτε φωνή ούτε ακρόαση!!

και μιλάμε για 5 μέρες πριν - και έχει μεσολαβήσει και Σαββατοκύριακο!


το λέω για να μην μου πει κανένας ότι "μούμπλε μούμπλε και ρυθμοί που μούμπλε έντονοι και τρέχουμε μούμπλε και σόρυ μούμπλε ρε γαμώτη μούμπλε μούμπλε σκόπευα αλλά μούμπλε μούμπλέ!!!"

είχανε όλο το χρόνο να απαντήσουν!!

are they fatμαλάκες or what?????????

ΕΝΑ ΑΡΧΙΔΙ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!!! malakistiria!

ή θα γίνουμε κράτος, ή δεν θα γίνουμε!!!

...και δεν μπορώ να καταλάβω η πολιτεία που είναι σε όλο αυτό!!!!

και τι κάνει!

(καλά λένε μόνο για τους Γιώργηδες "όπου Γιώργος και μάλαμα" και μόνο για τους Γιάννηδες "σπίτι χωρίς Γιάννη, προκοπή δεν κάνει". Έχεις ακούσει εσύ να λένε κάτι παρόμοιο για Νίκο; ΟΧΙ!!!!! ΒΕΒΑΙΑ!!! ε, να γιατί!!!!)

Η εκδίκηση της γριάς Αγγλίδας

Αυτό είναι από τα άγραφα...

οι Pet Shop Boys είναι υποψήφιοι για δύο βραβεία Grammy!!!!!!

Στις κατηγορίες best dance recording (για το I 'm with Stupid - το χειρότερο τραγούδι του τελευταίου τους album Fundamental - που ανεπιβεβαίωτες αλλά καλά πληροφορημένες κουτσομπόλες λένε ότι αναφέρεται στον αγαπημένο σου Προβατάκο) και best electronic dance album (όπου συναγωνίζονται μεταξύ άλλων και με την θεία τους από το Σικάγο, την Madonna...).

Μετά από αυτό το μόνο που μένει είναι να δω την Βούλα Πάλλα υποψήφια στα βραβεία Αρίων για να πω ότι τα έχω πια δει όλα... και την Ελπίδα τιμώμενο πρόσωπο στα βραβεία του Διφώνου.

Με την νίκη παιδιά, με την νίκη! και το βράδυ της τελετής μην στηθείτε απότομα μπροστά στο telly και μου πάθετε καμία καρδιακή προσβολή.

εδώ το Link για να μην λες

ΑΑΑ! Και μην ξεχαστείς και δεν περάσεις Καλή βδομάδα έτσι;

Τω γκαμήσαμαι κε πσόφοισαι

η νέα ταινία της Nova (πουτ δε κοτ ντάουν...)


not really funny... not really funny!

This is not a love story

Θυμάμαι τον εαυτό μου ξαπλωμένο στο κρεβάτι μου τις στιγμές αμέσως μετά που έφευγε. Οι πιο ατέλειωτες στιγμές της ζωής μου ήταν αυτές. Πάνω στο σώμα μου υπήρχαν ίχνη του - και μου άρεσε να σκέφτομαι τα δικά μου ίχνη που υπήρχαν πάνω στο δικό του.

Γινόμουν τεράστιος πάνω στο κρεβάτι, φούσκωνα και φούσκωνα και φούσκωνα μέχρι που δεν υπήρχε τίποτε άλλο στο μυαλό μου παρά μόνο εγώ και η χαρά μου που είχα κάνει έρωτα μαζί του άλλη μία φορά. Ποτέ άλλοτε δεν ένοιωσα τόσο γεμάτος...

…πώς να πεις απλά μία ιστορία που είναι τόσο βαριά;

Ας προσπαθήσω.

Γνωριστήκαμε ένα χειμωνιάτικο απόγευμα στο Πάρκο του Ευαγγελισμού. Καθόμουν σε ένα παγκάκι και «βασανιζόμουν» από μία κρίση κατάθλιψης. Δεν μπορούσα, πάλι, να «σηκώσω» τον εαυτό μου… χωρίς αφορμή συγκεκριμένη, απλά γιατί ακόμα δεν είχα αποφασίσει να ασχοληθώ με τις ψυχικές μου γρίπες και να τις φροντίσω.

Ήρθε και έκατσε δίπλα μου. Με εκνεύρισε, γιατί, για να βάλει ένα σακ βουαγιάζ που κρατούσε πάνω στο παγκάκι, κόλλησε πάνω μου. Δεν κατάλαβα γιατί το κωλοσακ βουαγιάζ του δεν μπορούσε να το βάλει κάτω και έπρεπε να με στριμώξει…

Τον κοίταξα τσαντισμένος. Φαινόταν κουρασμένος πολύ. Αποφάσισα να του την χαρίσω και να μην του πω καμία ξυνίλα.

Δεν θυμάμαι σχεδόν καθόλου πως πιάσαμε κουβέντα και τι είπαμε. Πάντως πολύ γρήγορα βρεθήκαμε στο σπίτι μου. Στην διαδρομή αναθάρρησα γιατί όταν τον είδα σε φως ήταν πολύ πιο όμορφος από όσο άφηνε η σκοτεινιά του πάρκου του Ευαγγελισμού να φανεί.

Στο σπίτι μου κάτσαμε στο σαλόνι, εγώ στον ένα καναπέ και εκείνος στον άλλον, και μιλάγαμε. Περιττή κουβέντα, χωρίς νόημα και ουσία, από αμηχανία. Παρόλα αυτά μπόρεσα να βγάλω τα συμπεράσματά μου.

Δεν ξέρω πότε ακριβώς άρχισε να διαφαίνεται ερωτισμός ανάμεσά μας . Όταν σηκώθηκα από τον καναπέ μου και πήγα και έκατσα δίπλα του, αισθάνθηκα το σώμα του να «σφίγγει» από φόβο. Δεν κώλωσα καθόλου. Έσκυψα και τον φίλησα. Στην αρχή στην άκρη του στόματος. Μετά πιο μέσα προς το κέντρο των χειλιών. Μετά στο κέντρο τους. Έβγαλα την γλώσσα μου και προσπάθησα να ανοίξω τα χείλια του. Είχε ωραία χείλια, είχα τεράστια μοναξιά και το φιλί μας με συγκλόνισε…

Πήγαμε στην κρεβατοκάμαρα… ήταν άβουλος και σχεδόν κρεμόταν σαν τσουβάλι. Τότε δεν καταλάβαινα τι συμβαίνει. Αργότερα εξηγήθηκαν όλα.

Ο Γιώργος ζούσε σε μία επαρχιακή πόλη. Στα 40 του περίπου έπαθε καρκίνο και επειδή εκεί που ζούσε δεν υπήρχε αντικαρκινικό νοσοκομείο, ερχόταν στην Αθήνα για να κάνει τις χημειοθεραπείες του, στον Ευαγγελισμό. Στα ταξίδια του ψαχνόταν να γνωρίζει άλλους άντρες, που δεν τολμούσε να γνωρίσει στην πόλη του, για να κάνει μαζί τους "έρωτα". Θα ήταν η πρώτη του εμπειρία. Είχε κάνει αρκετές απόπειρες, μάλλον αποτυχημένες από ότι κατάλαβα από τα συμφραζόμενα, και ο πρώτος που του έκατσε ήμουν εγώ.

Τον είχα γνωρίσει λοιπόν μία τέτοια μέρα, μία μέρα χημειοθεραπείας. Μόλις είχε κάνει τον ορό και ήταν καθ’ οδόν προς την στάση μετρό του Ευαγγελισμού για να πάει στο σταθμό Λαρίσης να πάρει το τρένο για την πόλη του. Κουράστηκε και κάθησε σε ένα παγκάκι για να ξεκουραστεί… το παγκάκι που καθόμουν κι εγώ.

Για να μην τα πολυλογώ, βρισκόμαστασν κάθε φορά που κατέβαινε στην Αθήνα για τις χημειοθεραπείες του. Μία φορά την βδομάδα, για 18 βδομάδες. Περνάγαμε λίγες ώρες μαζί και παρά το γεγονός ότι τον παρακαλούσα με τον τρόπο μου να μείνει (μη λέγοντας του κουβέντα, δηλαδή, για το πόσο τον είχα ανάγκη…) δεν περνούσε στιγμή στο σπίτι μου παραπάνω από όσο χρειαζόταν για να κάνουμε ότι κάναμε.

Μία μέρα προς το τέλος των χημειοθεραπειών του, νομίζω ακόμα 2 ή 3 του απέμεναν, συνέβη το εξής: ήμασταν γυμνοί στο κρεβάτι και φιλιόμασταν. Είχαμε να συναντηθούμε περίπου δύο βδομάδες γιατί είχε μεσολαβήσει αργία και κάναμε σαν τρελοί. Ξαφνικά διαπίστωσα ότι δεν του είχε σηκωθεί.

Πήγα να ανησυχήσω, να το πάρω προσωπικά… μάλλον φάνηκε. Φοβάμαι ακόμα ότι διέκρινε στο βλέμμα μου κάτι το υποτιμητικό. Δεν ξέρω πως το άφησα να μου ξεφύγει. Εκείνος κοκκίνισε πολύ και μου είπε «είναι μάλλον από την χημειοθεραπεία, μην ανησυχείς… μου το είπε και ο γιατρός ότι μπορεί να συμβεί». Γέλασε με αμηχανία και συνέχισε «Μην σταματάμε… το νιώθω αυτό που κάνουμε, απλά δεν φαίνεται». Δεν είχα λόγο να μην τον πιστέψω.

Δεν ξαναβρεθήκαμε ποτέ. Δεν ξέρω γιατί. Μπορεί να έπαθε ανασφάλεια που τον υποτίμησα που δεν του σηκώθηκε. Μπορεί να με βαρέθηκε. Μπορεί πάλι να πέθανε. Δεν ξέρω… και μάλλον δεν θα μάθω ποτέ. Δεν έχω τρόπο επικοινωνίας μαζί του. Μόνο εκείνος είχε.

Ήμασταν δύο άνθρωποι που μας ένωσε η αρρώστια. Η κατάθλιψη μου και ο καρκίνος του. Σκεφτόμουν τότε διάφορα χαζά και υπεραπλουστευτικά – ότι αν δεν καταπίεζε τον εαυτό του ζώντας μία συμβατική ζωή παρά το ότι ήταν ομοφυλόφιλος μπορεί να μην πάθαινε καρκίνο. Μετά θυμόμουν ότι εγώ που ζούσα την ζωή μου σαν «ελεύθερος ομοφυλόφιλος» είχα μία καταθλιψάρα τόσο επικίνδυνη για την ζωή μου όσο ήταν ο καρκίνος του για την δική του και κρατιόμουν…

Πως τα θυμήθηκα σήμερα όλα αυτά. Ούτε που ξέρω… καμία φορά η θλίψη έχει το αυτεξούσιο.
...αυτή την φράση του δεν θα την ξεχάσω ποτέ: "το νιώθω αυτό που κάνουμε... απλά δεν φαίνεται..." αισθάνομαι ότι κάπου εκεί μέσα περιέχει μία μεγάλη οδηγία ζωής. Ίσως κάποτε να την αποκωδικοποιήσω.

αφιερωμένο σε έναν blogger που ήξερα ελάχιστα αλλά συμπαθούσα πολύ πολύ και έμαθα ότι συγχωρέθηκε... τον konfet

Αλλιώς το είχα φανταστεί

...και αλλιώς το πράγμα μου προκύπτει.

Ποιος να το περίμενε... όπως και να έχει, κάνε ένα κλικ εδώ.

είμαι πολύ χαρούμενος. πάντα τέτοια για όλους μας.

Στην Αγγλία

μία νέα κοπέλα περίπου 17 χρονών αποφάσισε να αρνηθεί την θεραπεία που της έκαναν για την λευχαιμία ώστε να μπορέσει να χαρεί όση ζωή της έχει απομείνει.

Η απόφασή της είναι αποτέλεσμα της παρατήρησής της ότι από τον Σεπτέμβρη που έκανε τον πρώτο κύκλο χημειοθεραπείας η κατάστασή της ήταν χάλια - έκανε εμετούς, πονούσε, δεν μπορούσε να σταθεί, υπέφερε.

Οι γονείς της, αν και δεν ξέρουν τι θα φέρει η παύση της αγωγής, στηρίζουν την κόρη τους στην απόφασή της... ποιος ξέρει σε τι κατάσταση θα την είδαν από τότε που άρχισε να παίρνει chemo.

Τελικά, πόσο ισχύει αυτό που λένε ότι καμία φορά το φάρμακο είναι χειρότερο από την αρρώστια που "υποτίθεται" ότι γιατρεύει; φαντάζομαι ότι απάντηση δεν υπάρχει στάνταρ - για κάποιες αρρώστιες θα είναι έτσι, για κάποιες άλλες θα είναι γιουβέτσι...

όπως και να έχει η ζωή δεν παύει ποτέ να με εκπλήσσει. .

..17 χρονών και να μπορείς να τσαμπουκαλεύεσαι έτσι... ελπίζω να συνέλθει - όχι από το τσαμπουκάλεμα, από την αρρώστια της.

Ωδή στο μαλάκα

μέχρι σήμερα είχα στα Links μου έναν ανόητο τύπο με το ψευδώνυμο gay super hero.

Αυτός, τυπικό παράδειγμα μίας γενιάς ανθρώπων που οι ιδέες τους περί δημοκρατίας και ισότητας πηγάζουν από τα κλισέ που επαναλαμβάνονται σαν μάντρα στις εκπομπές της Άννας Δρούζα,

είχε ένα blog στο οποίο θεωρούσε ότι προάσπιζε τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων.
Εξ ου λοιπόν και του είχε δώσει τον σεμνό και ταπεινό τίτλο gay rights in greece.


Φυσικά δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό του ότι ο αγώνας για την ελευθερία, την ισότητα, την αποδοχή και όλα αυτά που μετράνε στην ζωή δεν γίνεται με μεταφράσεις τις οποίες κάνεις ΑΝΩΝΥΜΑ

αλλά με το να ζεις την ζωή σου ελεύθερα και επώνυμα, δίνοντας έτσι το παράδειγμα και διαμορφώνοντας όσο μπορείς τον κόσμο (έστω και αν είναι μόνο ο "μικρόκόσμος" σου...).

Επιπλέον, ζούσε, ακόμα, με την εικόνα ότι οι άνθρωποι που δουλεύουν στην διαφήμιση εργάζονται σε υπόγεια με βελούδινη πολυτελή επένδυση στο τοίχο, όπου σκέφτονται τρόπους να πουλήσουν καρκίνο και κατάθλιψη στον αθώο κοσμάκη, πίνοντας αίμα μωρών και λαμπραντόρ κουταβιών από πανάκριβες χρυσές κούπες...

και γελώντας διαβολικά.

Θα μου πεις, ο καθένας έχει δικαίωμα να πιστεύει ότι θέλει και θα έχεις και δίκιο!!!

έλα όμως που το μικρό (ακολουθεί μηνύσιμη λέξη, you name it) έκρινε ότι έπρεπε να διατυπώνει τις ανόητες υποκριτικές απόψεις του και στο www.provato.gr και μάλιστα με την αγένια που χαρακτηρίζει κάθε τζάμπα μάγκα...

Επειδή τώρα τελευταία ο βαθμός ανεκτικότητάς μου στον "μαλάκα γύρω μου" έχει μειωθεί σε επικύνδυνο βαθμό, σου τα γράφω όλα αυτά, αγαπημένε εστέτ, καλλιεργημένε, ουσιαστικά δημοκράτη και υπέρμαχε της ελευθερίας αναγνώστη του www.provato.gr γιατί...

γιατί καλό είναι να ξέχωρίζουμε καμία φορά την ήρα από το στάρι. και για να ξέρεις που στέκεσαι μαζί μου.

Αδικίες, αδικίες

(για να το φέρω στα του provato.gr: μπορεί να είσαι ένας απαίσιος και βαρετός blogger και παρόλα αυτά να λένε όλοι τι τέλειο που είναι το blog σου, αλλά κάνε το λάθος να πηδηχτείς με έναν άλλο blogger και θα είσαι στιγματισμένος ως ο blogger που πήδηξε τον άλλο blogger...)

Δώρο της φύσης

Καταρχήν να ξεκινήσουμε με το επιστημονικό δεδομένο: Η αυτοϊκανοποίηση (αυνανισμός ή μαλακία κατά το κοινώς λεγόμενο) είναι απαραίτητη διαδικασία για την διατήρηση της σεξουαλικής υγείας κάθε άντρα! Αυτό είναι φακτ! έρευνες στην Αμερική το έχουν χιλιοαποδείξει!

Και τώρα δέχομαι συγχαρητήρια!

…μαθαίνω ότι χιλιάδες άνθρωποι στην Αθήνα, αναγνώστες του καλύτερου blog της ελληνικής κουλτούρας, περνάνε υπέροχες ώρες ουσιαστικού αυνανισμού και αυτοηδονής σκεφτόμενοι τον yours truly προβατάκο να κάνει τα κολύμπια του και τις προπονήσεις του.

Επειδή εμείς σαν www.provato.gr βάζουμε πάνω απ’ όλα τον αναγνώστη, ειδικά αν είναι μαλάκας και χαίρεται να την παίζει, σας ανεβάζω σήμερα μία φωτογραφία της πισίνας όπου σχεδόν 5 φορές την βδομάδα το γυμνό κορμί μου κάνει 2 χιλιόμετρα την φορά!!

Έτσι τώρα η μαλακία σου θα έχει και σκηνικό.

(οδηγίες χρήσης φωτό: Κοιτάς με προσήλωση την φωτογραφία για μερικά λεπτά. Μέσα σε έναν από τους διαδρόμους φαντάζεσαι ένα υπέροχο, αρρενωπό, σούπερ σέξυ άντρακλα μέχρι εκεί πάνω να κολυμπά. Οι μύες διαγράφονται στην πλάτη του καθώς κάνει τεράστιες απλωτές… το χέρι σου σιγά σιγά πλησιάζει προς το παντελόνι. Κατεβάζεις το φερμουάρ… πιάνεις το σλιπάκι… βάζεις το χέρι μέσα. Πιάνεις… …. …. Και λοιπά και λοιπά…)

Φακ ρε πούστη φακ!!!

ο Douglas Coupland, αγαπημένος συγγραφέας του www.provato.gr και των sexy, εστέτ, καλλιεργημένων και σούπερ ποθητών αναγνωστών του, που έχει γράψει μερικά γαμάτα βιβλία (αλλά και μερικά μέτρια... που όμως μέχρι και αυτά μας αρέσουν...)

γράφει δύο ώρες την ημέρα!! μόνο!!!! και παρόλα αυτά έχει απίστευτο όγκο εκδιδόμενης δουλειάς να παρουσιάσει!!!

...τελικά δεν θέλει τόσο πολύ κόπο. Θέλει επιμονή και υπομονή! και καθημερινή δουλειά ακόμα και αν είναι μόνο για λίγη ώρα.

(τα λέω για να τα ακούω κυρίως εγώ... μπεεεε λέμε)

Λεξοτανίλα

ή τανίλα

ή Λεξοτα-νίλα

ή όπως αλλιώς γουστάρεις να σε λένε σε γουστάρω και σε πάω με τρέλα!

θες να γίνεις το πρόστυχο κορίτσι μου για πάντα;

Τι γουρουνιά!

μία μεγάλη χάρη θέλω να ζητήσω...

υπάρχει μία σχολιάστρια του www.provato.gr η οποία αφήνει σχόλια που κάποια στιγμή χωρίς φανερή αιτία και λόγο τα σβήνει...

ΤΩΡΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΣΕ ΚΛΗΤΙΚΗ ΠΤΩΣΗ:

Γλυκιά μου aurelia something and something else. Βρίσκω ΠΑΡΑ πολύ σπούκι την συμπεριφορά αυτή. αν έχεις κάποιο θέμα μαζί μου, πες το μου. Ή μην αφήνεις σχόλια καθόλου. Ή ακόμα καλύτερα, ούτε καν να με διαβάζεις. Δεν γουστάρω. Αλλιώς, ΑΝ με διαβάσεις και ΑΝ αφήσεις σχόλια, μην τα σβήνεις όποτε σου έρθει. Ή τούλάχιστον στείλε ένα Mail ΠΡΙΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ να καταλάβω γιατί το κάνεις.

(έλεος πια με τους ανισόρροπους εδώ μέσα...)

ΥΓ: επί τη ευκαιρία, μαθαίνω ότι ψάχνουν κόσμο για τον ρόλο της σχιζοφρενούς δολοφόνου με το πληκτρολόγιο,για ένα σήριαλ στο Alter. Δεν πας; έχεις ελπίδες να περάσεις την audition.

Τα χάπια μου!

αγαπημένη σειρά διαφημίσεων για ηρεμιστικά χάπια! ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις κλικ στην εικόνα για να καταλάβεις την ιδέα λίγο καλύτερα. Ζηλεύω.

Να φάνε όσοι το έφτιαξαν ωμές τσουκνίδες και γαϊδουράγκαθα και να ματώσουν τ χείλη και η στοματική τους κοιλότητα. ΣΚΑΤΑ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ

Κοροϊδεύουν τον κόσμο...

...ο καλύτερος διαφημιζόμενος του 2006 και η εταιρεία που πήρε το μεγάλο βραβείο Grand Ermis στο φετεινό φεστιβάλ διαφήμισης φέτος;

Μας περνάμε για ΜΑΛΑΚΕΣ όταν μας πουλάνε το νέο αποκωδικοποιητή του Nova PVR 3001;

εεεεεεε; Μπεεεεεεε;

Διότι για να παίξει θέλει τρία καλώδια και πρέπει να τρυπήσεις σε τρία μέρη τον τοίχο σου.

πάτε καλά ρε;;;

Και μου κάνει αυτό εντύπωση: η πολυβραβευμένη διαφημιστική δεν ασχολείται;
Το μόνο που την νοιάζει είναι να βγάζει λεφτά και όχι να προστατεύσει τον έρημο τον καταναλωτή; Εμ οι άλλοι στο Nova; Κι αυτοί στα ΠΑΠΑΡΙΑ τους;

Το ωραίο: κανείς από τη NOVA δε σου λέει τίποτα μέχρι που φτάνει ο αποκωδικοποιητής σπίτι σου. Η Θεία Δίκη; Στο 60% φθάνουν, λέει, οι επιστροφές. έτσι... γουστάρω!

Η έξωθεν μαρτυρία

θυμάσαι που σου έλεγα αυτά εδώ (ότι είμαι ένας θεός του sex και ίσως ο ωραιότερος άντρας επί γης και σίγουρα ο ωραιότερος blogger...) και εσύ σκεφτόσουν ενδόμυχα ότι είμαι μεγάλο ψώνιο και ότι χρειάζομαι ψυχίατρο και ψυχοφάρμακα και διακοπές γιατί είμαι στο στόμα της τρέλας;

Για να καταλάβεις πόσο άδικο είχες θέλω να διαβάσεις εδώ, αυτό το Post του σούπερ (καινούργιος) αγαπημένος billzouk ο οποίος γράφει μόνο την αλήθεια!!!

επίσης σου εφιστώ τη προσοχή και σε ένα ακόμα δεδομένο - ότι τον αναγνώρισα χωρίς να έχω κανένα χιντ!!! άρα... άρα?

Κόπηκα και ζηλεύω ο καργιόλης

αυτή είναι Γ Α Μ Α Τ Η διαφήμιση... έχει και την απίστευτη μουσικάρα που λατρεύω όσο και εσύ..

πούστηδες κωλογάλλοι!! να φάτε σκατά και τσουκνίδες. γκργκργκργκρ!

ΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩΖΗΛΕΥΩ

Τι απογοήτευση...

μέσα σε όλη την "ομορφιά", την καλή ενέργεια, την χαρά και την ευδαιμονία που ζήσαμε και πολλαπλασιάσαμε όσοι πήγαμε εχτές, με καλή καρδιά, στο πάρτυ της Lifo, ένα παλιακό σκοτεινό νέο μας θύμισε τι ξεφτίλες κάνει καμία φορά ο άνθρωπος για ένα πουκάμισο αδειανό, για μία Ελένη...

η Athens Voice, λέει, για να κάνει σπάσιμο στο πάρτυ της "ανταγωνίστριας εφημερίδας", είχε πάρτυ στο Rock And Roll το οποίο μάθαμε ότι κανονίστηκε τελευταία στιγμή.

τι να πω...μπράβο, μπράβο... να χαίρεστε τα νέα ήθη σας...

on a lighter note τώρα:

το πάρτυ ήταν γαμάτο. θα στο πει και όλη η Αθήνα, που πέρασε από εκεί. Η μουσική του Μουρατίδη αγαπημένη μεϊνστριμίλα, τα φώτα έκαναν την στοά Σπυρομήλιου να μοιάζει με σκηνικό για το επόμενο video clip από το Confessions On A Dance Floor, και, το κυριότερο από όλα, η διάθεση των καλεσμένων γλυκιά και χαλαρή και χαμογελαστή.

Πέρασα τέλεια. Μήπως να το καθιερώναμε να γίνεται κάθε χρόνο; Yes! ένας νέος παρτοθεσμός γεννιέται στην Αθήνα!

Red Alert, Red Alert!!!

το www.provato.gr σήμερα κάνει το μεγάλο βήμα και αποφασίζει να ασχοληθεί με φλέγοντα κοινωνικά θέματα ξεκινώντας με κάτι που είναι, σαν πρόβλημα, σχεδόν μη αναστρέψιμο...

ωστόσο, αν μαζέψουμε υπογραφές, ίσως αποτρέψουμε την καταστροφή...

η mindstripper μεταμορφώνεται σε μεγαλύτερη αδελφομάνα και από την Barbra Streisant

και αυτό, γκομενικά speaking, είναι σχεδόν χειρότερο από το να είσαι γριά με πέντε γάτες που ζει σε μονοκατοικία στην Νέα Σμύρνη...

μαζέυω υπογραφές και comments για να γίνει πάλι η φίλη μου κανονικό κορίτσι που βγαίνει με τύπους που δεν της δανείζονται το κραγιόν!!!!!!!!

βάλε κι εσύ το λιθαράκι σου - σώσε ένα κορίτσι, μπορείς (στην εσχάτη άσε της σχόλιο και στο blog της... πρέπει να λάβουμε δραστικά μέτρα για να σωθεί ο άνθρωπος μας...)

Τώρα είναι το τσάνς σου.

απόψε είναι το πάρτι της Lifo στην Στοά Σπυρομήλιου. Θα έρθεις φυσικά.

όχι μόνο για το δωρεάν booze, oύτε για την απίθανη μουσική...

θα έρθεις γιατί απόψε είναι η ευκαιρία σου να με γνωρίσεις...

και μάλιστα για να δεις τι καλό παιδί είμαι... θα σου κάνω υπέροχο δώρο:

Μπορείς να ικανοποιήσεις την περιέργειά σου να δεις πως επιτέλους είναι στην μουσούδα αυτός ο super sexy αρρενωπός και πολυαγαπημένος σου blogger χωρίς να χρειαστεί να "εκτεθείς".

Λοιπόν το πράγμα έχει ως εξής: θα εμφανιστώ στο πάρτυ γύρω στις 11 και μισή. Από το λαιμό μου θα κρέμεται κασκόλ κεραμιδί και φοράω γυαλιά μαύρα με κόκκινο το τμήμα πάνω από την μύτη... γιατί στα λέω όλα αυτά;

Γιατί μπορείς να με "γνωρίσεις" χωρίς να χρειαστεί να μου μιλήσεις!!!!

Αν βέβαια κάνεις το βήμα να έρθεις να μου πεις ένα γεια και να κάνουμε μαζί πρόποση θα είσαι το καλύτερο παιδί!! Και εγώ θα είμαι σούπερ χαρούμενος.

(είμαι σούπερ καλόκαρδος γκόμενος or what?)

Ζήτω η αγία ελληνική οικογένεια

κατεβαίνουμε με το ρεμάλι την Πανεπιστημίου. Στο φανάρι της Βουκουρεστίου σταματάμε για να περάσουμε απέναντι.

Δίπλα μας, όπως περιμένουμε να ανάψει το πράσινο για τους πεζούς, στέκεται η τυπική πυρηνική οικογένεια. Μπαμπάς, μαμά, παιδί περίπου 5 χρονών, που κρατά την μητέρα του από το χέρι, και μωρό περίπου 2 - καβάλα στους ώμους του πατέρα του.

Όπως είμαστε δίπλα δίπλα ακούω τι λέει ο καλός μπαμπάς στο κινητό (δεν σχολιάζω ότι το κινητό έχει 30 πόντους απόσταση από το κεφαλάκι του παιδιού του το οποίο κάθεται στους ώμους του... χμ χμ χμ χμ):

- έχουμε βγει... είπαμε να πάμε τα παιδιά μία βόλτα να πάρουν λίγο αέρα...

Ανάβει το πράσινο φανάρι, διασχίζουμε την Πανεπιστημίου και βρισκόμαστε στην πλευρά του Attica. Κατεβαίνουμε προς την οδό Αμερικής. Περπατάμε παράλληλα με την
αγία ελληνική οικογένεια... που έχει πάει βόλτα τα παιδιά να πάρουν αέρα... περπατάμε, περπατάμε... κοιτάζω δίπλα και τους βλέπω να μπαίνουν βιαστικά βιαστικά στο Attica...

ωραίο αέρα θα πάρουν τα παιδιά. της τελευταίας λέξης της μόδας... τι να πω... καμιά φορά είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Δέχομαι...

τι δέχομαι; θα μου πεις... καταρχήν, συγχαρητήρια... κατά δεύτερον, το βραβείο της πιο έξυπνης ατάκας που έχει ειπωθεί ποτέ μέσα σε χαμάμ...

ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΠΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΕΤΣΙ ΡΕΖΙΛΙ! ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ!!!

...άκου να δεις τι έγινε πάλι...

χρόνος: το γυμναστήριο

τόπος: σήμερα το πρωί.

Έχω τελειώσει με την προπόνηση στην πισίνα και είμαι στην διαδικασία να κάνω ντους για να φύγω. Πριν κάνω ντους λέω "ας περάσω 10 λεπτά στο χαμάμ για να χαλαρώσω"

(άσχετο, σήμερα κατάφερα πρώτη φορά να κάνω 400 μέτρα σε χρόνο κάτω από 8 λεπτά!!! σε 7 λεπτά και 56 δευτερόλεπτα!! γαμώ!! πεκίνο here I come!).

Μπαίνω στο χαμάμ λοιπόν και βλέπω να βρίσκεται εκεί ένα εξαιρετικά συμπαθητικό παιδί, στην ηλικία μου, πολύ χαρούμενο και καλοδιάθετο που βλέπω αρκετά συχνά στο γυμναστήριο.

Αν και θέλω καιρό να γνωριστούμε (μην πάει το μυαλό σου στο γκομενικό... φαίνεται φωτεινό παιδί, αυτό είναι όλο - βέβαια αν εκείνο θέλει δεν μπορώ να το ξέρω... χεχεχε χιχιχι χοχοχο) δεν έχουμε ανταλλάξει κουβέντα παρά μόνο σήμερα που είχε αρκετό κόσμο στην πισίνα και χρειάστηκε να συννεοηθούμε για το σε πια μερια της λωρίδας που βρεθήκαμε να μοιραζόμαστε θα κολυμπά ο καθένας...

Κάθομαι λοιπόν στον πάγκο του χαμάμ και προσπαθώ να σκεφτώ με ποιον τρόπο θα καταφέρω να προκαλέσω κουβέντα ώστε να διατηρήσουμε επαφή και να τα λέμε όποτε πετυχαινόμαστε στο γυμναστήριο.

είναι δύσκολο το case στο μυαλό μου και μου προκαλεί νευρικότητα γιατί σκέφτομαι ότι χρειάζεται να πω κάτι πολύ "έξυπνο" για να κάνω την "μετάβαση" από τις πρακτικές κουβέντες που έχουμε ανταλλάξει (του τύπου "εγώ θα κολυμπήσω εδώ, εσύ εκεί, εντάξει;") σε συζήτηση περισσότερο "γνωριμίας"... αποφασίζω να αφιέρωσω χρόνο, να σκεφτω, για να πω κάτι πραγματικά καλό που δεν θα δημιουργήσει περίεργες υπόνοιες ότι είμαι desperate για γνωριμίες...

σκεψ ατμ, λοιπόν...

σκεψ ατμ

σκεψ ατμ

σκεψ ατμ...

σκεψ ατμ...

και τελικά μου έρχεται η σούπερ παρόρμηση... σηκώνω το κεφάλι και του λέω (σου θυμίζω ότι ειμαστε μέσα σε χαμάμ - πρακτικά έχουμε την δυνατότητα αν θελήσουμε να βάλουμε μπρος να μαγειρέψουμε ντάμπλινγκς...)

ΤΙ ΤΟΥ ΛΕΩ Ο να χαρώ εγώ δημιουργικός άνθρωπος;

του λέω....





ζέστη, ε;

κλαψ λυγμ ρε μαλάκα! κλαψ λυγμ!!! ρόμπα πάλι! πάλιπάλιπάλιπάλι

(πες μου ότι έχεις πει κι εσύ φρικτές μαλακίες για να γνωρίσεις κάποιον, μην με αφήσεις μόνο σε αυτή την ξεφτίλα σε παρακαλώ!).

6 φωτό, 33 χρόνια κλεισμένα

Καλό μήνα.

σήμερα είναι η τελευταία μέρα της 33ης μου χρονιάς στον πλανήτη Γη.

Αύριο κλείνω τα 33 και μπαίνω στα 34...

οι 6 φωτογραφίες είναι για σένα - μόνο. ναι, εσένα που διαβάζεις!

πρώτη (Η θάλασσα είναι τέλεια - τελεία και παύλα. να κολυμπάω θέλω και τίποτε άλλο...καλά, ίσως να μην με πείραζε να είχα το ρεμαλάκι κάπου παρακεί να κάνει μαγκιές...):



δεύτερη (η δουλειά είναι γεμάτη προβλήματα - σήμερα είχα την χειρότερη μέρα από όλες όσες είχω περάσει σε αυτή την δουλειά. έφταιγα πολύ και έχω καταστεναχωρηθεί. ).

τρίτη (και αυτή αφορά την δουλειά.)

τέταρτη (για κάποιο λόγο μερικές φορές βλέπω φως ακόμα και στα πιο σκοτεινά πράγματα. αυτή η φωτό με αισιοδοξιάζει. όχι όμως για τους λόγους που νομίζεις)

και τελειώνω με κάτι πολύ τέλειο. επειδή όσοι γουστάρουν τον Morrissey ξαφνικά έβγαλαν κώλο και θα χέσουν τον κόσμο όλο και πιστεύουν ότι ο Morrissey είναι ο uber trendy Και Progressive Καλλιτέχνης και σούπερ πρωχό...

θα ήθελα να τους θυμίσω ότι την εποχή που ήθελε να γίνει διάσημος είχε φτάσει στο σημείο να κάνει κοινό εξώφυλλο στο Smash Hits (το περιοδικό της αγγλίδας σπουδάστριας Αμάραντου) με τον τραγουδιστή των ...

...

...

...

...

dead or alive!!! τον Pete Burns - τότε που αυτός ήταν δουλάκι των Stock Aitken Waterman.. (δεν υπάρχει πιο τιποτένιο...) Ιδού το ντοκουμέντο:

κόπηκες προγκρεσιβόρισσα; ελπίζω ναι!!!! καλό μήνα!

(το διαμάντι αυτό το ανακάλυψα χάρη στην Uber αγαπημένη xilaren από το uber αγαπημένο φωτόσπαθο! που δεν έχω πιο uber τέλεια Και uber trendy Και Uber αγαπησιάρα!!! και η οποία μου έφερε αυτό εδώ!!! μωρό μου εσύ όμορφο - uber όμορφο!!)