Χαρά, αγνοείται! Σενάριο, αγνοείται! Φυσικοί διάλογοι, αγνοούνται! Ερμηνείες Αγνοούνται!

Είδα εχτές περίπου 20 λεπτά από το "χαρά αγνοείται". Eνώ η ιδέα του σήριαλ με τράβηξε (ένα μικρό σακαφιοράκι που τα θέλει ο κώλος του εξαφανίζεται σε μια επαρχιακή πόλη...) η υλοποίηση τόταλη σαξ. τόταλη.

Μαλακία! Γιατί είναι φανερό ότι έχουν βάλει λεφτά στην παραγωγή, και επίσης κάποιοι ηθοποιοί είναι καλοί (Σκαδιαρέσης ας πούμε) και γενικά μπορείς να διαπιστώσεις ότι το πράγμα το πηγαίνανε για κάτι καλό.... όμως....

όμως...

όσο καλός ηθοποιός και να είσαι, όσο ενδιαφέρουσα και να είναι η πλοκή, όσο καλή και να είναι η παραγωγή... άμα ο διάλογος είναι στραμπουληγμένος, γεμάτος τεντώματα σε άσχετες φάσεις και πετάγματα σε άλλες, το όλο πράγμα κρεμάει.

Βλέπεις ας πούμε μία σκηνή όπου η αστυνομικός ΔερβέναγαΒεληγκέκα πάει να δει ένα διευθυντή σχολείου όπου παλιά δούλευε ένας ύποπτος. Και γίνεται το εξής κουλό: χιαιρετιούνται με τις ώρες (τέντωμα διαλόγου περιττό, για να γεμίσει χρόνος) και ύστερα όταν ο μάρτυρας λέει την βασική πληροφορία για την οποία γίνεται η σκηνή, το περνάνε μάνι μάνι και στο ντούκου (αυτό είναι πέταγμα, που ξεπετάς βασικό σημείο της πλοκής ενώ θα μπορούσες να το κεντήσεις και να το διανθήσεις).

Επίσης, μια που το πιάσαμε το θέμα... ρε παιδιά σόρη, αλλά η Καβογιάννη όσο και να σκίζετε τα μπουστάκια σας δεν, επαναλαμβάνω ΔΕΝ, είναι καλή δραματική ηθοποιός. Σόρη αλλά διαφωνώ με όλους που την λένε καινούργια Μέρηλ. Δραματική ηθοποιός δεν είναι καλή και αυτό δεν το είδα χτες στην Χαρά Αγνοείται, αλλά και στο Οξυγόνο που υποτίθεται ότι έκανε το μπρέηκ θρου της ως δραματική Παξινού.

Μου δίνει την αίσθηση ότι προκειμένου να ξεκολλήσει το μυαλό μας από τα κωμικά της, όπου δικαίως την έχουμε μαρκάρει, όταν παίζει δραματικά παίζει τόσο τραγικά και υπερβολικά που γίνεται πια μη πιστευτό. Σόρη αλλά αυτό το παίξιμο δεν είναι δραματικό, είναι υπερβολικά δραματοποιημένο. Και αυτό έχει μεγάλη διαφορά!!!

Και αφού πιάσαμε την τηλεόραση, ας μείνουμε στην τηλεόραση.

Εκτός από "Χαρά αγνοείται" εχτές είδα και ένα επεισόδιο της Πολυκατοικίας. Το οποίο είχε γκέη θέμα! και έχει να πέσει πολύ κοτσομπολιό (έπεσαν ρε πούστη στην περίπτωση λολ).

Ανάμεσα στου ήρωες της Πολυκατοικίας υπάρχει ένα ζευγάρι αδελφές που συζούνε. Αυτό είχε θεωρηθεί όταν πρωτοξεκίνησε το σήριαλ σούπερ προοδευτικό και τρέντη και "τι καλό που είναι το Μέγκα που δεν κατατρέχει τους πούστηδες αλλά τους δίνει φωνή και λακ να φτιάξουν το μαλλί" και μπλα μπλα μπλα....

Όμως εχτές χρειάστηκε να γίνουν διορθωτικές κινήσεις.... τι εννοώ;

Το πλοτ λοιπόν του χτεσινού επεισοδίου ήταν το εξής. Ο ένας από τους δύο αδελφές του έργου, τρώει μία γλάστρα στο κεφάλι (μέσα στο ρεαλισμό πάλι το σενάριο...) και όταν ξυπνάει... έχει ξεγίνει αδελφή!!! Ομαγκόντ. Χάου κουλ ηζ δατ. Εν ορήτζηναλ.

Και μάλιστα όχι μόνο έχει ξεγίνει αδελφή, αλλά θεωρεί τον γκόμενό του φλώρο όταν τον βλέπει σε φωτό, και λέει και διάφορα τσιτάτα του τύπου "τι αδελφίστικες ταινίες είναι αυτές" όταν το δίνουν να δει το Μαμμα Μήα στο ντηβηντή κλάμπ και διάφορα άλλα ξεράσογλου!

Το χειρότερο δε είναι ότι εκτός από ξεαδελφή γίνεται και φοβερός γαμιάς, ο οποίος την πέφτει σε μία γκόμενα και της δίνει το μουνί στο χερί σε μία νύχτα απίστευτου πάθους... και όταν αυτή το λέει σε διάφορες φίλες της (γιατί είναι μεγάλο νέο να σε γαμήσουν και πρέπει να το πεις παντού) αυτές λιγουρεύονται τρελά και θέλουν τρελά το καυλί της πρώην αδελφής που έγινε άντρακλας επειδή έμαθε να γαμάει γυναίκες - οι οποίες, επιπλέον, είναι από εκείνες που όταν καλογαμιούνται το κάνουν ίσιου και ανακοίνωση...

μάλιστα... και μετά μας μάρανε η εξίσωση στα μισθά, και το γκέη πράηντ.

μωρέ δεν πας να τραβάς όσους αγώνες θέλεις κυρά γυναίκα, όσο θα επιτρέπεις να σε παρουσιάζουν ως την γκόμενα που όταν τον πάρει πρέπει να το κάνει ήσου, καλά κάνουν και στα χώνουν.

Το οποίο βέβαια μας φέρνει σε ένα άλλο σημαντικό θέμα, το κατά πόσο το βασικό μέσο επικοινωνίας της εποχής μας (με την έννοια ότι μας προσφέρει μία κοινή γλώσσα και ένα κοινό απόθεμα συμβόλων και κωδικών) έχει κάποια σχέση με αυτό που πραγματικά είναι η ζωή μας.

Γιατί σόρη παιδιά, αλλά εγώ καμμία από τις γυναίκες που ξέρω δεν θα το κάνανε θέμα ότι καλοπηδήχτηκαν... και μην μου πει κανείς ότι χάρην της ιστορίας χρειάζεται να υπάρχουν υπερβολικοί χαρακτήρες, γιατί στα αμερικάνικα σήριαλ που είναι πολύ πολύ πολύ πιο ενδιαφέροντα οι χαρακτήρες δεν είναι καρικατουρέ ούτε σαν αυτούς που είδα χτες. Είναι απολύτως "κανονικοί", με την έννοια του μη-γελοίου, τουλάχιστον.... τι σου λέω τώρα θα μου πεις, εδώ ο κόσμος καίγεται και το πουλί χτενίζεται.

σταδγιάλα, τι θέλω και το ανοίγω το μπουρδέλο;

καλά κάνω και όλη μέρα βλέπω ντηβηντή σκληρό γκέη πορνό ή πχιότητας ή και τα δύο ταυτόχρονα.

Συμβουλή, ανεκτίμητη, προς τις γυναίκες αναγνώστριες!

Ντήαρς!

Θέλω να πάρετε στο χέρι σας μία τρίχα από το (είμαι σίγουρος) υπέροχο, (είμαι σίγουρος) καλοβαμμένο, (ξανά μανά είμαι σίγουρος) καλοφτιαγμένο και (ξανά μανά ξανά είμαι σίγουρος) φρεσκολουσμένο μαλλί σας.

Μπρος.

ΜΠΡΟΣ ΕΙΠΑ ΠΑΡΕ!

...έτσι μπράβο και άλλη φορά να κάνεις αμέσως ότι σου λέει ντα σηπ. γιο.

έχεις λοιπόν την τρίχα, έτσι; Μπράβο, μπράβο.

Τώρα θέλω να κοιτάξεις πόσο λεπτή είναι.

Κοίταξε.

ΚΟΙΤΑΞΕ είπα.

Κοιτάς;

Ωραία.

Τώρα θέλω νοητικά να "αφαιρέσεις" από το πάχος της τρίχας το 90%!

ναι ναι, καλά διάβασες.

Φαντάσου ότι η τρίχα που κρατάς ανάμεσα στα δάχτυλά σου είναι κατα 90% λεπτότερη!

Φαντάστηκες;

Τέλεια. Ωραία.

και τώρα διάβασε παρακάτω:

H διαφορά ανάμεσα στο "είμαι δυναμικιά" και στο "είμαι υστερικιά" είναι πιο λεπτή και από το αυτό το 10% της τρίχας που έχεις στην φαντασία σου.

Γκέγκε;

μιλάμε για ελάχιστη απόσταση. τίποτα. ένα φου να κάνεις, το έχεις καλύψει... και ενώ εσύ νομίζεις ότι μοιάζεις δυναμική, στην πραγματικότητα έχεις την εικόνα της απόλυτης υστερίας!

Και αν ρωτάς εμένα, προτιμώ να θεωρώ ότι είσαι και καλά "αδύναμη" και "κανονικιά" παρά "υστερικιά". Διότι δυστυχώς, δυστυχώς δυστυχώς όλο και περισσότερες γυναίκες βλέπω γύρω μου να είναι σε τρελή υστερία και τσίτα... ενώ εκείνες νομίζουν ότι φαίνονται δυναμικές και καλά, που έχουν καντράλ αβ δεηρ λάηφ, εντ ηντηπέντενση!

μη χέσω, δηλαδή. προσοχή κορίτσια!

και μια που το πιάσαμε το θέμα, και θα μου πεις και ίσως έχεις και δίκιο "τι ξέρω εγώ και τι έχω να σου πω" αλλά αυτός ο κανόνας ισχύει και για τις αδελφές. οπότε ξανά μανά:

προσοχή κορίτσια! η διαφορά ανάμεσα στο "είμαι δυναμικιά" και στο "είμαι υστερικιά" είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ μικρή!

(είμαι καλός άθρωπας, δεν σε χρεώνω για την συμβουλή, αλλά να το θυμάσαι).

Μου αρέσει πολύ - Δεν μου αρέσει καθόλου

μου αρέσει πολύ
(ωχ, δεύτερο τραγούδι της Ζουγανέλαινας που μου αρέσει, λες να έχω κάτι;). Τι να πρωτοπώ; Για την ιδεάρα της σύμπτυξης 2 τραγουδιών σε ένα; Για το ότι με καλύπτει σε προσωπικό επίπεδο (ναι, καλά διάβασες, αυτό έγραψα, ότι με καλύπτει σε προσωπικό επίπεδο); Για το ότι το έχει γράψει ο Μίτζελος που πολύ τον συμπαθώ; Αχ τέλειο, τέλειο τραγούδι ζηλεύω ρε πούστη μου στοδγιάλα, στοδγιάλα πια!

(α, ναι, μην ξεχάσω, πόσο γελοία ιδέα είναι το να βάζεις σε μπλουζάκι στην τραγουδίστρια το λογότυπο του χορηγού, όχι πες πόσο; δηλαδή ΑΥΤΟ ήταν το καλύτερο που μπορούσε να προτείνει η εταιρία η δισκογραφική; έλεος, δεν μπορούσαν να στραφούν σε κάποιον που είναι η δουλειά του ; 100 εκατομμύρια ιδέες θα μπορούσε να βρει για το που θα πει το λόγκο γουήντ! κάγκουρας, κάγκουρας, κάγκουρας αλέρτ τρελό!)

δεν μου αρέσει καθόλου
και επειδή είναι γρουσουζά να περιορίζεται ποστ σε καλό λόγο, να κι ένα κλιπ που είναι τόσο άκυρο ώστε πρέπει να βρούμε νέο τίτλο για άκυρο. Δεν μου αρέσει καθόλου, ούτε σαν τραγούδι ούτε σαν άθρωπας!

τι να πρωτοπώ; Το πόσο γελοίο και μη πιστευτό μου φαίνεται να βλέπω τις τρεντόφατσες να χορεύουν με ΑΥΤΟ το τραγούδι; Το πόσο χωρίς χάρη χορεύει ο Σάκς; Το πόσο δεν ταιρίαζει που γίνονται διάφορα άσχετα μπροστά στο Ηρώδγειο, την Βουλή, την Ακρόπολη; Αλήθεια, αν θες να γελάσεις πολύ δες το κλιπ χωρίς να ακούγεται ήχος, νου σάηκοτ θα κάνεις. Είναι λες και απευθύνεται σε Ρώσους!!!! (ο γουέητ, εκεί απευθύνεται, ερμ ερμ... ε, καλά, οκ!)

Τεντόπανα Πριμαβέρα Πρεμιέρα Μουβιόλα Σινεφίλα

Oh yes!

έφτασε πάλι η εποχή του χρόνου, που το αγαπημένο σου προβατίσιους, με αυταπάρνηση και αφοσίωση στην πχιοτική ενημέρωση σου κάνει, εσένα αγαπημένε σέξυ βιούερ, πρώτη παρουσίαση μερικών από τις ταινίες που θα βγουν τους επόμενους μήνες! (ως βέρος μανχατανιώτης, το θα βγουν σε μερικούς μήνες το λέω αναφερόμενος στην αμερικάνικη αγορά, εμείς εδώ αυτές τις ταινίες θα τις δούμε από εξάμηνο και βάλε... αλλά δεν πειράζει, σημασία έχει η υγεία πάν' απ' όλα και καλή καρδιά).

Όπως ίσως θα θυμάσαι, αυτά τα κινηματογραφικά πόστ είναι τρελά τρελά τρελά τρελά σεντόνια, από αυτά που όχι διπλό, ολόκληρο ξενώνα με κρεβάτια καλύπτουν. Οπότε: οπλίσου με υπομονή, έχε χρόνο στην διάθεσή σου, πες στην σχέση σου ότι για μερικές μέρες δεν θα τηλεφωνάς και ετοιμάσου να βουτήξεις στο προβατίσιο κινηματογραφικό σύμπαν.

Ένα σύμπαν που οι ταινίες κρίνονται με κριτήρια τέχνης, ουσίας, πχιότητας, ψυχούλας και καλού κλίματος στα παρασκήνια που βγαίνει στον κόσμο.

Φύγαμε! Καλή διασκέδαση!

Year One

Δύο κυνηγοί εξοστρακίζονται από την προϊστορική φυλή τους και αρχίζουν να περιπλανούνται στην γη των αρχών της ιστορίας. Η γεμάτη αστείες φάσεις περιπλάνηση γίνεται στους τόπους που αναφέρονται στο βιβλίο της Γέννεσης! Ο ένας από τους δύο χαρακτήρες είναι θεούσος και πιστός σε μία ανώτερη δύναμη, ενώ ο άλλος συμβολίζει τον αγνωστικιστή μέσα μας!

Γιατί θέλω να την δω: Λατρεύω τον Michael Cera. Η ταινία περιγράφεται ως "θεολογική κωμωδία"!!! χάου κουλ σάουντζ δατ!!
Γιατί δεν θέλω να την δω: Φοβάμαι ότι για να την κάνουν πιο ελκυστική στην μέση Μινεσοτιανή θα ξενερώσουν τα αστεία της. Δεν μου αρέσει καθόλου ο Jack Black!

X Men Origins - Wolverine
Ανοίγει την Πρωτομαγιά στην Αμερική και είναι το έργο που αν πάει καλά θα κάνει τον Hugh σούπερσταρ. Αν όμως δεν πάει, με τόσο απίστευτο hype που έχει, μάλλον θα τον θάψει άσχημα. Για αυτήν περισσότερο ξέρουμε κουτσομπολιά παρά επί της ουσίας: Αρχικά ξεκίνησε να γυρίζεται με την λογική "σούπερ ήρωας που βασανίζεται από αμφιβολίες και σκοτεινιές" όπως SpiderMan. Μετά, το στούντιο αποφάσισε να την κάνει πιο Mainstream και έβαλε μία παλιά καραβάνα του εμπορικού Hollywood να κάνει επιστασία στον σκηνοθέτη της, ο οποίος τα πήρε κράνα άσχημα... Στα τέλη του Μάρτη μία μισοτελειωμένη εκδοχή της διέρρευσε στο internet, με αποτέλεσμα οι studio executives ακόμα να σουρομαδιούνται αλλά και να επωφεληθεί δημοσιότητας αξίας τουλάχιστον 150 διαφημιστικών καμπανιών....

Γιατί θέλω να την δω: Μία λέξη θα σου πω. Liev Schreiber.
Γιατί δεν θέλω να την δω: Θα είναι η πιο ακριβή από τις 3 X Men ταινίες. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι το στούντιο δεν θα την γαμήσει για να αρέσει στα αμερικανάκια και έτσι να είναι σίγουρο ότι θα βγάλει τα λεφτά της;

Transformers - Revenge of the Fallen
Το πρώτο Transformers, όταν μου πέρασε ο πονοκέφαλος, μου είχε αρέσει! Η συνέχειά του είναι λέει ακόμα πιο εκρηκτική και της πουτάνας. Φέρτε τα Advil ΤΩΡΑ έχω ημικρανία σε όλο μου το κορμί από τώρα (και το έργο βγαίνει στην Αμερική σε δύο μήνες!!!).

Γιατί θέλω να την δω: Ο Shia LaBeouf! Το μοντάζ της πρώτης ταινίας, ήταν ο παράδεισος του ατόμου με ADHD! Η τέλεια αφίσα της!
Γιατί δεν θέλω να την δω: Φοβάμαι ότι θα έχει ακόμα λιγότερο πλοτ από την πρώτη ταινία (που είχε πλοτ 3%...)

Terminator Salvation
20 χρόνια περίπου μετά το τελευταίο Εξολοθρευτή, έρχεται αυτό εδώ το πχιοτικό έργο, μία μίνιμαλ παραγωγή, μία ελεγεία που παρακολουθεί την εσωτερική αναζήτηση ενός ρομπότ στην προσπάθειά του να κατανοήσει την πτώση του Τείχους και την διάλυση των ιδανικών του αριστερού κινήματος... ... .. .. ..

Γιατί θέλω να την δω: Για τον μοναδικό λόγο που θέλουμε να βλέπουμε τέτοιες ταινίες: για να μάθουμε πως και πόσο έχει προχωρήσει το ειδικό εφέ!
Γιατί δεν θέλω να την δω: Νομίζω ότι το θέμα της είναι λίγο βαρύ - και φλερτάρει πολύ με το πολιτικό ντοκιμοντέρ. χιχιχιχι

Taking Woodstock
Έλα να αρχίσουν οι αποκλειστικότητες!! Αυτή είναι η νέα ταινία του Ang Lee, που έκανε αυτό με τους πούστηδες καουμπόηδες, και αναφέρεται στο Woodstock (καλά, καλά μην φωνάζεις το ξέρω ότι το κατάλαβες αυτό από τον τίτλο του έργου!!!). Βασίζεται στο βιβλίο του ανθρώπου που παρουσίαζε το φεστιβάλ τότενες, και έχει και πολύ gay υποϊστορία...

Γιατί θέλω να την δω: Παίζει ο Liev Schreiber... ... ... Ο Ang Lee
Γιατί δεν θέλω να την δω: θυμάσαι το Caution Lust? την τελευταία μπαρούφα του Lee; ...ούτε εγώ! χεχε

The taking of Pelham 123
Αν και παίζει αυτός ο μαλάκας ο Πυρετόστ το Σαββατόβραδο, αυτό το remake μία ταινίας του 74 φαίνεται πολύ ενδιαφέρον. Η ιστορία έχει να κάνει με έναν μισότρελο που κρατά ομήρους τους επιβάτες ενός ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ τραίνου του Νεοϋορκέζικου μετρό (αχ πατρίδα, αχ μανχάταν, αχ καταραμένη ξενιτιάααααα.... ααααααχ).

Γιατί θέλω να την δω: Σκηνοθετεί ο Tony Scott. Ο οποίος επίτηδες δεν άφησε τους δύο πρωταγωνιστές του να συναντηθούν όσο η ταινία γυριζόταν για να να κάνει πιο αληθοφανή την ένταση μεταξύ τους. Επίσης, ο Τραβόλτα παίζει τον κακό άρα λογικά στο τέλος θα σκοτώνεται εν χάου κουλ ηζ δατ!
Γιατί δεν θέλω να την δω: Πήρετοστ το Σαββατόβραδο. Τραβόλτα σε σιχαίνομαι.

Star Trek
Και όμως, ξαναβγαίνει ταινία Star Trek (μετά μου λες ότι το σενάριο Ρετιρέ 2 που έγραψα δεν θα πάει καλά). Με πλοκή που αναφέρεται στις πρώτες μέρες του αστρόπλοιου Enterpise όπου ένας πολύ μην (mean) οξωγήινος από ένα διαβολικό πλανήτη μπορεί να ταξιδεύει στο χρόνο με αποτέλεσμα...

Γιατί θέλω να την δω: Beat me up Scottie! Πλας, είναι παιδί του J.J. Abrams του οποίο το Cloverfield ήταν τόσο τέλειο. (lost δεν έχω δει βαριέμαι)
Γιατί δεν θέλω να την δω: Lost δεν έχω δει. Βαριέμαι (ναι, επίτηδες η επανάληψη)

Public Enemies
Σκηνοθετεί ο Michael Mann, αυτός που έκανε μεταξύ χιλιάδων άλλων την Ένταση με τον Ντενίρο και τον Πατσίνο. Πρωταγωνιστεί ο Johnny Depp, στο ρόλο του Dillinger, ενός σούπερ διάσημου γκάγκστερ που την εποχή της Οικονομικής κρίσης του 1930 έκλεβε από τις τράπεζες και (κάμποσα) τα έδινε (και) στους φτωχούς. Ο Christian Bale παίζει τον FBI agent που έχει στόχο ζωής να τον συλλάβει... πεθαμένο!

Γιατί θέλω να την δω: Depp! Είναι κούκλος στις φωτό από το έργο, του πάει το γελεκάκι τρελά. Είναι η μοναδική ταινία από τα καλοκαιρινά blogbusters που ίσως καταφέρει να φτάσει στα Οσκαρζ! Επίσης, το τραγούδι των τίτλων το λέι η Πέγκυ Ζήνα (καλά, καλά, αυτό το made up εγώ....).
Γιατί δεν θέλω να την δω: Ομαγκόντ, και άλλη ταινία με γκάγκστερς; τίποτε δεν μπορεί να με συγκινήσει μετά το road to perdition. Επίσης, ο Mann καμμιά φορά μου βγαίνει λίγο ακαδημαϊκός και ψυχρός στις σκηνοθεσίες του...αρονό.

Proposal
Αν αναρωτιέσαι για το τι απέγινε αυτό κορίτσι η Σάντρα, σου έχω απάντηση. Είναι καλά και σε χαιρετά και θα την δούμε σε αυτήν την κομεντί (μα πως μου αρέσει αυτή η λέξη) όπου παίζει μία μπίτς καναδέζα που παγιδεύει έναν μούναρο Αμερικάνο για να την παντρευτεί και έτσι να πάρει την υπηκοότητα! Ναι το έχουμε ξανακούσει, α νό, α νό!

Γιατί θέλω να την δω: ...άμα σου πω ότι δεν έχω ΙΔΕΑ τι θα πεις;
Γιατί δεν θέλω να την δω: buzz σεζ ότι το καλύτερο που έχει να σου προσφέρει η ταινία είναι ότι σε κάποια σκηνή βλέπεις τους δύο πρωταγωνιστές ολόγυμνους από μπροστά (φουλ φρόνταλ το λέμε στον Βόλο). φαντάσου....

Ponyo
Μιγιαζάκι, ωραία μου ψαράκια Μιγιαζάκι (Μιιιιγιαζάκιιιιι)... η νέα ταινία του δημιουργού του Spirited Away έχει ήρωα ένα ψαράκι που θέλει να γίνει άθρωπας. Οι Αμερικάνοι θεωρούν ότι ίσως καταφέρει να γίνει η πρώτη ταινία του Γιαπωνέζου που θα κάνει και πολλά εισιτήρια. Για αυτό και...

Γιατί θέλω να την δω: ...στην Αγγλική έκδοση ακούγονται οι φωνές της Kate Blanchett και της Tina Fay, μεταξύ άλλων!
Γιατί δεν θέλω να την δω: Στην Ελλάδα θα φτάσει ποτέ η Αγγλική έκδοση; Ακόμα, μπορεί να μην είναι πχιοτικό να το παραδεχτούμε, αλλά οι ταινίες του τύπου είναι βαρετές για έναν ενήλικα που δεν παθαίνει μέρα παρά μέρα κρίσεις παλιμπαιδισμού. Sorry αλλά δατσ δε τρούθ. Τα έργα του είναι παιδικά! Μικρό μου Ponyo, μικρό μου Ponyo πόσο σ΄ αγαπώ...

My life in ruins
Αχ, αχ! Ελλάδα με το πολιτιστικό σου προϊόν! Η Νία ηζ μπάκ... και αυτή την φορά είναι έτοιμη να κίκ σαμ μπάτ!

Γιατί θέλω να την δω: Γιατί έχω κάνει διαφήμιση με τον Γεωργούλη παλιά, πολύ παλιά κ έχω δεθεί.
Γιατί δεν θέλω να την δω: έλα προδότη, αμέσως να μειώσεις τον άθρωπα με καριέρα, την Νία, ανθέλληνα. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι θα πάμε όλοι. επίσης με ειδοποιούν ότι τηλεφώνησε το Mamma Mia ότι θέλει πίσω το πόστερ που του έκλεψαν για αυτή την ταινία, χεχε

Moon
Ένας άντρας στέλνεται από την εταιρία που δουλεύει σε ένα απομονωμένο σημείο του φεγγαριού για να εξορύξει κάτι που χρειαζόμαστε στην γη (δεν έχει σημασία τι, δεν επικεντρώνεται εκεί το έργο). μόνη του συντροφιά, ένα ρομπότ με την φωνή του Kevin Spacey.

Γιατί θέλω να την δω: Ο πρωταγωνιστής της την περιγράφει ως μία ιστορία που ξεκινά ως κάτι που μοιάζει με τον Ροβινσώνα Κρούσο και καταλήγει ως επεισόδιο της Ζώνης του Λυκόφωτος! χμ χμ χμ.
Γιατί δεν θέλω να την δω: δεν το βλέπω να έρχεται ελλάδα... κλαααααααψ

Julie & Julia
Μία γραμματέας του 2002 αποφασίζει, πριν τα 30 της γενέθλια, να περάσει ένα χρόνο φτιάχνοντας τις συνταγές που περιγράφει στο καλλίτερό της βιβλίο η αγαπημένη της συγγραφέας-μαγείρισσα. Ενώ βλέπουμε τις "περιπετειές" της παρεμβάλονται σκηνές από την ζωή της συγγραφέως που ζούσε στο Παρίσι του 50. φιου κατάφερα να το περιγράψω μλκ είμαι θεός. Αν η ταινία πάει καλά θα είναι το τρίτο συνεχόμενο καλοκαιρινό hit για την Meryl που πια θα είναι όχι μόνο η σπουδαιότερη αλλά και η πιο εμπορική ηθοποιός της γενιάς της/μας/των/τους/ναι/σου/λέω.

Γιατί θέλω να την δω: Ακόμα μία απίστευτη και μέχρι τον πάτο μεταμόρφωση για την Streep! Παίζει και η γλυκιά πιτσιρίκα που έπαιζε και στο Doubt!
Γιατί δεν θέλω να την δω: Μου την σπάει η στημένη επιτήδευση που έχει το 90% των ανθρώπων που ασχολούνται με την υψηλή μαγειρική, καθώς και η απίστευτη αγαμησιά τους - και φοβάμαι ότι αυτό ίσως βγαίνει και στο έργο.

Harry Potter And The Half Blood Prince
Ήταν να βγει το Νοέμβρη, αναβλήθηκε, δεν μάθαμε ποτέ γιατί, μάλλον γιατί η Warner ήθελε ένα μεγάλο hit το καλοκαίρι... τελικά βγαίνει τώρα! Θα είναι πολύ πιο ανάλαφρη και χαρούμενη από τις δυο πρηγούμενες ταινίες Harry Potter.

Γιατί θέλω να την δω: Παίζει ο Γκάνταλφ (στό είχα πει ότι δεν πέθαινε στα αλήθεια στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και δεν με πίστευες)
Γιατί δεν θέλω να την δω: φοβάμαι πάλι ότι δεν θα καταλάβω τίποτα, νομίζω δεν έχω διαβάσει το βιβλίο... αρονό.

Girlfriend experience
χμ χμ χμ χμ... O Steven Soderberg αποφασίζει να ασχολήθεί με τα high class κορίτσια-συνοδούς... χμ χμφ χμφ. Το έργο δεν έχει σταρ, δεν έχει πολλά πράγματα να πεις για αυτό, και περιγράφεται ως κωμωδία...

Γιατί θέλω να την δω: Η αφίσα της είναι τέλεια. Και το tag line "see it with someone you ****" γαμεί επίσης.
Γιατί δεν θέλω να την δω: ... μα, κωμωδία; γουανταφάκ;

Funny People
επιτέλους μετά από 3242533636 χρόνια μία ταινία που ο Apatow δεν περιορίζεται στο ρόλο του παραγωγού αλλά έχει γράψει και σκηνοθετήσει ο ίδιος! Είναι λέει η ιστορία ενός stand up κωμικού που μαθαίνει ότι πεθαίνει και περνά την υπαρξιακή του κρίση... Στο ρόλου του ετοιμοθάνατου ο Sandler και του κολλητού του που τον συνδράμει ο αγαπημένος μου Seth Rogen.

Γιατί θέλω να την δω: Apatow! Rogen! Sandler (λίγο)
Γιατί δεν θέλω να την δω: ταινία "συνειδητοποίησης" από τον Apatow; λίγο επικίνδυνο, του πουτ ητ μάηλντλυ. χμ χμφ χμφ.

Food Inc.
Να και ένα ντοκυμαντέρ στην παρέα μας! Το Food Inc είναι μία ταινία που απλά "καταγράφει" τι τρώει ο μέσος Αμερικάνος και πως αυτό παράγεται... κάνε ένα κλικ εδώ να δεις το τρέηλερ, δεν έχω να πω περισσότερα... αν μπορείς να δεις μόνο μία ταινία αυτή την σεζόν, αυτή είναι!

Γιατί θέλω να την δω: ομαγκόντ, δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από αμερικάνικα ντοκυμαντέρ. αλήθεια. είναι τόσο καλογυρισμένα. επίσης, το έργο είναι από αυτά που αν μετρήσεις την διάμετρο του εγκεφάλου σου αφού τα δεις διαπιστώνεις ότι έχει αυξηθεί από τα σκεψόνια και τα καλλιεργιόνια!
Γιατί δεν θέλω να την δω: βασικά, δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει στην Έλλάδα ούτε με σφαίρες, από το amazon το βλέπω να την αγοράζω. Αλλά τουλάχιστον, σέξυ αναγνώστη που μένεις στην Αμερική (και ξέρω ότι είστε μιλούνια)κάνε μου την χάρη να πας να την δεις! Στήριξε την! (βγάζει την προκήρυξη και την δίνει με ένταση στον σέξυ βιούερ)

Drag me to hell
Αφισάρα; ναι!!!! Και επίσης τρελό πλοτ: Μία υπάλληλος της Τράπεζας Περαιώς Οκλαχόμας για να κάνει την καλή στο αφεντικό της βγάζει σε πληστηριασμό το σπίτι μίας γιαγιάς που δεν έχει λεφτά να πληρώσει το στεγαστικό. Η γιαγιά αποφασίζει να εκδικηθεί.... και ύστερα, η ξεχύνεται η κόλαση... χεχεχε

Γιατί θέλω να την δω: Σενάριο και σκηνοθεσία από τον Sam Raimi, τον θεό που έκανε τον Spiderman πιο καλό από όσο τον φανταζόμασταν.
Γιατί δεν θέλω να την δω: εντάξει, κάνει μπαμ από μακριά ότι θα είναι το παιχνίδι ενός σκηνοθέτη που βαρέθηκε να διευθύνει μπλοκμπάστερς των 300 εκατομμυρίων και θέλει λίγο να κάνει το κέφι του. Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό!

District_9
Άκοου τώρα τρελή ιστορία και πες μου ότι δεν πεθαίνεις να πας να δεις αυτό το έργο: εξωγήινοι προσγειωνονται στην Νότια Αφρική και επειδή αρχίζουν και μπλέκουν σε εγκλήματα, η κυβέρνηση αποφασίζει να τους απομονώσει όλους σε μία απομακρυσμένη πόλη. Και τότε... χμ! Α, ξέχασα, όλα αυτά γίνονται στα μέσα της δεκαετίας του 80.

Γιατί θέλω να την δω: Παραγωγή από τον μεγάλο Peter Jackson του Lord of the Rings! Τέλεια αφίσα, τέλεια. τέλειο web site, τι τέλειο, απίστευτο!
Γιατί δεν θέλω να την δω: εντάξει, δεν έρχεται ελλάδα αυτό με τίποτε... λύυυυυυγμ.

bruno

Αχαχαχαχχχαχαχχαχαχαχαχχχαχαχαχχαχαχαχχαχαχχχχαχαχαχ πρέπει πρέπει να δεις το τρέηλερ αχαχααχαχχχαχΑΧΑΧΑΧΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΧΑΑΑΑΑΧΧΑΧΑΧ

Γιατί θέλω να το δω: ααχαχαχαχχαχΑΑΧΑΧΧΑΧΑΧΧΧΑΧΑΧΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΑΑΧΑΧ αχαααχαχαχαααχαχαχαχα κοροϊδεύει τους πούστηδες ααχαχαχαααχαχαχαααχαχα
Γιατί δεν θέλω να το δω: γιατί μία φορά από το πολύ γέλιο όταν ήμουν μικρός σκότωσα, όχι καταλάθος, ένα κουτάβι τσιχουάχουα! αχααχαχαχχΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!

Boat that rocked
Ναι, είναι η επόμενη ταινία του κυριούλη που έκανε το 4 γάμοι και 1 κηδεία και το Love Actually! Ένας ραδιοφωνικός σταθμός, πειρατικός, εκπέμπει από ένα καράβι στα ανοιχτά της Αγγλίας μπλα μπλα μπλα μπλα...

Γιατί θέλω να το δω: Phillip Seymour Hoffman! Μέγας έρως ανίκατος μάχαν.
Γιατί δεν θέλω να το δω: Η ταινία έχει ήδη ανοίξει με αποτυχία στην Αγγλία, πατρίδα του δημιουργού της. φακ. Οι κριτικές λένε ότι έχει παρά ελάχιστες πραγματικά εμπνευσμένες στιγμές, και ότι είναι αδικαιολόγητα πολύ πολύ πολύ μεγάλο (130 λεπτά).

battle for terra!κι άλλο διαμαντάκι βρήκε το προβατάκι: Σε έναν μακρινό πλανήτη όπου ζει σε απόλυτη αρμονία με το περιβάλλον του ένα εξελιγμένο είδος καλοκάγαθων εξωγήινων, φτάνει ένα μυστηριώδες διαστημόπλοιο. Επιβάτες του; Οι τελευταίοι επιζώντες από τους κατοίκους της κατεστραμένης πια Γης... οι οποίοι για να μπορέσουν να επιβιώσουν πρέπει να καταλάβουν τον πλανήτη με τον μόνο τρόπο που οι Γήινοι ξέρουμε να διεκδικούμε. Βία και πόλεμο... ασταδγιάλα ρε πούστη μου κωλογήινοι.

Γιατί θέλω να την δω: αχ, τι διαμαντάκι είναι αυτό! Μα πες μου δεν σε συγκίνησε το πλοκή; Σκηνοθέτης και σεναριογράφος είναι και οι δύο ελληνικής καταγωγής.
Γιατί δεν θέλω να την δω: AYTO και αν δεν θα έρθει ποτέ στο ελλάντα. ένηγουέη, μην λησμονήσεις να παίξεις στο υπέροχο site για να πάρεις μία ιδές τι ωραίο που είναι.

Angels and demons (κουράγιο ήρωα, κουράγιο τελειώνουμε!)
Το πρήκουελ του Νταβίντσι Κόουντ, είναι η ταινία που υπερηφανεύεται ότι "γλυτώνει" τον κόσμο από έναν Tom Hanks με μαλλί α λα μαλλί της γριάς, λολ. χιχιχιχιχι

Γιατί θέλω και δεν θέλω να το δω: ντιβιντί και πολύ του είναι

φιου!

ανακουφ ανακούφ εντατίκ!

φιου ξανά!

και ναι, το τέταρτο κινηματογραφικό σεντόνι έφτασε στο τέλος του.

Για να δεις την επιτυχία του, να και μερικά στατιστικά:
ταινίες που καλύφτηκαν: 18
Ποπ κορν που καταναλώθηκε συνολικά από τους σέξυ βγιούερζ: 65 τόνοι
Φορές που οι σέξυ βγιούερζ είπαν "αμάν βρε αγάπη μου, έχεις λυσσάξει, τελείωνε μωρή, αχ αχ δεν θα σε πιάω στα χέρια μου, θα σε κουρέψω και μετά θα σε κάνω και κοντοσούβλι βρωμοπρόβατο": 228856446532252555 χιλιάδες
Βδομάδες που χρειάζονται για να συνέλθεις από το σεντόνι: 4
ευχαριστώ που σου αξίζουν επειδή έκατσες και διάβασες: άπειρα των απείρων των μυρίων, χεχε!

η ΜΑΛΑΚΙΑ των ανθρώπων

Μερικές φορές εμείς οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουμε ότι η κακή συμπεριφορά, η εγκατάλειψη, το αγνόημα (όπα, καινούργια λέξη, κλαπ κλαπ εντατίκ), η αγένεια, η γαϊδουριά, το κακό γιου νέημ ητ που εισπράτουμε από τους άλλους... δεν είναι παρά η κατάλληλη απάντηση σε κάτι που εμείς οι ίδιοι έχουμε ξεκινήσει.

Εξηγούμαι.

Με παράδειγμα. (χάου κουλ ηζ δάτ).

Πήγα κάποτε, πριν από καιρό, σε μία καινούργια δουλειά. Ήταν μία δουλειά που με ενδιέφερε πολύ, είχα ενθουσιασμό και όρεξη, εν τω μεταξύ επειδή είχα βγει και από περίοδο ανεργίας ήθελα διπλά να πάω καλά, να αποδείξω τον εαυτό μου, να αποδώσω.

Αλλά, στην Ελλάδα είμαστε... και όταν είσαι έτσι ενθουσιασμένος, έχεις υπογράψει την καταδίκη σου. Αντί να πετύχω αυτό που ήθελα με την προσπάθειά μου, κατόρθωσα το αντίθετο. Όχι αγαπητός δεν έγινα, αλλά αισθανόμουν τα μισιτόνια και τα αντιπαθόνια να έρχονται προς το μέρος μου με τους κουβάδες.

Μέσα σε όλους αυτούς της δουλειάς ήταν και ένα παρεάκι, με το οποίο υποτίθεται ότι θα είχα άμεση συνεργασία, που κυριολεκτικά το πρώτο διάστημα της παρουσίας μου στην νέα δουλειά με το ζόρι μου έλεγαν τα τυπικά και απαραίτητα. Μια καλημέρα είναι αυτή, πες την κ ας πέσει χάμω βρε αγάπη, έλεος δηλαδή...

Εντάξει, μου την έλεγαν την καλημέρα, αλλά ήταν με 1/132143325667στο της καρδιάς τους. Και πέρα από αυτήν, δεν είχα καμμία άλλη επικοινωνία μαζί τους. Και μάλιστα, όλα αυτά γίνονταν το διάστημα που ήμουν φρέσκος στην δουλειά, που είχα πολύ πεσμένα εξοικειόνια, που δεν είχα πρόσωπα και πράγματα να "πατήσω", άρα το να με κάνουν να αισθανθώ καλοδεχούμενος θα ήταν το ελάχιστο σούπερ απαραίτητο και χρήσιμο που μπορείς να προσφέρεις σε έναν συνάδελφα.

Τι να κάνω, το ήπια το ποτήρι κάπως κατάφερα και το επεξεργάστηκα... ή για να είμαι πιο ακριβής, το αγνόησα. Έκανα ότι δεν το έβλεπα. Δυστυχώς η κοινωνία είναι γεμάτη περίεργες συμπεριφορές και αντιδράσεις, άμα είναι να πληγώνομαι κάθε φορά που με ματαιώνουν οι άνθρωποι, θα κατέληγα σαν την Μαριννέλα στο "καμμιά φορά λέω να αλλάξω το κραγιόν, μα δεν, μα δεν υπάρχουν Χόντοι"...

Έκανα λοιπόν ότι δεν το έβλεπα το όλο πράγμα - και πέρασε ο καιρός, εγώ κάπως εξοικειώθηκα με το νέο περιβάλλον, και κυρίως, επειδή είμαι ο γαμημένος πολύ responsive στο περιβάλλον γύρω μου άρχισα να ακολουθώ κι εγώ την ίδια συμπεριφορά απέναντί τους. Δεν μιλούσα κι εγώ πια, ήμουν αγνοητικός και ανύπαρκτος σχεδόν, δεν έκανα κοινωνικά και είχα αφήσει πίσω μου ό,τι θύμιζε τον παλιό καλό εαυτό μου που είχε όρεξη για νταραβέρια και κουβέντες...

Μην με παρεξηγήσεις, δεν το έκανα εκδικητικά, εντάξει δεν είμαι τόσο ψωνάρα ώστε να πιστεύω ότι να στερώ την επαφή και την επικοινωνία μου με κάποιον τον τιμωρώ... Απλά μου συμβαίνει το εξής με τους ανθρώπους Όταν αισθάνομαι ότι μία συμπεριφορά, ένας τρόπος επικοινωνίας πέφτει στον βρόντο, αναγκαστικά μου απονεκρώνεται. Σχεδόν χωρίς να το ελέγχω. Είναι ένας μηχανισμός επιβίωσης που έχω, μακάρι να μην τον είχα, αλλά τον έχω και τι να κάνω, πυροβόλα με! (γκρ γκρ γκρ γκρ)

Έκανα λοιπόν και εγώ διάφορα τύπου νορβηγικά και ψυχρά... έτσι τους είδα να θέλουν, αυτό τους έδωσα (αθώο πετάρισμα βλεφάρου)! Και μετά, έμαθα ότι παραπονιούνταν. Και με θεωρούν ψυχρό και κακό. Και έμεινα μαλάκας. Δηλαδή έλεος, με κάνεις σαν τα μούτρα σου, με αποξηραίνεις από ότι χυμό και άρωμα έχω, και ύστερα που γίνομαι σταφιδιασμένος σαν την Τανίλα μωρό, γιατί τι να το κάνω να είμαι αλλιώς, στα παπάρια σου θα το γρέψεις, μου παραπονιέσαι;

Αν παραπονιέσαι, είσαι μαλάκας. αμσόρη.

(και βέβαια, να μην ξεχάσω ότι με όλο αυτό το σεντόνι σκέφτηκα και κάτι άλλο... κατά πόσο οι συμπεριφορές που εγώ θεωρώ ότι είναι άδικες απέναντί μου ξεκίνησαν από κάποια δική μου "μαλακία" που απλά δεν έχω συνειδητοποιήσει...

χμφ χμφ χμφ, σκρατς κεφάλ σκρατσ κεφάλ εντατίκ, σκεψ σκεψ... χμφ χμφ χμφ

και, μήπως, το παρεάκι που δεν μου φέρθηκε καλά, είχα κάτι εισπράξει από μένα που τους έκανε να με αντιπαθήσουν; ΟΜΑΓΚΟΝΤ!!!!!! λες; ΟΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ και ήμουν σίγουρος ότι είμαι σούπερ αλάνθαστος ασταδγιάλα....γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ τι θα κάνω τώρα, πρέπει να γίνω ακόμα πιο σκεψ σκεψ εντατίκ χαρακτήρας, φακ!)

Ψάρια

Η ζωή προχωρά είτε το θέλουμε είτε όχι.

Όμως, όταν τα πράγματα αλλάζουν υπάρχουν οδύνες:

Λίγο που τεντώνεται το δέρμα για να χωρέσει το καινούργιο, λίγο που μαζεύει για να αποβληθεί το περιττό, λίγο που πρέπει να κλείσουν εκκρεμότητες και ανοιχτές υποθέσεις, λίγο το ένα, λίγο το άλλο... να που ξαφνικά βρίσκεσαι να υποφέρεις και να μην ξέρεις γιατί.

Να που ξαφνικά αισθάνεσαι ξένος στην ίδια σου την ζωή, ξυπνάς ψυχικά πιο κουρασμένος από όσο έπεσες να κοιμηθείς, είσαι θλιμμένος και νευρικός, στεναχωριέσαι και κλαις.

σνιφ σνιφ. λυγμ.

Αλλά έτσι είναι η ζωή. Και όχι αλλιώς.

Βρέθηκα πριν από μερικές μέρες σε ένα από τα μεγαλύτερα ενυδρεία της Ευρώπης. Σε ένα τεράστιο ντεπόζιτο κολυμπούσαν καρχαρίες, τόνοι, ροφοί, σαλάχια, σμέρνες και εκατοντάδες άλλα είδη θαλάσσιων πλασμάτων. Καθόμουν σαν το τριχρονίδιο και με ανοιχτό το στόμα και το πουκάμισο χάζευα την μαγεία...

...Και ζήλεψα τα ψάρια (... ... ... ... δηλαδή έλεος, κάποιος να φέρει ένα ζουρλομανδύα στο 5)!!! Γιατί;

Διότι τα έβλεπα να κινούνται στο τεράστιο ενυδρείο, κυκλικά και αργά αργά και σκεφτόμουνα πόσο τυχερά είναι που απλά πάνε - δεν έχουν να ανησυχούν για αποτελέσματα, για τιμωρίες, για αποτυχίες, για απώλεια ανθρώπων ή στιγμών, για το πως φαίνονται στα μάτια του επισκέπτη του ενυδρείου...

Απλά κολυμπάνε. Ακολουθούνε την φύση τους και κολυμπάνε.

Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να κολυμπήσω με την ίδια άνεση που κολυμπούσαν τα ψάρια που ζήλεψα (... ... ...αργεί ο ζουρλομανδύας, ο κύριος στο 5 παραπονείται;!!!) αλλά τουλάχιστον πρέπει πρέπει πρέπει να προσπαθήσω να έρθω σε καλύτερη επαφή με την φύση μου. Πρέπει. Δεν έχω άλλη επιλογή, μεγαλώνω και αν συνεχίσω το ίδιο βιολί θα έχω πρόβλημα (δηλαδή, έλεος, έφτασα στο σημείο να αποκτήσω πρότυπο ΨΑΡΙΑ οβ ολ πήπουλ ψάρια ΨΑΡΙΑ το καταλαβαίνεις;).

Ασυναρτησίες, ξέρω. Αλλά κάπως πρέπει να ξαφρίσω το λυγμ.

(σόρη για τα αναπάντητα σχόλια, σόρη για την εξαφάνιση, μέσα σε όλα αισθάνομαι άσχημα και για αυτό, αλλά ειλικρινά πέρασα μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις που έχω περάσει ποτέ στην ζωή μου.... Βέβαια, στην προσπάθεια μου να την ελέγξω, έκανα φυγή και έζησα ένα από τα καλύτερα τετραήμερα που έχω περάσει ποτέ. Είδα πολλά, διάβασα 3 βιβλία, απόλαυσα χρώματα και εικόνες και ιστορία και αρχιτεκτονική και ωραία παρέα και και και... ρησπέκτ στον φίλο μου που λέει "οι κρίσεις φέρνουν λύσεις").

Ουφ... ανακούφ ανακούφ εντατίκ. Νομίζω πια ότι θα τα λέμε πιο συχνά. Tι σταδγιάλα, έχει και μια φήμη αυτό το μπλόγκ να διαφυλάξει, το το έχω το ISO πχιότητας στο μπλόγκιν;

Χρόνια πολλά σε όλους.

Χριστός Ανέστη.

Αλήθεια.

Ποιος είναι ο συμπαθητικός γερούλης που μας κοιτά με τόση αγάπη;

ποιος είναι αυτό ο γλυκουλίνης που θέλεις να γίνεις το εγγόνι του για να σου φέρνει δωράκια και λαμπάδα, έτσι συμπαθητικός και καλούλης που φαίνεται!

ε ποιός;

χμφ χμφ χμφ χμφ....


κατέβα





κι άλλο




κι άλλο




κι άλλο










κατέβα το σόι μου γαμώ






και μην κλέβεις, καθόλου









έπ



είπα ΕΠ




είπα επ




λοιπόν είναι ο George A. Romero θρυλικός σκηνοθέτης μερικών από τα πιο φρικιαστικά θλίρερ (θλίρερ είναι ο υπερθετικός του θρίλερ) όλων των εποχών. Μεταξύ αυτών και το Η νύχτα των Ζωντανών Νεκρών δες φωτό:

(επίκαιρη ταινία λόγω ανάστασης που έρχεται)

Ηθικό δίδαγμα ποστ: ποτέ μην κρίνεις έναν σκηνοθέτη από τις ταινίες του πρωτού δεις και την φωτό του.και ακόμα

πάντα υπάρχει τρόπος να συνδέσεις ένα θλίρερ με τις διακοπές του πάσχα

Παρατηρήσεις του καναπέ μπροστά στο κουτί.

Έβλεπα εχτές στους Πρωταγωνιστές του Σταύρου Θεοδωράκη μία εκπομπή που είχε για ένα μοναστήρι, στην Κρήτη, την Χρυσοπηγή.

Γυναικείο μοναστήρι και πολύ ακμαίο, έχει λέει βιολογικές καλλιέργειες και εκδόσεις και αναστηλώσεις και μπάτζετ και επιχορηγήσεις και και και και και...

Έβλεπα τις μοναχές να μιλούν για την ερωτική τους αγάπη στο Χριστό, για την αφοσίωση σε αυτόν, για το ότι δεν τους λείπει καθόλου η παρουσία ενός συντρόφου γιατί έχουν την αγάπη τους στον "Νυμφίο της εκκλησίας".

Επίσης όπως κάθε άνθρωπος αφωσιομένος στο Θεό τόνιζαν και ότι δεν ήταν εκεί λόγω απογοητεύσεων που τους προκάλεσαν οι άλλοι άνθρωποι, η κοινωνία.

Πικράθηκα κάπως.

Όλα αυτά τα λόγια από γυναίκες χλωμές, εξαντλημένες, και ειπωμένες με μία συστολή αλλά και ένα ύφος λίγο απολογητικό, λίγο δικηγορίστικο, λίγο αφ' υψηλού, με πίκραναν.

Σκέφτομαι...

Καταρχήν, δικαίωμα δεν έχω να κρίνω έναν άνθρωπο που θέλει να κλειστεί σε μοναστήρι -[εδώ κάνω τα στραβά μάτια και δεν κρίνω ανθρώπους που τόσα και τόσα εγκληματικά κάνουν εδώ έξω στην κοινωνία... μην σου πω κιόλας ότι από ανάγκη επιβίωσης κάποιους από αυτούς τους γλείφω κιόλας, ενώ θα ήθελα να μπορώ να τους αγνοώ εντελώς...]

Όμως πικραίνομαι με την ανάγκη των ανθρώπων που "αφιερώνονται στον Θεό" να μου αποδείξουν ότι αυτό που κάνουν είναι αξιόλογο με κοινωνικά κριτήρια!

Τα μοναστήρια δεν είναι αξιόλογα επειδή είναι καλοργανωμένα και έχουν βιολογικό λάδι και γιαούρτι και μέλι. Ούτε επειδή έχουν καλές εκδόσεις και καλές αρχιτεκτονικές και λοιπά και λοιπά.

Τα μοναστήρια είναι σημαντικά για άλλους λόγους... ας πούμε για να μας δείχουν ότι υπάρχει και μία άλλη εκδοχή ευτυχίας και προκοπής, ένας διαφορετικός τρόπος να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, μία άλλη κοινωνία που δεν βασίζεται σε αυτά που συνήθως βασίζονται οι ανθρώπινες κοινωνίες, όπως ο ατομικισμός, η άμεση ευχαρίστηση, η υλική ευμάρεια...

Και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει όλοι οι άνθρωποι που αφοσιώνονται στον Θεό να με πείσουν ότι δεν τους λείπει ο έρωτας! Στο μοναστήρι δεν πας για να βρεις μία άλλη εκδοχή του, πας για να κάνεις κάτι άλλο, κάτι αλλού.

Γιατί πρέπει να με διαβεβαιώσουν ότι η ένωση που έχουν με το θείο είναι υποκατάστατο της έλλειψης της ένωσης με το ανθρώπινο;

Καταρχήν, αυτό δεν το πιστεύω ότι το εννοούν! Όταν αποφασίζεις να μην φας κρέας, αλλά να τρως χαβιάρι, ας πούμε, μην μου λες "το χαβιάρι είναι κρεατένιο σαν το κρέας" γιατί δεν είναι.

Και επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί χρειάζεται να μου πεις ότι "εγώ δεν πίνω κόκα κόλα, αλλά το νέκταρ που πίνω είναι σαν κόκα κόλα".

Μα, για στάσου βρε αγάπη! Πήρες τον δρόμο που πήρες για να σταματήσεις να έχεις ανάγκη τα αναψυκτικά και τις πίτσες, όχι επειδή στο μέρος που είσαι βρίσκεις καλύτερη πίτσα και πιο δροσιστικά αναψυκτικά! Τι χαζομάρες....



Η αφιέρωση στο θείο είναι δύσκολο πράγμα. Απαιτεί θυσίες και σε χλωμιάζει και σε εξασθενεί και ίσως σε κάνει έναν από αυτούς τους ανθρώπους που κάποιοι σε θεωρούν κούκου (όπως θεώρησα εγώ κούκου, αδίκως φυσικά, μερικές από τις κυριές που είδα εχτές στο γυαλί). Πιθανώς επειδή σου στερεί πράγματα που είναι δομικά στην ανθρώπινη ψυχή και φύση.

Από την άλλη όμως σου χαρίζει άλλα πράγματα, πολύ σπουδαία και μεγάλα - την σιωπή, την ενδοσκόπηση, την ηρεμία, πιθανώς, από τα μικρά και ασήμαντα και πολλά ακόμα.

Όμως η αφιέρωση στο Θεό πρέπει να σταματήσει να πλασάρεται ως ο τρόπος να γλυτώσεις από τις φρίκες της κοινωνίας και τις απογοητεύσεις που οι άνθρωποι σου δίνουν!

Επίσης πρέπει και να σταματήσει να πλασάρεται ως η εγγύηση να κερδίσεις την μελλοντική ζωή, την λύτρωση, τον παράδεισο, ένα καλύτερο, μετά θάνατον, αύριο με τέλειες τηλεοράσεις και παραδείσους και καλοπέραση.

Και πιο σημαντικό είναι να σταματήσει να πλασάρεται και ως μία ενισχυμένη και ποιο πχιοτική εκδοχή του παιχνιδιού της ζωής! Δεν είναι. Είναι κάτι άλλο, εντελώς διαφορετικό.

Δεν γίνεσαι καλόγερος για να αποφύγεις τους ανθρώπους.

Δεν γίνεσαι καλόγερος επειδή θα αναστηθείς από τους πρώτους όταν έρθει εκείνη η ώρα.

Και σίγουρα δεν γίνεσαι καλόγερος γιατί βρίσκεις σε καλύτερη εκδοχή όλα αυτά που υπάρχουν εδώ σε εμάς!

Εξάλλου μην ξεχνάς ότι και η μικροκοινωνία του μοναστηριού έχει τα δικά της ντράβαλα. Απογοητεύσεις από τους ανθρώπους (μπορεί όχι από τον συνάδελφο στην τράπεζα αλλά από την αδελφή), να πρέπει να κάνεις υποταγή σε ανθρώπους που δεν εκτιμάς, φιλοδοξίες που καταπιέζονται, νύστες και πείνες και άλλα.

Η αφιέρωση στον Θεό αξίζει στο εδώ και το τώρα της. Αξίζει και γίνεται για όλα αυτά που σου χαρίζει αυτήν την μέρα που μιλάμε. Και μάλιστα όλα αυτά που σου χαρίζει ενεργά (επειδή, δηλαδή, την βιώνεις) και όχι παθητικά (επειδή, δηλαδή σε απομακρύνει από τους πόνους που ίσως ζήσεις αν παραμείνεις στην σκληρή και άκαρδη κοινωνία).

Λοιπόν, δεν χρειάζονται εκλογικεύσεις της αφωσίωσης στον Θεό. Το κάνεις γιατί στο λέει η καρδιά σου, επειδή αναπαύεσαι. Όπως ακριβώς και στον έρωτα. Αγαπάς κάποιον όχι επειδή είναι έτσι ή γιουβέτσι ή κοκορέτσι, αλλά επειδή σε "αναπαύει".

Μην εξηγείς την αγάπη, μην εξηγείς τον έρωτα. Μην εξηγείς την αφοσίωση με πρακτικά κριτήρια και λόγους. Ζήστα. Και αν δεν μπορείς να τα ζήσεις, μην τα υποκρίνεσαι.

Προσπάθα τα όσο σε παίρνει, αλλά μην τα υποκρίνεσαι!

Μερικές παρατηρήσεις από μία βραδιά πχιότητας

Εχτές πήγα στο Μπάντμιντον, στην παράσταση του Μπαλέτου "Δον Κιχώτης" από το θέατρο Στανισλάφσκι της Μόσχας (αχ βαχ...). Μερικές παρατηρήσεις

Είχα κερδίσει 2 εισιτήρια από μία κάρτα της Τράπεζας Πειραιώς που έχω (σε ευχαριστώ λατρεμένο πιστωτικό ίδρυμα που στηρίζεις την καταναλωτική μας κοινωνία xxxxxφιλάκια) που θα πει ότι ούτε καμία ιδιαίτερη πρεμούρα είχα να δω την παράσταση, ούτε και το περίμενα πως και πως...

...μην σου πω κιόλας ότι μου είχε κάτσει μία τρελή φρίκη πάνω από το κεφάλι όταν έμαθα ότι η παράσταση έχει διάρκεια 2 ώρες και 40 λεπτά!!!! Δηλαδή, ό,τι χειρότερο, να έχεις περάσει μία βδομάδα κολασμένη στην δουλειά, και στο τέρμα της, αντί να πας να σαπίσεις στο σπίτι, να πρέπει να δεις μπαλέτο 2 ώρες και 40 λεπτά!!!

Κούραση λοιπόν, και άγχος να προλάβω την παράσταση και εισιτήρια μη αγορασμένα, άρα αδιαφορία... κι να όμως που πέρασα τόσο ωραία!!!! μα τόσο ωραία! Νομίζω ότι η βραδυά μου έφτιαξε την ψυχολογία!

Το θέατρο Μπάντμιντον είναι το πιο εντυπωσιακό λυόμενο που έχω δει ποτέ. Δεν είχα ξαναπάει και ψιλοψάρωσα. Είναι μεγάλο και τύπου προχώ με πολύ γκρι και ευρύχωρες τουαλέτες και μεγάλη σκηνή και μεταλλικές λεπτομέρεις. Ωραίο το βρήκα. Ακόμα πιο ωραίες βρήκα τις θέσεις μας που ήταν στο διάδρομο, έτσι είχα χώρο να απλώσω το ποδάρι και να κάθομαι άνετα.

Ακόμα δεν έχω καταλάβει (έχε χάρη που έχω πχιότητα σαν άθρωπας) γιατί δεν σηκώθηκα να αστράψω καμία ανάποδη σε μία φρικτή Γερμανίδα που καθόταν πίσω μου μαζί με δύο μούλικα στα οποία με φωνή κανονική κατά την διάρκεια της παράστασης εξηγούσε την υπόθεση. Έλεος ούτε καν τον κόπο να μειώσει λίγο την ένταση της φωνής της δεν μπορούσε να κάνει;

Η υπόθεση του μπαλέτου (ναι, βλαμμένο, έχουν και τα μπαλέτα υπόθεση) είναι σχετική, μόνο, με τον Δον Κιχώτη - δεν αφορά τον ίδιο. Βλέπουμε πώς ένα ζευγάρι σε μία πόλη που επισκέπτεται ο Δον με τον Σάντσο Πάντσα καταφέρνουν να έχουν χάπη έντ παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα τση νύφης.

Η μουσική, (από ζωντανή συμφωνική ορχήστρα παρακαλώ!!), ήταν πολύ ωραία, πολύ πολύ πολύ. Μερικά δε σημεία της ήταν μαγικά και παρασυρτικά όσο δεν πάει. Έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να ακολουθεί την μελωδία παίζοντας με τα δάχτυλα των χεριών. Μπράβο στον συνθέτη και μπράβο και στον διευθυντή ορχήστρας και μπράβο και στους μουσικούς! κλαπ κλαπ εντατίκ.

Η χορογραφία μου άρεσε πολύ σε κάποια σημεία. Ήταν τυπικό κλασικό μπαλέτο: Οι χορευτές κάνανε διπλά τόλουπ, τετραπλά άξελ (ή τα χορευτικά αντίστοιχα τους τέλος πάντων), ωραίες μανιερισμούς και επιδείξεις δεξιοτεχνίας, ενθουσιαστικές ομαδικές συγχρονισμένες φιγούρες, κατανυκτικά σόλο και ντουέτα, φούρλες, τούμπες, σπαγκάτα και παν ντε σπάν... όλο το πακέτο, όλο! Δεν ήταν μόνο εντυπωσιακά όλα αυτά, ήταν και εξόχως διασκεδαστικά στο μάτι!

Τα κοστούμια ήταν χιλιάδες, χιλιάδες σου λέω. Και όλα ένα και ένα. Γαμώτη, θέλω τέτοια για να πηγαίνω γραφείο γαμώτο! γκρ γκρ γκρ. Και τα σκηνικά ήταν ωραία, δίναν το στίγμα της εποχής χωρίς να καπελώνουν το έργο.

Από τους χορευτές μου άρεσε πάρα πολύ ο Μαρμάρινα Κωλομέριοβιτς και ο Σιδερένια Μπουτόφσκι - όπως επίσης θαύμασα και τις ικανότητες της Απίστευτης Ευκινητόφσκαγιας. Μλκ τι κορμιά! Τι μούσκουλα! Τι καμπύλες!!! Κάποια στιγμή μου ήρθε να αρχίσω να πετάω κουπόνια σεξάκοι στην σκηνή και όποιον πάρει ο χάρος.

Οι θεατές ήταν περίεργο και ετερόκλητο κοινό! Πολύ γιαγιά με μαλλί αερόσακο, πολύ μεσήλικας κύριος που τον είχε σούρει η γυναίκα του (η γιαγιά που λέγαμε παραπάνω), πολύ φοιτηταριό σχολών χωρού, αρκετές αδερφές (αλλά ούτε μία όμορφη, τι έγινε ρε κοπελιές, γιατί ασχημαίνετε σιγά σιγά;), και λίγα ζευγαράκια.

Στην παράσταση πήγα με καταπληκτική παρέα - τρεις ήμασταν, ανάμεσά μας και μία φίλη που είχε γενέθλια και η οποία το καταχάρηκε διπλά διότι λόγω επαγγελματικών συνθηκών δεν έχει την ευκαιρία να δει συχνά πχιοτικά και ωραία πράγματα! Πόσο χάρηκα και εγώ μαζί της που χάρηκε δεν λέγεται. Εννοείται το εισιτήριο της, το μόνο που πληρώθηκε από τα 3, ήταν δώρο μικρό από μένα προς εκείνη! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Α!

Μετά πήγαμε για φαγητό στο Αμπρεβουάρ στο Κολωνάκι. Άλλο έκρηξη πχιότητας εκεί, στομαχική αυτήν την φορά! Τι κεριά, τι κηροπήγια, τι λινή πετσέτα, τι σουπλά ασημένια κάτω από τα πάτια, τι "ο κύριος παρακαλώ;", τι "σας προτείνω να πιείτε το Αγιωργίτικο Ηγεμόν, ταιριάζει με το μενού που επιλέξατε", τι μας βοήθησαν να βάλουμε τα σακάκια μας φεύγοντας... Υπέροχα όλα!

Να σου πω κάτι; Όσο και να τα κυνικεύουμε όλα καμμιά φορά, η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ ευεργετικό για ψυχή και σώμα να χαίρεσαι και να απολαμβάνεις πότε πότε μία ωραία παράσταση, μουσική και χορό, μία τέλεια ψαρόσουπα που ακολουθείται από ένα ζουμερό φιλέτο, καλή παρέα, ωραίο κόκκινο κρασί κ.λπ. κ.λπ. Ναι, η καλή ζωή πότε πότε μας κάνει κάπως καλλίτερους άθρωπες.

[Αν προλαβαίνεις να πας στην παράσταση (παίζεται και αύριο) κάνε τον κόπο. Πες ότι σε έστειλα εγώ.]

Σκατίγερας

Κατεβαίνω την Καλλιδρομίου με κατεύθυνση την Χαριλάου Τρικούπη για να πάρω ταξί.

Φοράω σακάκι και παντελόνι και όλα τα σέα και τα μέα λόγο που έχω ραντεβού, και καλά σημαντικό, μετά.

Ξαφνικά με πλησιάζει πλήθος από πιτσιφρίκια περίπου 16-17-18, κάτι μεταξύ ήμο και τρεντόφατσες... ένα από αυτά έρχεται κοντά με γελαστό ύφος και μου λέει...

"κύριε, μπορώ να σας πω;"

(κύριε; ΚΥΡΙΕ!!!;; ΚΥΡΑ ΝΑΗΤΛΗ ΚΑΙ ΛΙΒΑΝΙΑ!!!) "ναι!"

"πουλάμε κάτι ημερολόγια. Θέλουμε να μαζέψουμε λεφτά για να αγοράσουμε σπιντάκια και μπάφους και αλκοόλ - θα βοηθήσετε την τάξη μας να δημιουργήσει όμορφες αναμνήσεις του τρέζουρ δι γήαρζ του κόμ;".

Την ίδια στιγμή μου κουνάει στην μούρη ημερολόγιο με εξώφυλλο την Ακρόπολη και τίτλο κάτι σαν "γκέη λαμπραντόρ κουτάβια σε σημαντικά μνημεία πολιτισμού" δεν θυμάμαι ακριβώς.

κοιτάζω με αυστηρό κυριέ ύφος το πιτσιφρίκι... και του λέω...

"κοίτα με στα μάτια!!!"

(ξεροκαταπίνει, αλλάζει χρώμα και...) "μα...,μα... μάλιστα"

"...δεν πιστεύω να μου λες ψέματα!!! σίγουρα τα λεφτά είναι για να πάρετε νακρωτικά και αλκοόλ; σίγουρα; δεν πιστεύω να χρησιμοποιήσετε τα χρήματα για να πάτε καμία εκδρομή!!!!! πρόσεχε κακομοίρικο πιτσιφρίκι, μην υποψιαστώ ότι θέλετε να κάνετε εκδρομή..."

"όχι, όχι ορκιζόμαστε, φυλάμε σταυρό, σμουτς σμουτς, ναρκωτικά θα πάρουμε και αλκοόλ... ποτέ εκδρομή, ποτέ!!!! λυγμ"

συνεχίζω να κοιτάζω εξεταστικά το πιτσιφρίκι που έχει ζαρώσει από την σκατογεροσύνη μου. και τελικά πείθομαι. ας πάει και το παλιάμπελο.

βγάζω το χαρτονόμισμα από την τσέπη, δίνω το 10€, και περιμένω για τα ρέστα.

Το πιτσιφρίκι με κοιτάζει όλο γοητεία... εγώ περιμένω...

πεταρίζει βλέφαρο, εγώ περιμένω....

με κοιτάζει τσακίρικα, εγώ περιμένω....

μου κάνει ματάκια, εγώ περιμένω...

τελικά, βλέπει ότι δυστυχώς δεν με πείθει να του χαρίσω τα ρέστα... τα βγάζει αργά αργά από την τσέπη του και μου τα δίνει.

Τα τσεπώνω, το μικρό με κοιτάζει με μάτι λαμπραντόρ πληγωμένου και κάνει να φύγει...

"εεεεεεπ!" του λέω! "έλα εδώ!!!!!"

πλησιάζει κοιτώντας με ερωτηματικά μάτια

"το ημερολόγιο δεν μου έδωσες!!!!".

Τι πιτσιφρίκι γίνεται μωβ, τα μάτια του γίνονται δύο σχισμές μίσους... σκέφτεται ότι είμαι τσιγκούνης, αξιομίσητος, σιχαμένος, ητηση.

αλλά τι να κάνει, επιστρέφει στο σκατίγερα (έντερ μη) και του δίνει με απόλυτη απροθυμία το ημερολόγιο. γιες!!! έχω νέο ημερολόγιο 2009!

ένα παιδί 19 χρονών παίρνει δύο πιστόλια και αρχίζει να πυροβολεί δεξιά και αριστερά

και οι δημοσιογράφοι ζουλεύουν και λένε "μπα; γιατί να πυροβολεί μόνο αυτός; θα πυροβολήσω κι εγώ!!! ....εκατομμύρια κλισέ και ανοησίες δεξιά και αριστερά".

Και το τι άκουσαν τα δύσμοιρα τα αυτιά μου το πρωί που ερχόμουν με το ταξί δεν λέγεται.

"ο δράστης ήταν άνθρωπος πολύ χαμηλών τόνων" - σε αντίθεση με τους μη δράστες που είναι υψηλών τόνων και μετρίων τσιπούρων, όπως επίσης και με κάποιους δράστες που είναι πανύψηλων καλαμαριών.

"ο δράστης δεν είχε δώσει καμμία ένδειξη ότι θα κάνει αυτό που έκανε" - σε αντίθεση με τους δράστες άλλων εγκλημάτων που ενημερώνουν με συστημένες επιστολές τα θύματα τους πριν φλιπάρουν.

"ο δράστης δεν μιλούσε σε κανέναν, δεν είχε φίλους, ήταν απομονωμένος" - τζηηηη! μου κάνει φοβερή εντύπωση ότι ένας άνθρωπος που κατέληξε να φλιπάρει είχε προβλήματα κοινωνικοποίησης!

"ο δράστης ΟΜΑΓΚΟΟΟΟΟΝΤ είχε ψυχολογικά προβλήματα, αποκάλυψαν οι γονείς του" τζηηηηη ξανά μανά, αυτό και αν είναι εντυπωσιακό, άνθρωπος που πυροβόλησε άγνωστους και μετά αυτοπυροβολήθηκε είχε ψυχολογικά προβλήματα; όχι όχι όχι, ΨΕΜΑΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΨΕΜΑΤΑ δεν υπάρχει αυτό, δεν υπάρχειειειειειειειιειειειειιε ΟΧΙΙΙΙ.

Άλλη αηδία - η δήλωση του εκφωνητή στον σταθμό του Αντένα ότι "αυτά γίνονταν μόνο στην Αμερική μέχρι τώρα" - δήλωση που έγινε με επίκριση στην φωνή, ότι τάχα η Αμερική είναι κοινωνία σιχαμένη και αντιπχιοτική.... μα τι υποκρισία, δηλαδή έλεος, ό,τι κάνουμε είναι φτιαγμένο με βάση το Αμερικάνικο μοντέλο ή έχει σαν στόχο να γίνουμε σαν αυτό... αλλά κατά τα άλλα η Αμερική είναι χάλια....

και βέβαια, το αποκορύφωμα είναι η επόμενη δήλωση "ο δράστης είναι ομογενής από την Γεωργία" αζ ην "να, έτσι εξηγούνται όλα, ένα κανονικό Ελληνάκι δεν θα τα έκανε ποτέ αυτά, εμείς είμαστε πχιοτική κοινωνία, απλά το συγκεκριμένο άτομο είναι, ερμ ερμ ερμ βασικά ξένο".

μην το πολυκουράζουμε όμως:

Όποιος σπέρνει μαχαίρια, θερίζει μαχαιροβγάλτες. δεν θέλει πολύ μυαλό.

Εχτές έλεγα σε ένα φίλο μου ότι το πρώτο τσίκην μπέργκερ....

...που θα φάω μετά την νηστεία θα είναι μουσική στα αυτιά, τους γευστικούς κάλυκες και την μύτη μου. και σήμερα κιόλας μου έκλεψαν την ιδέα.
φέρτε πίσω την ιδέα μου ρεεεεεεε (και καθώς θα έρχεστε πιάστε κι ένα τσίκην μπέργκερ! χεχε)

Άκου τώρα να δεις τι έχω πάθει....

είναι τόσοι πολλοί γύρω μου αυτοί που έχουν άη(μαρή)φόν που δεν έχω καθόλου όρεξη να αποχτήσω ένα. τέλειο να εκτονώνεις τον "καταναλωτισμό" σου μέσω των άλλων; ναι! τέλειο! άλλος ξοδεύει και σπαταλά, άλλος εκτονώνεται, λολ

δες κι αυτό

πως συνάντησα την μητέρα σου

Αυτές τις μέρες είδα τον και τον τρίτο κύκλο του How I met your mother.

Mία αμερικάνικη σειρά είναι, τίποτα ιδιαίτερα πρωτότυτο, τίποτα ιδιαίτερα εμπνευσμένο, τίποτα που να μην έχουμε ξαναδεί.... αλλά μου αρέσει τόσο τόσο τόσο πολύ (ναι, μπορείς να αρχίσεις να φοράς το κράνος κατά του κάγκουρα! κάγκουρας αλέρτ)!

Η ιστορία είναι χιλιοπαιγμένη (βλέπουμε τις περιπέτειες ενός νεαρού άντρα να βρει την γυναίκα της ζωής του, ενώ ταυτόχρονα γινόμαστε και θεατές των αλλαγών στην ζωή τριών φίλων του...) αλλά ειδωμένη από μία πολύ ενδιαφέρουσα οπτική γωνία.

Το σήριαλ ξεκινά με τον πρωταγωνιστή μεσήλικα να διηγείται στα εφηβάκια παιδιά του το 2030 τι έγινε στην ζωή του όσο ήταν 25άρης, πριν και μέχρι να γνωρίσει την μητέρα τους - δηλαδή από το 2005 και μέχρι....

Η σειρά στην αμερική δεν σκίζει... όμως έχει μεγάλη δημοσιότητα, έχει βγάλει πολύ pop υλικό και όσο περνά ο καιρός πηγαίνει όλο και καλύτερα.

Είναι η σειρά με την οποία η Μπροίτνη έκανε την νεκρανάστασή της - θυμάσαι που κάποια στιγμή μάθαμε ότι θα έπαιζε σε μία αμερικάνικη σειρά; ε, αυτή είναι.

Τα επεισόδια με το κουρίτσι μας είναι σε αυτόν τον τον κύκλο που είδα τώρα... και ναι, δεν το συζητώ πόσο ΠΟΣΟ ΠΟΣΟ κακή ηθοποιός είναι, μιλάμε για απίστευτη φρίκη - και να σκεφτείς ότι πήρε καλές κριτικές για το πως "έπαιξε" (εντός 24245252585726562662829920404455899201010105563722662 τρις εισαγωγικών).

Είναι ωραία σειρά. Έχει χαρακτήρες που αν και από μόνοι τους δεν είναι συμπαθητικοί, ωστόσο έχουν καλή χημεία μεταξύ τους. Οι αντιθέσεις τους γίνονται χωράφι γόνιμο για απίστευτο χιούμορ που από όλα τα αμερικάνικα σήριολ που έχω δει είναι αυτό που συγγενεύει περισσότερο με το μυαλό μου (αναφορές στα 80ζ, αντιμετωπίζει το γκέη ως κάτι πολύ συνηθισμένο αλλά και που δεν χρειάζεται να είμαστε και τόσο πολίτικαλη κορέκτ, δεν μασάει με τα στερεότυπα των φύλλων κ.λπ. κ.λπ.). Έχει και πολύ αστείες ατάκες.

Επίσης μου αρέσει επιπλέον διότι είναι δημιούργημα πρώην κειμενογράφων σε διαφημιστική εταιρία (αχέμ) και έχει πρωταγωνιστή ένα από τα πιο σέξοι και υποτιμημένα γκομενάκια του Χόλυγουντ που απλά τον λατρέυω, είναι πολυτάλαντος και υπέροχος. Jason Segel:


Δες την, είναι κάτι σαν Σεξεδεσίρη συναντά το Φρέτζ συναντά το Αρέστηντ Ντιβέλοπμεντ συναντά ένα λίγο πιο καλογραμμένο Ρετιρέ...

(...εντάξει, η απόλυτη έλλειψη έμπνευσης για πχιοτικό ποστ, γαμημένη Ανάδρομη Αφροδίτη, έφτασα στο σημείο να κάνω ποστ για σήριαλ και να ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΚΑΙ καλά ρε μλκ).

Να γράψω εκατό φορές!

1. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


2. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


3. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


4. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


5. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


6. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


7. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


8. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


9. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


10. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


11. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


12. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


13. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


14. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


15. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


16. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


17. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


18. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


19. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


20. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


21. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


22. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


23. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


24. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


25. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


26. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


27. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


28. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


29. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


30. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


31. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


32. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


33. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


34. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


35. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


36. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


37. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


38. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


39. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


40. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


41. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


42. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


43. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


44. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


45. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


46. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


47. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


48. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


49. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


50. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


51. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


52. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


53. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


54. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


55. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


56. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


57. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


58. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


59. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


60. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


61. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


62. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


63. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


64. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


65. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


66. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


67. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


68. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


69. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


70. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


71. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


72. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


73. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


74. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


75. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


76. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


77. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


78. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


79. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


80. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


81. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


82. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


83. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


84. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


85. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


86. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


87. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


88. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


89. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


90. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


91. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


92. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


93. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


94. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


95. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


96. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


97. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


98. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


99. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.


100. Να μην ξαναπώ "έλα κοπελίτσα μου - πέρασε" σε συνάδελφο που μπήκε στο χώρο όπου πληκτρολογώ με σκυμμένο κεφάλι, πριν βεβαιωθώ ότι όντως είναι εκείνη που περιμένω και όχι ο ξυνός ηλικιωμένος προιστάμενος λογιστηρίου.

ετοιμοθανάτεια 2009 - ένα φεστιβάλ που λάτρεψε ο κόσμος και αποθέωσαν οι κριτικοί!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (παρακαλούμε προς δημοσίευση)

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε το πρώτο 10ήμερο φεστιβάλ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΕΙΑ 2009.

Το Φεστιβάλ, που πραγματοποιήθηκε στις πλάτες του Πρόβατου (δήλωση πρωταγωνιστή: λυγμ), συνδύαζε μία σειρά από θεάματα επιπέδου: εμετό, τσιρλιό, πυρετό το Σαββατόβραδο, χλωμάδα, φλέματα, ροχάλες, κλανιές, μύξες, ασθενική εμφάνιση, ζοχάδα, κατάθλιψη, απελπισία, ανισόροπη συμπεριφορά, ζαλάδες, τάσεις και απόπειρες αυτοκτονίας κ.α.

Οι εκδηλώσεις του ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΕΙΑ 2009 αποτελούνταν από 3 ιδιαίτερα σημαντικούς και ουσιαστικούς, αν θες, κύκλους έργων που συνδέονταν από μία κοινή πλατφόρμα αν και ήταν ανεξάρτητοι ο ένας από τον άλλο. Συγκεκριμένα...

Ο πρώτος κύκλος πραγματοποιήθηκε την παραμονή καθώς και την ημέρα της γιορτής του πρόβατου. Μία φρικτή ίωση, από αυτές τις μουχριτσέ που έρχονται αθόρυβα και σε χτυπάν αλύπητα και σου γαμάν τα πρέκια έκανε την επίθεση της. Αποτέλεσμα; Tο κακόμοιρο το προβατάκι (δήλωση προβατάκη: κλαψ) να πρέπει να καταβάλει υπερπροβατένια προσπάθεια για να μιλάει χαρωπά και ευγενικά στα δισεκατομμύρια γνωστών και φίλων που πήραν τηλέφωνο να ευχηθούν για την γιορτή του. Αυτό, ενώ στην πραγματικότητα ήθελε να μπει σε ένα σλήπηνμπάγκ, μετά να τυλιχτεί σε μία κουβέρτα, μετά να ρίξει από πάνω ένα παλτό, μετά από πάνω μία γούνα από νεογέννητα λαμπραντόρ και φωκάκια, μετά να χωθεί σε ένα μαγκάλι, και τέλος να πέσει να κοιμηθεί μπροστά σε ένα τζάκι στο οποίο να καίγεται το τελευταίο παρθένο δάσος του αμαζονίου (για μεγάλη φωτιά).

Ο δεύτερος και πιο γκλούμη κύκλος των ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΕΙΩΝ 2009 έλαβε χώρα την Πέμπτη που μας πέρασε. Το (ηλίθιο) πρόβατο έφαγε χαλασμένα ρεβύθια το βράδυ της Τετάρτης με αποτέλεσμα να περάσει όλη την επόμενη μέρα αγκαλιά με μία λεκάνη, ξερνώντας και τραγουδώντας Καζαντζίδη τον κύκλο τραγουδιών "καταραμένη ξενιτιά, δαιμονισμένο μόναχο". Όλη τη μέρα ένας φρικτός πόνος, που ξεκινούσε από τα βαθη του είναι του και έμοιαζε σε κάτι ανάμεσα σε σκηνή από την ταινία Hellraiser και σκηνή από το φεστιβάλ "τα ζουζούνια στο ναυτικό", ξέσκιζε τα σωθικά του.

Ο τρίτος κύκλος, ήταν και ο πιο κωμικός και είχε τα περισσότερα ηχητικά και μυρωδικά εφέ. Ξεκίνησε αμέσως σχεδόν/κολλητά/μεσοτοιχία με τον δεύτερο. Δηλαδή: Το μαλακισμένο, το οποίο έφαγε ρεβύθια που υποψιαζόταν (γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ ασταδγιάλα) ότι είναι χαλασμένα διότι βαριόταν να παραγγείλει κάτι ΜΗ ΣΑΠΙΟ να φάει, μόλις συνήλθε από την δηλητηρίαση και τους εμετούς... έπαθε αυτήν την ίωση που κυκλοφορεί τελευταία με θέμα ΩΔΗ ΣΤΟ ΤΣΙΡΛΙΟ. Όπου: Από την Παρασκευή το βράδυ στις 9 και μέχρι το Σάββατο το πρωί στις 11 και ενώ η Ελλάδα γλεντούσε, σηκωνόταν κάθε μισή ώρα και έτρεχε στην τουαλέτα όπου λάμβανε χώρα μία ηχηρή έκρηξη υδαρούς κοπράνου (το κόπρανο, γενική του κοπράνου). Μερικά μόνο στατιστικά από το τρίτο κύκλο επιβεβαιώνουν την συνταρακτική επιτυχία του και πόσο αγαπήθηκε:
154 - αριθμός φορών που τραβήχτηκε το καζανάκι
11 - αριθμός σώβρακων που μπήκαν στα άπλυτα
6 - αριθμός ρολών χαρτιού υγείας που καταναλώθηκαν (όλα διπλά και έξτρα στρόγκ)
2 - αριθμός σωβράκων που δεν άξιζε καν να πλυθούν και πετάχτηκαν
Ινδία - όνομα χώρας που ζηλεύει και κλαίει γιατί η ετήσια παραγωγή της σε σκατό ξεπεράστηκε - σε μία μόνο βραδυά και από ένα απλό ελληνάκι της διπλανής πόρτας που απλά προπονήθηκε με αυταπάρνηση και ελάχιστα μέσα.

Η οργανωτική επιτροπή θα ήθελε να ευχαριστεί για την επιτυχία του Φεστιβάλ τους εξής αφανείς ήρωες: ιούς, βακτηρίδια, χαλασμένα ρεβύθια, την μαλακία του πρόβατου που τα έφαγε ενώ του μύριζαν ύποπτα και βέβαια κάτι φρικτές σακαφιορέτ αδελφουλίνες που μάτιασαν το προβατάκι (σχόλιο προβατάκι: σνιφ, σταξ δακρ εντατίκ, νομίζατε δεν σας είδα κάργιες πως κοιτάγατε;) τις προάλλες που πήγε στο ΚΖΑ (Κέντρο Ζηλιάρας Αδελφής) ΜάηΜπάα.

Ακόμα η επιτροπή θα ήθελε να ευχαριστήσει την ψυχωτική εμμονή του πρόβατου να μην παίρνει φάρμακα ακόμα και αν είναι με το ένα trendy camper στο μνήμα, την ρεαλιστική απόφαση του να πάει στην δουλειά την Παρασκευή το πρωί και τις συγκυρίες που έκαναν αυτή ειδικά την βδομάδα με τις τόσες αρρώστιες να είναι η πιο φορτωμένη από όσες έχει περάσει στην συγκεκριμένη δουλειά.

Τέλος η επιτροπή υπόσχεται το επόμενο φεστιβάλ να είναι ακόμα πιο πετυχημένο. Το βάρος της επιτυχίας του ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΕΙΑ 2009 είναι μεγάλο στους ώμους της... και ακόμα μεγαλύτερη η ευθύνη!

(εντάξει μλκ, δεν έχω περάσει πιο γαμημένο, τραυματικό, λυγμ, σνιφ, κλαψ, σταξ δακρ εντατίκ, στεναχωρημένο και λυπημένο δεκαήμερο από το τελευταίο.... σούπερ σνιφ σου λέω - ελπίζω με αυτό το ποστ να το ξορκίσω και να φύγει για τα καλά! ΓΚΆΡΛΙΞ ΑΣΤΑΔΓΙΑΛΑ)